ΟΔΟΣ: Το λαμπρό 2010

Το 2009 για όσους δεν το αντιλήφθηκαν ακόμη, ήταν από τις χειρότερες χρονιές των τελευταίων δεκαετιών. Ίσως μάλιστα να ήταν και η χειρότερη σε τοπικό, αλλά κυρίως σε πανελλήνιο επίπεδο. Η κατάσταση παραπέμπει στην απόλυτη τραγωδία: Την Αϊτή μετά τον σεισμό, με όλο τον σεβασμό στην δυστυχία των κατοίκων, του πρώτου κράτους σε όλο τον κόσμο (ακολούθησαν αμέσως μετά οι Η.Π.Α φυσικά) που αναγνώρισαν τον αγώνα των επαναστατημένων Ελλήνων το 1821 για την εθνική ανεξαρτησία.

Το προεκλογικό σύνθημα του ΠαΣοΚ, «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» δεν έχει πια πρακτική αξία, αφού είναι δεδομένο ότι «πιάσαμε πάτο» όπως συνηθίζεται να περιγράφεται στην νεοελληνική ο καταποντισμός. Η πτώση της Νέας Δημοκρατίας και οι εξελίξεις από τον Οκτώβριο και μετά, αποτελούν τις αποδείξεις.

Με αυτή την έννοια το (νέο) έτος 2010, μόνο καλλίτερο από το προηγούμενο μπορεί να είναι. Παρά το γεγονός ότι από την νέα κυβέρνηση και τα φιλικά σε αυτή ΜΜΕ, επιχειρείται η δημιουργία συνείδησης συλλογικής ενοχής των φορολογουμένων (κυρίως των μικρομεσαίων), των ασφαλισμένων, και ο ασφυκτικός έλεγχος της οικονομικής αλλά και της κοινωνικής ζωής.

Ως αποτέλεσμα της κυβερνητικής σπουδής ήδη προβλέπεται μια χρονικά σύντομη ανάλωση του πολιτικού προτερήματος του ΠαΣοΚ. Έστω κι’ αν είναι κοινή πεποίθηση ότι πράγματι πρέπει να αλλάξουν όλα τα κακώς κείμενα της Ελλάδος. Πλην όμως, όταν λέγεται αυτό από τους Έλληνες, συνήθως εννοούν ότι πρέπει να αλλάξουν (μόνο όλοι) οι άλλοι.

Δεν είναι βέβαια γνωστό αν στο πλαίσιο αυτής της (προοδευτικής μάλιστα)… αλλαγής περιλαμβάνεται και η πρωθυπουργική πρωτοβουλία συμμετοχής του -κατά τα άλλα μετριοπαθούς και διακριτικού- Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος, στο Υπουργικό Συμβούλιο. Ελπίζεται όμως ότι εκεί, στην κυβέρνηση, θα έχουν και μερικές άλλες, πιο τολμηρές από το παράδειγμα αυτό, ιδέες για να «τ’ αλλάξουν όλα».

Έτσι, οι επόμενες εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης που έχουν προγραμματισθεί για την 14η Νοεμβρίου 2010 (εκτός κι’ αν αναβληθούν για 6 μήνες, όπως ήδη φημολογείται), αναμένεται να αποτελέσουν το πρώτο crash test με το εκλογικό σώμα, όχι μόνο για το ΠαΣοΚ, αλλά κυρίως για την Νέα Δημοκρατία του νέου προέδρου της κ. Αντ. Σαμαρά. Ο οποίος καλείται να εργαστεί ώστε επιτύχει αναστροφή της ζοφερής κομματικής εικόνας, καθώς και διεμβολισμό του ΛΑ.Ο.Σ.

Το στοίχημα για τον κ. Σαμαρά, έστω κι’ αν τα αποτελέσματα θα συγκριθούν (και) με αυτά των προηγούμενων εκλογών της τοπικής αυτοδιοίκησης, διεξάγεται υπό ιδανικές συνθήκες. Πρώτον, διότι χειρότερα αποτελέσματα απ’ αυτά στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου, δεν μπορεί να πετύχει κανείς, ακόμη κι’ αν το προσπαθήσει. Και δεύτερον, διότι με δεδομένη την σύγκρουση των δύο βασικών στρατοπέδων στο κυβερνών κόμμα (δηλαδή αυτών που επιδιώκουν άμεσα μέτρα, και αυτών που υποστηρίζουν την ήπια προσαρμογή), η κυβέρνηση με τα μάλλον αποσπασματικά και δαιδαλώδη μέτρα που εξαγγέλλει (από τα οποία το χειρότερο είναι το σαφάρι των αποδείξεων), περισσότερο κακό στην ίδια, παρά καλό στα κρατικά ταμεία θα προκαλέσει.

Έτσι στην Καστοριά, την κατωτέρα των κατωτάτων επαρχιακών πρωτευουσών το 2010, μέσα στο οποίο εξαγγέλλεται να υπάρξει αναμόρφωση του αυτοδιοικητικού της χάρτη, αναμένεται να θυμίζει χρονιά πανάκεια. Διότι η εμπειρία έχει αποδείξει, ότι αν και στις εκλογές για τις εθνικές κυβερνήσεις, τα λάθη του εκλογικού σώματος δεν είναι μοιραία, με την έννοια ότι προβλέπονται και διεξάγονται πρόωρες εκλογές, ώστε σε περίπτωση δυσαρμονίας, να αποκαθίσταται και να προσαρμόζεται η αντιπροσωπευτική τάξη, αντίθετα, στην περίπτωση των εκλογών της τοπικής αυτοδιοίκησης, τα λάθη είναι σχεδόν πάντοτε μοιραία και διαρκείας: Μια και δεν προβλέπεται η δυνατότητα πρόωρων εκλογών, διαρκούν από τέσσερα, κατ’ ελάχιστον, και μπορούν να διπλασιαστούν, αν τα λάθη των άλλων αποδειχθούν σοβαρότερα.

Οι επιλογές του νομάρχη Καστοριάς, αλλά και του δημάρχου Καστοριάς, στα πρόσωπα των νέων αντινομαρχών και αντιδημάρχων, ερμηνεύονται ότι αποτελούν «στρατηγικής» για τους ίδιους σημασίας. Με το βλέμμα στραμμένο στις εκλογές του επόμενου Νοεμβρίου, όταν ο νομός «εσωτερικά» θα έχει διαμοιραστεί μεταξύ δύο δήμων, και «εξωτερικά» θα έχει χάσει την αυτονομία του, και θα απορροφηθεί από την αιρετή Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας, απλώς προσπαθούν να διευρύνουν τον κύκλο των ευχαριστημένων συμβούλων τους. Μοιράζουν την πίτα σε περισσότερα κομμάτια, ώστε να συμπληρώσουν μια συμπαγή ομάδα κρούσης για τους στόχους τους στις επόμενες εκλογές. Προτιμούν να έχουν περισσότερους ικανοποιημένους συνεργάτες, παρά περισσότερους δυσαρεστημένους.

Με τον Δήμο Καστοριάς να αποτελεί τον μεγάλο ασθενή της τοπικής αυτοδιοίκησης στην Καστοριά, μια μεγάλη ανοικτή πληγή-κρατήρα δίπλα στην λίμνη της, οι επιλογές των κομμάτων για τους επικεφαλής των δημοτικών συνδυασμών, αλλά και αυτών που θα τους στελεχώσουν, αναμένεται να εξάψει την φαντασία και το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης. Και να μονοπωλήσουν σημαντικό κεφάλαιο της επικαιρότητας στους επόμενους μήνες.

Καθ’ όσον ο δήμαρχος Καστοριάς κ. Ιωάννης Τσαμίσης, δείχνει να ετοιμάζει μια νέα υποψηφιότητά του (για να μεταλαμπαδεύσει προφανώς το έργο της “Νέας Πνοής” στον διευρυμένο Δήμο Καστοριάς), είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον να διαφανεί στους επόμενους μήνες, αν τόσο στο ΠαΣοΚ όσο και στην Νέα Δημοκρατία ιδίως, προχωρήσουν σε έξυπνες κινήσεις και προτάσεις. Ή αντίθετα, αν θα επαναλάβουν τα ίδια λάθη, με αποτέλεσμα αυτά να επενεργήσουν εκλογικά υπέρ της διατήρησης της ίδιας κατάστασης.
Σε κάθε περίπτωση λοιπόν, το 2010, δεν θα έχει καμιά απολύτως σχέση με το ευκαταφρόνητο έτος που έδυσε.