ΛΕΩΝΙΔΑ ΠΟΥΛΙΟΠΟΥΛΟΥ: Στον απόηχο της 33ης Διεθνούς Έκθεσης Καστοριάς

Είναι κοινή ομολογία όλων ότι, η 33η Δ.Ε.Γ Καστοριάς ήταν μια από τις εντυπωσιακότερες εκθέσεις όλων των εποχών. Δεν την χαρακτηρίζω ‘από τις καλύτερες΄ διότι ο όρος αυτός συμπεριλαμβάνει όχι μόνο την οργάνωση την εμφάνιση την συμμετοχή κλπ αλλά και το μέγεθος, , των πωλήσεων (κοινώς τζίρο), τον οποίο δεν θα τον μάθουμε καμιά φορά, όπως γίνεται φυσικά κάθε χρόνο, καθότι δεν είναι ούτε τόσο εύκολα μετρήσιμο, αλλά ούτε και οι εκθέτες αποκαλύπτουν τα μυστικά τους. Το τι πωλήσεις έκανε ο κάθε εκθέτης χωριστά, το ξέρει αυτός μόνο και η σκούφια του, που λέει ο λαός μας. Έτσι λοιπόν η φετινή έκθεση ακολουθώντας το νεωτεριστικό πνεύμα της προηγούμενης διοίκησης ήταν ακόμη εντυπωσιακότερη ίσως διότι,(και είναι θεμιτό) ο απερχόμενος νυν πρόεδρος κ. Μαλεγγάνος ήθελε να απέλθει με μια επιτυχία μεγαλύτερη από αυτή των προκατόχων του.
Εάν θέλουμε δε να κάνουμε μία παρατήρηση στις λεπτομέρειες ως έμπειροι παρατηρητές, τρίτοι απ’ έξω, θα μπορούσαμε να διαπιστώσουμε ότι:

-Υπήρξε μια εντυπωσιακή εξωτερική εμφάνιση στην είσοδο με τις παρεμβάσεις που έγιναν.
-Καλύφθηκαν όλοι οι χώροι, με καινοτομία τη χρησιμοποίηση του Σόουρουμ και την απελευθέρωση των διαδρόμων.
-Το λογότυπο της έκθεσης με την καρδιά, που δεν είχε καμιά σχέση με το σκιουράκι που παραπέμπει στην εκτροφή γουνοφόρων ζώων.
-Το ‘γκαλά’ στη λίμνη και πολλά άλλα φυσικά όπως η ποιότητα των εκθεμάτων που δεν αφορά τον διοργανωτή αλλά τους εκθέτες που κάνουν τον δικό τους αγώνα για επιβιώσουν σε ένα έντονο ανταγωνιστικό περιβάλλον.

Αυτά και πολλά άλλα θα μπορούσε να παρατηρήσει ένας ξένος επισκέπτης που δεν γνωρίζει την παθογένειά μας και τις ατέλειές μας στην λεπτομέρεια, που δυστυχώς τις περισσότερες φορές είναι κωμικοτραγικές και καταστροφικές.

Εμένα φυσικά, που παρακολουθώ τις εκθέσεις από κοντά, έμμεσα τώρα άμεσα παλαιότερα, με εντυπωσίασαν αρκετά πράγματα, μεταξύ των οποίων και το έντυπο υλικό που ετοίμασε το Κ.Ε. Γούνας. Είναι ένα αξιόλογο έντυπο και ηλεκτρονικό υλικό που αναφέρεται στις δράσεις του Κ.Ε.Γ. από την ίδρυση του μέχρι σήμερα, διαχωρίζοντας φυσικά έντεχνα αυτά που έγιναν επί ΠαΣοΚ και αυτά που έγιναν και γίνονται επί Ν.Δ. Ξεφυλλίζοντας λοιπόν αυτό το πολυτελέστατο και καλαίσθητο έντυπο υλικό, έφθασα στην σελίδα 47 που αναφέρεται, στην γνωστή στην επιστήμη του Μάρκετινγκ, Σουότ Ανάλυση, όπου οι απειλές και οι ευκαιρίες είναι τυπωμένες ανάποδα και διορθωμένες εκ των υστέρων έντεχνα με δύο βέλη. Θα μου πείτε τόσο σοβαρό λάθος είναι αυτό και το κάνεις λόγο;

Όταν ξοδεύεις τόσα εκατομμύρια για προγράμματα και έντυπα που είναι χρήματα του έλληνα και ευρωπαίου φορολογούμενου, όταν για την δουλειά που σε διόρισε μια κυβέρνηση ακριβοπληρώνεσαι, οφείλεις να κάνεις τη δουλειά σου σωστά και στην λεπτομέρεια ακόμη, καθότι η λεπτομέρεια κάνει την διαφορά και τουλάχιστον πριν κάτι εκτυπωθεί να το ελέγξεις. Μη μου πείτε ότι γι’ αυτό φταίει ο τυπογράφος και ο δαίμων του τυπογραφείου; Όχι βέβαια καθότι κάθε επαγγελματίες τυπογράφος πριν τυπώσει στέλνει τα δοκίμια προς τελικό έλεγχο και έγκριση και μετά τυπώνει.

Φυσικά το Κ.Ε.Γ. απ΄ ότι γνωρίζουμε στο Δ.Σ. έχει και οικονομολόγο και διεθνολόγο Μάρκετινγκ, ώστε να μπορέσουν να ελέγξουν μια διατύπωση της Swot Analysis. Δεν θέλω να επιμείνω στο θέμα αυτό παραπάνω καθότι στη συνέχεια υπάρχουν άλλα σοβαρότερα θέματα.
Το Κέντρο Γούνας λοιπόν εκτός από αυτό το χρησιμότατο έντυπο μοίραζε και άλλα επιμέρους κατατοπιστικότατα φυλλάδια, 12 στον αριθμό, όπου μεταξύ άλλων αναφερόταν σε διάφορα ευρωπαϊκά προγράμματα, όπως το Eureka, Global Grants ακόμα και για συνεργασίες με τους Αλβανούς μέσω Interreg , αλλά καμιά αναφορά ή κάποιο πρόγραμμα για την αξιοποίηση του διεθνούς μας αεροδρομίου ‘’Αριστοτέλης’’ στο οποίο επένδυσε η πολιτεία(εμείς δηλαδή οι φορολογούμενοι) σε σημερινές τιμές 10 δις δρχ. ή 30 εκατομμύρια ευρώ. Και το ερώτημα είναι γιατί;

Πως ο νυν Δ/νων του Κ.Ε.Γ. όταν διεκδικούσε τη προεδρία της ΕΔηΚα είχε κάνει σημαία του την ενεργοποίηση του αεροδρομίου μέσω πτήσεων τσάρτερ, την διαφάνεια στις συναλλαγές της ΕΔηΚα, την ανοιχτή και φωτογραφική καταγγελία σε παράγοντες και μη, και τώρα που έχει την δυνατότητα να βοηθήσει την ΕΔηΚα να δρομολογήσει πτήσεις τσάρτερ, άκρα του τάφου σιωπή. Ή μήπως αυτός θέλει και δεν δέχεται η ΕΔηΚα; Ερώτημα κάνω.

Με ποια επιχειρήματα οι κύριοι παράγοντες θα ζητήσουν νέο εκθεσιακό κέντρο, όταν το αεροδρόμιο έχει πιάσει αράχνες, το εκθετήριο γούνας δεν εκφράζει όλους τους γουνοποιούς, δεν μπορεί να κάνει πολιτική γούνας και εξαρτάται από τουρίστες που δεν ελέγχει, όταν ο πρόεδρος του συνδέσμου καταγγέλλει ότι τα εκθετήριο δεν συντηρείται ενώ ο πρόεδρος της ΕΔηΚα ‘παρακαλεί’ το κράτος να του δώσει χρήματα για συντήρηση; Όταν λέει ο Νομάρχης ότι χρηματοδοτούμε τον Σύνδεσμο για τη έκθεση μέσω ΕΔηΚα και βγαίνει ο Πρόεδρος της ΕΔηΚα και τον διαψεύδει με αποτέλεσμα να διερωτώνται οι δημοσιογράφοι δημοσίως ποιος λέει την αλήθεια και ποιος ψέματα, τότε τι βάση να δώσεις σε τέτοιες συμπεριφορές να σου διαχειρισθούν τις επενδύσεις; Αυτά δεν ακούγονται για σοβαρά. Με τέτοιες λογικές δεν μπορείς να απαιτείς νέες επενδύσεις και χρηματοδοτήσεις, όταν οι ήδη υπάρχουσες είναι εντελώς ή κάποιες άλλες μερικώς ανεκμετάλλευτες.

Ίσως εδώ και δικαίως ανταπαντήσουν κάποιοι, ότι στη Σιάτιστα επένδυσαν και ξόδεψαν εκατομμύρια ευρώ για το ΒΙΟΠΑ άσκοπα και μας ενοχλούν τα δικά μας; Φυσικά μας ενοχλούν και αγανακτούμε και για εκείνες τις αποτυχημένες επενδυτικές προσπάθειες, τις οποίες και εμείς πληρώνουμε, γι’ αυτό τις επικρίνουμε και τις καταγγέλλουμε, για να μην επαναλαμβάνονται τα ίδια λάθη που είναι εις βάρος όλων μας. Και να είναι μόνο αυτά! Τα ελλείμματα και τα επενδυτικά λάθη των συνεταιρισμών των γεωργικών ενώσεων κλπ. ποιος θα τα πληρώσει; Φυσικά ο φορολογούμενος, δηλαδή όλοι εμείς.

Για να επανέλθω λοιπόν πάλι στην έκθεση γούνας, η οποία γέμισε αισιοδοξία και χαμόγελα και αυτό είναι ευχάριστο για όσους έκαναν πωλήσεις και πρόκειται να κάνουν και στο μέλλον. Το πρόβλημα της γούνας όμως δεν είναι οι εκθέσεις ούτε η καλή διαχείριση των ευρωπαϊκών προγραμμάτων μέσω του Κ.Ε.Γ. Το πρόβλημα της γούνας είναι αλλού και για να το πω απλά και κατανοητά τα προβλήματα ως καταγραφή θα μπορούσαν να διατυπωθούν ως εξής:

-ότι δεν ανανεώνεται το εργατικό δυναμικό (αποτυχία της σχολή γουνοποιίας, με κύριους υπεύθυνους τους φορείς, συμπεριλαμβανομένης και της αδιαφορίας των εργαζομένων, αλλά και όλων μας με τον ωχαδερφισμό που μας διέπει)

-ότι δεν υπάρχει ένας επιχειρηματικός φορέας(όπως τα δημοπρατήρια του εξωτερικού), που να συσσωρεύει κέρδη και να τα επενδύει αποδοτικά και ορθολογικά (θα μπορούσε να το κάνει η ΕΔΗΚΑ).

-το Κ.Ε.Γ έχει επιτελέσει όλα τα χρόνια της λειτουργίας του ένα τεράστιο έργο, αλλά δεν φαίνετε να υπάρχει κανένα αποτέλεσμα αφού ο κλάδος συρρικνώνετε, οι γουνοποιοί επιβιώνουν με τις ρυθμίσεις, η ανεργία φουντώνει και κανείς δεν γνωρίζει να σου δώσει μια τεχνοκρατική εξήγηση γι’ αυτό το ΠΑΡΑΔΟΞΟ.

-Αδυναμία διαχείρισης και ορθολογικής εκμετάλλευσης του τεράστιου τουριστικού και εμπορικού ρεύματος, που ήρθε και έρχεται από την Ρωσία, με ευθύνη κυρίως των άμεσα εμπλεκόμενων φορέων γούνας.

-Και στο κάτω κάτω ας μας πούνε οι αρμόδιοι φορείς προεξάρχοντος του Κ.Ε.Γ.(ως τεχνοκρατικός φορέας) εάν η βιοτεχνία της Γούνας έχει προοπτική και δεν θα έχει την ίδια τύχει που είχαν οι ραφτάδες οι υποδηματοποιοί και ένα σωρό άλλες βιοτεχνίες που έσβησαν λόγω της εξέλιξης της τεχνολογίας ή άλλων αιτιών που αφορούν την περίπτωσή μας. Διότι είναι διαφορετικό να γνωρίζεις αν ο κλάδος θα αντέξει πέντε δέκα είκοσι ή πενήντα ακόμη χρόνια, καθότι ανάλογα θα προσαρμόσεις και την επενδυτική σου πολιτική και στρατηγική.

Αυτά είναι μερικά όμως από τα προβλήματα που θα μπορούσε να επισημάνει κανείς, (ΚΥΡΙΩΣ ΟΜΩΣ ΤΗΝ ΕΠΑΠΕΙΛΟΥΜΕΝΗ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΚΛΑΔΟΥ), τα οποία φυσικά σε πολλούς είναι γνωστά αλλά κανείς δεν τολμά να ασχοληθεί σοβαρά, καθότι οι επιτυχημένοι επιχειρηματίες κοιτάν τι δουλειά τους, κάποιοι ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΙ επιχειρούν να εμπλακούν αλλά γρήγορα απογοητεύονται με όσα συμβαίνουν και αποχωρούν και απομένουν οι μετριότητες, οι οποίοι προσπαθούν με τον τρόπο τους να επιβιώσουν και αντέχουν μέχρι να τους αντικαταστήσουν κάποιοι άλλοι μετριότατοι.

Όλα τα προαναφερθέντα ασφαλώς δεν είναι μόνο απόψεις δικές μου, αλλά πάρα πολλών ανθρώπων και κυρίως των περισσοτέρων από εκείνους που συμμετείχαν στις 11 επαναληπτικές εκλογές που έγιναν στην ΕΔηΚα λίγο πριν τις βουλευτικές εκλογές του 2004, ακόμη και εκείνων που στήριξαν τότε την ομάδα που κέρδισε για μία μετοχή (όχι μια ψήφο) τις εκλογές, αλλά μετά κάποιοι το μετάνιωσαν πικρά, όπως ένας φίλος μας , που αν και μέλος του Δ.Σ. της ισχνής πλειοψηφίας (6-5) μπορούσε να αλλάξει με την στάση του την πορεία της ΕΔηΚα, αλλά δεν είχε φαίνεται τα ‘γκάτς’, που λέει και ο ίδιος, την διορατικότητα ή κάτι άλλο για να το πραγματοποιήσει.

Φυσικά υπήρχαν και κάποιοι άλλοι ‘τραγικοί’ επιχειρηματίες-γουνοποιοί οι οποίοι αν και αντίθετοι με τον διεκδικητή της προεδρίας της ομάδας του προαναφερθέντα φίλου μου, καταψήφισαν την ομάδα του μειοψηφήσαντος συνδυασμού, διότι τους τρόμαξαν οι διακηρύξεις περί διαφάνειας και λογιστικοποίησης των ΄καπέλων’.

Και εμείς περιμένουμε με τέτοιες νοοτροπίες,, να έχει ο κλάδος συνέχεια και προκοπή. Θα τρίζουν τα κόκαλα των προγόνων μας που με αντίξοες συνθήκες, που ούτε καν είναι συγκρίσιμες με τις σημερινές, μετέφεραν τα εμπορεύματά τους στην Κωνσταντινούπολη τη Λειψία την Δαμασκό στο Λονδίνο το Παρίσι κλπ., όχι με ‘κάργκο’ φυσικά, ούτε με τις μεταφορικές εταιρίες, αλλά με τα καστοριανά καράβια μέχρι το σημερινό Μαυροχώρι, εκεί στο δακρυπότιστο εκείνο πλατάνι κοντά στη βρύση που αναφέρει ο αείμνηστος Φ. Μπακάλης και στη συνέχεια φυσικά με τα ζώα μέχρι να φθάσουν στον πλησιέστερο σιδηροδρομικό σταθμό.

Αυτά δεν τα γράφω για λόγους σκοπιμότητας, ούτε από εμπάθεια για κανένα, απλώς τα επισημαίνω αφενός από αγωνία και λαχτάρα…..(που λέει και το τραγούδι), για τον κλάδο και αφετέρου για ιστοριογαφικούς λόγους, έτσι ώστε όταν ανασύρουν τα αρχεία των εφημερίδων οι επόμενες γενεές να γνωρίζουν αν ήμασταν ικανοί, ορθολογικοί και άξιοι συνεχιστές της κληρονομιάς που μας άφησαν οι πρόγονοί μας και τι προσπάθειες κάναμε, για την διατήρηση αυτής της τέχνης και ανάλογα να μας κρίνουν. Γι’ αυτό αν κάποιους δυσαρεστώ, επικρίνοντας την συμπεριφορά τους (συγκυριακά δίχως να το επιδιώκω), ας λογοδοτήσουν απέναντι στην ιστορία αλλάζοντας την συμπεριφορά τους, με πρωταρχικό στόχο το κοινό και μετά το ατομικό συμφέρον και όχι αντιστρόφως.

[δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 5.6.2008]