25.7.09

ΟΔΟΣ: Μέλη ενός σιωπηλού στρατού

Η ανέλκυση στην επιφάνεια της νοσηρής εγχώριας επικαιρότητας, με πρωτοβουλία της ίδιας της κυβέρνησης, του προβλήματος της λαθρομετανάστευσης στην Ελλάδα την επαύριο των εκλογών για το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο ερμηνεύεται -και ορθά- ως προσπάθεια εξισορρόπησης της Νέας Δημοκρατίας προς τα δεξιά της. Το φαινόμενο αφύπνισε ρατσιστικά και υπερσυντηρητικά σύνδρομα σε δεκάδες χιλιάδες έλληνες πολίτες που υποχρεώνονται να υποστούν τις συνέπειες της ανικανότητας των ελληνικών κυβερνήσεων να αντιμετωπίσουν ή έστω να προσπαθήσουν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα.

Έτσι, μετά το αποτέλεσμα των εκλογών της 7ης Ιουνίου που απέδειξε σημαντική ενίσχυση του ΛαΟΣ, ειδικά σε εκλογικές περιφέρειες που κοινωνικά πλήττονται από το φαινόμενο της ανεξέλεγκτης και λαθραίας παρουσίας εκατοντάδων χιλιάδων απεγνωσμένων ανθρώπων που προέρχονται από χώρες του Τρίτου Κόσμου, και ειδικά ισλαμικές, έπρεπε με κάποιο τρόπο να φανεί ότι η χώρα είναι συντεταγμένη, και πως αντιδρά.

Η κατάσταση δεν πήγαινε άλλο, και όπως ήταν φυσικό η καταγραφή της από τα ΜΜΕ ανέδειξε μεταξύ των πτυχών του σύνθετου προβλήματος και την διακίνηση των ναρκωτικών ουσιών, με θύτες (αλλά και θύματα υπό μια τουλάχιστον έννοια) και τους ίδιους τους λαθρομετανάστες. Οι οποίοι, προκειμένου να επιβιώσουν στην χώρα που γέννησε τον Ξένιο Δία, προσλαμβάνονται στο κύκλωμα διακίνησης των ναρκωτικών, από το βαθμό του βαποριού έως τα ύπατα αξιώματα. «Το βαπόρι από την Περσία ξέμεινε στην Κορινθία» δεν αφηγούνταν ο υπαινικτικός θρυλικός στίχος; Ε αυτό πληρώνει τώρα η χώρα.

Στην Αθήνα και κυρίως, στις περιοχές του ιστορικού της κέντρου, (ας μην αποτελέσει η... σύμπτωση ένα ακόμη «σοβαρό» επιχείρημα για τους εχθρούς της αρχιτεκτονικής σχολής που δεν θέλουν την έδρα της στο κτήριο του 1ου γυμνασίου στο ιστορικό κέντρο της Καστοριάς) η κατάσταση έχει ξεπεράσει κάθε όριο συναγερμού. Είναι απερίγραπτη, ενώ χειρότερη ή όμοιά της, δεν παρουσιάζει καμμιά πόλη στον ανεπτυγμένο κόσμο. Τόσο από την παρουσία και την εικόνα των λαθρομεταναστών, όσο και από τις παράπλευρες δράσεις, της πορνείας και ιδίως της διακίνησης και της χρήσης των ναρκωτικών, σκληρών και μαλακών.

Στην Καστοριά, ως συνήθως ο κόσμος, ζει σε άλλους αστερισμούς ευδαιμονίας. Ζει με την φαντασίωση ότι αυτού του είδους τα κοινωνικά προβλήματα εμφανίζονται μόνο στο... κράτος των Αθηνών ή σε όσους αρμόζει ένα είδος θεϊκής τιμωρίας, ή εθνικής κάθαρσης. Ειδικά σε σχέση με τα ναρκωτικά και συγκεκριμένα με την διακίνηση και την χρήση τους, η οργανωμένη σε θεσμούς και φορείς Καστοριά με την μακροχρόνια αδρανή στάση της, αποδεικνύει ότι ενσαρκώνει με απόλυτη ταύτιση το τέλειο πρότυπο, της βαθειάς νυχτωμένης επαρχιούπολης. Η οποία ενώ αντιμετωπίζει σε ανάλογο του μεγέθους της βαθμό, αντίστοιχα και ακόμη σοβαρότερα προβλήματα με αυτά των Αθηνών, έστω κι’ αν τα προβλήματα των ναρκωτικών δεν οφείλονται αναγκαστικά σε μετανάστες ή λαθρομετανάστες, ωστόσο υποκριτικά, σφυρίζει αδιάφορα. Σαν να μην υπάρχει κανένα θέμα γι’ αυτή και την τοπική κοινωνία, κανένα πρόβλημα ναρκωτικών.

Κι’ όμως, δεν απαιτείται παρά στοιχειώδης ευφυΐα, επαγρύπνηση, βασική πρόσληψη και ανάλυση της κοινωνικής πραγματικότητας και κατάστασης για να διαπιστωθεί ότι πέρα από τα άλλα προβλήματα -ίσως όμως όχι και τόσο ανεξάρτητα απ’ αυτά- εκτός από το πρόβλημα της ανεργίας, της κοινωνικής και οικονομικής κατάρρευσης, της γούνας που χάνεται και των σημαντικών αδιεξόδων που προκαλούνται από τους Τιτάνες, τους Κύκλωπες, τον Μαθουσάλα και τις Αμαζόνες της τοπικής πολιτικής ζωής, ταυτόχρονα, υπάρχουν σκοτεινές γωνιές ή γωνιές στο ημίφως, και προπαντός εκατοντάδες ή και περισσότερα σπίτια, που βιώνουν το μαρτύριο της χρήσης ναρκωτικών ουσιών. Κι’ όμως, όπως σε όλα τα ζητήματα της ιδιωτικής σφαίρας συμβαίνει, έτσι και στο πρόβλημα των ναρκωτικών, μαλακών και σκληρών, τα πάντα τηρούνται ως επτασφράγιστο μυστικό. Όχι επειδή ανάγονται στην ιδιωτική σφαίρα, αλλά διότι είναι ταμπού. Φαίνεται ότι είναι ταμπού και για την ίδια την «Διέξοδο»(*). Πολλοί γνωρίζουν, ακόμη περισσότεροι υποφέρουν, μα κανείς δεν κινητοποιείται και κυρίως δεν ομιλεί γι’ αυτά.

Στις εσωτερικές σελίδες του σημερινού φύλλου (πιο κάτω στο ιστολόγιο εδώ) φιλοξενείται και παρουσιάζεται, η μεταξύ ανωνύμων κατοίκων της Καστοριάς συζήτηση. Το πρόσωπο που απευθύνει τις ερωτήσεις δείχνει να ανήκει και να εκπροσωπεί την ώριμη κοινωνία της Καστοριάς (είναι ένας γονέας) ενώ το πρόσωπο που απαντά είναι χρήστης, ηρωϊνης όπως το ίδιο εξομολογείται και μέλος ενός σιωπηλού στρατού της Καστοριάς. Που βιώνει την υποκριτικότητα μέσα από το πρόβλημα της εξάρτησης. Όπως φυσικά βιώνει και το ίδιο το μαρτύριο.

Πρέπει κάποιος να διαβάσει με προσήλωση και προσοχή την συζήτηση από την αρχή ως το τέλος, για να διαπιστώσει την ύπαρξη μιας παράλληλης Καστοριάς, διακινητών, χρηστών ναρκωτικών και των οικογενειών τους. Μιας Καστοριάς που συνομιλεί με την ουσία της ζωής, την ευτυχία και τον θάνατο, σε καθημερινή βάση, στην διπλανή πόρτα. Χωρίς να κινεί υποψίες για το δράμα και τον πόνο. Αν οι εκτιμήσεις της συζήτησης είναι ακριβείς, τότε είναι φανερό ότι η έκταση και ο πληθυσμός αυτής της Καστοριάς, της Καστοριάς Β, ανέρχονται σε ανησυχητικά μεγέθη.

Κι’ όμως, όπως συμβαίνει κατά κανόνα, είναι αμφίβολο αν κάποιος από τους αρμοδίους ευαισθητοποιηθεί με αφορμή τις de profundis εκατέρωθεν εξομολογήσεις αυτής της συζήτησης κι’ αν ξεβολευτεί από τις πεποιθήσεις της μακαρίως κοιμωμένης συνείδησής του. Άλλωστε οι εκλογές πέρασαν και οι επόμενες ακόμη αργούν κάπως.

(*) Μόλις πρόσφατα –μετά μακροχρόνια σιωπή- η «Διέξοδος», πραγματοποίησε εκδήλωση με θέμα: «Εξαρτήσεις από το αλκοόλ και τα τυχερά παιχνίδια»(!) Δημοσίως καμμία κουβέντα για την ηρωΐνη, σαν να μην υπάρχει. Αυτό που υπάρχει στην Καστοριά περιορίζεται στο... κρασί, στο ουίσκι, στα ζάρια και στην ρουλέτα.


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 25.6.2009



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ