29.6.21

Λόγος & Αντίλογος



Τραμπ


Πώς είναι δυνατόν, ειδικά με τις τελευταίες εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά, οι Καστοριανοί της Αμερικής να είναι τόσο fun του προέδρου Τραμπ. 

* * *

Αγαπητή ΟΔΟΣ, 

Παραδέχομαι ότι λόγος δεν πρέπει λογικά να μου πέφτει για τα εσωτερικά πολιτικά των ΗΠΑ. Αλλά «μεγάλωσα» βλέπεις στις δεκαετίες του 1970 ως τα μέσα του 1980. Και τότε στην Καστοριά, η μουσική της νεολαίας ήταν κυρίως αμερικανική. Τα τουρκοτσιφτετέλια και τα βουλγάρικα, ήλθαν αργότερα.

Έτσι καθώς την περίοδο εκείνη η ατομική Ελευθερία ήταν η κυρίαρχη ιδεολογία μου, δεν μπορούσε παρά να είμαι αντικομμουνιστής. Και αφού ταυτόχρονα ο Ψυχρός Πόλεμος ήταν στο αποκορύφωμά του, ήμουν ταυτόχρονα υποστηρικτής του Ρόναλντ Ρέϊγκαν και κατ' επέκταση των Ρεπουμπλικανών. 

Δεν είχα δηλαδή προσωπικό λόγο, εκτός από την Ελευθερία. Άλλωστε όλα αυτά, χρονικά συνέπεσαν με την σταδιακή κατάρρευση του Κομμουνισμού στην Ευρώπη, οπότε ήταν φυσικό επακόλουθο να ενδιαφέρομαι για την πολιτική σκηνή στην μεγάλη αυτή χώρα. Κι ας μη μου έπεφτε λόγος. 

Για να πω την αλήθεια υπέρ των Δημοκρατικών άρχισα να προσανατολίζομαι στην εποχή που ο Τζώρτζ Μπους junior βρέθηκε στην ηγεσία των ΗΠΑ και των Ρεπουμπλικάνων. Μου φαινόταν κάπως λίγος και απλά εκπρόσωπος ενός κορεσμένου πολιτικού σχηματισμού, της οικογενειοκρατίας επίσης που είχε και μια συντηρητική τροχιά. Και όλα αυτά σε μια εποχή που η Καστοριά διολίσθαινε διαρκώς και χειροτέρευε ως το τέλος του 20ου αιώνα.

Ακολούθησε η 11η Σεπτεμβρίου 2001 που υπαγόρευσε περιστολές του τρόπου ζωής και ένα βαθύτατο νέο-συντηρητισμό που δεν ήταν του στυλ μου. Ήταν και η προπαγάνδα για την επιρροή που ασκεί το κατεστημένο του δημοκρατικού κόμματος και η θεωρία της πολιτικής ορθότητας που μου προκαλούσαν αλλεργία. 

Και όλα αυτά τα ζύγισα καλά, τα στάθμισα. Ώστε την έκανα την μεταστροφή μου προς τους Δημοκρατικούς, στην εποχή που η πολιτική γοητεία του χαρισματικού τέως προέδρου Μπάρακ Ομπάμα, ήταν δελεαστική. Άλλωστε δεν υπάρχει πια κομμουνισμός να απειλεί το δικαίωμά μου να είμαι ταυτοχρόνως φτωχός αλλά ελεύθερος.

Και έτσι βρέθηκα με δαύτους, έστω κι αν δεν μου πέφτει ο λόγος όπως ήδη σου έγραψα. Τώρα ακόμη περισσότερο δεν μου πέφτει λόγος μιας και είναι αδύνατο να σε πιστέψουν αν ισχυριστείς ότι οι δεσμοί της Καστοριάς με την Αμερική, την Γαλλία και άλλες χώρες ήταν ευθείς και άμεσοι. 

Παρακολουθούσα όμως ελαφρώς εμβρόντητος τον θαυμασμό και τον φανατισμό των Ελλήνων της Αμερικής και ειδικά των Καστοριανών στο πρότυπο Τράμπ. Ο οποίος ξεκίνησε την πολιτική του θητεία ως απλός λαϊκιστής και υπέρμαχος της εσωστρεφούς Αμερικής, για να τον παρουσιάζουν στο τέλος οι υπερασπιστές του ως απλά εχθρό του αμερικανικού κατεστημένου των Δημοκρατικών και του πολιτικώς ορθού.

Συχνά αναρωτιόμουν πώς είναι δυνατό ένας Μίδας του Πλούτου με αμύθητα χρήματα, κάτοχος τεράστιας περιουσίας, σκληρός εργοδότης και φαινομενικά τουλάχιστον κάπως brutal τύπος, φαλλοκράτης μάλλον –αν δεν τον παρεξηγώ κιόλας, να γοητεύει τόσο πολύ τους Ελληνοαμερικάνους. 

Αλλά για να πω την αλήθεια, μάθαινα και εγώ για τις μεγάλες επιτυχίες του στα οικονομικά των ΗΠΑ, την καταπολέμηση της ανεργίας, την αλματώδη ανάπτυξη, την πυγμή του έναντι της Κίνας και δέχθηκα ότι είναι κυρίαρχο και δικαιολογημένο το απόλυτο δικαίωμα του μεγάλου αυτού λαού, να τον προτιμούν οι Αμερικανοί πολίτες και μένα λόγος δεν μου πέφτει άλλωστε όταν την ίδια περίοδο στην Ελλάδα συγκυβερνούσε ο Τσίπρας με τον Καμμένο και τον Κουΐκ.

Όμως αποκαλύφθηκαν οι στενές σχέσεις του εν λόγω με τον Τούρκο πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν. Προσωπικές σχέσεις σε οικονομική βάση ιδιοτελών συμφερόντων. Οπότε, η στροφή της Αμερικής υπέρ της Τουρκίας μου φαινόταν εντελώς ακατανόητη και απαράδεκτη. Άλλο πράγμα είναι να είναι μια επίσημη πολιτική φιλότουρκη, επειδή έτσι επιτάσσει το συμφέρον της χώρας και άλλο επειδή κάνουν μπίσνες οι πρόεδροι και οι γαμπροί. 

Και έτσι απορούσα και απορώ ακόμη πώς είναι δυνατόν, ειδικά με τις τελευταίες εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά, οι Έλληνες ομογενείς και οι Καστοριανοί της Αμερικής όπως τουλάχιστον το αντιλήφθηκα, να είναι τόσο fun του προέδρου Τραμπ. Όχι όμως ότι μου πέφτει λόγος. Μοιραία τάχθηκα υπέρ του πολιτικά κατατονικού Τζον Μπάϊντεν όχι όμως ότι μου έπεφτε λόγος.

Και τώρα όμως που τα αποτελέσματα δίνουν το προβάδισμα στον δημοκρατικό υποψήφιο, και αφού προηγήθηκε η συγκεκριμένη προεκλογική περίοδος και οι κωμικοτραγικές αντιδράσεις του προέδρου Τραμπ, με τις παλινωδίες και την λανθασμένη στάση του στο θέμα της πανδημίας, που μέχρις στιγμής έχει προκαλέσει 250.000 θανάτους στην χώρα του μέσα σε 10 μήνες, ειλικρινά θα ήθελα να αναρωτηθώ και να ρωτήσω τους Καστοριανούς και γενικά τους ελληνοαμερικανούς φίλους μας, να μου απαντήσουν σοβαρά το εάν εξακολουθούν να πιστεύουν ότι δεν ανήκει στο πιο συντηρητικό ίσως κατεστημένο, πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό, ρατσιστικό, ένας ολοφάνερα φαλλοκράτης του στυλ Τραμπ.

Και αν βιαστούν να απαντήσουν πώς ναι, θα ήθελα ειλικρινά να μου απαντήσουν αν όλα αυτά που είπε και έκανε ο πρόεδρος Τραμπ τον τελευταίο καιρό, τα έλεγε και τα έκανε αντί ένας βαθύπλουτος Κροίσος, λευκός με super ωραία σύζυγο, σε 2ο γάμο, τα έλεγε και τα έκανε ένας φτωχός αφρικανικής καταγωγής ή απλά μελαμψός πολιτικός, χωρίς όμορφη σύζυγο, πόσο μάλλον διαφορετικός σεξουαλικά, εάν θα τα εύρισκαν το ίδιο.

Τακτικός Αναγνώστης

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 26 Νοεμβρίου 2020, αρ. φύλλου 1056


4 σχόλια:

  1. Ανώνυμος29/6/21

    Δηλαδή εσύ στην Καστοριά τα ξέρεις καλύτερα τα της Αμερικής βρε μπετσκα μου...;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος29/6/21

    Εδώ ο κόσμος χάνεται, βαρκούλες αρμενίζουν και αμπελοφιλοσοφίες......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος29/6/21

    Τακτικέ αναγνώστη εσύ ψήφιζε Κυριάκο και ΝΔ κι άσε τους Αμερικάνους ν αποφασίζουν γι αυτούς....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος30/6/21

    Καλά ρε παιδιά υπάρχουν ακόμα καστοριανοί που χάφτουν το παραμύθι του φιλέλληνα ελληνοαμερικανού; Όλοι για το συμφέρων τους δουλεύουν και καλά κάνουν. Το πρόβλημα είναι σε μας. Έρχεται στην Καστοριά o πρόεδρος των καστοριανων της Νέας Υόρκης για να κλάσει και οι πολιτικοί μας αντιπρόσωποι τρέχουν σύσσωμοι να μυρίσουν την πορδή του όπως έτρεχαν κάποτε οι αφρικανοί φύλαρχοι στους αποικιοκράτες.
    Όσο για τον δημοκράτη Μπάϊντεν, o τύπος δεν πρόλαβε να μπει στον Λευκό Οίκο και άρχισε να βομβαρδίζει την μισή υφήλιο και εμείς πανηγυρίζουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ