9.4.10

ΟΔΟΣ: Του Έλληνος ο τράχηλος

Όταν έκλεινε αυτό το πρωτοσέλιδο - (σ.σ.το άρθρο δημοσιεύθηκε στο φύλλο 535 / 25.3.2010) για το φύλλο της 25ης Μαρτίου- δεν είχαν ακόμη διαφανεί (θετικές) εξελίξεις σε σχέση με το θέμα της στήριξης της Ελλάδος από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ακριβώς αντίθετα μάλιστα, μια και εν όψει της βαθμιαίας αναδίπλωσης προς το αυστηρότερο των θέσεων της Γερμανίας, η κατάσταση έμοιαζε χειρότερη όσο ποτέ.
Αν και για όσους παρακολουθούν συστηματικά τα ευρωπαϊκά ζητήματα, από το να εγκαταλειφθεί η Ελλάδα απόλυτα μόνη στο έλεος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (Δ ΝΤ) φαινόταν πιο πιθανή, η εξαγγελία μέτρων παράλληλης προς το ΔΝΤ ευρωπαϊκής στήριξης στο συμβούλιο κορυφής. Το οποίο προγραμματίσθηκε για την ημέρα που συμπίπτει με την επέτειο της Παλιγγενεσίας. Οπότε οι συμβολισμοί έχουν την δική τους σημειολογία, μια και μέχρι τώρα η 25η Μαρτίου ήταν ταυτόσημη με την εθνική υπερηφάνεια.

Αυτοί που προβλέπουν έστω και επαχθείς λύσεις, στηρίζουν την εκτίμησή τους στο ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς και το ευρώ, δημιουργήθηκαν ύστερα από δεκαετίες διεργασιών για να μείνουν. Και όχι για να υποχωρήσουν άτακτα, στα πρώτα κτυπήματα των κερδοσκόπων, ή στα επανορθώσιμα εσωτερικά λάθη των κρατών μελών, και στην πρώτη δύσκολη περίσταση. Σε μια Ευρώπη, στην οποία η απουσία μεγάλων ευρωπαίων ηγετών, ή έστω ηγετών με όραμα για την Ευρώπη, αντίστοιχο με αυτό που είχαν οι ιστορικές ηγετικές μορφές της μεταπολεμικής Ευρώπης και όσοι εργάστηκαν για να δημιουργήσουν την Ένωση, είναι όσο ποτέ άλλοτε αισθητή. Τις καταστροφικές συνέπειες της απουσίας εμβληματικών προσωπικοτήτων στο τιμόνι, μπορούν όλοι να αντιληφθούν ακόμη περισσότερο -και χειρότερα- εδώ στην Καστοριά, στην οποία το σχετικό τίμημα του φαινομένου είναι μακροχρόνιο και βαρύ, ενώ η έκτασή του θα είναι πληρέστερη από το 2011 και μετά.

Πάντως από την πρώτη περίοδο εκδήλωσης των προσπαθειών της ελληνικής κυβέρνησης και ιδίως του πρωθυπουργού ως τις στιγμές αυτές, έχουν ξεχαστεί αισθητά οι σπασμωδικές αντιδράσεις που πρώτος ξεκίνησε ο πρόεδρος της Βουλής (και βουλευτής Καστοριάς) κ. Φίλιππος Πετσάλνικος, σε βαθμό και μέτρο ενορχήστρωσής τους. Κουνώντας (περίπου) το δάκτυλο στον πρέσβυ της Γερμανίας για το… «θράσος» του γερμανικού περιοδικού Focus να παρουσιάσει το ελληνικό πρόβλημα με την γνωστή πια, μονταρισμένη φωτογραφία της μονοχείρου Αφροδίτης της Μήλου.

Όμως, το ψυχολογικό σοκ που μαζικά προκλήθηκε στην ελληνική κοινή γνώμη από την ασυνήθιστη ωμότητα της διαρκώς επιδεινούμενης αντίθεσης της Γερμανίας και της σκληρής στάσης τόσο της καγκελαρίου Αγγέλας Μέρκελ αλλά και του γερμανικού κοινοβουλίου, ασφαλώς είναι από τα πιο χαρακτηριστικά στιγμιότυπα αυτής της περιόδου. Από τα πρωτοφανή που βίωσε η Ελλάδα σε τέτοια ένταση στα 30 χρόνια της συμμετοχής της στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Ίσως διότι για πρώτη φορά η ανυποληψία, η ανυπακοή, η παραβατικότητα και η διαφθορά στην Ελλάδα, πέρασαν τα στενά σύνορα της χώρας και έθεσαν σε γενικό κίνδυνο τα ευρωπαϊκά κεκτημένα και ειδικά επιτεύγματα, όπως είναι η πολιτική αξιοπιστία, η αλληλεγγύη και το ευρώ. Για τα πάντα, υπάρχει η πρώτη φορά. Και έτυχε στην Ελλάδα ο κλήρος να βρεθεί (για μια ακόμη φορά) στην τελευταία θέση.

Με αποτέλεσμα το καθόλου χαριτωμένο, αλλά οπωσδήποτε παραστατικό φωτομοντάζ του Focus, να μοιάζει παντελώς αθώο και light, συγκριτικά με την επίσημη γερμανική άρνηση. Έστω κι’ αν το εξώφυλλο του περιοδικού εξόργισε τον κ. Φ. Πετσάλνικο σε βαθμό που -σύμφωνα με τις δικές τους δηλώσεις- οδήγησε τα γερμανικής καταγωγής μέλη της οικογένειάς του, ένα βήμα πριν… σκίσουν το γερμανικό τους διαβατήριο!

Μόνο που από τότε, δεν ξαναβγήκε κανείς απ’ όσους αναμείχθηκαν σε εκείνο τον παντελώς λανθασμένο χειρισμό αντίκρουσης του γερμανικού τύπου. Χειρισμός που σαφώς έβαλλε και κατά της ελευθεροτυπίας, αφού ουσιαστικά απαιτήθηκε από τις επίσημες κρατικές αρχές της Γερμανίας να παρέμβουν για να στερήσουν από τον τύπο της χώρας τους το δικαίωμα της κριτικής. Αντίθετα όλοι τους, απέναντι στην πραγματική επίθεση της γερμανικής πολιτικής, οι παλληκαράδες έμειναν σιωπηλοί. Σαν τους μαθητές που συστηματικά θορυβούν όταν οι δάσκαλοι έχουν γυρισμένες τις πλάτες τους, και ποτέ κατά πρόσωπο, ή ευθέως.

Οι λεονταρισμοί και οι γνωστοί τσάμπα μάγκες, για μια ακόμη φορά έγιναν καπνός, όταν πια έγινε αντιληπτό ότι το πρόβλημα των αντιρρήσεων της Γερμανίας είναι κατά πολύ σοβαρότερο και γενικότερο, και διατρέχει όχι μόνο την κυβέρνηση της χώρας, αλλά και όλα τα κόμματα καθώς και την συντριπτική πλειοψηφία των γερμανών πολιτών. Μέχρι και ο κ. Φίλιππος Πετσάλνικος υπέστειλε τα φλάμπουρα του ελληνικού φιλοτίμου και της βεντέτας.
Προφανώς η Γερμανία δεν είναι Καστοριά, όπου εκδικούνται τον τύπο, όταν ασκεί κριτική, ή δεν αρκείται στο να αναμεταδίδει και να παπαγαλίζει, τα κενά λόγου και περιεχομένου, σαββατιανά βουλευτικά ανακοινωθέντα, και των βαρετών επερωτήσεων.

Οπότε και κανείς δεν μπήκε στον κόπο να εξηγήσει στον άναυδο ελληνικό λαό (ο οποίος στέργει κάθε πράξη που ποτίζει τον εσωστρεφή βαλκανικό του εθνικισμό), αν μετά την κλιμάκωση του ανθελληνικού κλίματος στην Γερμανία, σκίστηκαν τελικά ή όχι, τα γερμανικά διαβατήρια της οικογένειας του βουλευτή Καστοριάς, όπως τα μέλη της χωρίς ψυχραιμία δήλωναν ότι ήταν έτοιμα να κάνουν. Κι’ αν μέσα από την τελευταία κρίση, ξεχώρισαν νέοι Κωλέττηδες και νέες Λασκαρίνες Μπουμπουλίνες.

Οι οποίοι τέτοιες μέρες επετειακού συμβολισμού, σαν κι’ αυτές της εθνικής γιορτής και του Πάσχα, πέπρωται να επιβεβαιώσουν το περίφημο ρητό, ότι του Έλληνος ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει (για παραπάνω 500-600 χρόνια εννοείται).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ