ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Αγαπητή μου Μπέσση Μιχαήλ,

Διάβασα στην «ΟΔΟ» το άρθρο σου «Α-(γ)καντεμία» και για να απαλύνω το δικαιολογημένο πόνο σου για τις περιπέτειές σου, στο ιατρικό κατεστημένο, θα σου περιγράψω, εν συντομία, μερικές ανάλογες περιπέτειες, εμπρός στις οποίες οι δικές σου είναι πταίσματα ή αθώες αποκλίσεις από τα νόμιμα.
Όμως δεν δικαιολογείσαι να ζεις στην Αθήνα (το κέντρο των διαφθορών και διαπλοκών πάσης φύσεως) και να τσιτινοιάζεσαι από πταισματικές αταξίες ενώ συμβαίνουν εξόχως και πολλαπλώς κακουργηματικές ανδραγαθίες!

Θα αρχίσω από το 1981,γιατί τα προηγούμενα τα ξέρεις, πάνω-κάτω και τότε μετακινήθηκα από την ιατρική σχολή, όπου ήμουν εντεταλμένος υφηγητής της Τοξικολογίας, στην έδρα της Βιοχημείας και Τοξικολογίας της Κτηνιατρικής σχολής, όπου υπέβαλα υποψηφιότητα κατόπιν προτροπής και σχετικής εκκλήσεως από μέρους τακτικών καθηγητών της παραπάνω σχολής, δεδομένου ότι είχα μακροχρόνια (25ετή) επιτυχή ταυτόχρονη θητεία σε αμφότερους τους κλάδους (βιοχημεία και τοξικολογία) και είχα πρόσφατα εκλεγεί (μεταξύ 80 υποψηφίων από όλο το κόσμο) επισκέπτης καθηγητής στο μεγαλύτερο πανεπιστήμιο της Ιαπωνίας (ΝΙΧΟΝ του Τόκυο) προκειμένου να κάνω 34 διαλέξεις των ειδικοτήτων μου. Στην εκλογή πλειοψήφησα έναντι του άλλου διεκδικητού, που δεν είχε καμιά ειδίκευση και προσόντα, αλλά είχε το προσόν να είναι φιλοκυβερνητικός και επομένως έπρεπε να προτιμηθεί κατά παρέκκλιση κάθε νομιμότητος και ηθικής επιταγής. Αυτά όμως είναι αμελητέα!
Επειδή μεταξύ των καθηγητών ΑΕΙ υπάρχουν μερικοί πολύ δημοκράτες, που δεν δέχονται τη γνώμη της πλειοψηφίας, καταφεύγουν στο ΣτΕ με νομικίστικες προφάσεις και όταν επισκέφτηκα τον εισηγητή του ΣτΕ, που πρότεινε την επανάληψη της εκλογής μου ισχυριζόμενος ότι έπρεπε να κριθώ και από άλλη σκοπιά (που δεν προβλέπονταν από τον σχετικό νόμο εκλογής καθηγητών) και τον ρώτησα αν αυτό (η αιτία της επανάκρισης) προβλέπεται από κανένα νόμο, μου απάντησε όχι δεν το λέει κανένας νόμος αλλά αυτός, δηλαδή ο δικαστής (άρα αυτοανακηρυχθείς και νομοθέτης) ο παραπάνω δικαστής του ΣτΕ έγινε μετά υπουργός Δικαιοσύνης! αμείβονταν όπως όλοι όσοι πιστά δούλευαν για το κόμμα, έστω και αν αυτό τους ζητούσε να κάνουν παρανομίες, ανομίες, παλιανθρωπιές και παραβατικότητες σε βάρος ανθρώπων αρκεί αυτοί να ήσαν αντιθέτου παράταξης.
Η επανάκριση ξανάγινε και επανεξελέχθηκα πανηγυρικά και διορίσθηκα αλλά δεν σταμάτησαν εδώ οι περιπέτειές μου. Ξανάγινε προσφυγή στο ΣτΕ, διότι η πράξης του διορισμού μου δεν έγινε από τον κ. υπουργό, αλλά από το κ. πρύτανη του ΑΠΘ, διότι στο μεσοδιάστημα των διαδικασιών άλλαξε ο σχετικός νόμος. Η νέα προσφυγή έγινε δεκτή, για τυπικούς λόγους, αλλά διέταξε (το ΣτΕ) το υπουργείο να με επαναδιορίσει άμεσα προς αποκατάσταση της αδικίας. Από εκεί αρχίζει η πραγματική περιπέτειά μου διότι αν και ο κ. υφυπουργός (υπεύθυνος για τους διορισμούς καθηγητών), ήταν φίλος, μακρινο- συγγενής και συμπατριώτης μου (με αποδεδειγμένη διάθεση να με βοηθήσει),η εντολή προς αυτόν, από τα γραφεία του τότε κυβερνώντος (l983) κόμματος Θεσσαλονίκης, ήταν να μην με διορίσει (παρανόμως) διότι υπήρχε καταγγελία φοιτητού (υιός του αντιπρυτάνεος εκλεγέντος με τις ευλογίες και προτροπές της τότε κυβέρνησης) και ο οποίος, όταν προσήλθε στο δικαστήριο (ύστερα από μήνυσή μου για συκοφαντία) ζήτησε συγγνώμη και ισχυρίσθηκε ότι με κατηγόρησε ύστερα από λανθασμένη και αναληθή πληροφόρησή του! (γνωστό κόλπο των συκοφαντών, λένε έκανα λάθος και ζητώ συγγνώμη!). Εν τω μεταξύ ο χρόνος παρέρχονταν και εγώ έμενα (δύο φορές επί 3 χρόνια, δηλ. 6 χρόνια) εκτός πανεπιστημίου, μισθού, συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων κτλ. Το παραπάνω περιστατικό επαναλήφθησαν (με απώλεια εκ μέρους μου 9 χρόνων υπηρεσίας-μισθών κτλ) και για να μην μακρυγορήσω, εξιστορώντας πολλά ανάλογα περιστατικά, θα τελειώσω με το πλέον εντυπωσιακό επεισόδιο, που έγινε τον Νοέμβριο του 1996 οπότε είχα επανέλθει μετά από πολλές δικαστικές προσφυγές για την αποκατάστασή μου!

Έτσι, αφού δεν μπόρεσαν να με εξουδετερώσουν στο εκπαιδευτικό και πνευματικό τομέα (εγώ εν τω μεταξύ είχα εκλεγεί δύο φορές από τη διεθνή ένωση Τοξικολόγων οργανωτής και πρόεδρος δύο διεθνών συνεδρίων τοξικολογίας κτλ, κτλ) σκέφθηκαν να με προκαλέσουν μεγάλη αναπηρία (ίσως και θανατηφόρο) τοποθετώντας πάνω από τη πόρτα εισόδου των εργαστηρίων μου πεντάκιλο υάλινο δοχείο με καυστικό οξύ, ώστε όταν θα έμπαινα το άλλο πρωί, να έπεφτε επάνω μου με ανυπολόγιστες σωματικές ζημίες μου. Για καλή μου τύχη πήγε ενωρίτερα (ασυνήθιστο) από εμένα η καθαρίστρια (κ. Δήμητρα) η οποία στην προσπάθειά της να ανοίξει τη πόρτα σκόνταψε, έσπρωξε και άνοιξε τη πόρτα, αλλά το δοχείο (γυάλινο) έπεσε εμπρός από τα πόδια της και όχι πάνω στο σώμα της. Θα με ρωτήσετε αν κατάγγειλα το γεγονός, αλλά ένα τηλεφώνημα με ειδοποίησε ότι αν το καταγγείλω, την άλλη φορά δεν θα γλυτώσω. Τολμάς να τα βάλεις Μπέσση μου; (με τους εγκληματίες και ψευτοδημοκράτες;). Εγώ όχι διότι είχα και οικογένεια και η οποία επίσης δέχθηκε ανάλογες, στην συνέχεια, συμπεριφορές. Άρα Μπέσση, μην παραπονιέσαι. Αυτά βέβαια ήταν πολύ γνωστά στους φίλους Καστοριανούς και μια μέρα ο γνωστός φίλος μου οδοντογιατρός Μανιός μου είπε ότι αν θέλω να απαλλαγώ από τις διώξεις να γραφτώ στην «Δημοκρατική άμυνα», πράγμα που αρνήθηκα.

Τελειώνω με τη σύσταση στη Μπέσση να θεωρεί τύχη της, που δεν μπήκε στα ΑΕΙ, γιατί από τη μια μεν μεριά γλύτωσε περιπέτειες, ως οι παραπάνω, και από την άλλη, υπηρέτησε, ως διευθύντρια εργαστηρίων νοσοκομείων, αφέντρα επιστημονική του εαυτού της και ελεύθερη από κάθε είδους κακοτοπιές (εκτός από μικροεπεμβάσεις!) που πέρασα εγώ. Θα τις θυμάμαι και έτσι εξηγώ την κατάντια της πατρίδας μας. Δεν θα μου φανεί περίεργο αν κάποιος δεν πιστέψει ότι τα παραπάνω δεν έγιναν, αλλά σίγουρα θα γίνονται ή και θα αυξάνονται εφ' όσον, μερικοί πνευματικοί άνθρωποι, δεν είναι ούτε καν άνθρωποι και εφ' όσον θα συνεχίσουν να μας κυβερνούν τα δύο κόμματα από τα οποία το μεν ένα είναι (κατά τον γνωστό φίλο μου Μανιό) μπλιάτσκες και από το άλλo αιμοβόροι (απόδειξη είναι τα εξιστοριθέντα περιστατικά). Η ευθύνη όμως είναι κυρίως στον κάθε πολίτη που ψηφίζει παλιανθρώπους.
Αυτά Μπέσση μου είναι τα μαντάτα που σου στέλνω μέσω της ΟΔΟΥ.

Με τιμή και εκτίμηση,
Αναστάσιος Β .Κοβάτσης
καθηγητής δρ δρ

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 18.6.2009