ΝΙΚΟΥ ΤΣΕΜΑΝΗ: Προαπαιτούμενα Δημοκρατίας

ΟΔΟΣ 3.9.2015 | 801

Κατέβηκα από το σπίτι να πάω στην τράπεζα, την ημέρα που η πρώην τρόικα ερχόταν ενισχυμένη με ένα ακόμα μέλος του ESM στην Αθήνα να συζητήσει τα προαπαιτούμενα της σύμβασης του νέου δανείου που έχει ζητήσει η Ελλάδα. Ήταν μια ζεστή μέρα του Ιουλίου του 2015.
Στο πεζοδρόμιο της τράπεζας δεκάδες ηλικιωμένοι περίμεναν στην ουρά μπροστά σε ένα μηχάνημα ΑΤΜ για να πάρουν εξήντα ευρώ από την σύνταξη τους. Οι άνδρες είχαν σχεδόν όλοι άσπρα μαλλιά, οι γυναίκες πιο κοκέτες είχαν βαμμένα τα άσπρα μαλλιά τους με διάφορα χρώματα Τα πρόσωπα και τα ρούχα έδειχναν ανθρώπους λαϊκούς, ανθρώπους της εργασίας. Στην ουρά επικρατούσε απόλυτη τάξη και ησυχία που θα ζήλευαν ακόμα και οργανωμένες κοινωνίες. Μεσογειακές θερμόαιμες φωνές και φωναχτά παράπονα αγανακτισμένων πολιτών δεν ακούγονταν πουθενά. Δύσκολο να διαμαρτυρηθεί κανείς σε ένα μηχάνημα ΑΤΜ.

Πήρα θέση στο τέλος της ουράς αυτής των συνταξιούχων και αναλογιζόμουνα ποιός φταίει που η Ελλάδα έχει χρεοκοπήσει. Αναρωτιόμουνα τι επώνυμο έχουν οι υπογραφές όλων εκείνων που δανείστηκαν σιωπηλά στο όνομα μας αμύθητα ποσά χωρίς καλά καλά να το καταλάβουμε; Αναρωτιόμουνα ποιοί ήταν αυτοί οι εκλεγμένοι μας που σπατάλησαν και εξαέρωσαν τα αναπτυξιακά πακέτα Ντελόρ, τα ΕΣΠΑ και τις επιδοτήσεις της ΕΕ.

Εύφορη χώρα η Ελλάδα, προικισμένη νύφη στον πλανήτη γη, με τα ωραιότερα ροδάκινα του κόσμου, με φασόλια που θα ζήλευαν τα καλύτερα εστιατόρια της Νέας Υόρκης, με πορτοκάλια χρυσά που όμοια τους δεν έχουν ξαναδεί τα σούπερ μάρκετ της Ευρώπης όλης, με ελιές που φαντάζουν σαν πολύτιμα μαργαριτάρια στις αγορές της Κίνας, με νέα παιδιά μορφωμένα, πολύγλωσσα σπουδασμένα με το υστέρημα των γονιών τους, με ελληνικές θάλασσες που ονειρεύονται νεράιδες και γοργόνες να κολυμπήσουν, με αρχαία αγάλματα και ολύμπιους θεούς που ανέξοδα διαφημίζουν τον τουρισμό αυτής της χώρας. Αλήθεια πόσο μικροί, πόσο ανίκανοι, πόσο επιπόλαιοι, πόσο διεφθαρμένοι πρέπει να ήταν οι εκπρόσωποι μας στην εξουσία που κατάφεραν να χρεοκοπήσουν μια τέτοια χώρα;

Βλέποντας τα ρυτιδιασμένα πρόσωπα γύρω μου υποταγμένα, αμήχανα, προβληματισμένα, μπροστά σε ένα μηχάνημα ΑΤΜ είχα αρχίσει να εκνευρίζομαι. Είχα αρχίσει να εκνευρίζομαι σοβαρά.  Ήθελα να τιμωρήσω όλους εκείνους τους υπεύθυνους μαζί με τους επιτήδειους συνεργάτες τους που έγιναν πλούσιοι με τα δισεκατομμύρια των δανεικών στέλνοντας σήμερα τον λογαριασμό πληρωμής στους απλούς αυτούς ανθρώπους.  Ήθελα να πάρω πίσω τις μίζες από τους λογαριασμούς όλων εκείνων των υπαλλήλων και συμβούλων που εκμεταλλεύτηκαν την δημόσια θέση τους για να πλουτίσουν. Ήθελα να βάλω στην θέση τους αγνά, τίμια, ικανά, με όραμα νέα παιδιά. Ήθελα με νόμο να ακυρωθούν και επανεξεταστούν όλες οι διοικητικές και νομοθετικές πράξεις που φέρουν την υπογραφή δημόσιων λειτουργών με αδικαιολόγητα χρήματα στους τραπεζικούς λογαριασμούς τους.

Ήθελα τα δάση, τα ρέματα, οι παραλίες, οι κορυφογραμμές των βουνών να αποκτήσουν μιλιά, να αποκτήσουν πατρίδα, και να υποβάλουν μηνύσεις στους επιτήδειους καταπατητές τους, ήθελα τα παραδοσιακά μας σπίτια που αδίστακτοι εργολάβοι κατεδάφισαν χωρίς έλεος, να ξαναζωντανέψουν μαγικά όπως στα ανατολίτικα παραμύθια, να δώσουν και πάλι ομορφιά στις άσχημες πόλεις μας. Ήθελα να έχω λεφτά να αγοράσω την Ελλάδα όλη να την σώσω από όλους εκείνους που στην ξέφρενη κούρσα τους για το κέρδος καταστρέφουν και μολύνουν ότι ωραίο έχει αυτός ο τόπος.

Ήθελα οι δήμαρχοι, οι κοινοτάρχες, οι περιφερειάρχες, να είναι στυλοβάτες του πολιτισμού, να προστατεύουν τα κτήματα των προγόνων τους, το περιβάλλον, την ψυχή του τόπου τους. Ήθελα μερικοί από αυτούς να μην προσκυνάνε το χρήμα και πουλάνε άνευ όρων χωρίς χωροταξικό σχεδιασμό τις ιδιαίτερες πατρίδες τους, τις αμμουδιές και τα μικρά νησιά του Αιγαίου.

Ήθελα οι εισαγγελείς και δικαστές να μην κρύβονται πίσω από τον νόμο αλλά να οδηγούν τον νόμο. Ήθελα να προστατεύουν τους ελάχιστους τίμιους δημόσιους λειτουργούς, ήθελα να βγαίνουνε μπροστά να επιβάλλουν την ίση μεταχείριση των πολιτών, ήθελα να έχουν το θάρρος, την υπομονή και την ικανότητα να προστατεύουν τα χωρίς ψήφο συμφέροντα των γενεών που έρχονται, την απροστάτευτη παράδοση και ομορφιά αυτής της χώρας.

Έβλεπα καθαρά ότι το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι η ποιότητα του λαού, τα ελληνόπουλα που δεν έχουν ακόμα γεννηθεί όπως επιχειρηματολογούν μερικοί. Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι η ποιότητα της δημοκρατίας μας. Είναι η παντελής έλλειψη αξιοκρατίας σε όλες τις βαθμίδες τις δημόσιας διοίκησης και εξουσίας. Είναι η ολέθρια δομική αδυναμία της νεοελληνικής κοινωνίας να επιλέγει τους καλύτερους, τους πιο τίμιους, τους πιο ικανούς να την κυβερνάνε.

Ήμουνα βέβαιος ότι για την χρεωκοπία της Ελλάδας δεν είναι υπεύθυνος κάποιος ατό εκείνους που κυβέρνησαν την χώρα τα τελευταία χρόνια, ο μεγάλος ή μικρός Καραμανλής, ο παππούς, ο μπαμπάς ή ο υιός Παπανδρέου, ο Μητσοτάκης, ο Σημίτης, ο Σαμαράς ή κάποιοι παρατρεχάμενοι συνεργάτες τους. Υπεύθυνοι είναι όλοι αυτοί μαζί και ένας ένας ξεχωριστά γιατί συμβιβάστηκαν να ηγούνται της κομματικής, ρουσφετολογικής,, συντεχνιακής, δημοκρατίας συμφερόντων που βιώνει χρόνια τώρα ο έλληνας πολίτης χωρίς να την αλλάζουν.

Είναι υπεύθυνοι που δεν τόλμησαν να ξεχωρίσουν την αγροτική από την οικιστική γη, τα μαρούλια από τα φωτοβολταϊκά, που εξάπλωσαν και νομιμοποίησαν την οικιστική αναρχία σε κάθε γωνιά της ελληνικής γης, πού με το παράδειγμα τους, τα νομοθετικού περιεχομένου ρουσφέτια τους, τις ψεύτικες υποσχέσεις τους, την πολιτικοποιημένη ανοχή τους στην διαφθορά, διαφθείρανε την ελληνική κοινωνία και οδήγησαν την χώρα στην πολιτιστική και οικονομική παρακμή. Είναι υπεύθυνοι όλοι μαζί, πρώην και νυν, συμπολιτευόμενοι και αντιπολιτευόμενοι που κατάντησαν την ελληνική δημοκρατία ανοργάνωτη, διεφθαρμένη, αναποτελεσματική να περιφέρεται γυμνή στις ευρωπαϊκές αίθουσες συνεδριάσεων ζητώντας δανεικά και υπογράφοντας προαπαιτούμενα ομηρείας των γενεών που έρχονται.

Η ουρά του ΑΤΜ προχωρούσε αργά. Μπροστά μου ήταν μια ηλικιωμένη κυρία με βαμμένα κόκκινα μαλλιά. Φορούσε φανταχτερά ρούχα, είχε τα νύχια της βαμμένα λαχανί και φαινόταν διατεθειμένη να απαντάει αυθάδικα στην βιολογική φθορά του χρόνου. Θύμιζε ταινίες Αλμαδοβάρ. Ίσως να ήταν κομμώτρια στα νιάτα της. Γυρνούσε και με κοιτούσε φιλικά σαν να ήθελε να πιάσει κουβέντα, ίσως και να ήθελε να φλερτάρει παρά την ηλικία της. Της χαμογέλασα συγκαταβατικά και της είπα:
Τι να κάνουμε, μπόρα είναι θα περάσει “και συνέχισα σιωπηλά ανάμεσα στα χείλη μου, πριν έρθει το ηλεκτρονικό φορολογικό χαλάζι” .

Το βλέμμα μου κοιτούσε αμήχανα, αφηρημένα, τα κόκκινα μαλλιά της κοκέτας συνταξιούχου μπροστά μου αλλά το μυαλό μου στριφογύριζε γύρω από το άλυτο υπαρξιακό πια πρόβλημα της δημοκρατικής μας εκπροσώπησης με αξιοκρατικά κριτήρια Δεν άντεχα άλλο να βλέπω την μετριότητα να ανακυκλώνεται στην εξουσία. Ήθελα σαν κοινωνία να βρούμε ένα τεράστιο μαγνητικό δίχτυ, ένα φίλτρο, να ξεχωρίζει τα παράσιτα από τους καρπούς τις εργάτριες από τους κηφήνες, τους ικανούς από τους ανίκανους.

 Ήθελα να ανακαλύψουμε ένα περιστροφικό κεντροφόρο μηχάνημα που κατά την περιστροφή του να διαχωρίζει με την βαρύτητα και να στέλνει σε ειδικό κάδο πολιτικών απορριμμάτων όλους τους φελλούς όλα τα ελαφρά αντικείμενα, που κυκλοφορούν στα προαύλια της εξουσίας.
Ήθελα να ζητήσουμε από τους προγόνους μας στο Μαντείο των Δελφών να μας στείλουν μια σύγχρονη Πυθία ψυχολόγο να αξιολογεί τα εγώ των υποψηφίων μας Ήθελα να προσκαλέσουμε σαν τεχνικούς συμβούλους τους δικαστές του Αρείου Πάγου της αρχαίας Αθήνας, να μας μάθουν πως διαχωρίζουν τους τεμπέληδες από τους εργαζόμενους, τους χρηματιστές από τους παραγωγούς, να μας μάθουν πως στην αρχαία Αθήνα κατάφερναν να φορολογούν την τεμπελιά και την κερδοσκοπία και όχι την εργασία. Ήθελα τέλος να βρούμε χωρίς υποδείξεις ξένων τα δικά μας αυστηρά προαπαιτούμενα λειτουργίας της δημοκρατίας μας, τα δικά μας αυστηρά κριτήρια προεπιλογής των υποψηφίων μας για την εξουσία.

Ποτέ δεν μπορούσε να καταλάβω πως είναι δυνατόν για να προσληφθείς σε μια μικρή επιχείρηση να περνάνε από κόσκινο τις ικανότητες σου, να ζητάνε συστατικές επιστολές συγκεκριμένης προϋπηρεσίας, να ελέγχουν με ψυχολογικούς όρους πως περπατάς, τι χρώμα πουκάμισο φοράς και πολλά άλλα, και για να προσληφθείς από εμάς τους πολίτες να διοικήσεις μια ολόκληρη πόλη εκατοντάδων χιλιάδων κατοίκων, μια χώρα εκατομμυρίων να χρειάζεται απλώς να έχεις χρήματα και διασυνδέσεις να προωθήσεις την προεκλογική σου καμπάνια, να είσαι τηλεοπτικός αστέρας, τραγουδιστής, αθλητής, ηθοποιός, επώνυμος γόνος κάποιου διάσημου μπαμπά, να ξέρεις να μιλάς, να αυτοπροβάλλεσαι, να διαφημίζεσαι, να ξέρεις να δίνεις ψεύτικες υποσχέσεις χωρίς να κοκκινίζεις.

Σήμερα ευτυχώς η χρεωκοπία άρχισε να φωτίζει την αλήθεια. Οι καιροί για τους εναλλασσόμενους πρίγκηπες στην εξουσία γίνονται πιο δύσκολοι, τα καλοδεχούμενα ψέματα έχουν κλείσει τον ιστορικό τους κύκλο. Τα πλασματικά συντάξιμα χρόνια, τα δώρα στους ψήφους φέροντες, οι προεκλογικές υποσχέσεις, οι κομματικοί διορισμοί δεν βρίσκουν άλλες δανεικές πηγές χρηματοδότησης. Το κυβερνητικό σκάφος έχει προσαράξει στα ρηχά νερά, καμία μηχανή του, καμία υπηρεσία του δεν δουλεύει. Οι έχοντες και κατέχοντες εγκαταλείπουν σιγά σιγά το σκάφος και ο λαός περιμένει με αγωνία στο κατάστρωμα τα ευρωπακέτα διάσωσης για να ανοίξουν οι τράπεζες και να τρέξει να βρει το εγκλωβισμένο βιός του..

Οι ψευδαισθήσεις συνθλίβονται και η πραγματικότητα γελάει εκδικητικά. Η ανικανότητα μας να παράγουμε, η απόλυτη ανάγκη νέων δανεικών δεν αφήνει αλλά περιθώρια για θεωρητικές συζητήσεις σε αμφιθέατρα. Νεοφιλελεύθεροι και Νεοαριστεροί μάγοι δεν πείθουν κανέναν πια. Οι λεκτικοί παληκαρισμοί και τα πεντοζάλια δεν αρκούν. Ήρθε η ώρα για δουλειά. Πρέπει πρώτα να παράγουμε εθνικό πλούτο και μετά να διαφιλονικούμε για την δίκαιη μοιρασιά του, μετά να υπερηφανευόμαστε ότι είμαστε ανεξάρτητοι Έλληνες. Πρέπει να βρούμε καπετάνιους και μηχανικούς να ρυμουλκήσουν το προσαραγμένο στην άμμο ελληνικό σκάφος. Είναι προαπαιτούμενο συλλογικής επιβίωσης να δημιουργήσουμε ένα αδιάβλητο, αντικειμενικό ΑΣ ΕΠ για την προεπιλογή των υποψηφίων πολιτικών μας εκπροσώπων, με λίστα ή χωρίς λίστα, Είναι παράλληλα εθνική ανάγκη να δημιουργηθεί μια δημόσια σχολή διοικητικής γνώσης και κοινωνικής επιμόρφωσης όλων των ενεργεία βουλευτών και δημάρχων, όλων εκείνων που μας κυβερνάνε και όλων εκείνων που φιλοδοξούν να μας κυβερνήσουν .

Είχα βγάλει το μπλοκάκι μου και έγραφα τα προκαταρκτικά του σχεδίου νόμου για την δημιουργία της σχολής αυτής εκπαίδευσης δημοσίων λειτουργών. Τριετές πρόγραμμα σπουδών, δύο χρόνια μαθήματα διοίκησης, ένα εξάμηνο πρακτικής εργασίας δίπλα σε βιοπαλαιστές εργαζόμενους, και ένα εξάμηνο εργασίας στην εκπόνηση σχεδίων νόμων σε διακομματικές ομάδες. Τα μαθήματα τετράωρα, έξι έως δέκα το απόγευμα πέντε ημέρες την εβδομάδα. Η εξάμηνη πρακτική εξάσκηση σε έξι μηνιαίες ενότητες.  Κάποιος δηλαδή που θέλει να υποβάλει υποψηφιότητα στις εκλογές θα έπρεπε εκτός των άλλων να προσκομίσει έξι πιστοποιητικά ενός μηνός μισθωτής εργασίας σε έξι διαφορετικούς επαγγελματικούς χώρους, παραδείγματος χάρη σε ένα σουβλατζίδικο, ένα βενζινάδικο, ένα νοσοκομείο, ένα λογιστήριο, ένα ξυλουργείο, ένα γουναράδικο. Η βαθμολογία που θα έδιναν οι βιοπαλαιστές εργοδότες στους ασκούμενους πολιτικούς θα ήταν ενδεικτικά γραμμένη στα ψηφοδέλτια καθώς και αναρτημένη στο διαδίκτυο για την έγκαιρη ενημέρωση των ψηφοφόρων.

Η κοκκινομάλλα συνταξιούχα με κοιτούσε με απορία και κάποια στιγμή με ρώτησε τι γράφω έτσι συγκεντρωμένα σε αυτό το μπλοκάκι. Που να της εξηγήσω ότι γράφω το νέο ΑΣΕΠ για επίδοξους διαχειριστές της εξουσίας πολιτικούς, το νέο υποχρεωτικό πρόγραμμα κοινωνικής επιμόρφωσης βουλευτών, δημάρχων και όλων των άλλων υποψηφίων για δημόσιες θέσεις πολιτικών; Θα με περνούσε σίγουρα για τρελό. Γράφω ένα θεατρικό έργο της λέω. Είναι μια πολιτική κωμωδία σάτιρα σαν αυτές του Αριστοφάνη. Επώνυμοι πολιτικοί εργάζονται υποχρεωτικά σαν ασκούμενοι σε επιχειρήσεις απλών ανθρώπων για να έρθουν σε επαφή με τα πραγματικά προβλήματα των εργαζομένων μήπως και σταματήσουν να εκπονούν συνεχώς νέα, κομματικής σκοπιμότητας ή ρουσφετολογικής έμπνευσης χωρίς συνέπεια, συνέχεια και λογική νομοθετήματα πού ταλαιπωρούν τον ελληνικό λαό.

Οι εικόνες των επώνυμων πολιτικών στους νέους τους ρόλους ήταν συναρπαστικές: Ο Ευάγγελος Βενιζέλος μάγειρας με μαγειρική ποδιά σε ξενοδοχείο πολυτελείας. Ο Πάνος Καμένος μπάρμαν σε κρουαζιερόπλοιο φιλοξενίας Σύρων μεταναστών. Ο Γιώργος Παπανδρέου δάσκαλος ποδηλασίας και προπονητής σε ποδηλατικό μαραθώνιο στελεχών του αύριο. Ο Παύλος Χαϊκάλης επιθεωρητής απουσιολόγος αδήλωτης εργασίας. Ο Κώστας Καραμανλής σε μπαρ στο Κολωνάκι σέρβιρε σε φίλους και θαμώνες το αμίλητο νερό. Ο Μιχαλολιάκος μαζί με επιφανή στελέχη της Χρυσής Αυγής δουλεύανε σε κέντρο εκπαίδευσης σκύλων. Η Φώφη Γεννηματά ήταν νοσοκόμα εφημερίας στο νοσοκομείο Γεώργιος Γεννηματάς. Ο Κώστας Σημίτης ήταν γραμματέας στον σύλλογο συμβολαιογράφων Ελλάδας. Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης στην κεντρική λαχαναγορά αποκτούσε εμπειρία για τα πώς διακινούνται τα αγροτικά προϊόντα στην Ελλάδα. Η Λιάνα Κανέλλη, ο Άδωνις Γεωργιάδης, και άλλοι κομματικοί σταρ τηλεπαραθύρων, ήταν οι νέοι αθλητικοί ανταποκριτές των ποδοσφαιρικών ομάδων των πολιτικών κομμάτων. Ο Γιάννης Βαρουφάκης πουλούσε wireless ταμιακές μηχανές αυστραλιανής κατασκευής σε χιλιάδες μικροπωλητές που πουλάνε στραγάλια, ξηρούς καρπούς και σουβλάκια στα πανηγύρια όλης της χώρας. Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης δίδασκε σε φροντιστήριο την ελληνική σε ρώσους ολιγάρχες εν αναμονή της έλευσης του νέου αγωγού αγνού ρωσικού φυσικού αερίου. Ο Αλέξης Τσίπρας σε ένα βιβλιοπωλείο στη Σόλωνος πούλαγε το βιβλίο του «εναλλακτικός ρεαλισμός». Η αριστερή σιδηρά κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου εργαζόταν στη μη κερδοσκοπική οργάνωση, “δικηγόροι χωρίς σύνορα” εγκαινιάζοντας με άρωμα διαδικασίας δικηγορικού λεκτικού τρόμου, νέες μεθόδους πάλης κατά των διεθνών τραπεζιτών με το επαναστατικό σύνθημα κάθε δάνειο είναι κοινωνικά επαχθές “Μας χρωστάτε, δεν σας χρωστάμε”.

Ο χρόνος δημιουργικής μυθοπλασίας είχε τελειώσει Είχε έρθει η σειρά μου να πάρω τα εξήντα ευρώ από το ΑΤΜ. Το μηχάνημα δεν είχε εικοσάρικα και μετά από σκληρή διαπραγμάτευση παρουσία τεχνικών κλιμακίων συμβιβάστηκα στα πενήντα ευρώ. Η κοκκινομάλλα συνταξιούχα κοιτούσε με αγωνία το χαρτάκι που έγραφε το υπόλοιπο του λογαριασμού της. Με περίμενε μήπως της προτείνω να πάμε για κανένα καφέ. Την χαιρέτησα ευγενικά και απομακρύνθηκα.

Ήταν μια μέρα διαφορετική από τις άλλες, μια μέρα κοινωνικής αφύπνισης και κοινωνικού προβληματισμού έξω από τις κλειστές τράπεζες.  Ήταν μια μέρα εικονικής ανακαίνισης της ελληνικής δημοκρατίας. Μια μέρα πού η ταπεινωμένη Ελλάδα απαντά με φωνές των πολιτών της στα προαπαιτούμενα των αγορών με προαπαιτούμενα ποιότητας ζωής. Μια μέρα με συγκεκριμένες προτάσεις ταλαιπωρημένων ελλήνων πολιτών για μια καλύτερη επιλογή των δημοκρατικά εκλεγμένων εκπροσώπων της κοινωνίας στο κόσμο όλο.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 3 Σεπτεμβρίου 2015, αρ. φύλλου 801