6.7.13

ΟΔΟΣ: Ο πολυεπίπεδος χαρακτήρας της περιοχής


ΟΔΟΣ 21.3.2013 | 684

Ο καταιγισμός των «ηθών» και εθίμων του τριημέρου της Αποκριάς που πέρασε με τα ελαφρώς ακατάληπτα κούλουμα, τις ελάχιστες μπουμπούνες στην Καστοριά και αλλού (που καιρός για πέταμα καυσίμων), τα καρναβάλια στην Μεσοποταμία (στην οποία αληθινά πρωτότυπο είναι το έθιμο να καίνε πρώτα τον Καρνάβαλο και μετά να γίνεται η παρέλαση) και αλλού, αν και αποδεικνύουν τον.... «πολυπολιτισμικό» ή έστω πολυεπίπεδο χαρακτήρα της περιοχής ευρύτερα και ιδιαίτερα του δήμου Καστοριάς με την δημοτική αρχή να μην προλαβαίνει μεταξύ διαφόρων καρναβαλιών από τον Ιανουάριο μέχρι τώρα, ευτυχώς πέρασαν. Και ανήκουν πλέον στο χθες.

Διπλά ή και τριπλά καρναβάλια μέσα σε τρεις μόλις μήνες, πολλαπλές βασιλόπιττες, πλούσια, τι πλούσια, αμύθητη η πολιτιστική κληρονομιά, γερά τα θεμέλια αυτού του τόπου. Ακλόνητα. Γι’ αυτό και οι Καλικάτζαροι σπεύδουν να επιστρέψουν στα έγκατα της γης, τρέχοντας και πανικόβλητοι. Ούτε μέρα παραπάνω δεν αντέχουν την επάνω Καστοριά.

Επομένως τυχεροί και προνομιούχοι παραμένουν όσοι γεννήθηκαν εδώ και εξακολουθούν να παραμένουν, στον συναρπαστικό αυτό τόπο. Που πρώτος -ήδη από δυο δεκαετίες δηλαδή- έπεσε στην κρίση και έκτοτε δεν σήκωσε κεφάλι. Γι’ αυτό και δεν γνωρίζουν εδώ τι είναι αυτή η νέα κρίση που τρομοκρατεί όλη την υπόλοιπη Ελλάδα. Εδώ με ανεργία πάνω από 40% σίδερα μασάει ο τόπος, το χαράτσι θα φοβηθεί;

Να περάσουν λοιπόν και οι εορτασμοί για την μείζονα εθνική επέτειο της αποτίναξης του τουρκικού ζυγού (μήπως και του έλθει κανενός, στα άξαφνα δηλαδή, η υποψία ότι η Ελλάδα από το 1830 μετράει πια περίπου δύο αιώνες ανεξαρτησίας από τους απογόνους του πορθητή Μωάμεθ του Β΄ και του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς και άλλων σήριαλς) για να μπει στην σειρά η προσμονή του Πάσχα. Και «ευτυχώς» που δεν γιορτάζεται πια το εβραϊκό Πάσχα.

Φρόντισαν γι’ αυτό κάποιοι άλλοι που χαιρετούσαν βλακωδώς και αρχαιοπρεπώς, με ανυψωμένη και προτεταμένη την δεξιά, μπερδεύοντας το κολοσσιαίο λάθος με το Κολοσσαίο της Ρώμης. Ώστε έμεινε μόνο το χριστιανικό, (δηλαδή Πάσχα των Ελλήνων είναι το σωστό και μοναδικό αυθεντικό) και τύχη αγαθή που δεν γιορτάζεται με το νέο ημερολόγιο (όπως τα Χριστούγεννα), αλλά με το παλιό, γνήσιο και αυθεντικό, το παραδοσιακό.

Και μάλιστα γιορτάζεται ταυτόχρονα με τους πιστούς ομόδοξους αδελφούς μας Σλάβους. Και βεβαίως τους ευεργέτες μας, τους ομού μετά του Εμίρη, εγγυητές της Ελλάδος, έστω και της έστω «Μακεδονίας» και προστάτες της Κύπρου. Τους «ολιγάρχες» (τι must έκφραση κι’ αυτή) τους μεγιστάνες Ρώσους. Και όχι με τον Πάπα, της Ρώμης εννοείται, που στο κάτω-κάτω όλοι γνωρίζουν ότι δεν φτάνει την πνευματικότητα ούτε του καντηλανάφτη του τελευταίου ξωκλησιού… Άσε που δεν είχε καταδικάσει την χούντα της Αργεντινής και είναι κι’ από πάνω Ιησουΐτης, δεν τού ‘φτανε το σκέτος Καθολικός. Και έτσι αποφεύγεται η πολυπολιτιστική και διαθρησκειακή σύγχυση στην Καστοριά που ζει ιστορικές στιγμές.

Διότι δεν θα αντεχόταν να μην προλαβαίνουν άλλο οι βουλευτές και δήμαρχοι, να τρέχουν από δω κι’ από ‘κεί. Να μην ξέρουν σε ποιον να πρωτοπάνε, όπως με τα καρναβάλια, τις μπουμπούνες και τις βασιλόπιττες, που πολύ απολαυστικό (χάρμα δηλαδή) είναι το θέαμα της βουλευτή να δείχνει αφειδώς το πόσο τιμά το δικαίωμα του συνέρχεσθαι και συνεταιρίζεσθαι, όπως εκφράζεται μέσα από την πλούσια (τι πλούσια βαθύπλουτη) δημοκρατική παράδοση του εξωραϊστικού και προπαντός εκπολιτιστικού συλλόγου πέρα γειτονιάς και πάνω ρούγας της μέσης Πετινίτσας. Πώς τα προλαβαίνουν όλα, πώς, είναι ένα ερώτημα. Αμείλικτο ερώτημα. Ήρωες και μεγιστάνες.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτά. Διότι στις 40 και κάτι παραπάνω (για την ακρίβεια και μια εβδομάδα επιπλέον) ημέρες που μεσολαβούν μέχρι το Πάσχα, που είναι ημέρες νηστείας, θα μπορούν με την επίκληση της νηστείας οι εκλεκτές και εκλεκτοί (όλοι εκλεγμένοι και νομιμοποιημένοι στην βλογημένη κάλπη που σαν την κολυμβήθρα του Σιλωάμ φαντάζει ώρες-ώρες), θα μπορούν λοιπόν με αφορμή την νηστεία και προσευχή, να κάνουν δίαιτα. Να περιορίσουν τα δείπνα και τα απόδειπνα.

Ειδικά αυτά που πληρώνονται από το υστέρημα του προϋπολογισμού και τον ιδρώτα του ελληνικού λαού. Που βλέπει τουλάχιστον στους εκλεκτούς τους να πιάνουν οι θυσίες τους τόπο και large νούμερα τα ελέη και οι καρποί του μόχθου τους. Ακολουθώντας το παράδειγμα που πρόλαβε και έδωσε πριν την Σαρακοστή κιόλας ο αντιπεριφερειάρχης Καστοριάς που ανακοίνωσε την διακοπή των εκδηλώσεων σίτισης των επισήμων και διασήμων με κάθε αφορμή και περίσταση: γάμους, χαρές, λύπες και προπαντός επετείους. Που φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια.

Αλλά πέραν αυτού του παμμεγίστου καλού, οι 40 ημέρες, αναμένεται να δώσουν την ευκαιρία, δύναμη και κουράγιο, ίσως και την φώτιση, στις εκλεκτές και εκλεκτούς αυτού του εκλεκτού και τυχερού τόπου, στο πλαίσιο της δίαιτας, νηστείας και προσευχής να δουν ιδίοις όμμασι, αν καταδεχτούν να περπατήσουν μέσα στην πόλη, ότι μοιάζει να έγινε σεισμός, λιμός, λοιμός και καταποντισμός.

Οι δρόμοι, τα πεζοδρόμια, τα φώτα, τα μπάζα όχι μόνο των δημοτών, αλλά ακόμη και αυτών που επιμελούνται τις ανακαινίσεις βυζαντινών και μεταβυζαντινών μνημείων όπως του Αγίου Ιωάννη Προδρόμου στην οδό Χριστοπούλου πεταμένα δώθε και κυρίως κείθε, χαλασμένα και άχρηστα, να χάσκουν κι’ αυτά και να θαυμάζουν την φοβερή και μοναδική ικανότητα των εκλεκτών του τόπου να γλυστρούν αλώβητοι από τους κρατήρες.

Και το τοπίο της Καστοριάς σαν άλλη Βηρυττός τις πρώτες ημέρες των βομβαρδισμών μεταξύ μικροπρεπών και μεγαλοπρεπών, χριστιανών και μουσουλμάνων εννοείται. Και όχι απλών Σουλεϊμάν – που κι’ αυτός Έλληνας ήταν, όχι μόνο εκ μητρός αλλά και εξ ονόματος, αφού έλκει την προέλευσή του εκ του Σολομώντος και τούτο εκ του Σολωμού, του ιχθύος εννοείται και όχι του άλλου με τις δυτικότροπες ποιητικές ελληναδούρες του.

Μόνο που ήδη εκφράζονται ανησυχίες μήπως, αυτός ο Αντίχριστος που βαλε στόχο του, εκτός από τις καταθέσεις των αδελφών Ρώσων στην Κύπρο και τον Ελληνισμό, μήπως, με τα τόσα νηστίσιμα καλούδια και λιχουδιές, μέχρι νηστίσιμες σοκολάτες γάλακτος, τυριά κι άλλα έφερε για να μας αποπροσανατολίσει και αλλοτριώσει ο Ραδιούργος και Εωσφόρος (ξέρετε τώρα ποιος εννοείται ο Τρικέρατος) μήπως φερ’ ειπείν, μήπως παρασύρει τους άγιους προστάτες και εκλεκτούς και χάσουν την ευκαιρία των 40 ημερών και κάτι, να δουν (αν είναι δυνατόν και καταδεχτούν) ότι η πόλη μοιάζει με χαβούζα. Και ότι ελλοχεύει το ενδεχόμενο να παραδώσουν καμμένη γη στους επίδοξους επόμενους σωτήρες και φωστήρες τους συνδαιτημόνες του μέλλοντος.

Έχει αυτός ο τόπος κοιτάσματα και θησαυρούς ατέλειωτους, όσα και ο καιρός γυρίσματα. Όπως και οι ηγέτες και ηγεμόνες μια ολόκληρη Τεσσαρακοστή μπροστά τους να διαπιστώσουν ότι ετοιμάζονται να ρίξουν το σκάφος στην ξέρα. Μια για πάντα.


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 21 Μαρτίου 2013, αρ. φύλλου 684

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ