Προς μεγάλη μας θλίψη πληροφορηθήκαμε σήμερα τον απρόσμενο θάνατο του αγαπημένου μας Μάρκελλου! Ο παραμυθάς του ΟΝΑΡ, ο κ. Αβούρης, μας μιλούσε γι’ αυτό το παιδί, καθώς και για τη μητέρα του με τα καλύτερα λόγια!
Πόσο κυρία με όλη τη σημασία της λέξης είναι! Πόσο καλλιεργημένη, πόσο σοφή γυναίκα, με μια σοφία τέτοια, που μόνο μέσα από δοκιμασίες αποκτάει κανείς! Για τους θαυμάσιους πίνακές της, για την απλότητα και συνάμα αρχοντιά, που κρύβει μέσα στη ψυχή της!
Μας μίλησε για το Μάρκελλο και μας έκανε να τον αγαπήσουμε! Τι σπάνιο χιώτικο όνομα (τοπική Αγία Μαρκέλλα) και τι ιστορικό, ηρωικό επίθετο (Κανάρης)! Ένα 13χρονο παλικαράκι, γεμάτο με όνειρα για ζωή, με μια ωριμότητα ασυνήθιστη για την ηλικία του, με μια καρτερικότητα συγκλονιστική! Μυαλό κοφτερό, σκέψεις καθάριες!
Κρίμα, Μάρκελλε! Σε χάσαμε τόσο νωρίς! Δεν προλάβαμε καν να σε γνωρίσουμε από κοντά. Δεν προλάβαμε, να πραγματοποιήσουμε την υπόσχεση, που είχαμε δώσει στον εαυτό μας, πως στην σχολική μας εκδρομή στην Αθήνα, το Μάιο, θα ‘ρχόμασταν στο νοσοκομείο, να σ’ επισκεφτούμε. Να αντλήσουμε διδάγματα ζωής από σένα. Να πάρουμε μαθήματα σοφίας από τον τρόπο που αντιμετώπιζες την ασθένειά σου.
«Υιοθετήσαμε» το Μάρκελλο και αρχικά πιστέψαμε, πως εμείς οι καλοί άνθρωποι (εντός εισαγωγικών), θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε αυτόν και τη οικογένειά του. Έτσι ξεκίνησε αυτή η «υιοθεσία» με πρωτοβουλία του Συλλόγου Γονέων του σχολείου μας, με όλες τις καλές προθέσεις! Αποφασίσαμε σαν γονείς να κάνουμε μια κίνηση ανθρωπιάς προς τους πονεμένους συνανθρώπους μας. Ν α περάσουμε στα παιδιά μας σκέψεις και στάσεις αλτρουϊστικές. Τοποθετήθηκε ένας μεγάλος κουμπαράς στον τοίχο του σχολείου μας κι εκεί το κάθε παιδάκι έριχνε 1 € το μήνα γι’ αυτήν την οικογένεια με τα τρία αγόρια. Πιστέψαμε, πως θα προσφέραμε μια οικονομική ανακούφιση, αλλά τελικά μάλλον κερδίσαμε! Κερδίσαμε σαν άνθρωποι! Βιώσαμε συναισθήματα συγκλονιστικά, στιγμές πολύ δυνατές!
-Κυρία, εμείς τον βάλαμε στην προσευχή μας το Μάρκελλο, μας είπε μια μέρα η μικρούλα Ιωάννα της Β΄ τάξης!
Ώσπου ήρθε το τέλος, Μάρκελλε! Λίγες ημέρες πριν μας «αφήσεις», ζωγράφισες ένα σκοτωμένο πουλί! Προαισθανόσουν το τέλος σου, άραγε; Δε μπορεί…θα έχεις γίνει άγγελος, το δίχως άλλο! Η θλίψη μας είναι ανείπωτη, που σε χάσαμε! Τούτες τις ώρες σκεφτόμαστε την καλή σου μητέρα. Αυτήν την «τρισάγια μητέρα» τη αρχόντισσα κυρά, που με τόση αξιοπρέπεια υπέμεινε το αδυσώπητο χτύπημα της μοίρας!
Μάρκελλε, σ’ ευχαριστούμε, που μπήκες στη ζωή μας έστω και για λίγο! Η αγάπη μας θα σε συντροφεύει στο μεγάλο ταξίδι, που διάλεξες να πας!
Σοφία Καμπούρη
Δασκάλα και μητέρα παιδιών του 1ου δημ. σχολείου Καστοριάς
Σημ. ΟΔΟΥ: Το ΟΝΑΡ- μέσω τέχνης για το άρρωστο παιδί, δημιουργήθηκε από μια ομάδα ανθρώπων, που δουλεύοντας εθελοντικά στα παιδιατρικά νοσοκομεία, συνειδητοποίησαν την θεραπευτική επίδραση του παιχνιδιού και της δημιουργικής ενασχόλησης στην κατάσταση της υγείας των μικρών ασθενών.
Σκοπός της οργάνωσης τέθηκε η προσπάθεια ενδυνάμωσης και στήριξης των παιδιών που πάσχουν από σοβαρές ασθένειες, νοητικά προβλήματα και ψυχικές διαταραχές, μέσα από την τέχνη (αφήγηση παραμυθιού, γελωτοθεραπεία, μουσικοθεραπεία, παιγνιοθεραπεία κα). Πέρα όμως από αυτό, το ΟΝΑΡ φροντίζει και για την οικονομική, υλική και υποστηρικτική παρέμβαση σε περιπτώσεις που παρατηρείται δυσκολία συνδεδεμένη με την κατάσταση του παιδιού (πρόγραμμα «υιοθεσίας» νοσηλευόμενων παιδιών από σχολεία, ψυχολογική υποστήριξη, προσφορές ρούχων και παιχνιδιών).
Πρόκειται για τη μόνη οργάνωση στην Ελλάδα, που δεν εισπράττει χρηματικά ποσά η ίδια, προκειμένου να τα «αποδώσει» σε οικογένειες άρρωστων παιδιών, αλλά ερευνά και υποδεικνύει σε σχολεία, ποιες είναι αυτές οι οικογένειες, που συμβαίνει να χρήζουν και οικονομικής υποστήριξης. Τα σχολεία, που προβαίνουν σε υιοθεσία, αποκτούν άμεση σχέση, γνωριμία και επικοινωνία τόσο με το άρρωστο παιδί, όσο και με την οικογένειά του.
Φέτος το ΟΝΑΡ τιμήθηκε με το 1ο Αριστείο Εθελοντισμού (Αριστεία Ζωής 2010), γιατί προσφέρει απλόχερα παιδικά χαμόγελα. Το ΟΝΑΡ αγωνίζεται να θεσμοθετηθεί η θεραπεία μέσω τέχνης στην Ελλάδα. Η δημοσιογράφος Εύα Ντελιδάκη μαζί με τον παραμυθά Δημήτρη Αβούρη, είναι η ψυχή της οργάνωσης ΟΝΑΡ, της μοναδικής Μη Κερδοσκοπικής Οργάνωσης που εδώ και 10 χρόνια παλεύει για την ψυχική αλλά και σωματική στήριξη των άρρωστων παιδιών με αρωγό την Τέχνη.
www.onar-paidi.gr
www.avouristheater.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.