9.9.17

ΟΔΟΣ: Το «Τάμα»


ΟΔΟΣ 23.2.2017 | 874

Η υπόνοια μιας λανθάνουσας θεοκρατίας, που υπερβαίνει το πλαίσιο της πίστης και της παράδοσης και προσλαμβάνει πολιτικά χαρακτηριστικά, δεν είναι εντελώς άσχετη.



ΜΕ ΤΙΣ ΓΝΩΣΤΕΣ ΚΑΤΑΡΕΣ ΤΟΥ –για τις οποίες κανείς εισαγγελέας δεν παρεμβαίνει αυτεπάγγελτα– στόλισε πριν λίγες ημέρες τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας κ. Κυριάκο Μητσοτάκη γνωστός ιεράρχης της Πελοποννήσου. Μόνο και μόνο επειδή είχε την σοφή πρόνοια να ζητήσει από τους 16 βουλευτές του κόμματός του, να ανακαλέσουν τις υπογραφές τους στο (τουλάχιστον) ανεπίκαιρο αίτημα (μια λαϊκίστικη έμπνευση του βουλευτή της γειτονικής Κοζάνης κ. Γ. Κασαπίδη) για το «Τάμα του Έθνους», το οποίο αγνοεί η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Που προφανώς έχει άλλες ανάγκες και άλλες προτεραιότητες. Κι όμως, κάποιοι το «ξέθαψαν», την ώρα που η πολιτική ηγεσία του τόπου προσπαθεί να πείσει τους συμμάχους και εταίρους ότι η Ελλάδα γίνεται, ή θα γίνει, μια κανονική χώρα.

Όποιος έχει ταξιδέψει (περισσότερες από δυο-τρεις φορές) στην τουρκική επικράτεια τις τελευταίες δεκαετίες, ασφαλώς και θα έχει παρατηρήσει, ότι σε σύγκριση με το παρελθόν, και παρά το γεγονός ότι δεν υπήρχε αντικειμενική ανάγκη, η γειτονική χώρα έχει πλημμυρίσει νέα τεμένη (τζαμιά). Τηρουμένων των αναλογιών, κάτι αντίστοιχο συμβαίνει στην Αλβανία και την Βοσνία –Ερζεγοβίνη.

Τζαμιά παντού, τζαμιά από μπετόν αρμέ, κατά κανόνα στις εισόδους και παρυφές των πόλεων και χωριών. Όλα στο ίδιο αρχιτεκτονικό μοτίβο. Που παρουσιάζει ομοιότητες με την πρόσφατη ναοδομία της Ορθόδοξης Εκκλησίας -με ό,τι αυτό σημαίνει. Και βεβαίως (με) τους απαραίτητους μιναρέδες, να κάνουν την διαφορά.

Όπως στην περίοδο που το Ισλάμ επέλαυνε και σάρωνε, από Ανατολή ως την Δύση, με επικεφαλής τους Οθωμανούς, έτσι και σήμερα, Τουρκία και Σαουδική Αραβία θεωρούνται οι οικονομικοί αιμοδότες της επέλασης. Και όλα αυτά την ίδια στιγμή που τα υπάρχοντα τεμένη τους, ειδικά στην νότια Ευρώπη και την Μικρά Ασία, είτε πρόκειται για παλιές χριστιανικές εκκλησίες που μετατράπηκαν, είτε για επιβλητικά ή λιγότερο σημαντικά τεμένη που κτίσθηκαν από το 12ο ως τον 20ο αιώνα, κρίνονται υπεραρκετά.

Το φαινόμενο αποδεικνύει την υπόνοια ότι ο θρησκευτικός φανατισμός, ως πολιτικό σύστημα, οδηγεί λαούς στην ενίσχυση του φρονήματος σε βάρος της κοσμικότητας.

Προφανώς όλα αυτά, μοιάζουν αρκετά ακαταλαβίστικα στην σημερινή δυτική σκέψη, διότι υποτίθεται ότι η Δημοκρατία αποτελεί το πλήρες ανάχωμα κάθε επιβουλής σε βάρος της ελευθερίας. Που ξεκινά φαινομενικά αθώα, με τζαμιά και συναφή, όπως και με συναισθηματικά διλήμματα του τύπου «Τάμα του Έθνους».

Όλα αυτά για την Ελλάδα (και ειδικά την Καστοριά), δεν αναφέρονται τυχαία. Διότι και εδώ σε πολλές περιοχές της χώρας, ειδικά στην βόρεια Ελλάδα εντυπωσιάζει, η εντατική ναοδομία, κατά κανόνα μεγάλων κτισμάτων. Χωρίς αξιοσημείωτα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά να εξυψώνουν τις αισθήσεις και το φρόνημα. Και με αξιοσημείωτες ομοιότητες προς τα νεόδμητα τζαμιά της Τουρκίας.
Και αυτές οι νέες εκκλησίες, που είναι αμφίβολο ποια πραγματική ανάγκη εξυπηρετούν σε περιοχές με φθίνοντες πληθυσμούς και οικονομική συρρίκνωση, είναι από άψυχο οπλισμένο σκυρόδεμα. Όπως και τα νέα τεμένη. Στο εσωτερικό τους δημιουργούν τεράστιες επιφάνειες που πρέπει να επενδυθούν με αγιογραφίες, διάκοσμο, έπιπλα. Γεννούν δηλαδή, δουλειές και business.

Όμως, το αισθητικό αποτέλεσμα είναι μάλλον αρνητικό, σχεδόν στην πλειονότητα αυτών των νέων ναών. Διότι όχι μόνο δεν υπηρετούν αληθινή ανάγκη, αλλά και δεν διακρίνονται από κάποια έμπνευση που να δικαιολογεί την κατασπατάληση αμύθητων πόρων από το υστέρημα της Ελλάδος. Αντίθετα (και ταυτόχρονα με το οικονομικό θέμα), η υπόνοια μιας λανθάνουσας θεοκρατίας, που υπερβαίνει το πλαίσιο της πίστης και της παράδοσης και προσλαμβάνει πολιτικά χαρακτηριστικά, που δεν διάκεινται φυσικά απέναντι στην έννοια του κοσμικού κράτους, με χαρακτηριστικά δηλαδή αντίστοιχα αυτά του light Ισλάμ, δεν είναι εντελώς άσχετη.

Η πολύ πρόσφατη συζήτηση σε πανελλήνιο επίπεδο για την υποβολή ερώτησης (και) από 16 βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας (που ανακάλεσαν στην συνέχεια την υπογραφή τους) προς τον πρωθυπουργό, για την υλοποίηση του «Τάματος του Έθνους» σχετικά με την ανέγερση ενός μνημειακού οικοδομήματος για την απελευθέρωση του 1821, προκάλεσε ποικίλα σχόλια. Βρήκαν την εποχή να θυμηθούν το «τάμα» οι εθνοπατέρες και εθνομητέρες. Ευτυχώς ανάμεσά τους δεν ήταν Καστοριά.

Στην Καστοριά πάλι, το ζήτημα της αισθητικής των σύγχρονων ναών, που αποτελούν την τοπική συνέχεια στα μικρά βυζαντινά αριστουργήματα της πόλης, για πολλά χρόνια αποτελούσε ο όγκος του Ι.Ν. Αγίων Πάντων. Πλην όμως καθώς εξυπηρετούσε και εξυπηρετεί υπαρκτές ανάγκες για το κοιμητήριο και πολύ περισσότερο ως ενοριακός για τους οικισμούς Νταηλάκη και Λυβ, όπως και του Ι.Ν. Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης στην Καλλιθέα, κανείς δεν πρόταξε (τα) άλλα ζητήματα. Στα πιο πρόσφατα χρόνια το ίδιο ισχύει με τον Ι.Ν. Αγίου Νικάνορα στην περιοχή της επέκτασης Φουντουκλή, όπου και πάλι σχηματίσθηκε σταδιακά μια νέα ενορία, ώστε η ανάγκη για μια εκκλησία να είναι πραγματική, ενώ ο ίδιος ο ναός ευτυχώς, αρχιτεκτονικά τουλάχιστον, να είναι αξιοπρόσεκτος.

Και ενώ η πόλη της Καστοριάς θα έπρεπε να έχει καλυφθεί με το θέμα των ναών, ειδικά των ενοριακών, καθώς υπάρχουν πέντε μεγάλοι ενοριακοί και ο ναός του πολιούχου της Καστοριάς Αγίου Μηνά, όπως και πολλές δεκάδες άλλες εκκλησίες, μικρές ή μεγαλύτερες, κυρίως μεταβυζαντινές, ευρύχωρες και επαρκείς για όλες τις ανάγκες του πληθυσμού της πόλης, από καιρού σε καιρό, άλλοτε ευθέως και άλλοτε όχι, επανέρχεται, το ζήτημα ανέγερσης και άλλης μιας εκκλησίας και μάλιστα στην περιοχή της Λεωφόρου των Κύκνων.

Έτσι έγινε και πρόσφατα, πριν ξεσπάσει το κοινοβουλευτικό ατόπημα του «Τάματος του Έθνους». Διότι σύμφωνα με περιρρέουσες πληροφορίες, και πάλι πλαγιοκοπείται ο Δήμος Καστοριάς μέσω του κ. δημάρχου Καστοριάς. Που φέρεται να συμφωνεί με το διαρκώς επαναφερόμενο αίτημα, όπως αυτό τέθηκε αρκετά χρόνια πριν από τον ίδιο τον μητροπολίτη Καστοριάς κ. Σεραφείμ, για ανέγερση νέου μεγάλου ναού, στην μνήμη μάλιστα του… πολιούχου Αγίου Μηνά, περίβλεπτου και ογκώδους, κάπου στην Λεωφόρο Κύκνων, στις περιοχές που, παρά την κρίση, παραμένουν οικονομικά αξιόλογες.

Υπενθυμίζεται ότι επί δημαρχίας κ. Ι. Τσαμίση, είχε περίπου σκάσει σαν βόμβα η απόφαση του Δήμου Καστοριάς, λίγο πριν τις δημοτικές εκλογές του 2010, να προσφέρει έκταση 10 στρεμμάτων, στην Μητρόπολη Καστοριάς, για την δημιουργία νέου Γηροκομείου στην περιοχή «Πέτρας», με χρήματα «αγνώστου δωρητή» (!), άγνωστης πηγής, για τα οποία κανείς δεν γνώριζε αν είχαν φορολογηθεί, ή αν είχαν νόμιμη προέλευση; (*).


* * *

Να όμως που, όπως από καιρού εις καιρό η κουβέντα επαναφέρεται, ανασύρεται κάπου κάπου. Πρόκειται για την γνωστή τακτική των «διεκδικήσεων» που δεν λησμονούνται. Ίσως για να επανέλθει δριμεία η ιδέα, σαν το περίφημο «τάμα του Έθνους», την «κατάλληλη» στιγμή. Σαν «τάμα» της Καστοριάς δηλαδή.

* * *


Τέθηκε τότε επίσης το θέμα να μεταβιβάσει ο Δήμος Καστοριάς ένα δημοτικό οικόπεδο παραπλεύρως του πάρκου της Ολυμπιακής Φλόγας επί της Λεωφόρου των Κύκνων, για την ανέγερση νέου μεγάλου διαστάσεων ναού στην μνήμη του Αγίου Μηνά, την στιγμή που δεν υπήρχε καμιά πραγματική ανάγκη. Ειδικά την στιγμή που ο υφιστάμενος μεταβυζαντινός ναός, ιστορικά πια έχει ταυτισθεί όχι μόνο με το γεγονός της απελευθέρωσης της πόλης, αλλά και με τον Άγιο Μηνά. Και ο οποίος βρίσκεται στην καρδιά της πόλης, που απελευθερώθηκε. Έτσι, η συζήτηση για ένα ακόμη νέο ναό, δεν εξυπηρετούσε καμιά ανάγκη, εκτός από την κοινωνική υπερβολή, ίσως και την συλλογική και ατομική ματαιοδοξία.

Χάρη στις έντονες αντιδράσεις των Καστοριανών που προκλήθηκαν, η κακή αυτή ιδέα, να ανεγερθεί δηλαδή ένας νέος μη αναγκαίος ναός ως φρουρός και φύλακας της Καστοριάς, (και να μην τεθεί ένα πνευματικό κέντρο, ένας εκθεσιακός χώρος, μια αίθουσα τέχνης, μια πανεπιστημιακή σχολή, ένα μουσείο τέλος πάντων ή ένα ΚΤΕΛ έστω, δηλαδή κάτι που η Καστοριά δεν έχει και χρειάζεται απαραίτητα ως ζήτημα ζωής και επιβίωσης), ευτυχώς δεν πέρασε.

Να όμως που, όπως από καιρού εις καιρό η κουβέντα επαναφέρεται, ανασύρεται κάπου κάπου. Πρόκειται για την γνωστή τακτική των «διεκδικήσεων» που δεν λησμονούνται. Ίσως για να επανέλθει δριμεία η ιδέα, σαν το περίφημο «Τάμα του Έθνους», την «κατάλληλη» στιγμή. Σαν «Τάμα της Καστοριάς» δηλαδή, την στιγμή και σε εποχές που, τα στοιχεία για την δημογραφική σύνθεση της Καστοριάς και την ερήμωση, θα έπρεπε να προκαλούν συναγερμό και αφύπνιση. Ακόμη και σε όσους ονειρεύονται κλέη για να μείνουν στην Ιστορία, προσθέτοντας στην Καστοριά ένα όγκο σαν κι’ αυτούς των πόλεων με τα πολλά τζαμιά, με ότ,ι αυτό συνεπάγεται για την κοσμικότητα της περιοχής.

Και σαν να μην αρκούσε όλος αυτός ο υφέρπων θόρυβος, ότι επανέρχεται το θέμα ανέγερσης νέου μεγάλου ναού (χωρίς αντιστάσεις από τη δημοτική ηγεσία του τόπου, που φαίνεται να συζητά το θέμα παραχώρησης δημοτικού οικοπέδου-φιλέτου στην Ι. Μητρόπολη Καστοριάς), η είδηση ότι η Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας, αντί να συμβάλλει στην κοσμικότητα της τοπικής κοινωνίας, ή απλά την ορθολογική διαχείριση των δημόσιων πόρων, ανακοινώνει «την έναρξη των διαδικασιών για την αναμόρφωση του Επισκοπείου όπου υπάρχουν κειμήλια που πρέπει να αναδειχθούν», δείχνει να είναι εναρμονισμένη με τις επιδιώξεις μη κοσμικών φορέων.

Διότι αυτό σηματοδοτεί η διάθεση πολύτιμων πόρων σε κτήριο που δεν ανήκει στο Δημόσιο, με την δικαιολογία των κειμηλίων που πρέπει να αναδειχθούν, έτσι χωρίς καμιά δέσμευση ή εξήγηση για το τι ακριβώς αφορά η ανάδειξη, ποια είναι αυτά τα κειμήλια που περιγράφονται αινιγματικά.
Και ποιο θα είναι το εύρος της, αν αφορά δηλαδή η ανάδειξη την κοινωνία στο σύνολό της και κάθε ενδιαφερόμενο, ή μόνο ένα κλειστό κύκλο «προνομιούχων».

Και την ίδια στιγμή επίσης, που ως γνωστό η ίδια τοπική αυτοδιοίκηση, τότε Νομαρχία Καστοριάς (τώρα Αντιπεριφέρεια), και πάλι για τον ίδιο ακριβώς σκοπό (ανάδειξη κειμηλίων), διέθεσε τεράστια ποσά, για την συντήρηση και ανάδειξη του κτηρίου ιδιοκτησίας της Ι. Μητροπόλεως, κοντά στην πλατεία Ομονοίας (καφενείο Αίγλη), με σκοπό να μετατραπεί σε Εκκλησιαστικό Μουσείο.

Και ενώ πέρασαν πολλά χρόνια από τότε που παραδόθηκε το κτήριο στις 28 Δεκεμβρίου 2010, και δόθηκαν πλείστες υποσχέσεις, ακόμη δεν έχει γίνει οποιαδήποτε ενέργεια από την Μητρόπολη Καστοριάς (ενώ το κτήριο άρχισε να καταστρέφεται).

Και να που τώρα, με παρεμφερή δικαιολογία, θα δει και πάλι να «αναμορφώνεται» το... Επισκοπείο με άφθονο νέο χρήμα, από το υστέρημα του ελληνικού λαού, για την ανάδειξη των κειμηλίων της Καστοριάς, που εννοείται προορίζονταν για το νεοκλασσικό της «Αίγλης», για το οποίο δαπανήθηκαν 543.400,00 € για να στεγαστούν εκεί, -και όχι στο Επισκοπείο.

Και όλα αυτά, χωρίς να τίθεται φραγμός, ή να ασκείται κριτική από κανέναν σ’ αυτή την πόλη τώρα πια. Διότι πολλές ανησυχητικές ενδείξεις υπάρχουν. Και συμπτωματικές ομοιότητες μεταξύ των πιστών λαών και κυβερνήσεων των γειτονικών χωρών της Ελλάδος. Μόνο που απλά η Ελλάδα τα είχε όλα, και της έλειπε ο φερετζές.



(*) Η ίδια Ι. Μητρόπολη Καστοριάς, στην τότε συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου Καστοριάς, παραδέχθηκε ότι αγνοεί την ταυτότητα του «αγνώστου δωρητή».

* * *



Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 23 Φεβρουαρίου 2017, αρ. φύλλου 874



Cambridge Β’
Αγία Τριάδα & Άγιος Ιωάννης
Φωτογραφία εξωφύλλου
Ολλανδική Σχολή (1400-1584): Ο Χριστός με τα τρία πρόσωπα (Αγία Τριάδα), περίπου 1500. Πωλήθηκε το 2011 από τον Sotheby’s της Ν. Υόρκης στην τιμή των 53.125,00$. Σπάνια απεικόνιση της Αγίας Τριάδας που αφειδώς χρησιμοποιήθηκε στην Γαλλία, την Ιταλία, τα Βαλκάνια και την Ισπανία κατά τον 15ο έως τον 17ο αιώνα. Η οπτική απεικόνιση της Αγίας Τριάδας, με την ιδέα των τριών Προσώπων σε ένα Άτομο, μία Θεότητα, ήταν πάντα μια πρόκληση για τους καλλιτέχνες. Η συγκεκριμένη εικόνα της Ολλανδικής Σχολής είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά δείγματα αυτής της θεματολογίας.
Ο Πάπας Ουρβανός Η΄ (Papa Urbano VIII) 1568-1644, εξέχων προστάτης των τεχνών και μεταρρυθμιστής των εκκλησιαστικών αποστολών, το 1628 καταδίκασε ως αίρεση την απεικόνιση των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδος μ’ αυτήν την μορφή (λατινικά: "Vultus Trifrons"), και πολλές εικόνες εκείνη την εποχή καταστράφηκαν. Προηγήθηκε καταδίκη σε Σύνοδο του Τρέντο (1559–1563).
Παρ' όλες τις καταδίκες που συνεχίστηκαν, όπως του καγκελαρίου του Πανεπιστημίου του Παρισιού τον 15ο αιώνα J. Gerson, του Αγίου Αντωνίνου, αρχιεπίσκοπου της Φλωρεντίας τον 15ο αιώνα, του J. Molanus, θεολόγου του του Πανεπιστημίου Leuven του 16ου αιώνα, του Πάπα Βενέδικτου ΙΔ΄ (Benedictus XIV) τον 18ο αιώνα κ.ά., η εικονογραφία επέζησε, είτε σε αγροτικές ή μη δυτικές περιοχές, μακριά από τα κέντρα εξουσίας της χριστιανικής Εκκλησίας.
Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες καλλιτεχνικά εικονογραφίες με το ίδιο θέμα, απαντάται σε φύλλο της Βίβλου του Cambridge Β’ (κολάζ Αγίου Ιωάννη, ms. K 26, fol. 9v) περίπου 1270-80, στο οποίο ο Αβραάμ προσφέρει ψωμί και κρασί στην Αγία Τριάδα με τρία πρόσωπα (μικρή φωτογραφία).


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 23 Φεβρουαρίου 2017, αρ. φύλλου 874



* * *


Απόσπασμα από το "Χόρτο βοσκής" ΟΔΟΣ 23.6.2016 | 841

[...] Μετά τις ανακοινώσεις και του συλλόγου «Ομόνοια» ύστερα από τις διαρρήξεις στην οδό Μητροπόλεως, με δηλώσεις του ο αντιπεριφερειάρχης Καστοριάς κ. Σωτ. Αδαμόπουλος έκανε άθελά του αποκαλύψεις. Με αφορμή τα όσα είπε για ένα από τα εμβληματικά νεώτερα κτήρια της περιοχής. Και πιο συγκεκριμένα για το ακίνητο, σημερινής ιδιοκτησίας της Ι. Μητροπόλεως, που για πολλές δεκαετίες στέγασε κοσμικό και το πιο κεντρικό καφενείο της πόλης. Ένα χαρακτηριστικό κτήριο της παλιάς Καστοριάς, που ανακαινίσθηκε με δαπάνες της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Καστοριάς επί Κων.Λιάντση (οι εργασίε ολοκληρώθηκαν το 2010), για να στεγάσει το Εκκλησιαστικό Μουσείο Καστοριάς. Δηλαδή να χρησιμοποιηθεί με τρόπο συμβατό με τον χαρακτήρα του θαυμάσιου κτηρίου και την φυσιογνωμία του ιδιοκτήτη.

Από αυτό, μάθαμε την αλήθεια:  Παρά τα ιλιγγιώδη ποσά που δαπανήθηκαν για το ίδιο -520.000,00 € (**) συγκεκριμένα– και άλλα ακόμη περισσότερα για την ανακαίνιση και προετοιμασία της περιοχής για την ανάδειξή της, και αυτό το κτήριο, για πάνω από 6 χρόνια τώρα ρημάζει ανακαινισμένο.

Οι αγωνίες και οι έμπρακτες προσπάθειες του τ. νομάρχη Καστοριάς για την σωτηρία του παλιού κέντρου, εγκαταλείφθηκαν από επιγόνους, διαδόχους και αντικαταστάτες.  Προφανώς το γεγονός ότι οι περισσότεροι επόμενοι, δεν γνωρίζουν τίποτε επαρκώς (και πέρα από το κλισέ των 72 βυζαντινών και μεταβυζαντινών εκκλησιών για την πόλη και τα μνημεία της) διαδραματίζει τον ρόλο του. Και δραματοποιεί άλλοτε ως κωμωδία, άλλοτε ως τραγωδία ή και φάρσα την ίδια κακοδαιμονία.

Για το συγκεκριμένο κτήριο, σύμφωνα με τις δηλώσεις του κ. αντιπεριφερειάρχη, αποκαλύφθηκε ότι εγκαταλείφθηκε επειδή δεν… χωρούσε σ’ αυτό η αντλία θερμότητας. Αλλά και διότι ο επιφορτισμένος μηχανικός της αρμόδιας υπηρεσίας... αδιαθέτησε. Ενώ δεν θα έπρεπε. Όποιος και να είναι αυτός. Τέτοιες ήταν οι διευκρινιστικές δηλώσεις. Έτσι τώρα πια το κτήριο όχι μόνο είναι εγκαταλειμμένο αλλά χρειάζεται εκ νέου ανακαίνιση. Σωτηρία από τους σωτήρες του.

Σε ό,τι αφορά την λειτουργική αξιοποίησή του, προφανώς και αυτή θα επίκειται. Αρκεί να αποσυναρμολογηθεί ή τεμαχιστεί η αντλία θερμότητας. Ή να λειτουργεί... αποκλειστικά τους θερινούς μήνες. Ή να μην κάθεται στα ρεύματα του αέρα με ανοικτές τις πόρτες ο υπεύθυνος μηχανικός της αποκεντρωμένης διοίκησης, και ασθενήσει για άλλα 5 χρόνια. Ή να τελειώσει τα μπάνια του στην λίμνη ο δημοτικός υπεύθυνος.

Την ίδια στιγμή όλες οι λοιπές πόλεις της χώρας, γεμίζουν αξιοποιημένα μνημεία και αποκτούν νέες υποδομές. Ζουν. Όσοι απέδρασαν από την Καστοριά το περασμένο τριήμερο, θα είχαν ασφαλώς την ευκαιρία να το διαπιστώσουν. Και εάν πάλι δεν συνέβη, δεν συμβαίνει, ούτε συμβεί τίποτε απ’ όλα αυτά, δεν πειράζει. Η λίμνη έχει ήδη τόσο πολύ χόρτο βοσκής, να θρέψει κατοίκους και περίεργους, που μπορεί να εξαχθεί ως παγκόσμια καστοριανή πατέντα. Κουτόχορτο της Καστοριάς από την Κυανή Ακτή της πλας της λίμνης. Την αντλία θερμότητας, την Ι. Μητρόπολη, την ασθένεια του πολιτικού μηχανικού και του τουριστικού θαύματος της Καστοριάς.

(**) Πρόσφατα δαπανήθηκαν άλλα 23.400 € για κατασκευή στεγάστρου και ρολών ασφαλείας στο κτήριο.



Επιλογή σχετικών αναρτήσεων: ΄

1 σχόλιο:

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ