ΒΑΣΙΛΗ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ: Όπου λαλούν πολλοί κοκκόροι αργεί να ξημερώσει!

Με πολλούς χορούς και τραγούδια το 1979 είχαμε γιορτάσει την είσοδο της χώρας μας στην Ε.Ο.Κ. (τότε) την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα. Πιστεύαμε οι περισσότεροι Έλληνες (με λίγους εκτός πραγματικότητας να μην συμφωνούν) πως άνοιγε διάπλατα μια πόρτα που θα οδηγούσε την ταλαιπωρημένη χώρα μας, από πολλές αντιξοότητες, σε δρόμους πιο ειρηνικούς και προπαντός καλυτέρευσης γενικά των όρων ζωής των Ελλήνων.

Και πράγματι, είναι δεδομένο, πως τεράστια ποσά εισέρευσαν στη χώρα και έγιναν πάρα πολλά έργα, αλλά τέθηκαν και κάποιες αρχές και κάποιοι κανόνες που χωρίς την επιβολή της Ε.Ε. δεν θα υποτάσσονταν οι Έλληνες που άλλαξαν την εικόνα της χώρας, τοποθετούμενοι πλέον μεταξύ των αναπτυγμένων χωρών του πλανήτη. Έμμεσα, με την πραγματοποίηση των έργων, αυξήθηκαν τα εισοδήματα με την αύξηση των συναλλαγών, και όλων των ελλήνων.

Εν τω μεταξύ η ΕΟΚ έγινε Ε.Ε. (Ευρωπαϊκή Ένωση) και κάποια στιγμή καθιερώθηκε και ένα ευρωπαϊκό νόμισμα το ευρώ ή η euro, που στα χαρτονομίσματα θα χαρακτηρίζεται με το λατινικό euro αλλά και με το ελληνικό ευρώ, ίσως λόγω του, ελληνικής προέλευσης ονόματος της Ευρώπης ή και για άλλους λόγους. Με τις πρώτες (με τις δεύτερες ήταν) τέλος πάντων, μεταξύ των πρώτων χωρών που ικανοποιούσαν τους όρους εισόδου στο ισχυρό αυτό νόμισμα (ήταν σκληροί οι όροι) κατάφερε να είναι και η χώρα μας. Έτσι βρεθήκαμε να έχουμε από τα ισχυρότερα νομίσματα της γης. Συναγωνίζονταν ή και ξεπερνούσε το παντοδύναμο δολλάριο που μας προστατεύει από διεθνείς κρίσεις.

Όμως οι Έλληνες δυστυχώς, αν και υποτίθεται, βρεθήκαμε κάτω από την ευρωπαϊκή σοβαρή κουλτούρα και θα έπρεπε να αφήσουμε παλιές πρακτικές που δεν άφηναν την χώρα να πάει μπροστά, τα τελευταία χρόνια ξεχάσαμε την ευρωπαϊκή προοπτική αλλά και τις υποχρεώσεις που αυτή προβλέπει και τα κάναμε… μούσκεμα! Και ήδη βρίσκεται η χώρα σε δύσκολη οικονομική κατάσταση. Δηλαδή τι δύσκολη, για να μην πούμε στο χείλος…. του γκρεμού! Και βέβαια καλείται ο ελληνικός λαός να πληρώσει και στην πραγματικότητα δυστυχώς όχι αυτοί που ευθύνονται για την κατάσταση που δημιουργήθηκε, αλλά κύρια οι άλλοι οι πολλοί που καθόλου δεν έφταιξαν.

Εν πάση περιπτώσει και το χειρότερο βρέθηκε η χώρα έρμαιο των κερδοσκόπων, αλλά και οι τύχες μας στα χέρια των αφεντικών μας στην Ευρώπη. Και ακόμη στα πρωτοσέλιδα του παγκόσμιου και οικονομικού και άλλου τύπου με καθόλου κολακευτικά σχόλια. Όπως τότε το 2004 (για φανταστείτε;) με τους Ολυμπιακούς Αγώνες, τους καλύτερους που είχανε γίνει μέχρι τότε, όπως είχε ειπεί ο Ισπανός ευπατρίδης Αντόνιο Σάμαραγκ τ. πρόεδρος της Δ.Ο.Ε. (Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής) αλλά με εντελώς αντίστροφα σχόλια. Έτσι μας προέκυψαν ο Αλμούνια, ο Όλι Ρεν, ο Γιούγκερ, ο Σόιλμπε, η κ. Λαγκάρντ. Βέβαια και η κυρία Μέρκελ και ο κ. Σαρκοζί, αλλά και άλλοι ευρωπαίοι αρμόδιοι και αναρμόδιοι που μας τρελαίνουν κάθε βράδυ στις ειδήσεις των 8 με τις δηλώσεις τους. Και μετά καθόμαστε και κάνουμε το λογαριασμό: Τότες καλές δηλώσεις, τόσες κακές δηλώσεις, όπως με τα αποτελέσματα των ποδοσφαιρικών ομάδων και ανάλογα χαιρόμαστε ή στενοχωριόμαστε πολύ ή λίγο.

Βέβαια στην περίπτωση με τους Ευρωπαίους είμαστε... μια συμπαγής και αδιαίρετη ομάδα, είμαστε όλος ο ελληνικός λαός που κρεμόμαστε από τον καλό ή κακό λόγο του κάθε λιγότερο ή περισσότερο ευρωπαίου αρμόδιου. Και εδώ είναι το δράμα και να δούμε πως θα λυθεί πριν τρελαθούμε. Ενώ δηλώνει ο Πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου, που τα πήγε καλά όλοι το λένε, στις συναντήσεις με τους σημερινούς μεγάλους της γης (ΗΠΑ-Ευρώπη), πως δεν θέλουμε λεφτά (οικονομική βοήθεια) παρά μόνο μια σταράτη κουβέντα, δηλαδή είμαστε εμείς εδώ κύριοι κερδοσκόποι (η Ευρώπη) και δεν κινδυνεύουν τα λεφτά που θα δανείσετε στο μέλος μας, όπως είναι η Ελλάδα. Και θα πληρώνει η Ελλάδα αφού βλέπουμε και παραδεχόμαστε πως είναι στην σωστή κατεύθυνση τα μέτρα που πήρε, αφού πνίγουν τον ελληνικό λαό. Τόσο απλό πράγμα! Για να τελειώνουμε με τους ψυχοβγάλτες, τους κερδοσκόπους και να δούμε πως θα βολευτούμε με το… κοντύτερο πάπλωμα που μας προκύπτει με τα τελευταία μέτρα.

Και όμως δεν λέει να τελειώσει αυτό το πήγαινε-έλα με τις δηλώσεις. Σ’ αυτό τον τρελό δρόμο βέβαια παίζουν το κακό ρόλο τους και τα δελτία ειδήσεων των 8:00. Ψάχνουν και βρίσκουν ότι δυσάρεστο ή κακοπροαίρετο είπε ή έγραψε και ο τελευταίος γραμματέας ή δημοσιογράφος. Και βλέπεις όλους τους ρεπόρτερ και τους σχολιαστές να τονίζουν τόσο τις δυσάρεστες ειδήσεις, λες και οι θεατές-ακροατές είναι μαζοχιστές και αισθάνονται… αγαλλίαση ακούγοντάς τες. Βέβαια οι τηλεοράσεις (οι σταθμοί) κάνουν την κακή δουλειά τους, όπως και σε άλλα θέματα, κυνηγώντας τις διαφημίσεις, όμως ο προβληματισμός μας είναι με τους ευρωπαίους ηγέτες. Τέτοιο αλλαλούμ! Μας θυμίζουν το λαϊκό… Όπου κελαηδούν πολλοί κοκκόροι αργεί να ξημερώσει.

Ύστερα, από μια τόσο υπεύθυνη, με στοιχεία τραγικότητας, δήλωση του πρωθυπουργού μας Γιώργου Παπανδρέου ότι, δεν θέλουμε τα λεφτά σας κύριοι Γερμανοί και λοιποί, που πληρώνουμε με χρυσάφι τα σίδερα που κάθε τόσο μας πουλάτε για να πηγαίνουν για παλιοσίδερα ύστερα από λίγο χρόνο. Μια δήλωση στήριξης, μια δήλωση συμπαράστασης, να ξεφύγουμε από τους διεθνείς άρπαγες θέλουμε.

Παλιότερα μια πολιτικός, σπουδαιοφανή θα την χαρακτήριζα, δήλωσε πως οι εποχές των χαρισματικών ηγετών έχουν περάσει. Είναι η μεγαλύτερη βλακεία που έχω ακούσει στη ζωή μου. Και αυτή τη κυρία επιμένουν οι ψηφοφόροι της περιφέρειάς της να την βγάζουν ακόμη βουλευτίνα. Πόσο βλακώδης ήταν αυτή η δήλωση μας την επιβεβαιώνει η εικόνα που παρουσιάζει η σημερινή ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σαφέστατα είναι αποτέλεσμα της έλλειψης χαρισματικών προσώπων στην ηγεσία της, κύρια μεταξύ του Γαλλογερμανικού συνδέσμου.

Αναπόφευκτα, στους παλιότερους, ο νους επιστρέφει στους μεγάλους ηγέτες που δημιούργησαν, ξεπερνώντας του παλιούς ανταγωνισμούς και φονικούς πολέμους, και στέριωσαν αυτή την Ένωση για το καλό των ευρωπαϊκών λαών αλλά και γενικότερα, αφού η με ανθρώπινο πνεύμα δημοκρατίες της, αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση προς το οποίο προσβλέπουν οι λαοί που βρίσκονται σε καθυστέρηση.
Θα θυμίσω κάποιους… Ντε Γκώλ, Αντενάουερ, Βίλυ Μπράντ, Ζισκάρ Ντε Στεν, Σμίτ, Μιτεράν, Κολ, αλλά και τον πρόεδρο της επιτροπής Ντε Λορ.

Τις ώρες που γράφονται αυτές οι γραμμές (19/03/2010) συνεχίζεται το σενάριο με τις καλές δηλώσεις και τις κακές δηλώσεις και βέβαια το ανακάτωμα των συναισθημάτων μας. Να ευχηθούμε, κάποια στιγμή, να συνέλθουν, να σοβαρευτούν οι των Βρυξελλών και να πάρουν τη σωστή απόφαση. Ίσως να γίνει στο συμβούλιο των 27 πρωθυπουργών που θα λάβει χώρα στις 25 Μαρτίου, δηλαδή την ημέρα της εθνικής γιορτής μας.

Αλλά και οι δικοί μας πολιτικοί και οι παρατρεχάμενοί τους, όταν καλούνται από την πλειοψηφία των ψηφοφόρων στην διακυβέρνηση της χώρας να σκέπτονται πως από τις πράξεις τους εξαρτώνται η πρόοδος, η ευημερία, αλλά και το φιλότιμο (που θαύμασε και ο Ομπάμα), 11 εκατομμυρίων Ελλήνων. Και ακόμη τα χρήματα που συγκεντρώνονται στα ταμεία του κράτους είναι ιερά και στόχο έχουν ακριβώς την εξασφάλιση των πάρα πάνω αγαθών, και όχι… φρου-φρου και αρώματα (τσεπώματα).