ΛΕΩΝΙΔΑ ΠΟΥΛΙΟΠΟΥΛΟΥ: Οικονομική κρίση σε σχήμα V, L ή U

Είναι αλήθεια ότι ξοδεύτηκε πολύ μελάνη για την οικονομική κρίση που ξέσπασε και θα ξοδευτεί ακόμη περισσότερη μέχρι να περάσει καθότι η ‘νύχτα’ προβλέπεται να είναι μακριά. Κάποιοι πίστεψαν ότι η κρίση θα ακολουθήσουμε μια διαδρομή σε σχήμα V που σημαίνει ότι μετά τον πάτο θα ξεκινούσε αμέσως η άνοδος. Άλλοι πάλι είπαν ότι, η κρίση θα ακολουθήσει την πορεία του σχήματος L που σημαίνει ότι μετά τον πάτο θα έρθει παρατεταμένη ύφεση. Κάποιοι άλλοι όμως που προέβλεψαν την κρίση, πιστεύουν ότι η κρίση θα διαρκέσει τουλάχιστον δύο χρόνια και θα έχει την πορεία του γράμματος U που σημαίνει ότι δεν φθάσαμε ακόμη στον πάτο και η ύφεση θα συνεχισθεί για περίπου 24 μήνες και όχι για 8 όπως συνέβη σε προηγούμενες περιπτώσεις. Αυτό σημαίνει ότι η χρηματοπιστωτική κρίση γίνεται πλέον οικονομική κρίση στη συνέχεια κοινωνική και στην συνέχεια σε κρίση, που θα αλλάξει τον συσχετισμό των ‘αυτοκρατοριών’ και το τέλος της μονοκρατορίας των Η.Π.Α. της οποίας το δημόσιο χρέος είναι τόσο μεγάλο που για να το υποστηρίξει είτε η Κίνα ή η Ρωσία δεν θα το κάνει χωρίς ανταλλάγματα.

Τι σημαίνουν όμως όλα αυτά για την δική μας τοπική οικονομία και κυρίως για την οικονομία της γούνας; Είναι αλήθεια ότι το γουναρικό δεν είναι είδος πρώτης ανάγκης αλλά ένα προϊόν το οποίο είναι από τα πρώτα που πλήττεται και το τελευταίο που ανακάμπτει. Είναι λοιπόν ευνόητο λόγω της ρευστότητας του χρήματος και του περιορισμού του δανεισμού, οι επιχειρήσεις της γούνας να κάνουν περικοπές αφού θα ακυρωθούν παραγγελίες πράγμα που σημαίνει έξαρση της ανεργίας και μείωση της ζήτησης άρα και των εξαγωγών.
Εδώ θα έπρεπε λοιπόν ο ρόλος των φορέων της γούνας προεξάρχοντος του Κ.Ε. Γούνας να ήταν περισσότερο συμβουλευτικός και προνοητικός, καθότι οι μεγαλύτεροι οικονομολόγοι, αλλά και διεθνούς κύρους περιοδικά μιλούσαν για την επερχόμενη κρίση πριν ένα και δύο ακόμη χρόνια. Διότι ο ρόλος τον φορέων δεν είναι μόνο να ασχολούνται με τα δάνεια και την απορρόφηση των ευρωπαϊκών προγραμμάτων, σε αμφιβόλου αποτελεσματικότητας εκθέσεις, επιδείξεις ή άλλες δράσεις, αλλά και η πρόβλεψη των κρίσεων, οι οποίες πολλές φορές προαναγγέλλονται από τους σοβαρούς οικονομολόγους, που δεν βρίσκονται σαν σύμβουλοι δίπλα σε πολιτικούς, οι οποίοι κρύβουν την αλήθεια για να μην έχουν πολιτικό κόστος.

Η υποχρέωση τέτοιων τεχνοκρατικών φορέων, που ο ρόλος τους δεν είναι ούτε συνδικαλιστικός αλλά ούτε και επιχειρηματικός, αλλά περισσότερο συμβουλευτικός, είναι να απασχολούν επιστήμονες που θα έχουν γνώση της παγκόσμιας οικονομίας να ενημερώνονται και με την σειρά τους να ενημερώνουν τους επιχειρηματίες του κλάδου για τις διεθνείς εξελίξεις.
Είναι αλήθεια ότι πολλοί επιχειρηματίες του κλάδου της γούνας, οι οποίοι βρίσκονται σε μία επενδυτική διαδικασία, να την ανακόψουν, διότι η επερχόμενη ύφεση και ρευστότητα θα τους στερήσει, αλλά και οι τράπεζες θα είναι φειδωλές στην χρηματοδότηση. Εάν όμως υπήρχε ένας φορέας που θα τους ενημέρωνε υπεύθυνα για τις ήδη γνωστές προβλέψεις ίσως προλάβαιναν τα χειρότερα.
Γι’ αυτό λοιπόν πρέπει όχι μόνο οι τράπεζες και γενικά οι πολιτεία να αναθεωρήσει τον ρόλο και τους κανόνες του τραπεζικού συστήματος, αλλά και η τοπική κοινωνία, επιχειρηματίες και εργαζόμενοι, να ζητήσουν να αναθεωρηθούν οι ρόλοι των φορέων, οι οποίοι υπάρχουν και συντηρούνται από τους φόρους της κοινωνίας και θα πρέπει αυτό να το αναγνωρίσουν και να το σέβονται.
Αυτή δε η κρίση ας γίνει μάθημα σε όλους μας και κυρίως τους φορείς της γούνας, οι οποίοι λειτουργούν δυστυχώς συμφεροντολογικά, συγκυριακά και ευκαιριακά χωρίς σχέδιο όραμα και ορθολογικό προγραμματισμό, με αποτέλεσμα πάντα να σερνόμαστε πίσω από τις εξελίξεις.

Εάν ρωτούσε κάποιος όλους όσους πέρασαν από τους φορείς να κρίνουν τους εαυτούς τους κανένας δεν θα παραδεχθεί ότι έκανε λάθος, αλλά πάντα ότι οι άλλοι έφταιγαν. Σημασία όμως δεν έχει τι πιστεύουμε εμείς για τον εαυτόν μας αλλά τι γνώμη έχουν οι άλλοι για εμάς. Σίγουρα δε οι επερχόμενες γενεές τα παιδιά μας δηλαδή, δεν θα έχουν και την καλύτερη γνώμη για τον κόσμο που θα τους αφήσουμε, καθότι η ‘ύστατη δοκιμασία για μια ηθική κοινωνία είναι ο κόσμος που αφήνει στα παιδιά της’ έγραψε κάποιος γερμανός θεολόγος.
Καλές είναι οι γνώμες των σχετικών με το κλάδο αλλά καλύτερες αποτελεσματικότερες και χρησιμότερες θα ήταν εκείνες των ειδικών για τον κλάδο.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 06.11.2008