Κάποτε στην Καστοριά

[στήλη]

ΝΕΟ ΕΚΘΕΣΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ

Να που μέσα στο τέλμα την μιζέρια και οικονομική απραγία ακούσθηκε ότι θα υπάρξει μια σοβαρή επενδυτική πρωτοβουλία από τον Σύνδεσμο Γουνοποιών Καστοριάς. Εκ πρώτης όψεως ακούγεται θετικό και ελπιδοφόρο. Το ζητούμενο όμως είναι η βιωσιμότητα και η αποτελεσματικότητα του εγχειρήματος. Όταν έχουμε καεί στο γάλα φυσάμε και στο γιαούρτι.
Τις τελευταίες δεκαετίες στην Καστοριά έχουν γίνει πολλές αντιπαραγωγικές επενδύσεις ή ίσως επενδύσεις που δεν απέδωσαν ή χρεοκόπησαν. Ποιος θυμάται π.χ. ότι το κτήριο που στεγάζεται σήμερα το ΙΚΑ, ανήκε κάποτε στον περιβόητο Συνεταιρισμό Παραγωγής Γουναρικών, ο οποίος έκλεισε ή αν θέλετε χρεοκόπησε και πρόλαβε να πουλήσει το κτήριο στο ΙΚΑ. (Όπως θα μπορούσε να κάνει και η ΕΔΗΚΑ αε με το παλιό εκθετήριο, όταν το ΤΕΙ προσέφερε 1,5 εκατομμύριο ευρώ και με τα χρήματα αυτά θα αγόραζε σήμερα πολλαπλάσια περιουσία.)
Μήπως την ΓΕΟΚ δεν την πλήρωσε ακριβά ο έλληνας φορολογούμενος(ίσως και ο ευρωπαίος), όταν τα δάνεια δίνονταν από την Αγροτική με πολιτικά κριτήρια;
Το Εκθετήριο Γούνας που πληρώθηκε από ελληνικούς και κοινοτικούς φόρους απέδωσε ή επένδυση; Εάν υπήρχε και ίδια συμμετοχή στην επένδυση σε ποιόν θα κατέληγε το κτήριο; Ωφελήθηκε ο κλάδος συνολικά και η κοινωνία που στην ουσία χρηματοδότησε το έργο.
Το περιβόητο εργοστάσιο στρατιωτικών στολών στο Νεστόριο, που έκλεισε πριν ακόμη λειτουργήσει, πόσο στοίχισε στον έλληνα φορολογούμενο και ποιος ευθύνεται γι’ αυτήν την επένδυση που έγινε με μικροπολιτικά και όχι επιχειρηματικά κριτήρια;
Το διεθνές αεροδρόμιο ‘’Αριστοτέλης’’ στο οποίο επενδύθηκαν δισεκατομμύρια σε δραχμές και εκατομμύρια σε ευρώ τι απέγινε και πόσο απέδωσε; Αυτά είναι μόνο μερικά από τα τρανταχτά παραδείγματα στα οποία η συνεταιριστική νοοτροπία με την κρατική αρωγή απέτυχε παταγωδώς. Φυσικά αυτά τα τονίζουμε χωρίς να είμαστε υποστηρικτές ενός άκρατου φιλελευθερισμού.
Όλες αυτές όμως τις αστοχίες και σκοπιμότητες που έγιναν με δανεικά και κοινοτικά κονδύλια, πληρώνονται σήμερα με την δυστυχία την ανεργία την φτώχεια και τον ευτελισμό του ελληνικού λαού.
Τώρα ας έρθουμε στο διά ταύτα και ας δούμε από μια κριτική σκοπιά την νέα επένδυση που ξεκίνησε ο Σ.Γ.Κ. Μια φιλόδοξη προσπάθεια, η οποία μακάρι να πετύχει, αφού θα επενδυθούν χρήματα τόσο κοινοτικά όσο ιδιωτικά, φορολογημένα και αφορολόγητα. Φυσικά ένα τέτοιο κτήριο δεν μπορεί να συντηρηθεί να αποσβεστεί και επιβιώσει με μια έκθεση τον χρόνο. Οι εμπνευστές του εγχειρήματος λένε ότι θα υπάρξει επιχειρηματική δραστηριότητα όλο το χρόνο. Αυτό θεωρητικά μπορεί να στέκει αλλά η πράξη θα δείξει αν το επιθυμητό γίνει και εφικτό.
Επειδή όμως ζούμε στην Ελλάδα, όπου υπάρχουν πολλές πρωτοτυπίες, που ίσως θα έπρεπε να καταχωρηθούν στο βιβλίο Γκίνες, τα πράγματα γίνονται ποιο σοβαρά αλλά και επικίνδυνα. Η πρωτοτυπία η δικιά μας είναι ότι στον ελλαδικό χώρο γίνονται τελευταία δύο διεθνείς εκθέσεις γούνας πράγμα που δεν συμβαίνει πουθενά στον κόσμο. Αυτό κατ’ ανάγκη δεν είναι κακό αν γίνει με ορθολογισμό. Φυσικά για να βρεθεί μια έξυπνη και ωφέλιμη λύση υπήρξαν συζητήσεις μεταξύ των δύο φορέων, αλλά δυστυχώς μέχρι στιγμής δεν επήλθε συμφωνία. Η γουνοποιία ως οικονομία, και η Καστοριά και Σιάτιστα ως γεωγραφικοί χώροι, είναι πολύ μικρές ‘’οντότητες’’ για να διχάζονται για σκοπιμότητες. Εξάλλου μια τέτοια στρατηγικής σημασίας απόφαση, που αφορά και αγγίζει όλη την κοινωνία, δεν θα πρέπει να είναι υπόθεση μόνο δύο φορέων.
Η πρόταση: απ’ ότι γνωρίζουμε η πρόταση ήταν, να γίνεται στην Καστοριά ένα πολυήμερο εκθεσιακό γεγονός με διάφορες εκδηλώσεις. Ως εκθεσιακός χώρος θα θεωρούνταν όλη η Καστοριά και όχι μόνο οι εγκαταστάσεις του εκθετηρίου. Θα υπήρχε π.χ. μια βδομάδα διαφόρων εκδηλώσεων παράλληλα με την έκθεση. Η έκθεση στην Αθήνα θα γινόταν στις εγκαταστάσεις δίπλα στο αεροδρόμιο και τα δύο αυτά γεγονότα θα είχαν ως στόχο να παραμείνει η διεθνής έκθεση γούνας στον ελλαδικό χώρο, καθότι υπάρχει κίνδυνος να αναπτυχθεί άλλο εκθεσιακό κέντρο γούνας εκτός Ελλάδας, αλλά πολύ κοντά στην χώρα μας.
Η πρόταση αυτή του Σ.Ε.Γ. δυστυχώς δεν έγινε αποδεκτή από την άλλη πλευρά παρότι θα υπήρχε αναγνώριση της διαφαινόμενης υστεροφημικής επιθυμίας. Καλός είναι ο πατριωτισμός και η αγάπη για τον τόπο μας, αλλά υπάρχει και ο κίνδυνος του τυφλού έρωτα, που μπορεί να οδηγήσει σε ένα είδος μικρασιατικής καταστροφής.
Για την ιστορία θα πρέπει να πούμε ότι η έκθεση εκτός Καστοριάς ήταν μια ιδέα και επιθυμία η οποία δεν ξεκίνησε χωρίς λόγο. Η Διεθνής Έκθεση Γούνας Καστοριάς, σε κάποια φάση είχε πέσει σε τέλμα, με αποτέλεσμα κάποιοι ανήσυχοι επιχειρηματίες να επιζητούν κάτι νεωτεριστικό ίσως και κάτι που δεν θα μπορούσε να το προσφέρει μια επαρχιακή πόλη όπως η Καστοριά.
Όλα αυτά φυσικά ήταν απλές σκέψεις επιθυμίες οράματα που μετουσιώθηκαν σε πράξεις και ο χρόνος θα δήξει κατά πόσο οι ιδέες και οι οραματισμοί αυτοί ήταν σωστοί ώστε να δικαιωθούν οι πρωτεργάτες τους. Πάντως ο διχασμός δεν ωφελεί κανέναν αλλά τους τρίτους που είναι οι ανταγωνιστές μας και τρίβουν τα χέρια τους. Ας ελπίσουμε και ευχηθούμε ότι οι δύο αυτές Διεθνείς Εκθέσεις θα ωφελήσουν και θα αναγεννήσουν την βιοτεχνία μας, που τόσο έχει ανάγκη όσο ποτέ άλλοτε η τόπος μας.