28.10.22

ΣΟΦΙΑΣ ΚΛΕΙΟΥΣΗ: Μια γιορτή αλλιώτικη…

 

Μελαγχολική παραμονή 
γαλανόλευκων θριάμβων
οι δυο αιώνες στυλωθήκανε πάνω σε άλμπουρα
θαλασσοπνιγμένων ενοχών
σιγήσανε οι μπάντες
στην κόψη του σπαθιού ψυχορραγεί 
η ανδρειωμένη
χαίρε, ώ χαίρε αδερφέ μου
δε θα σμίξουμε αύριο σε χορούς 
κυκλωτικούς
ο καθείς και το κελί του
στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη
υπόθεση μικροφώνου η εθνική 
συγκίνηση 
στην αποψινή μας γιορτή
να 'τανε να σας αγκαλιάσω έναν-έναν
τελευταίοι εγγονοί των αγριεμένων 
ραγιάδων
γράφετε, ωραίοι, τη δική σας ιστορία
με τα φθέγματα του Ομήρου στα χείλη 
το αίμα της Ρωμιοσύνης στις φλέβες
και τάραζε τα σπλάχνα μου ελευθεριάς ελπίδα
εξ αποστάσεως το χειροκρότημα για τη Μαργαρίτα
πόσο αγαπιέται ο τόπος αυτός 
με όλες τις πληγές του
μνήμες κυττάρων ταξιδεμένες από ακρογιάλια αιολικά
και από σήμαντρα λαβωμένων βασιλικών 
τα νικητήρια να αναμέλπουν μέσα στο μισοσκόταδο
και από τη γη των ανεκπλήρωτων νόστων
Κολχίδα, Ιωνία, Καλαβρία και Μισίρι
όπου και να σας βρίσκει το κακό, αδελφοί
όπου και να θολώνει ο νους σας
μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό 
και μνημονεύετε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη
ίσως κάποιοι δακρύζουν 
πίσω από τις κλειστές κάμερες
ο κόσμος θα συνεχίσει, Αγγελική
με αλυσίδες και φωτιά
φίμωτρα και σπαθιά
Ποιητές και Εφιάλτες
φοβού τους αιώνιους σκλάβους
και τους αυτόκλητους σωτήρες
με αρετήν και τόλμην η ελευθερία 
για τον επίλογο
μπροστά μας γρίφος σκοτεινός 
ο επόμενος αιώνας
και πώς θα γραφτεί το νέο χρονικό
μη βολευτείς με λιγότερο ουρανό
ρίξε τις ρίζες σου μέχρι τα τρίσβαθα 
του ματωμένου περιβολιού
ν’ ανθίσεις παπαρούνα
να βουτηχτεί στην πορφύρα σου 
το βλέμμα του ήλιου
και μη δειλιάσεις
όταν πλακώσουν του Βορρά 
οι ανεμικές και οι τραμουντάνες
σε ταξιδεύει, θυμήσου, ένα τρελοβάπορο
τον νου σου μόνο στις σελήνης 
τις γητειές 
μη σε δέσουν στο κατάρτι
ξανοίξου στα κύματα
μπουρλοτιέρισσα απόκοτη του ονείρου
να πυρπολήσεις τις αρμάδες που εφράξανε το πέλαγος
να κλείσεις στα σωθικά σου
πατρίδα, γλώσσα και σταυρό
και μέσα στη μνήμη σου 
τα κρίνα και τα λάβαρα του Μάρτη
να μη σπάσει τούτη η αλυσίδα
πρώτο της φανέρωμα το αμείλικτο φως 
και το δέος σγουρόμαλλών αμπελουργών
τώρα είναι η σειρά σου
μοιάζεις να μπορείς τόσα λίγα 
και όμως τα χέρια σου καμωμένα είναι για 
το θαύμα
και η ψυχή σου για
το άπιαστο
πατρίδα σου να `ναι ο Άνθρωπος 
και αγώνας σου
ένα λιανό κυκλάμινο
δειλό φιλί του φθινοπώρου
την ώρα που 
διαρρηγνύει τους ασβέστες…

Σοφία Κλειούση, Καστοριά, Τετάρτη 24 Μαρτίου 2021, 
με αφορμή μια διαφορετική σχολική γιορτή...


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 24 Μαρτίου 2022, αρ. φύλλου 1117.

Σχετικά:

4 σχόλια:

  1. Ανώνυμος28/10/22

    Απλά υπέροχο.....!!!!
    Κάτι τέτοια έπρεπε να διδάσκονται στα ανθολόγια γλώσσας στα σχολεία....

    Έρρωσθε

    Δημήτριος Αγιασοφίτης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος29/10/22

    Στην παρέλαση για το ΟΧΙ βρέθηκε στην εξέδρα των επισήμων και μία ξανθιά μποτοξάτη. Μπορεί κάποιος να μας πεί με ποιά ιδιότητα αγαλλίασε τα ματάκια μας η εν λογω κυρία με την παρουσία της στην εξέδρα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος29/10/22

      Με την ιδιότητα της συζύγου κάποιου που τον αφήνει κάποιος άλλος να εκμεταλλεύεται τσάμπα διαφήμιση και κάτι χιλιάρικα μισθό για μια πλασματικη θέση. Καλά ξεκινάει...

      Διαγραφή
    2. Ανώνυμος30/10/22

      Κατάλαβα. Υποθέτω ότι οι ιθαγενείς συνέχισαν να μασάνε τον σανό.

      Διαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ