ΒΑΣΙΛΗ Κ. ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ: Προς τι το πάθος για το χρήμα;

Είναι ο προβληματισμός του Κώστα Γαβρά αυτού του μεγάλου Έλληνα στη Γαλλία, του καταξιωμένου παγκόσμια καλλιτέχνη γνωστού για την ανθρωπιά και τις κοινωνικές ευαισθησίες του. Επαναστατεί για το γεγονός ότι στην Ευρώπη υπάρχουν άνθρωποι που παίρνουν μισθούς 400 Ευρώ. «Έχω την αίσθηση πως πηγαίνουμε προς τα πίσω, σημειώνει, προς τα χρόνια πριν την Γαλλική Επανάσταση, όπου μια μειοψηφία τα είχε όλα»!
Ο δημιουργός της πολύ γνωστής στους Έλληνες ταινίας «Ζ» με τις ταινίες του όπως η τελευταία «Παράδεισος στη Δύση», καταγγέλλει ή καλύτερα, όπως λέγει, δείχνει τα κακώς κείμενα και αφήνει στους θεατές να καταλάβουν και … να πράξουν. Παράλληλα διακηρύσσει πως, «ο καπιταλισμός είναι η νέα αριστοκρατία και χρειαζόμαστε μια νέα επανάσταση χωρίς αίμα, για να αλλάξουμε αυτήν την κατάσταση».
Αυτά σε μια συνέντευξη του στην ισπανική εφημερίδα «El Pais”.
Έχοντας μπροστά μου την φωτογραφία του μεγάλου καλλιτέχνη, στο φύλλο της Εφημερίδας «Τα Νέα» προκαλούμαι από τον προβληματισμό του, που και εγώ θέτω (αλλά στον εαυτό μου) να ανοίξω κάτι σαν διάλογο μαζί του, γι’ αυτό το μέσον (το εργαλείο) αφού είχα την ατυχία, να το… υπηρετώ στην ίσως επιτυχημένη για τους τρίτους σταδιοδρομία μου.
Θα αρχίσω από τη Φύση (πέρα από την σχέση της Γης με το Σύμπαν) και τον άνθρωπο, που ξεκίνησε, λίγο… καλύτερα από τα άλλα όντα στις σπηλιές. Θα θυμίσω, λοιπόν, πως το «χρήμα» μαζί με τον τροχό, από τα εργαλεία, στην υπηρεσία του, είναι όπως λέγεται, εκείνα που μετά την ανακάλυψή τους έσπρωξαν τις κοινωνίες των ανθρώπινων όντων συντομότερα προς τα μπρος, προς την πρόοδο.
Βέβαια για να φθάσουμε στην σχεδόν τελειότητα των χωρών της βόρειας Ευρώπης χρειάστηκαν χρόνια πολλά (χιλιετίες), αλλά φθάσαμε:! (την διεκδικούμε και οι νοτιότερες τελευταία.
Εν πάση περιπτώσει η Φύση (οι νόμοι της) είναι σκληρή (θα έχει το σκοπό της) παντού: στο ζωϊκό βασίλειο, στο φυτικό, στις θάλασσες στους αέρες. Βέβαια με τις απαραίτητες νηνεμίες και περιμένει να κατισχύει το ισχυρό, το ισχυρότερο, και εξασφάλιση κάποιας απαραίτητης ισορροπίας. Και στο ανθρώπινο είδος, (γνωστό είναι το… «ο θάνατός σου η ζωή μου»), υπάρχουν αυτά τα στοιχεία.
Ίσως αν δεν ήταν έτσι η ζωή τουλάχιστο του ανθρώπου σαν ενσυνείδητου όντος θα ήταν πεζή, άχρωμη.
Είναι δεδομένο πως πάντοτε υπήρχαν οι καλοί και οι κακοί, οι άγγελοι και οι διάβολοι, η αρετή και η κακία, και ο πόλεμος μεταξύ το καλού και του κακού!! Με πάρα πολλά θύματα και συνεχίζεται.
Και αν κρίνουμε απ’ την κατάσταση στην Ευρώπη και για να συμπεριληφθούν στην κατηγορία αυτή και μερικές ακόμη χώρες (Ιαπωνία, Η.Π.Α., Αυστραλία, Καναδάς) να χρησιμοποιήσουμε τον επικρατήσαντα όρο, στην «Δύση», όπου η κατάσταση από άποψη διαβίωσης και εξασφάλισης ατομικών ελευθεριών των ανθρώπων εγγίζει το τέλειο (και εδώ με εξαιρέσεις, είναι αλήθεια) μπορούμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα πως έστω μακροπρόθεσμα, νικητής βγαίνει το καλό.
Δεν πειράζει που υπάρχουν στις κοινωνίες και σήμερα άτομα με «πάθος για το χρήμα». Η Φύση έχει και για την περίπτωση αυτή τη λύση. Έχει φροντίσει, σχεδόν απαρέγκλιτα η δεύτερη γενεά των ανθρώπων αυτών να τα σκορπίζει, τα όποια πλούτη, με τέτοια… επιδεξιότητα που πολλές φορές να μη μένει για την Τρίτη τίποτε ή ψίχουλα. Αν και πολλές φορές, ευτυχώς, οι άνθρωποι αυτοί (οι λεφτάδες) συνειδητοποιώντας πως τα πράγματα έχουν κάποια στιγμή ένα τέλος (άδοξο) διαθέτουν όλα ή μέρος των οικονομικών τους πραγμάτων για κοινωνικούς, φιλανθρωπικούς σκοπούς.
Και έχω υπ’ όψη μου (και το… διαφημίζω) το ζεύγος Γκέιτς (Η.Π.Α.), το πλουσιότερο ή από τα πλουσιότερα στον κόσμο, που δήλωσε πως θα διαθέσει το 95% της περιουσίας του για φιλανθρωπικούς σκοπούς και μπράβο τους!
Και σαν παρένθεση, στην περίπτωση του Γκέιτς, το επίσης σπουδαίο είναι πως ο ίδιος παρακολουθεί την προώθηση της, εκατομμυρίων δολαρίων, βοήθειάς του, προς τους αναξιοπαθούντες, γιατί στον δρόμο προς αυτούς τα… τρώνε οι... «φιλάνθρωποι» καπάτσοι.
Θα μπορούσαμε λοιπόν να διαβεβαιώσουμε, βέβαια κατά την άποψή μας, τον αγαπητό Κώστα Γαβρά, πως η χωρίς αίμα, επανάσταση, που διακηρύσσει βρίσκεται εν ενεργεία, εν δράσει, με πρωταγωνιστές τον ίδιο, πολλούς καλλιτέχνες, λογίους επιστήμονες, πολιτικούς (Ομπάμα) προοδευτικούς πολίτες και ασφαλώς δεν θα σταματήσει, ποτέ γιατί πάντοτε θα καραδοκεί ο «εχθρός», το κακό!!
Τα παραπάνω, με τους προβληματισμούς του σπουδαίου Κώστα Γαβρά έχουν αναφορά μάλλον στην Δύση (όποιες χώρες αφορά η έννοια αυτή με βάση την ανάπτυξη).
Όμως έχουμε, όλοι το συνειδητοποιούμε, παγκοσμιοποίηση και συναντούμε, πλέον όλο και πιο έντονα, μπροστά μας και τα υπόλοιπα κομμάτια του πλανήτη μας, πέρα από την Ευρώπη, Αμερική, κ.λ.π. δηλαδή Αφρική, την Μέση Ανατολή, την Ασία, Κίνα που τα προβλήματα τους, τείνουν να γίνουν και δικά μας.
Εν προκειμένω θέλω να αναφέρω την περίπτωση του σημαντικού Έλληνα οικονομολόγου και ανθρώπου του αείμνηστου Άγγελου Αγγελόπουλου με διεθνή αναγνώριση και με απόψεις με διεθνές αντίκτυπο.
Ο Άγγελος Αγγελόπουλος ήταν θείος των δύο κομματιών σήμερα της αξιόλογης επιχειρηματικά οικογένειας των Αγγελοπουλέων.
Ο Άγγελος που για λόγους ανάδειξης του άνδρα, θα υπενθυμίσω πως υπήρξε ανήσυχο και προοδευτικό πνεύμα, μέλος της κυβέρνησης του βουνού στη διάρκεια της Κατοχής, αλλά και διοικητής της Εθνικής Τράπεζας μεταπολιτευτικά (1974-1978) έγκαιρα έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου προς τους Δυτικούς ιθύνοντες, για τον επικείμενο κίνδυνο από την κακοδαιμονία του, λεγόμενου τότε, Τρίτου κόσμου.
Πρότεινε στους Δυτικούς ηγέτες της εποχής να υποστηριχθούν οι χώρες αυτού του κόσμου ώστε να ξεκινήσει κάποια ανάπτυξη και με αριθμητικούς υπολογισμούς αποδείκνυε την ωφέλεια που θα υπήρχε και γι’ αυτούς.
Δεν εισακούστηκε! Ίσως να μην υπήρξε η 11 Σεπτεμβρίου 2001, ο Μπιν Λάντεν και η Αλ Κάιντα, οι Ταλιμπάν, οι πόλεμοι Ιράκ, Αφγανιστάν, η μετανάστευση στην Ευρώπη, στο βαθμό που υπάρχει σήμερα. Τώρα… τρέχουν και δεν προλαβαίνουν…
Η εκλογή του Μπάρακ Ομπάμα στην προεδρία της Αμερικής, του παγκόσμια αναγνωριζόμενου σαν αξιόλογης προσωπικότητας (και από την επιτροπή απονομής του Νόμπελ Ειρήνης), η διαφαινόμενη υποχώρηση της παντοδυναμίας των ΗΠΑ και η ανάδειξη στο παγκόσμιο προσκήνιο της Κίνας, Ινδίας, Βραζιλίας κ.ά. χωρών και στη συνέχεια της μετατροπής της G8 των ηγετών του κόσμου σε 20, δηλαδή των συναντήσεων των ηγετών των πιο πολυπληθών και αναπτυγμένων χωρών, είναι μια εξέλιξη πολύ θετική που κατ’ αρχήν αποτρέπει πολεμικές γενικές συρράξεις.
Όμως τα οικονομικά προβλήματα που ταλανίζουν τις οικονομίες της Δύσης από την παγκόσμια κρίση αλλά και από την είσοδο των οικονομιών των αναπτυσσόμενων χωρών στο διεθνές προσκήνιο είναι αυτά που οδηγούν σε αδιέξοδο τις πολιτικές ηγεσίες και των χωρών της λεγόμενης Δύσης.
Βρισκόμαστε στο σημείο μηδέν.
Και βέβαια και στην πραγματικότητα της αμοιβής με 500 Ευρώ στον εργαζόμενο στην πάλαι ποτέ ευημερούσα Ευρώπη. Έτσι φτάνει να επαναστατεί ο φιλειρηνικός και ανθρώπινος Κώστας Γαβράς. Όλοι (βασικά οι ηγέτες) περιμένουν την ανάκαμψη και για να φανούν ευχάριστοι στους λαούς τους.Προβλέψεις δεν μπορούν να κάμουν ακόμη και οι ειδικοί. Φυσικά δεν θα κάνω εγώ.
Θα ευχηθώ μόνο οι ηγέτες των μεγάλων βασικά χωρών, με λογική αλλά και ανθρωπιά να βρουν τις διεξόδους προς την ευημερία, αλλά και ειρήνη των λαών.
Και αυτών που και ο Αλλάχ έχει ξεχάσει!