Κατόρθωσες το ακατόρθωτο, αυτό που ελάχιστοι πίστευαν πως θα μπορούσε να γίνει∙ ελευθέρωσες το Γένος μετά από τόσων χρόνων δουλεία, μα εμείς οι μεταγενέστεροι σε αδικήσαμε κατάφωρα.
Σαν θάλασσα πλατιά η αγάπη των αγωνιστών σου για την Πατρίδα,
βαλθήκαμε όμως εμείς να τη φέρουμε στα δικά μας στενά μέτρα,
την κοντύναμε, τη λιγοστέψαμε, την αλλοιώσαμε,
μαζί με την ιστορία σου.
Αντίγραφο της Γαλλικής Επανάστασης σε θεωρήσαμε, πέφτοντας σε παγίδες,
ενώ οι Γραικοί δεν πολεμούσαν μεταξύ τους, αλλά με αλλοθρήσκους*.
Σε είπαμε «ταξική», ξεχνώντας το «ως μία βροχή έπεσε σ’ όλους μας η επιθυμία της λευτεριάς»,
του Κολοκοτρώνη και του στρατηγού Μακρυγιάννη.
Μέχρι και την απόφαση ν’ αποσυνδέσουμε την έναρξή σου απ’ τον
Ευαγγελισμό της Παναγιάς μας
παλέψαμε να πετύχουμε, αποσιωπώντας την πηγή που ξεκάθαρα το
αποδεικνύει.
Βλέπεις, άγια μας Επανάσταση, κάποιους τους ενοχλούσε
ο ρόλος ο πρωταγωνιστικός του ράσου κι όσων το φορούσαν
και ας θυσίασαν τη ζωή τους χιλιάδες ρασοφόροι,
για να γυρίσει η λευτεριά στον σκλαβωμένο μας τόπο.
Ξεχνούσαν κάποιοι σκόπιμα το «Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος» του Υψηλάντη
και το «Για του Χριστού την Πίστη την αγία» των αγωνιστών σου.
Πόσοι απ’ αυτούς υπερβολικά δεν κατακρίθηκαν,
με τους επικριτές τους να παριστάνουν πως ξεχνούν
πως άνθρωποι ήταν οι αγωνιστές, μ’ ανθρώπινες αδυναμίες,
δεν ήταν άγιοι ούτε άγγελοι∙ άνθρωποι ήταν σαν κι εμάς,
που η φλόγα για τη λευτεριά της σκλαβωμένης Πατρίδας
σε ήρωες τους μετέτρεψε από τη μια στιγμή στην άλλη.
Όσο για τους συκοφάντες τους, αυτούς που με τον φακό στο χέρι
τα ανθρώπινά τους ελαττώματα παλεύουν να φουσκώσουν, για να τους λιγοστέψουν,
ίσως και να ‘χουν νιώσει πια, να το ‘χουν καταλάβει
πως όποιος στη ζωή του καταγίνεται αγάλματα να γκρεμίζει
πρέπει από πριν να ‘χει σκεφτεί με τι θα τ’ αντικαταστήσει.
Και πως λαός που δεν τρέφει θαυμασμό για τους καλύτερούς του
είναι λαός που η μοίρα του τον θέλει πεθαμένο
και ας δηλώνει οπαδός της ακμής και της προόδου.
Διακόσια χρόνια αργότερα, καιρός να διδαχτούμε
απ’ το πιο μεγάλο λάθος μας, το πάθος της διχόνοιας,
που σε εμφύλιους οδηγεί, σ’ αδικοχυμένο αίμα,
και να ομονοήσουμε. Καιρός δεν απομένει.
Στη διχόνοια, που κρατάει το ίδιο σκήπτρο η δολερή,
να γυρίσουμε την πλάτη, η Πατρίδα να σωθεί.
Κι εσύ, ιερή Επανάσταση, μ’ αίμα άγιο ποτισμένη,
να είσαι αιώνιο σύμβολο, έν’ άλλο «Εν Tούτω Νίκα»!
*«(...) Η επανάσταση που τώρα ξεσπά στην Ελλάδα (σ.σ: σε αντίθεση με άλλες εξεγέρσεις στην Ευρώπη) δεν είναι αντικαθεστωτική, αλλά εθνική, εθνικοαπελευθερωτική, ενάντια σ' έναν ξένο, βάρβαρο και απολίτιστο, μη χριστιανό δυνάστη» λέει ο Ι.Καποδίστριας σε Ευρωπαίους συνέδρους που εξετάζουν το θέμα των εξεγέρσεων αρχικά κάτω από το ίδιο πρίσμα και τελικά τους πείθει να εξαιρέσουν τη δική μας νόμιμη επανάσταση.Από το αφιερωμένο στον Ιωάννη Καποδίστρια βιβλίο της Καρολίνας Μέρμηγκα "Κάτι κρυφό μυστήριο", εκδ. Μελάνι.
Φωτογραφία: Christian Johann Georg Perlberg (1806-1884) Μάχη Ελλήνων με Τούρκους, Συλλογή Εταιρείας για τον Ελληνισμό και τον Φιλελληνισμό.
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 24 Μαρτίου 2022, αρ. φύλλου 1117.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.