29.6.08

ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ Χ. ΤΕΡΙΑΚΗ: Εις Νικόλαον Τσιφλικιώτην De profundis

Είναι δύσκολο να αρθρώσει λόγο κανείς, όταν αιφνιδιάζεται από το άγγελμα της εκδημίας ενός προσώπου προσφιλούς. Η ανάγκη όμως έκφρασης -έστω και εκ των υστέρων- γεννά τη φιλοτιμία.

Δεν είναι υπερβολή ότι όλος ο νομός της Καστοριάς συγκλονίστηκε, όταν πληροφορήθηκε ότι ο παλιός του Καθηγητής, Νίκος Τσιφλικιώτης, δεν θα βρίσκεται πια ανάμεσά μας. Τα σημερινά γραφόμενα ας είναι στοιχεία μνημόσυνου ενός ανθρώπου που με τον τρόπο του δικαιώθηκε πλέον στη συνείδηση όσων τον γνώρισαν.

Κύριε Νίκο, (ποιητική αδεία η προσφώνηση)
Δεν υπήρξα μαθήτριά σου ούτε στενή συνεργάτιδά σου. Σε γνώρισα όμως ως Καθηγήτρια του 1ου Γενικού Λυκείου Καστοριάς και δεν θεωρώ σωστό να αποκρύψω κάτι που δεν αποτελεί τόσο ξεχωριστή τιμή στη μνήμη σου -την οποία ούτως ή άλλως κέρδισες επάξια– όσο παραμυθία των ψυχών μας.

Και τούτη την ώρα ισχύει αυτό που αμέτρητες φορές δίδαξες από τον Επιτάφιο του Περικλή: Ο ακροατής που γνωρίζει, μπορεί και να θεωρήσει φτωχά τα λόγια τα επιμνημόσυνα. Κι αυτός που δεν γνωρίζει, μπορεί να τα θεωρήσει υπερβολές.

Το 1ο Λύκειο έμεινε εμβρόντητο, αρνούμενο να πιστέψει ότι έφυγες. Το πέρασμά σου από το σχολείο άφησε ίχνη ανεξίτηλα, τα οποία όλοι εμείς θα αναζητούμε, όταν θέλουμε να μη λοξοδρομήσουμε. Γιατί η πορεία σου στην Εκπαίδευση ήταν αυτή του αγαπημένου Καθηγητή και του παιδαγωγούντος Διευθυντή.

Απαραίτητη και καθοριστική η παρουσία σου από την ημέρα κιόλας του Αγιασμού. Τόνιζες τότε κατ’ επανάληψιν :
- Εσύ, ο Μαθητής, αυτόν, τον Καθηγητή μην τον λιθοβολείς ! Γιατί και ο Σεβασμιότατος, αν είναι σήμερα Σεβασμιότατος, σε κάποιους Καθηγητές το οφείλει.
Τα τελευταία πια χρόνια, μετά από την αφυπηρέτηση, δεν παρέλειπες να περνάς από το Σχολείο, να συζητάς για λίγο μαζί μας και στωικά να μάς συμβουλεύεις :
-Αν δεν ξέρετε το όνομα του μαθητή σας και από ποιο χωριό είναι, δεν κάνετε τίποτε! Αφήστε όλα τα άλλα και κοιτάξτε τον άνθρωπο.

Μόνο όσοι σε γνώρισαν από κοντά μπορούν να επιβεβαιώσουν την επιστημονική σου κατάρτιση και κυρίως κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί την καλή προαίρεση και τη διάθεση προσφοράς αγάπης, ακόμη και με δυνατή φωνή, ακόμη και με ψευτομάλωμα.
Τώρα θα φανεί όχι μόνο το εκπαιδευτικό αλλά γενικότερα και το κοινωνικό σου έργο. Η Καστοριά, εκτός των άλλων, έχασε και έναν σωστό Φιλόλογο, από εκείνους της παλιάς Σχολής, που την έλεγαν τότε Φιλοσοφική.

Ακόμη και η ώρα του θανάτου σου μέσα στις πανελλαδικές εξετάσεις, την ώρα που εκπαιδευτικοί, γονείς και μαθητές βρίσκονταν στον αγώνα.
Κι αν πέρασε απαρατήρητο, ας μού επιτραπεί μια επισήμανση: Ακόμη και την ύστατη στιγμή μάθημα παρέδωσες ! Αυτό που περιμέναμε να δούμε ύστερα από τόση κινητικότητα στην τοπική Εκκλησία, το είδαμε στη δική σου εξόδιο ακολουθία, πνεύματι και αληθεία. Η αποθέωση του δασκάλου…

Και τελευταίο κάτι που πολύ λυπάμαι που δεν πρόλαβα να σού εκμυστηρευτώ.
Εκείνο το πρωινό που στεκόσουν μόνος στα σκαλιά του σχολείου και αναφώνησα «Χαιρετίζω τον Πατριάρχη της Εκπαίδευσης!» δεν το είπα ούτε αστεία ούτε ειρωνικά. Αλήθεια, το εννοούσα.
.
[δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 29.5.2008]

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ