Κύριε Νταλίπη,
Η απάντησή σας στην επιστολή μου δυστυχώς μας οδηγεί σε νέες απαντήσεις. Μετά την σημερινή μου γραφή, αφού διάβασα προσεκτικά την απάντηση σας, διαπίστωσα αρκετές διαφωνίες και εκ του λόγου τούτου αναγκάζομαι να τις επισημάνω.
Πρώτον: Δεν συμφωνώ με την άποψη ότι εάν κάποιος, ήταν βουλευτής του ΣυΡιζΑ την περίοδο της Συμφωνίας των Πρεσπών, θα έπρεπε να ψηφίσει υποχρεωτικά την Συμφωνία με τα δύο του χέρια, εφ’ όσον διαφωνούσε, γιατί απλά, όπως υποστηρίζετε, οι Συμφωνίες δεν ακυρώνονται. Και ακόμη περισσότερο δεν κατανοώ το παράδειγμα του Ερντογάν που απειλεί να προχωρήσει και στην ακύρωση της Συμφωνίας της Λωζάνης και ούτε καθεξής. Αν είχαν αλλιώς τα πράγματα, απορώ γιατί κάνετε παραινέσεις στο Ελληνικό Κοινοβούλιο να μη καταψηφίσει την Συμφωνία των Πρεσπών;
Δεύτερον: Δεν βοηθούμε όταν προτρέχουμε της Ελληνικής διπλωματίας, Κάθε φορά που μόνοι μας μιλάμε για μεγάλη Αλβανία και Μεγάλη Βουλγαρία, είναι σαν να αποδεχόμαστε ως πιθανή την παραχώρηση εδαφών της χώρας μας στους γείτονες να γίνουν μεγάλοι εις βάρος της χώρας ελαφρά τη καρδία.
Τρίτον: Εναντιωθήκατε πολλές φορές όπως γράφετε στην Συμφωνία των Πρεσπών για τους δύο όρους της α) την αναγνώριση υπάρξεως Μακεδονικής εθνότητος, και β) της Μακεδονικής γλώσσας. Αλλά κατά την γνώμη μου, η εναντίωση δεν αρκεί αν δεν δίνει διεξόδους που να οδηγούν στην κατάργησή της για τους Συριζαίους των οποίων οι εθνική συνείδηση δεν βάρυνε καθόλου. Άλλοις λόγοις πρόβατα, ιερή πειθαρχία στο κόμμα και όχι ιερή πειθαρχία στην πατρίδα.
Τέταρτον: Αναφερθήκατε, κατά την γνώμη μου αφ’ υψηλού σε κάποιο σημείο για τον πατριωτισμό και την συναισθηματική φόρτιση και αγανάκτηση του λαού μας ότι έγινε εκμετάλλευση για την παραχάραξη της ιστορίας της Μακεδονίας μας. Νομίζω ότι οι αναφορές στην Πολιτική Άνοιξη δεν είναι εύστοχες.
Πέμπτον: Και το πιο χαρακτηριστικό όλων! Γράψατε ότι την εποχή που έγινε η Συμφωνία, η οικονομική κρίση της χώρας ήταν μεγάλη, και ότι ο κ. Τσίπρας θεώρησε ότι με τον τρόπο αυτό θα διασπούσε την Νέα Δημοκρατία. Άρα, στην άκρη η πατρίδα για να εκδικηθούμε ένα κόμμα; Αν αυτό αποδειχθεί στο μέλλον, τότε δεν θα μείνει Ελλάδα. Μπορούμε να το δεχόμαστε αυτό;
Έκτον: Η Ελλάδα επιβιώνει τρεις χιλιάδες χρόνια και έχει αντιμετωπίσει πολλούς εχθρούς, χειρότερους από τον Ερντογάν. Εκείνο που πρέπει όλοι μας να φοβόμαστε είναι οι Εφιάλτες των Θερμοπυλών του Λεωνίδα–Πατρίδας.
Έβδομον: Αναφερθήκατε και στην προσφορά των προγόνων σας στην πατρίδα. Οι πρόγονοί σας έκαναν το χρέος τους. Έπαιξαν στην Εθνική ομάδα της Ελλάδος και στην επίθεση και στην άμυνά της όταν τους χρειάστηκε η πατρίδα και τιμήθηκαν αξιοπρεπώς.
Όγδοον: Δεν σχολιάζω την υποτιμητική αναφορά σε άγνοιά μου, επί των διεθνών γεωπολιτικών συγκυριών, αν σας το πω, δεν έχω διασυνδέσεις σφαλερές για τον χώρο που ζω. Όμως ό,τι κι αν συμβεί στην χώρα, εγώ θα είμαι παρών.
ΥΓ. Όσο για τον χειρισμό του θέματος του 1974 και της εξόδου του ΝΑΤΟ από τον Εθνάρχη Κωνσταντίνο Καραμανλή ήταν σύμφωνη όλη η χώρα. Και είναι γνωστό, ότι δεν είδαμε και πάθαμε να επιστρέψουμε στο ΝΑΤΟ. Υπήρχαν κι άλλες χώρες, όπως η Γαλλία που πρώτη θα έβγαινε από το ΝΑΤΟ, η Ισπανία, η Ιταλία, εκτός της Γερμανίας η οποία δεν έχει πολιτική και στρατιωτική ισχύ λόγω της πολεμικής ήττας - παραδόσεως. Και ακόμη να γνωρίζετε κύριε Νταλίπη, ότι όσο υπήρχε στο τιμόνι της χώρας ο Εθνάρχης, κανείς υπουργός Εξωτερικών της Αμερικής δεν επισκέφθηκε την Ελλάδα. Ας μη ξεχνάμε τέλος, ότι ο Καραμανλής είχε πει για τον Κίσιγκερ ότι έμπλεξε εσκεμμένα, για τους δικό του συμφέρον, δύο χώρες του ΝΑΤΟ σε πόλεμο.
Με εκτίμηση
Νικόλαος Αχιλ. Πρώιος
Νοτιομακεδόνας του Σύριζα
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 3 Φεβρουαρίου 2022, αρ. φύλλου 1112.
Σχετικά:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.