2.8.14

ΟΔΟΣ: Κερδισμένοι και χαμένοι


ΟΔΟΣ 1.5.2014 | 738

Με την συμπλήρωση της πρώτης δημοτικής περιόδου του νέου Δήμου Καστοριάς επιβεβαιώθηκε ότι, αν όχι όλοι, οπωσδήποτε πάντως κάποιοι από τους περιφερειακούς Δήμους που αποτελούν τις... «συνιστώσες» του διευρυμένου Δήμου Καστοριάς, τον επιβάρυναν με τα ληξιπρόθεσμα χρέη τους. Υποχρεώσεις που είχαν αναλάβει απέναντι σε εργολάβους και προμηθευτές, κατά κύριο λόγο οι τελευταίοι τοπικοί δήμαρχοι, ιδιαίτερα κατά την δημοτική περίοδο 2007 έως 2010 που ήταν και η τελευταία αυτοτελής, για τους παλιούς Δήμους.

Το φαινόμενο οφείλεται κυρίως στις απ’ ευθείας αναθέσεις έργων και προμηθειών, είτε αυτές μπορούσαν και έπρεπε να ανατεθούν πραγματικά, είτε όχι. Καλύφθηκαν με αυτόν τον τρόπο βραχυπρόθεσμες ανάγκες εκείνων των Δήμων, και ταυτόχρονα εξυπηρετήθηκαν όλοι οι σχετιζόμενοι. Οι μεν κατά τόπους δήμαρχοι αποδείκνυαν στους δημότες τους ότι παράγουν έργο, οι δε εργολάβοι και προμηθευτές με τις χρυσές δουλειές που αναλάμβαναν, με πρόχειρες και υποτυπώδεις κατά βάση διαδικασίες.

Και όλα αυτά συνέβησαν στις πλάτες του τελικού υπόχρεου, που δεν είναι άλλος από τον Δήμο Καστοριάς, και συγκεκριμένα ο κεντρικός παλιός Δήμος, αφού ακόμη τότε δεν είχε οργανωθεί επίσημα το σχήμα του νέου Δήμου, στο πλαίσιο του «Καλλικράτη». Και ενώ ήταν από την αρχή περίπου βέβαιο, σαν την πιο απλή μαθηματική εξίσωση – κάτι που άλλωστε αποδεικνύεται καθημερινά, ότι τα χρέη των περιφερειακών παλιότερων Δήμων και τον εν γένει βαρύ λογαριασμό θα έπρεπε στο τέλος να αναλάβει και να εξοφλήσει η πόλη της Καστοριάς. Ως κεντρικός φορέας του νέου Δήμου Καστοριάς, όπως οριστικοποιήθηκε από τις συνενώσεις, μετά το 2010.

Βεβαίως θα ήταν ποτέ δυνατό για τους εμπνευστές της αποτυχημένης (σε ό,τι αφορά την Καστοριά) αυτοδιοικητικής μεταρρύθμισης, να τεθούν και να εξετασθούν οικονομικά ή κριτήρια και προϋποθέσεις προηγούμενης εξυγίανσης για τις συνενώσεις που ακολούθησαν. Αν συνέβαινε το αντίθετο, σε μια χώρα που βάσισε την τοπική αυτοδιοίκηση σε προχειρότητα, πελατειακή συναλλαγή και συχνά αδιαφανείς διαδικασίες, θα τιναζόταν στον αέρα ο «Καλλικράτης» και δεν θα μπορούσε ποτέ να προχωρήσει η σχετική διαδικασία. 

Έτσι πολλά από τα χρέη των παλιών μικρών Δήμων αποτελούν αναγκαίο κακό. Το τίμημα που έπρεπε να πληρώσουν οι κάτοικοι της Καστοριάς για να υποβαθμιστεί ακόμη περισσότερο το επίπεδο της καθημερινότητάς τους. Όπως αντίστοιχα υποβαθμίστηκε και η ζωή των κατοίκων των δημοτικών ενοτήτων, που διαπίστωσαν ότι έμειναν πίσω.

Από την άλλη πλευρά όμως, δεν μπορεί να εξηγηθεί πειστικά στις τοπικές κοινωνίες πώς είναι δυνατό και πώς μπορεί να είναι λογικό και νόμιμο, οι περιφερειακοί Δήμοι να ενσωματωθούν ως δημοτικές ενότητες στον νέο οργανισμό της Καστοριάς, όχι μόνο με τα χρέη τους προς τρίτους (εργολάβους και προμηθευτές), αλλά και με τα χρέη τους προς τον ίδιο τον Δήμο Καστοριάς. Άμεσες ή έμμεσες οφειλές, όπως είναι οι χρηματικές οφειλές προς την ΔΕΥΑ Καστοριάς. 

Και στις δυο περιπτώσεις πρωταγωνιστές είναι οι τέως Δήμοι Αγίας Τριάδας και Μακεδνών, που χωρίς όρους και προϋποθέσεις μετέθεσαν τα χρέη τους προς εργολάβους και προμηθευτές αλλά και προς την Δ.Ε.Υ.Α. Καστοριάς, στις πλάτες της πόλης και των κατοίκων της. Χωρίς κανένα όριο, φραγμό, προϋπόθεση, έλεγχο ή σχέδιο τακτοποίησης ή άλλου συμψηφισμού. 

Μάλιστα το γεγονός εντυπωσιάζει (και προκαλεί) ακόμη περισσότερο, επειδή ο Δήμος Καστοριάς εξακολουθεί να σύρεται στις αίθουσες δικαστηρίων ως διάδοχος και «κληρονόμος» των οφειλών των περιφερειακών άλλοτε δήμων που αποτελούν πλέον δημοτικές ενότητες. 

Την ίδια στιγμή, ελάχιστες έως μηδαμινές είναι οι υποχρεώσεις που καλείται να πληρώσει ο νέος Δήμος Καστοριάς για τα πεπραγμένα της τελευταίας δημοτικής περιόδου του παλιού Δήμου Καστοριάς. Και η εξήγηση γι’ αυτό είναι απλή: Ο παλιός Δήμος Καστοριάς, δεν άφησε χρέη, διότι αυτά που δεν έγιναν, δεν θα μπορούσαν ποτέ και να οφείλονται. 

Συγκεκριμένα, η δημοτική αρχή του κ. Ιωάννη Τσαμίση, εκτός από τον δανεισμό του Δήμου Καστοριάς από τραπεζικό ίδρυμα για λειτουργικές και μισθολογικές ανάγκες, πρωτοβουλία για την οποία μάλιστα έγινε προσπάθεια να αποδοθούν βαριές ποινικές κατηγορίες από τον συνδυασμό στον οποίο μετείχε τότε ως σύμβουλος ο σημερινός δήμαρχος κ. Εμ. Χατζησυμεωνίδης, δεν δημιούργησε κανένα σημαντικό τουλάχιστον χρέος σε εργολάβο ή προμηθευτή. 

Με την έννοια αυτή το τίμημα που πληρώνει η πόλη της Καστοριάς, και πιο συγκεκριμένα οι κάτοικοί της, δεν είναι μόνο βαρύ και διπλό (φορτώθηκε ο νέος Δήμος τα χρέη δημοτικών ενοτήτων χωρίς ο παλιός Δήμος Καστοριάς να έχει αντίστοιχες υποχρεώσεις), αλλά πρωτίστως είναι άδικο. Διότι οι περιφερειακοί Δήμοι έμειναν με τις υποδομές, τα έργα και τις προμήθειες, και η πόλη της Καστοριάς βρίσκεται ήδη στα όρια της. Οι υποδομές της είναι παλιές, μισοκατεστραμμένες, οι ανάγκες τεράστιες και έχουν ήδη μεσολαβήσει πολλά χρόνια απραξίας. 

Η κατάσταση αυτή αντί να διεγείρει και να ευαισθητοποιεί την δημοτική αρχή, τουλάχιστον έως τώρα έμοιαζε να την εξυπηρετεί. Πολιτικά εννοείται, αλλά με τρόπο που αποβαίνει σε βάρος των πολιτών της Καστοριάς. 

Με το κεντρικό ταμείο να διατίθεται χωρίς εσωτερικό έλεγχο ή άλλη συνέπεια για τους συστηματικούς οφειλέτες της νέας δημοτικής πραγματικότητας, οι πολίτες της Καστοριάς βιώνουν με το χειρότερο τρόπο την προφανή απουσία μέριμνας για την συντήρηση έστω, πόσο μάλλον την αναβάθμιση, πρακτικών αναγκών καθημερινότητας, όπως είναι τα πεζοδρόμια, οι δρόμοι, τα πάρκα, η αντικατάσταση ακόμη και των γλόμπων. 

Όπως και πολλά άλλα προβλήματα. Τα οποία παραμερίστηκαν, ενώ αποτελούν υποχρεωτική, στοιχειώδη και επιτακτική συνθήκη επιβίωσης, είδος πρώτης ανάγκης σε ένα περιβάλλον με σαφή ίσως μάλιστα και κορεσμένα αστικά χαρακτηριστικά. Ενώ αντίθετα στους περιφερειακούς Δήμους είτε δεν υπάρχουν, είτε είναι δευτερεύουσας σημασίας. 

Στο νέο διευρυμένο Δήμο στον οποίο τα πολιτικά του στελέχη αντί να στρωθούν έμπρακτα στην δουλειά, με τρόπο που να έχει ορατά αποτελέσματα τώρα που γίνεται ο απολογισμός όχι στα χαρτιά, αλλά με την πραγματικότητα, και μόνο το ότι ανάλωσαν πολύτιμο πολιτικό χρόνο της πόλης σε ταξίδια, γιορτές, τηλεοράσεις και ραδιόφωνα, ακόμη και για να συμμετάσχουν σε πορείες διαμαρτυρίας, όλα αυτά είναι ένα σοβαρό θέμα και μεγάλο πρόβλημα. Και γι’ αυτά τουλάχιστον μέχρις στιγμής, παρά την προεκλογική περίοδο, ούτε στοιχεία αυτοκριτικής, αλλά ούτε και κριτικής δεν έγιναν αντιληπτά.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 1 Μαΐου 2014, αρ. φύλλου 738.



2 σχόλια:

  1. Amalia5/8/14

    Μεγάλες αλήθειες γράφει η "ΟΔΟΣ".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος5/8/14

    Αει να δούμε τι θα κάνει με τα φέσια των Μακεδνών το καινούργιο ΔΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ