ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ήταν μια πάπια. Μα τι πάπια! Μια πάπια με χρώματα διαφορετικά στα φτερά, στο κεφάλι και στο ράμφος!
Μια πάπια που δεν έκανε την πάπια!
Μια πάπια που κολυμπούσε καμαρωτή, αλλά συνάμα και ταπεινή.
-Γίνεται αυτό; θα με ρωτήσεις.
-Γίνεται, θα σου απαντήσω. Καμαρώνεις, όταν σ’ αγαπάνε και τίποτα περισσότερο.
Την πάπια αυτή την αγαπούσαν πολύ τα παιδιά του Σχολείου και η δασκάλα τους. Στους μικρούς περιπάτους στη λίμνη του χωριού, την ξεχώριζαν και της έριχναν ψιχουλάκια. Εκείνη με το ράμφος της τ’ άρπαζε στον αέρα, χραπ, χραπ, σαν καλός «τερματοφύλακας» κι ύστερα σήκωνε τη μύτη της ψηλά –χωρίς να είναι «ψηλομύτα»- και τους έλεγε ένα μεγάλο «ευχαριστώ».
Κάποτε, πριν από λίγο καιρό, στη βόλτα των παιδιών στη λίμνη, η πάπια είδε στην παρέα τους μια κυρία που έγραφε –λέει- κι έλεγε ιστορίες. Η πάπια καταχάρηκε κι έκανε μια ευχή!
-Κάνουν και οι πάπιες ευχές; θα με ρωτήσεις.
-Και βέβαια, θα σου απαντήσω. Οι πάπιες δεν έχουν επιθυμίες; Δεν παρακαλούν –ας πούμε- να γίνουν πριμαντόνες στην όπερα ούτε να έχουν πισίνα στο σπίτι τους. Τι να την κάνουν την πισίνα, όταν έχουν μια λίμνη όλη δική τους;
Η πάπια η καμαρωτή παρακάλεσε μέσα από την καρδιά της, που ήταν ζεστή σαν σόμπα, παρακάλεσε μήπως μπορούσε κι εκείνη να συμμετέχει στην όμορφη παρέα για ν’ ακούει παραμύθια και ιστορίες.
-Άραγε εκπληρώνονται οι ευχές μιας πάπιας; θα με ρωτήσεις.
-Ναι, θα σου απαντήσω. Δεν ξέρω να σου πω το πώς, αλλά εκπληρώνονται. Ίσως επειδή όλα μπορούν να συμβούν στα παραμύθια.
Αμέσως, στο πι και φι, ή μάλλον στο παπί και στο φαφί, η πάπια η καμαρωτή έγινε «χαρτοκόπτης». Για να κόβει το χαρτί. Για να σκίζει φακέλους με αγαπημένες επιστολές και άλλα πολλά. Για να είναι κι αυτή στην παρέα!
-Κι εσύ πού τα ξέρεις όλα αυτά; θα με ρωτήσεις.
-Τα ξέρω, θα σου απαντήσω, γιατί έχω εδώ μπροστά μου την εικόνα. Βλέπω τον χαρτοκόπτη στα χέρια της κυρίας που λέει ιστορίες. Τον χαϊδεύει, του γλυκομιλά, τον στριφογυρίζει, θυμάται τα παιδιά και χαμογελάει. Ύστερα παίρνει χαρτί και γράφει. Ψέματα θα σου πω; Να κι ο χαρτοκόπτης:
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 30 Ιουλίου 2015, αρ. φύλλου 798
Η κ. Α. Βαρελλά είναι σημαντικότατη και από τις πλέον αγαπημένες συγγραφείς παιδικών βιβλίων. Πολύ μεγάλη τιμή για το Σχολείο που επισκέφθηκε, πολύ σημαντικό όμως και το γεγονός ότι έγραψε εμπνεόμενη από την επίσκεψη αυτή. Θερμά συγχαρητήρια, λοιπόν, για όλα!
ΑπάντησηΔιαγραφή