Λόγος & Αντίλογος

 

«Σκέψεις ουσίας;» 

«Μέσω της νίκης τους στους μηδικούς πολέμους, οι Έλληνες υπερασπίσθηκαν και τον πολιτισμό που δημιούργησαν και ο οποίος ορθώνει, και σήμερα, τον πρώτο πυλώνα του κοινού μας ευρωπαϊκού πολιτισμού, θέτοντας —ταυτοχρόνως, για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία, το έκτοτε σταθερό όριο μεταξύ Ανατολής και Δύσης» (τ. πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Προκόπης Παυλόπουλος "Διαδυκτιακό συνέδριο πολιτιστικού φορέα Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος και Αλμυρού"). 

Κάποια στιγμή, η ελληνική πολιτική σκηνή θα πρέπει να αντιληφθεί ότι το έργο που παίζεται σ' αυτήν με πρωταγωνιστές ή κομπάρσους —δεν έχει σημασία— τους ίδιους τους πολιτικούς, είναι αναχρονιστικό, παλιομοδίτικο και ξεπερασμένο. Κυρίως όμως δεν εκφράζει την ταυτότητα του ίδιου του έθνους. Του ελληνικού. Έτσι όπως διακηρύσσουμε όλοι ότι υφίσταται μέσα στους αιώνες της ιστορίας του ή έτσι όπως οραματιζόμαστε ότι επιδιώκουμε να είναι. Αν και ο οραματισμός αυτός είναι στην ουσία … 

Ο τόπος δεν έχει μόνο ανάγκη να παρουσιάσει κάποιους οικονομικούς δείκτες εύρωστους ή απλώς υγιείς στα μάτια των Ευρωπαίων. Έχει κυρίως ανάγκη μιας κοινωνικής συνοχής, εδραιωμένης πάνω στις προαιώνιες αξίες και αρχές αυτού του τόπου, που ωστόσο αραχνιάζουν εδώ και χρόνια σε κάποιες υγρές αποθήκες της σβησμένης πλέον εθνικής μνήμης. 

Και έχει ανάγκη ο κόσμος αυτού του τόπου, μιας κοινωνικής και πολιτιστικής αναβάθμισης, με συστατικά στοιχεία τελικά, όσα θεμελίωσαν τον σύγχρονο Δυτικό πολιτισμό και που επαιρόμεθα και καμαρώνουμε ότι προέκυψαν από αυτόν τον τόπο. 

Υπουργεία (Εθνικής) Παιδείας και Πολιτισμού απαιτείται να αναβαθμιστούν σε αποφασιστικά κέντρα εθνικής σταυροφορίας. Και το υπουργείο Προεδρίας να ρίξει όλο το βάρος στην προσπάθεια διαμόρφωσης ενός κράτους που θα διακρίνεται πρωτίστως, κυρίως και σοβαρώς, για την αξιοπιστία του. 

Τα πολιτικά κόμματα είναι υπεύθυνα αποκλειστικά γι' αυτό. Και βεβαίως ο όποιος πρόεδρος της Δημοκρατίας βρίσκεται σ' αυτόν τον «θρόνο», έχει ιστορική ευθύνη να προκαλέσει μια τέτοια διεργασία. 

Εάν η μεταπολεμική πραγματικότητα συγκλονίστηκε διεθνώς από μια κρίση αξιών, θεσμών και αρχών, σήμερα επανέρχεται με μια αποκατάσταση όλων αυτών που αποκαθήλωσε τις περασμένες δεκαετίες. Οι παραδόσεις και οι αρχές και οι αξίες επανέρχονται ως συστατικά στοιχεία των κοινωνιών. Και βεβαίως, είναι αδιανόητη η ύπαρξη αναξιόπιστου κρατικού μηχανισμού. 

Αλλά, όλα αυτά δεν τα φτιάχνουν οι άνθρωποι από μόνοι τους. Τα φροντίζουν και τα διατηρούν οι ηγεσίες τους. 

Ένας συνυπεύθυνος

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 16 Ιουλίου 2020, αρ. φύλλου 1039.