15.9.14

Επεξηγηματικά…*


ΟΔΟΣ 26.6.2014 | 746

Τα εννέα διηγήματα που απαρτίζουν τη συλλογή «Εποχιακός διανομέας» γράφτηκαν στο διάστημα των πέντε σχεδόν χρόνων που μεσολαβεί από τα τέλη του 2009 μέχρι το καλοκαίρι του 2013. Εννέα διηγήματα μέσα σε τέσσερα χρόνια δεν θα την έλεγε κανείς και τόσο πλούσια συγκομιδή… Το πρώτο ωστόσο διήγημα που ενσυνείδητα επιχείρησα να γράψω στη ζωή μου είναι ο «Εποχιακός διανομέας». Το «Ρέκβιεμ» χρονικά προηγείται ελάχιστα αλλά φαίνεται πως δεν υπείχε εντός μου τέτοια θέση. Τα τέσσερα τελευταία διηγήματα -που εκφράζουν περισσότερο το ύφος και τη μορφή της γραφής που επιθυμώ- γράφτηκαν μέσα το καλοκαίρι του 2013. Αυτό μπορεί να είναι συμπτωματικό ίσως όμως και να αποτελεί κάποια ένδειξη όψιμης δημιουργικής πρεμούρας. Πoιός ξέρει;

Δεδομένης της έκτης δεκαετίας της ζωής που διεξέρχεται ο πονητής αυτών των κειμένων, η απόδοση του τίτλου «συγγραφέας» στο πρόσωπό του ίσως πέφτει κάπως βαριά. Διότι, μήτε το σύνολο του υπάρχοντος έργου δικαιολογεί κάτι τέτοιο ούτε κι η διαδρομή που απομένει εγγυάται -εκτός κάποιου θαυμαστού απροόπτου φυσικά- κάποια αλλαγή στο ρυθμό ή τον όγκο της συγγραφικής του παραγωγής. Θα προτιμούσα λοιπόν να θεωρούμαι σαν κάποιος ο οποίος θητεύοντας στη γραφή απλώς καταφέρνει να δημιουργήσει -κάποτε, κάποια- ενδεχομένως ικανοποιητικά πράγματα.
Η μικρή αυτή συλλογή ολοκληρώθηκε κι έλαβε την τελική της μορφή σ’ ένα ασύνειδο ίσως επίπεδο. Τα κείμενα απόκτησαν περιέργως μιαν υπόγεια και υποδόρια δυναμική ενότητα έστω κι αν και δεν γράφτηκαν κάτω από την προοπτική να δημοσιευτούν σαν σύνολο.

Το δικό μου περιβάλλον εργασίας -ας τολμήσουμε να το ονοματίσουμε «σύμπαν»- μοιάζει να το απασχολεί πρώτιστα η μνήμη. Mόνιμοι υποβολείς και τροφοδότες της γραφής παραμένουν: Ο γενέθλιος τόπος. Οι παλαιοί άνθρωποι. Η θρυαλλίδα που λέγεται ζωή. Και βέβαια ο θάνατος.
Καθόλου φυσικά δεν απεχθάνομαι το επαρχιακό περιβάλλον και τοπίο. Αντιθέτως! Συντάσσομαι μ’ αυτό που έχει πει, σε σχετικά πρόσφατή του συνέντευξη, και με τολμηρό τρόπο ο σπουδαίος Ισραηλινός συγγραφέας Άμμος Οζ: «Όσο πιο επαρχιακή είναι η λογοτεχνία τόσο πιο παγκόσμια είναι», καταρρίπτοντας μύθους ή στερεότυπα που έχουν επιβληθεί εδώ από μια δράκα πνευματικών ανθρώπων που επιμένουν χαρακτηρίζουν σαν αξιοκατάκριτο παλιομοδιτισμό ή αναχρονισμό την «ενδοστρέφεια» ή τον ερμητικό «επαρχιωτισμό» κάποιων συγγραφέων…
[Αν στραφούμε όμως στους Ρώσους κλασικούς, με πρώτον απ’ όλους και καλύτερο τον Τσέχωφ ή τον διηγηματογράφο Ντοστογιέφσκι, κι αν θυμηθούμε μονάχα το «Εκατό χρόνια μοναξιάς» του Γκάμπριελ Γκαρσία Μάρκες, η εικόνα της «επαρχιακής λογοτεχνίας» αποκτά πράγματι μεγαλείο…].
Στις δικές μου διηγήσεις γίνεται εύκολα φανερό πως έλκομαι από το ημίφως, τις σκοτεινές μέρες, τις σκυθρωπές περιόδους του χρόνου. Διατηρώ όμως συγχρόνως και κάποια εμμονή με τις λαμπερές και θερμές γιορτές όπως είναι τα Χριστούγεννα ή το Πάσχα. Το τελευταίο όμως ιδωμένο ως διαδρομή μαρτυρίου, οδύνης, εγκατάλειψης, προδοσίας και θυσίας… Με τον άνθρωπο πάντοτε στο εύθραυστο όριο, με το ρίγος της υπαρξιακής αγωνίας ή της αφύσικης συνάντησης με μορφές αγαπημένες που κάποτε ήσαν. Θαρρώ πως μέσα σε τέτοιο περιβάλλον διαλέγεται κανείς με τις μέσα φωνές καλύτερα. Η μαρτυρία ή η απολογία εδώ είναι περισσότερο ειλικρινής και βάσιμη.

Συχνά εικόνες, ονειρικοί συνειρμοί ή η προσεκτική εξέταση μιας παλιάς φωτογραφίας αποτελούν το έναυσμα αλλά και το πεδίο της αφήγησης. Το θέμα θέλει να επεκτείνεται πέρα και πίσω από αυτήν ενώ το τωρινό βλέμμα παραμένει σαν μάρτυρας που καλείται να καταθέσει τη μαρτυρία του. Η τυλιγμένη στη σιωπή μακρόθεν ενατένιση, η εκ των υστέρων -αναδρομική και εφ’ όλης της ύλης- θέαση και περιγραφή των πραγμάτων, η περιστροφή γύρω από ένα ισχνό ίσως αλλά πολυδαίδαλο άξονα ενθυμήσεων, η επαναφορά σε χρόνο ενεστώτα όλων όσων υπήρξαν. Απλά περιστατικά-ασήμαντα και κοινότυπα ίσως- βρίσκουν μια δικαίωση, μια αφορμή να εκφραστούν, να δηλωθούν. Να διατυπώσουν το χνάρι τους. Ν’ αποκτήσουν βάρος και υπόσταση.

Θα τολμήσω τώρα να σας αναφέρω κάτι που ο σεβαστός μου ακριβός φίλος Ν.Δ. Τριανταφυλλόπουλος, ο πολυγραφότατος σημαντικός φιλόλογος και συγγραφέας από τη Χαλκίδα, ο επιμελητής και μύστης του Παπαδιαμαντικού έργου, παρατήρησε και σχολίασε, μεταξύ άλλων, σε προσωπική μας επικοινωνία για τον «εποχιακό διανομέα»:
 «Φθονώ επίσης τον ρυθμό και τη βραχυλογία των διηγημάτων».

Ρυθμός και βραχυλογία… Αρχίζοντας από το δεύτερο, αντιλαμβάνομαι όχι χωρίς κάποια συγκίνηση, πως η συνειδητή άσκηση ενός αρκετά φλύαρου ανθρώπου μπόρεσε να λάβει μια τέτοια επιβράβευση για την λακωνικότητα της γραφής στην οποία καταστάλαξε... Κι ας έλθουμε στον ρυθμό:

Φαίνεται πως, ενστικτωδώς μάλλον, έχει ήδη ενσωματωθεί κάποιος ρυθμός στην αφήγησή μου από τη στιγμή που θ’ αρχίσω να διαπραγματεύομαι κάποιο θέμα. Μοιάζει μάλιστα σαν αυτός να προϋπάρχει και να προηγείται της γραφής. Και πως απλά συναντιόμαστε. Σας μιλώ περισσότερο για ρυθμό που ανταμώνει με τη φύση, το κελάρυσμα νερού που τρέχει σε αυλάκι κάτω από τις λεύκες το καλοκαίρι, ρυθμό και ήχο σε απαλό φύσημα φυλλοροής, συνάντησης μελωδιών πουλιών μέσα στη νύχτα, πνοής ανέμου σε κρύο χειμωνιάτικο πρωινό, βροχής που δέρνει τα κεραμίδια, τρεχαλητού παιδιών, αφήγησης που σιγοσβήνει μιας γερόντισσας. Κι από κοντά πάντα η μουσική…

Τον ρυθμό αυτόν κυρίως ευελπιστώ ν’ αναγνωρίσει όποιος πλησιάζει τα κείμενα αυτά. Κι επίσης την ειλικρινή προσπάθεια αποφυγής της θνησιγενούς επικαιροποίησης ή της άχρηστης επεξηγηματικής φλυαρίας. Μέσα από τα διηγήματα αυτά θέλησα να αναδειχθούν: η απαξίωση της πραγματικότητας και του παρόντος, η ελπιδοφόρα μεταφυσική διάσταση στον ανθρώπινο βίο, η σουρεαλιστική όψη ως μέθοδο ανατροπής της οδυνηρής ή αδιάφορης πραγματικότητας, η λύπη σαν φως και ενεστωτικό σημαίνον.

 Μονάχα δυο από τα ανά χείρας κείμενα έχουν κάποιο σύγχρονο, επικαιρικό ίσως και πολιτικό χαρακτήρα, σ’ όλα τ’ άλλα το θέμα δεν με αφορά. Τα πραγματικά γεγονότα ίσως έχουν ελάχιστη σχέση με όσα θα δείτε να έχουν γραφεί. Έχουν υποστεί τέτοια διάχυση στο χωρόχρονο και έχουν χωνευτεί με τόσα εξωπραγματικά στοιχεία που είναι αξεδιάλυτη η αρχική τους πραγματική ουσία και υπόσταση ακόμα και σε μένα. Οι τόποι μάλλον δεν μαρτυρούνται αλλά σημαδεύονται, αναπαριστώνται και υπονοούνται. Σε μια περίπτωση (ο Κάμπος στη Χίο) ορίζεται σαφώς αλλά κι εκεί πάλι δεν είναι σίγουρο. Στιγμές σαν κι αυτή στον Κάμπο έζησα καταμεσήμερο και στην Αττάλεια της Τουρκίας -που για να σας πω την αλήθεια μοιάζει πολύ με τα στενά σοκάκια της Καστοριάς στο Ντολτσό… Καθίστε και βγάλτε εσείς τώρα άκρη για το που συνέβησαν και αν συνέβησαν αυτά που ιστορούνται…

Είδα κάπου πρόσφατα γραμμένο πως τα διηγήματα αποτελούν «γραπτές αφηγήσεις, διαμέσου των οποίων οι ζωές μας θα μπορέσουν να μιλήσουν και θα μπορέσουν να μιληθούν». Συμφωνώ απολύτως!

Πιστεύω πως τα διηγήματα -όπως και τα ποιήματα- ενυπάρχουν μέσα μας σε κάποια μαγματώδη κατάσταση. Κάποτε τους επιτρέπεται να βγαίνουν και να αποκτούν μορφή στο χαρτί ανάλογα με τις θερμοκρασίες που ψήθηκαν εντός μας τα μέταλλα, τα χώματα, οι λογής σπόροι, τα λουλούδια, τα αισθήματα, οι χωνεμένες ζωές των ανθρώπων που έφυγαν, η οδύνη του δικού μας τέλους και των αγαπημένων…

O ποιητής Άθως Δημουλάς γράφει στο ποίημά του «Ο χρόνος»:
Ότι θα περισσέψει απ’ τον αγώνα, η μνήμη είναι.
Που συγκεντρώνει όλες τις νίκες της σε μια
σειρά, σε απεικόνιση επίπεδη, για μια
καινούργια αναμέτρησή της με τη λήθη.

Κι από την άλλη ο Μπόρχες έχει αποφανθεί πως: «Τα πάντα έχουν γραφεί κι εμείς δεν κάνουμε άλλο παρά να μηρυκάζουμε τα γεγραμμένα».
Ποιός άραγε μπορεί να αντιτάξει σε μια τόσο σημαντική γνώμη;

Όμως ολόκληρο το στερέωμα του πολιτισμού όσο από αυτό ακουμπήσαμε, καταβροχθίσαμε, ενσωματώσαμε κινεί εντός μας ένα προσωπικό συγγραφικό ήθος και ύφος. Η ιδιοσυγκρασία, η απόλυτη αδυναμία -και ταυτόχρονα πρόκληση και ταυτόχρονα ευκαιρία- να αντιγράψεις τα δακτυλικά αποτυπώματα ενός άλλου και να τα περάσεις στα δάχτυλά σου, η απελευθέρωσή σου από τη σιωπή. Το άλλο βλέμμα… Αυτά μάλλον είναι τα ζητούμενα και το χρέος της γραφής.

Γι’ αυτό πάντοτε θα υπάρχουν πράγματα να γραφτούν, να ειπωθούν και να τυπωθούν στους μέλλοντες χρόνους. Γιατί στο βιβλίο του κόσμου τίποτα δεν είναι τελειωμένο ή παντοτινά και αλάνθαστα ειπωμένο... 

 Νώντας Τσίγκας
Ξενώνας «Βυσσινόκηπος» 14.6.2014
΄

*Το κείμενο εκφωνήθηκε το βράδυ του Σαββάτου 14 Ιουνίου 2014 στην εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου που διοργάνωσε η αντιδημαρχία Πολιτισμού του δήμου Καστοριάς.


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 26 Ιουνίου 2014, αρ. φύλλου 746.

Σχετικά κείμενα:

32 σχόλια:

  1. Athena17/9/14

    Κύριε Τσίγκα,
    Ως μια απλή αναγνώστρια και όχι ειδική στην κριτική, θέλω να σας πω ότι μ’ άρεσε το κείμενό σας. Όπως επίσης μ’ άρεσε και αυτό :
    https://www.youtube.com/watch?v=N189_NhAnM8
    το οποίο βρήκα εδώ :
    http://envogatsiko.blogspot.gr/2014/09/blog-post.html
    Εδώ και καιρό όμως θέλω να σας εκφράσω και το παράπονό μου για την αποχή σας από τον σχολιασμό και τον διάλογο στην «ΟΔΟ».
    Δεν γνωρίζω κατά πόσον η αιτία βρίσκεται σε όσα γράφετε σε ένα κείμενο που είχα διαβάσει παλαιότερα (εξΟΔΟΥ), από το οποίο εκείνο που μου έμεινε περισσότερο είναι ότι δείχνατε να επηρεαστήκατε υπερβολικά και αδικαιολόγητα (κατά την γνώμη μου) από ένα σχόλιο γραμμένο με το ψευδώνυμο (;) «Κατερίνα». Εξακολουθώ να πιστεύω ότι η συμμετοχή μετράει πολύ περισσότερο για πολλούς άλλους.
    Ανίδεοι ή πειραχτήρια παντού και πάντοτε υπάρχουν. Προσωπικά τους θεωρώ άσχετους κυριολεκτώντας.
    Αν όμως προσβλέπουμε κι εμείς σε μια σχέση, τότε όλα αυτά είναι εκ των ων ουκ άνευ.
    Εδώ έχουμε ακούσει κι έχουμε ζήσει τα μύρια όσα μέσα στην οικογένειά μας και δεν πάψαμε να μιλιόμαστε.
    Ευχαριστώ για την υπομονή σας !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. #Αthena#

    Ευχαριστώ για τον σχολιασμό.

    Όσο για τη στάση μου ...τί να πω;
    Μπορεί να φταίνει περισότερα του ενός πράγματα αλλα στην ΟΔΟ είχα την αίσθηση ότι ήμουν για κάμποσα χρόνια (μπορεί όμως να σφαλλω και να εκτιμώ λάθος) κάτι περισσότερο απο "σχολιαστής" ή ...τακτικός "συνεργάτης".

    Για το θέμα των ανωνύμων σχολιασμών στα blogs έχω καταλήξει έχω πει τη γνωμη μου. [Κι αυτή μπορεί να έιναι λάθος!]. Κι ίσως προσπάθησαν να την αποδείξω καποτε με ανορθόδοξο τρόπο-...
    Όσο για τις αποφασεις μας στη ζωή -τις σημαντικές εννοώ και η ...'απομάκρυνσή " μου από την ΟΔΟ ήταν φυσικά σημαντική- βαραίνουν πολλά στη ζυγαριά μέχρι νά ληφθούν...
    Κι όχι φυσικά χωρίς πόνο (που βέβαια αποτελεί το εργαστήρι κάθε Αληθινής Τέχνης!)
    Καλό χειμώνα σε όλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σκεπτομενος Ανθρωπακος17/9/14

    Μεταφυσικη διασταση.. οπως λεμε Θεος;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. #3#
    Ο Θεός δεν είναι μεταφυσική!

    Όμως η δική μου "μεταφυσική" ...λογαριάζεται με πράγματα σαν το παρακάτω:

    "Μητέρα της λέω, μη μου ετοιμάζεις πια το γάλα - δεν μπορείς να καταλάβεις ότι είσαι πεθαμένη;" Περίμενα να δω τι θα πει. Ήταν Ιούνιος βράδυ, με μια φανταστική πανσέληνο στον ουρανό. Και μη μου πείτε πως αυτό δεν ήταν μια απάντηση.
    Τάσος Λειβαδίτης, "Πανσέληνος".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @ Νώντα Τσίγκα: Ο πελάτης έχει πάντα δίκαιο (λέω 'γώ τώρα), σα το δίκιο του εργάτη ένα πράμα, αλλά, μη ξεχνάμε ότι, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνση εκ του Ταμείου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σκεπτομενος Ανθρωπακος17/9/14

    α: τί ειναι ο Θεος;
    β. Ταυτιζεις μεταφυσικη κ φυσικη μυσταγωγια;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Βαγγέλης17/9/14

    @ΧΧ
    Πόσα θες να μας τρελάνεις ρε φίλε;;;;;;;;;
    Δε βγάζω γρι απ αυτά που λες!!!!
    Είπαμε να συμετάσχει ο Νώντας σα συγγραφέας εδώ μέσα όχι να τον χρειαστούμε για γιατρό........
    Α ρε δε πάμε καλλλάάά...........................

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανώνυμος17/9/14

    Ο,ΤΙ ΤΟΥ ΦΑΝΕΙ ΤΟΥ ΛΩΛΟΣΤΕΦΑΝΗ ΕΙΣΤΕ !!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ο Ανώνυμος της ενορίας σας17/9/14

    Ευχαριστούμε κύριε Τσίγκα για την άμεση απάντηση!

    Εσύ ΧΧ, για τη σωστή (μάλλον ΣΩΣΤΙΚΗ) αναγνώριση όποιου λάθους καλύτερα να αφήσεις το ταμείο και να εισέλθεις εις το Ταμιείον σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Το λουλουδάκι του μπαξέ17/9/14

    Ω! Σκεπτόμενε Ανθρωπάκο, με το πρώτο σου ερώτημα έφερες στο νου μου τους στίχους του Σεφέρη από το ποίημά του "Ελένη"
    "Ἀηδόνι ἀηδόνι ἀηδόνι,
    τ' εἶναι θεός; τί μὴ θεός; καὶ τί τ' ἀνάμεσό τους;"
    Το δεύτερο δεν το κατανοώ καν. Ας απαντήσουν αυτοί που έχουν εμβαθύνει στη φιλοσοφία ή οι φυσικοί επιστήμονες.

    ΥΓ. Εννοείται ότι κι εγώ χάρηκα και συμφωνώ με το σχόλιο της Αθηνάς και με την απάντηση του κ. Τσίγκα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @ Νώντα Τσίγκα: Ο αρθρογράφος-συνεργάτης έχει πάντα δίκαιο (λέω 'γώ τώρα), σα το δίκιο του αναγνώστη ένα πράμα, αλλά, μη ξεχνάμε ότι, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνση εκ της Οδού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ανώνυμος (λέμε τώρα)17/9/14

    @χχ

    " ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνση εκ της Οδού. " ;;;
    Πολύ σκληρό βρε φίλε. Για να μη πω "κακό"... Κι εσύ με τους αμετανόητους είσαι; Λέμε τώρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Κατερίνα η μαϊμού18/9/14

    Ποτέ δεν κατάλαβα, τι συνέβη με τα σχόλια για το τσιφτετέλι και την Τουρκία... Όπως δε κατάλαβα γιατί ταυτίζονται οι σχολιαστές με την "Οδό" και τον προσανατολισμό της; Εδώ δεν πρέπει να ταυτίζονται οι συνεργάτες της εφημερίδας: Άλλος γράφει, στο ίδιο φύλλο, υπέρ δεσπότη, άλλος κατά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ανώνυμος18/9/14

    Φίλε Νώντα ,μήπως να ερχόσουν πάλη στην ''ΟΔΟΣ'';
    Ξανασκέψουτο.
    Ενας φίλος απο τα παλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Νάτο πάλι το αεροπλάνο με τους ψεκασμούς!18/9/14

    Συγγνώμη βρε παιδιά... Δηλαδή στην ανάρτηση που σχολιάζουμε, το κείμενο ποιανού είναι; Του Πάπα;
    Τι να ερχόσουν πάλι και πάλη μου τσαμπουνάνε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Τασούλης ο ηλεκτρολόγος18/9/14

    Μαϊμουζέλ Κατρίν !
    Εσύ είσαι μωρή που μας έκανες τη ζημιά, μιλάς κι από πάνω;
    Βέβαια δε λέω... και ο φίλτατος ΕπαμεινώνΤας μακάρι να το παρέβλεπε, αλλά τί φταίμε όλοι οι άλλοι να χάνουμε το αλατοπίπερο στην ΟΔΟ που είναι τα σχόλια; (το ψητό είναι τα άρθρα)
    Όσο για το ντέρμπυ που αναφέρεις, σιλάνς γιατί έχουμε ακόμα πολλές αγωνιστικές. Άμα δεν μπορείς το τρέξιμο στο παιχνίδι, κάτσε στον πάγκο και περίμενε να σε καλέσει ο κόουτς.
    Νώντα! Νώντα! (κατά το Σόλων! Σόλων!)
    Γκράτσιας α λα βίτα ! Βινσερέμος!
    (άμα δεν ξέρεις σπανιόλικα, ρώτα την κυρία Χρυσούλα να στο μεταφράσει, ξέρει αυτή)
    Φίλοι μου αγαπημένοι, αυλαία και πάμε!



    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ανώνυμος18/9/14

    Αεροπλανικέ τύπε τον πάπα να τον αφήσεις ήσυχο! Έχει να δει τον Αλέξη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ανώνυμος18/9/14

    Μόλις διάβασα ένα άρθρο περί "σχολίων" στη τελευταία σελίδα του σημερινού φύλλου της Οδού. Δεν είναι μόνο ο Νώντας που ασχολείται με αυτά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ανώνυμος (λέμε τώρα)18/9/14

    Άκου να δεις Ανώνυμε. Το άρθρο που λες ακόμα δεν το διάβασα αλλά είναι από παλιά γνωστό ότι τα σχόλια διαβάζονται και μάλιστα από κει που δεν το φανταζόμαστε καν. Έπαθα πλάκα όταν βρέθηκαν πρόσωπα που με πληροφόρησαν ότι όχι μόνο διαβάζουν αλλά και σχολιάζουν οι ίδιοι. Γι' αυτό δεν είναι κανείς να βάζει το χέρι του στη φωτιά.
    Στην πραγματικότητα κανένας δεν κρύβεται. Όλοι ξέρουμε ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί ο καθένας να μάθει π.χ. με ένα απλό fishing.
    Γι' αυτό το διασκεδάζω! Την ψυχή δεν μπορούν να μου την πάρουν. Εκείνοι όμως που κυρίως σκέφτομαι είναι οι εργαζόμενοι σε καμιά υπηρεσία, που μπορεί να τους ταλαιπωρεί με τις κλάψες του κανείς φοβικός μεγαλόσχημος, ότι και καλά δέχεται απειλές, κινδυνεύει κλπ. και τους φορτώνεται για να εξιχνιάσει τους "τρομοκράτες".
    Γι' αυτό προσπαθώ να γράψω και κανα αστείο, να γελάσουν και λίγο αυτά τα καλά παιδιά (80 είναι περίπου σύνολο).
    Γειά-χαρά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Σκεπτομενος Ανθρωπακος18/9/14

    Θα ηταν φρονιμο, οσοι σχολιαστες πασχουν απο ψυχολογικα συνδρομα του παρελθοντος, να επισκεφθουν καποιον ψυχιατρο..
    Νωντα, για καποιο λογο απαντας μονο οπου θες.. Θα πρεπει να περιμενω κανα πανσεληνο για να λαβω απαντηση σου;.. Εκτος κ εαν αρεσκεσαι σε μονολογο, οποτε βεβαια η κουλτουρα παει κατα Καιαδα μερια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους ...18/9/14

    Μήπως μεσημέριασε και αντί για σκεπτόμενος γράφεις κοιμισμένος; Αφού σε απάντησε (βλ. σχόλιο υπ' αριθμ. 4).
    Τα άλλα δύο που ρωτάς δεν τα απευθύνεις στον κ. Τσίγκα και γι' αυτό απαντά η ομήγυρις.

    ΥΓ. Πανσέληνο μη περιμένεις, γιατί μάλλον σε πειράζει.
    :-))))))))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Ανώνυμος18/9/14

    Τίίίίπες τώρα ρε μεγάλεεεε???????????/
    Συ είσαι η κουλτούρααα;;;
    Φφςςςςςςςςςςς ...........
    Γη καλεί Σκεπτόμενο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Σκεπτόμενος Ανθρωπάκος18/9/14

    @ Οι 2 ερωτήσεις απευθύνθηκαν στον Νώντα. Όπως παρατήρησες, παλικάρι μου, ορθότατα, κανείς άλλος δεν απάντησε. Το χιούμορ σου πάσχει.....

    @ Ανώνυμος (αμέσως μετά τον προηγούμενο σχολιαστή)
    Η απάντησή σου σε προσβάλλει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Ανώνυμος18/9/14

    Σκεπτόμενε σταμάτα να τρολάρεις και κοίτα τα ουσιώδη. Αυτό με τα ψυχολογικά προβλήματα δεν είναι απάντηση που "προσβάλλει" εσένα ;
    [εμένα πάντως με πρόσβαλε]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Οδός Καψούρας18/9/14

    Ύστερα θέλετε να γράφουμε και με το όνομά μας;
    Ο πρώτος που δικαιούται να διαρρήξει τα ιμάτια του είναι ο Μπαϊρακτάρης.
    Καφέ σαντάν την καταντήσαμε την "ΟΔΟ" !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Μιμόζα η αισχυντηλή18/9/14

    Ωραία τα "Επεξηγηματικά"! Ωραίος ο "Εποχιακός διανομέας"!
    Μακάρι να διανέμει και να διανέμεται σε κάθε εποχή με το καλό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Σκεπτομενος ανθρωπακος18/9/14

    @ ανωνυμο
    1. Δεν τρολλαρα, εθεσα θεματα κ απαντησα με δεδομενα. Ασχοληθηκα ΜΟΝΟ με την ουσια κ διαμαρτυρηθηκα για αυτο ακριβως το λογο: να μεινει ο σχολιασμος στην ΟΥΣΙΑ
    2. Διαφορετικο πραγμα ειναι το ψυχολογικο προβλημα που λες, απο το ψυχολογικο συνδρομο που ειπα εγω. Εαν δεν σου αρεσει ο ορος συνδρομο, βαλε εμπαθεια, εμμονη, κολλημα κλπ. Οι ψυχιατροι δεν ειναι ιατροι ψυχοπαθων. Γιατι προσβληθηκες; Η διαπιστωση εμμονων που ανεφερα ειναι αντικειμενικοτατη κ μη μου πεις οτι δεν τις εχεις παρατηρησει!
    Σε παρακαλω λοιπον.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Ανώνυμος19/9/14

    Ανώνυμε ωραια τα τραγούδια ,αλλά το πρώτο όπως γράφει και ο΄΄Ευχαριστούμε και ανταποδίδουμε!'' ψιλοκατάθλιψη και πόνο πρωί- πρωί.
    το δε youtube toy''' Ευχαριστουμε'' δεν βγαίνει;;;;
    ΟΧΙ και ''Οδός καψούρας'';όλο στο τσιφτετέλι πας το μυαλό σου .
    Υπάρχουν και άλλα ανθρώπινα αισθήματα,....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Ανώνυμος19/9/14

    Αυτό θα πει ερμηνεία καρδιακή, σου αγγίζει την πιό ευαίσθητη χορδή της καρδιάς.
    Αυτό που έχω να προσθέσω είναι πώς,,
    Ποτέ δεν είμαστε μόνοι,εκτός άν το επιλέξουμε οι ιδιοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Ανώνυμος20/9/14

    @Σκεπτόμενος ανθρωπάκος
    Σε ευχαριστώ για τις εξηγήσεις σου. Είναι δικό μου πρόβλημα ότι δεν μπορώ να καταλάβω καλά όσα γράφονται σχετικά συνοπτικά. Σε όσα γράφεις για σένα δεν έχω λόγο να διαφωνήσω. Αφού με ρωτάς γιατί προσβλήθηκα, θα σου απαντήσω. Μ’ έχει κουράσει όταν δεν μπορούν να έχουν σοβαρό αντεπιχείρημα να σχολιάζουν τους άλλους (άμεσα ή με υπαινιγμούς) ότι δήθεν έχουν «ψυχολογικά προβλήματα», «νευρικά», «θέλουν γιατρό» κττ.
    Από κεκτημένη ταχύτητα δηλαδή έγινε το λάθος και γι’ αυτό σου ζητώ συγγνώμη.
    Κι επειδή κάτι μου λέει ότι είσαι μεγαλύτερος στην ηλικία, μη με παρακαλάς. Εγώ σε παρακαλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Σκεπτομενος ανθρωπακος20/9/14

    @ανωνυμος
    Εχεις επιπεδο, περιεχομενο κ κυριως αγωγη. Σε συγχαιρω κ σου ζητω συγνωμη εαν ημουν αυστηρος απεναντι σου. Ευχομαι ποτε να μην αλλαξεις.... κ παλι ζητω συγνωμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Athena21/9/14

    Κύριε Τσίγκα, ευχαριστώ θερμά για την άμεση και υπέροχη κατ' εμέ απάντηση !

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ