ΚΛΕΙΩ ΜΟΥΤΙΑΔΟΥ ΤΣΑΓΓΟΠΟΥΛΟΥ: Τρισχιλιόχρονε οδίτη

Ο ναός της Αθηνάς στην Άσσο, και στο βάθος το Αιγαίο

Οδίτη, της γης των θαμάτων

του φωτός συνάθροιση 

της γης ποιητές τεκούσα 

πατέρα πάντων αρχή

τον τυφλό, 

τον οδηγούντα τις πένες της οικουμένης

τους μύστες των Αριθμών 

της Φύσης την Επιστήμη 

της ομορφιάς Τεχνίτη 

αγάλματα, θέατρα, αγορά

περίλαμπρων ναών 

του ένδοξου Βυζαντινισμού. 

Με ξίφος, μαχαίρι, φωτιά, 

δαίμονες τ’ ανθρώπου 

περιπεσώντα

ωϊμέ, θρήνος, 

κλαυθμός, οδυρμός

το κρίμα σ’ εσέ, οδίτη

το δρόμο των δακρύων διαβαίνοντα

στης μητέρας την αγκάλη προσφεύγοντα

οδίτη.

Με δάκρυ στα νέα χώματα 

μπολιάστηκε το δέντρο,

μελιστάλαχτους καρπούς

λουλουδένια τροφή

στο σήμερα, 

στο αύριο του γένους.

Ορθός, στητός

τους δρόμους διαβαίνεις, οδίτη

γεμάτος και πάλι φως,

των Ελλήνων τα θάματα. 

Οδίτης στη γλώσσα του Ομήρου (8ος π.Χ. αι.) = οδοιπόρος, ταξιδιώτης

Με αφορμή την εκατονταετηρίδα από την Μικρασιατική Καταστροφή και τον ξεριζωμό των Ελλήνων από τις εστίες τους, τη Μ. Ασία, τον Πόντο & την Ανατολική Θράκη μετά από 3.000 χρόνια συνεχούς και ένδοξης παρουσίας. 

Κλειώ Μ.Τ.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 9 Ιουνίου 2022, αρ. φύλλου 1128.