ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Η ΟΔΟΣ καταχωρεί, αυτούσια και χωρίς περικοπές την πιο κάτω επιστολή που παρέλαβε και υπογράφεται από τον κ. Γιάννη Μιχαηλίδη που κατοικεί στην Διποταμία. Φυσικά αφιλοκερδώς όπως κάνει με όλες τις επιστολές των αναγνωστών από το 1998.

Παρά τους μύδρους και τις αφηρημένες γενικεύσεις, παρά την χρήση υβριστικών χαρακτηρισμών σε βάρος όσων δημοσιογραφούν στην Καστοριά και των τοπικών ΜΜΕ, η ΟΔΟΣ έκρινε ότι μια επιστολή σαν κι' αυτή οπωσδήποτε θα άξιζε να δημοσιευθεί. Ως πειστήριο για τα όρια που μπορεί να έχει (ή να μην έχει) ο φανατισμός.

Ο συντάκτης της επιστολής είναι προφανές ότι ανήκει στο κλίμα των πιστών, οι οποίοι στο ζήτημα της εμφύλιας διαμάχης που διαιρεί την τοπική εκκλησία τάσσονται -όπως και πολλοί άλλοι σε ένδειξη σεβασμού της ιεραρχίας- κοντά στις απόψεις της Μητρόπολης Καστοριάς, χωρίς να υπεισέρχονται σε λεπτομέρειες.

Σε μερικές πτυχές της ουσίας, ενδεχομένως να έχει και κάποιο δίκαιο ο επιστολογράφος. Απλώς, το ειδικό ενδιαφέρον που προκαλείται από τις απόψεις του συντάκτη εστιάζεται στην χρήση ιδιαίτερα σκληρών χαρακηρισμών, στο όνομα της αλήθειας (;) και της χριστιανικής αρετής (;) προφανώς.

Αλλά και από την επιμονή του να κατηγορεί όλους τους άλλους και ιδίως τους δημοσιογράφους που δεν συμμερίζονται τις δικές του θέσεις. Καλή είναι η αγάπη και η αφοσίωση αλλά προς τι τόσο μένος; Η λύση θα ήταν άραγε να μην έχουν τις απόψεις τους οι κακοί, ή να τις φιμώσουν;

ΟΤΑΝ ΕΠΕΜΒΑΙΝΟΥΝ οι αστυνομικοί, τους λένε φασίστες.

Όταν δεν επεμβαίνουν, τους λένε ανίκανους. Όταν παλεύοντας σώμα με σώμα με κακούργο αγανακτήσουν και του δώσουν ένα ράπισμα, ουρλιάζουν σαν χτυπημένοι σκύλοι, όλοι οι δημοσιογράφοι. Όταν όμως τους σκοτώσουν οι κακούργοι τους λένε ανίκανους. Τον λαό τον λένε φύγε, τον σκύλο τον λένε πιάστον. Έτσι ελευθέρωσαν την κακουργία και έβαλαν χειροπέδες στον νόμο.

Αυτοί είναι οι σημερινοί δημοσιογράφοι. Άθλιοι. Άθλιοι. Δεν πληροφορούν, δεν περιγράφουν γεγονότα. Τα μαγειρεύουν. Ορίζουν, διατάζουν και καθορίζουν ό,τι κερδίζει ο σκύλος από το πτώμα. Γι' αυτό σε μία συγκέντρωση στην Αθήνα κάποιοι αγανακτισμένοι φώναζαν "αλήτες δημοσιογράφοι".

Ας έρθουμε στα τοπικά: Τοπική εφημερίδα, για το επιτίμιο που επιβλήθηκε στους Χολιστανούς Μοναχούς έγραψε: "...εξοντώνεται ο αδύναμος κρίκος". Την κατηγορώ απατεώνα. Διότι, αδύνατος κρίκος υπάρχει μόνο στις σκυλομαχίες και στην ζούγκλα. Εκεί που ισχύουν οι νόμοι δεν υπάρχει αδύναμος κρίκος. Αυτοί όμως οι δημοσιογράφοι είναι εχθροί της νομιμότητας. Τις δικές τους άθλιες απόψεις τις θέλουν ισχυρότερες από τον νόμο. Σκυλομαχίες μπορεί να υπάρχουν στον χώρο της πολιτικής, της οικονομίας, του αθλητισμού, του πολιτισμού, όχι όμως της ορθοδοξίας.

Η ορθοδοξία έχει εννιακόσιους γραπτούς κανόνες, πόσους ξέρει ο απατεώνας δημοσιογράφος; Ορίζουν χριστιανικό τρόπο ζωής, οι κανόνες της και δίνουν λύση σε όλα τα εκκλησιαστικά ζητήματα που μπορεί να προκύψουν. Κανένα δεν υποχρεώνει να τους δεχθεί τους κανόνες της. Αν όμως κάποιος λέγει ότι τους δέχεται, δεν πρέπει και αν τους τηρεί; Αν δεν τους τηρεί δεν γίνεται απατεώνας; Δεν γίνεται σάπιο μέλος της εκκλησίας; Δεν πρέπει να εκβληθεί, όπως στην ιατρική το ανίατα άρρωστο μέλος του σώματος, που όσο πολύτιμο κι αν είναι αυτό, το κόβουν και το πετάνε;

Πού τον βλέπει λοιπόν τον αδύνατο κρίκο, ο απατεώνας; Γιατί συκοφαντεί και κατηγορεί την εφαρμογή του εκκλησιαστικού νόμου; Είναι ευνόητο: Για να ενισχύσει τους αντάρτες, να διαιωνίζεται η αταξία στην εκκλησία και αυτός ο εχθρός της κοινωνίας να χαίρεται. Και έτσι να ικανοποιεί το κατά της εκκλησίας μίσος του και την εωσφορικής ολκής περηφάνειά του. Αλλοίμονο στους ρασοφόρους που δίνουν την ευκαιρία στα παθογόνα μικρόβια της κοινωνίας, στους δημοσιογράφους, να μιλάνε έτσι για την εκκλησία, να περιφρονούν τους κανόνες της, να κατηγορούν την εφαρμογή τους και να προσπαθούν έτσι να την υποτάξουν στα δικά τους σατανικά κριτήρια.

Αλλοίμονό τους. Συμφέρον τους είναι να μην είχαν γεννηθεί. Σήμερα οι μεγαλύτεροι εχθροί της κοινωνίας είναι οι δημοσιογράφοι.

Με καρναβαλικής φαντασμαγορίας πομπώδεις και σοφιστικής ρητορείας κούφιες εκφράσεις, αγωνίζονται να προβληθούν, να καταπλήξουν, να κερδίσουν ακροαματικότητα και αναγνωσιμότητα και έτσι να γίνουν επιτυχημένοι και να ικανοποιήσουν και την σατανική τους περηφάνεια τους. Εγκρίνουν γκριζολυκισμούς κατά της εκκλησίας και βλέπουν δούρειο ίππο στην κατά οικονομία απόφαση της Ι. Συνόδου, να άρει προσωρινά την ακοινωνησία που επιβλήθηκε στον π. Αμβρόσιο.

Αυτό έγινε για να μην στέλνει κάθε φορά παπά στο Μοναστήρι η Μητρόπολη, όταν πολλά χωριά δεν έχουν παπά. Άλλωστε και το επιτίμιο και η άρση του είναι προσωρινή, μέχρι την οριστική απόφαση εκκλησιαστικού δικαστηρίου.
Πού είναι λοιπός ο δούρειος ίππος; Σε τρελούς ή σε ηλίθιους απευθύνονται οι δημοσιογράφοι. Πονηροί και ύπουλοι είναι αυτοί, και γι' αυτό όλους πονηρούς και ύπουλους τους βλέπουν. Θυσιάζουν τα πάντα για να προβληθούν.

Όλοι τους παριστάνουν τον πάνσοφο και παναρμόδιο και σε όλα τα ζητήματα της κοινωνίας. Σε όλα. Από πού όμως πήραν αυτήν την αρμοδιότητα και την ικανότητα; Είναι ευνόητο: Την πήραν από εκεί που την παίρνει και ο τρελός και γίνεται Μέγας Αλέξανδρος. Φασιστικές διαστάσεις έδωσαν στην δημοσιογραφία. Αγωνίζονται να επιβάλλουν τις κακούργες διαθέσεις και απόψεις τους. Το ότι είναι κακούργες, το βεβαιώνει η προσπάθειά τους να φιμώσουν τον ελέγχοντα λόγο. Κατά καιρούς δημοσίευσα άρθρα μου σε τέσσερις τοπικές εφημερίδες. Σε μία από αυτές ήμουν τακτικός συνεργάτης. Αλλά από τότε που ο π. Αμβρόσιος όξυνε τον κατά του δεσπότη πόλεμό του, καμμία εφημερίδα δεν δέχθηκε άρθρο μου μ' αυτό το θέμα, ούτε και απαντητική επιστολή μου.

Το γεγονός ανησύχησε έναν Καστοριανό και θέλησε να πληρώσει και να δημοσιεύσει σχετικό άρθρο μου. Το πήγε σε εφημερίδα που δεν συνεργάσθηκα. Ο εκδότης του ζήτησε 300 ευρώ. Τα πλήρωσε και πήρε απόδειξη. Αργότερα τον κάλεσε ο εκδότης και του έδωσε πίσω τα χρήματα, χωρίς να δώσει εξηγήσεις. Και δεν δημοσιεύθηκε. Το γεγονός χαρακτηριστικό: Ποιος εμπόδισε την δημοσίευση; Και πώς το πληροφορήθηκε προτού δημοσιευθεί; Προφανώς οι φιλάργυροι εκδότες εκμεταλλεύονται τον πλούτο της Μονής των Αναργύρων! Ή συνωμότησαν κατά της εκκλησίας. Τι φοβούνται όμως από εμένα, όποιοι κι αν είναι αυτοί που θέλουν να με φιμώσουν; Αγράμματος είμαι, μόνο το δημοτικό έβγαλα και στα 81 μου χρόνια γέρος είμαι.

Τι φοβούνται λοιπόν από εμένα; Δεν φοβούνται όμως εμένα. Φοβούνται τον εαυτό τους. Δεν αντέχει τον έλεγχο η παθογόνος συμπεριφορά και ο δόλιος λόγος τους. Κάνουν αυτό ακριβώς που κάνουν οι δικτάτορες όταν απαγορεύουν τον ελέγχοντα λόγο. Έχοντας στην διάθεσή τους τον καθημερινό δόλιο λόγο και τα μέσα προβολής του, οι δημοσιογράφοι φοβέρισαν τους πολιτικούς, τους επιστήμονες, τους εμπόρους, και όλους τους ισχυρούς, επειδή αυτοί έχουν "αχίλλειο πτέρνα". Και αγωνίζονται να φοβερίσουν την εκκλησία.

Έγιναν Κύκλωπες οι δημοσιογράφοι. Τους προκαλώ να ελευθερώσουν τον λόγο μου και να συζητήσουμε. Δεν θα το κάνουν όμως. Δεν θα τολμήσουν διότι δεν έχουν λόγο. Έχουν μόνο σκυλόδοντα. Το κατάντημα της σημερινής κοινωνίας είναι έργο δικό τους. Έχουν την μεγαλύτερη ευθύνη για το κατάντημα της κοινωνίας και πρέπει να καταπολεμηθούν πλέον, όπως καταπολεμούνται τα παθογόνα μικρόβια. Η εκκλησία όμως γιατί επιτρέπει σε αυτούς τους αντίχριστους να παριστάνουν τον χριστιανό, και να κρίνουν την Ι. Σύνοδο με τα δικά τους έρποντα, αν όχι και σατανικά κριτήρια; Γιατί να την διαφθείρουν από μέσα;

Γιάννης Μιχαηλίδης

Διποταμία Καστοριάς

Σχετικά κείμενα και σχόλια επισκεπτών για την τοπική εκκλησία:
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ
ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ
Ο ΒΑΘΜΟΣ ΣΥΜΒΟΛΗΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΔΕΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
ΕΝΘΕΝ & ΕΝΘΕΝ
ΦΩΤΙΕΣ

.