15.6.09

ΣΟΝΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Η αποκατάσταση της τιμής των ζώων

Το τι ακούνε κάθε μέρα δεν περιγράφεται. Τα ονόματά τους έχουν γίνει συνώνυμα των χειρότερων χαρακτηρισμών. Και, δυστυχώς, τα ζώα δεν μπορούν να αντιδράσουν. Δεν μπορούν να προσφύγουν στα δικαστήρια και να ζητήσουν την τιμωρία των δραστών. Έτσι, η αποκατάσταση της τιμής τους περνάει από άλλους «δρόμους». Ένας από αυτούς ο δρόμος της λογοτεχνίας.
Απολαύστε την «Αποκατάσταση της τιμής των ζώων», όπως την περιγράφει σε χρονογράφημά του Παύλος Νιρβάνας (1866-1937):

Η ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΤΙΜΗΣ ΤΩΝ ΖΩΩΝ

Οι Βέλγοι χοιρέμποροι (αυτοί που εκτρέφουν χοίρους, γουρούνια, και τα πουλάνε) και αλλαντοποιοί (αυτοί που κάνουν αλλαντικά, δηλ. σαλάμια, ζαμπόν,…) ζήτησαν κάποτε από τη Γαλλική Ακαδημία να αποκαταστήσει ηθικά το γουρούνι. Να του δώσει δηλαδή άλλο όνομα, γιατί αυτό που υπάρχει χρησιμοποιείται από τους ανθρώπους για βρισιά και αυτά δεν το ανέχονται πια. Και η Γαλλική Ακαδημία, αναγνωρίζοντας το δίκιο της προσφυγής, επρόκειτο να ασχοληθεί σε μία από τις συνεδριάσεις με την ηθική αποκατάσταση του γουρουνιού.
Ένα γουρούνι με καλή υπόληψη (υπόληψη είναι το όνομα που έχει κανείς στην κοινωνία) δεν είναι δίκαιο επιτέλους να γίνεται όμοιο με έναν οποιονδήποτε παλιάνθρωπο, που οι άλλοι τον λέν
Δημοσίευση ανάρτησης
ε επίσης «γουρούνι».Γιατί δε δυσφημείται μόνο το αθώο ζώο,-στην Ελλάδα τουλάχιστον, χάρη στη διγλωσσία (στα χρόνια του χρονογράφου μιλιότανε και η καθαρεύουσα και η δημοτική), γίνεται κάποια διάκριση, αφού οι άνθρωποι ονομάζονται υβριστικά γουρούνια και τα γουρούνια ευφημιστικά χοίροι- αλλά και τα παράγωγά τους, δηλαδή ζαμπόν, σαλάμια, λουκάνικα κ.λ.π. για τα οποία ενδιαφέρονται κυρίως οι Βέλγοι επαγγελματίες. Αν και τα άλλα ζώα είχαν τόσο καλούς προστάτες, προ πολλού θα είχαν ζητήσει ν’ αλλάξουν όνομα. Γιατί οι άνθρωποι δεν αρκεί ότι τα τρώνε ή τα εκμεταλλεύονται με κάθε τρόπο, αλλά και τα εξευτελίζουν, καθώς μεταχειρίζονται τα ονόματά τους στους χειρότερους χαρακτηρισμούς.

Το γαϊδουρι, όπως είναι γνωστό, είναι το πιο ευγενικό και το πιο υπομονετικό από τα ζώα. Και όμως, όταν θέλουν οι άνθρωποι να βρίσουν τον αυθάδη και τον τιποτένιο άνθρωπο, τον ονομάζουν γάιδαρο.
Ο σκυλος, ο πιστός και αφοσιωμένος σύντροφος του ανθρώπου, μήπως δεν αδικείται με τον ίδιο τρόπο; Ονομάζουν σκυλί και βρομόσκυλο έναν άνθρωπο που δεν έχει καμία από τις αρετές του σκύλου και που θα προκαλούσε ντροπή στο γένος των σκύλων. Και, όταν θέλουν να πουν πάλι ότι κάποιος εργάζεται υπερβολικά, λένε ότι δουλεύει σαν σκυλί, ενώ κανένα σκυλί δεν καταδέχεται τα χειρωνακτικά (αυτά που γίνονται με τα χέρια) έργα του ανθρώπου.
Με την ίδια ευκολία, ονομάζουν ορνια τους ανεπρόκοπους και τους νωθρούς, ενώ οι γύπες προσφέρουν μεγάλες υγειονομικά υπηρεσίες στον καθαρισμό της υπαίθρου από τα πτώματα ζώων. Αλλά και ποιο ζώο δεν έχει δυσφημιστεί από τον άνθρωπο; Ονομάζουν κοκορομυαλο έναν ηλίθιο, ενώ είναι γνωστό ότι χρειάζονται (ας με συγχωρήσουν οι αναφερόμενοι αμέσως παρακάτω συνάνθρωποί μου) «σαρανταπέντε Γιάννηδες» για ν’ αποτελέσουν «ενός κοκόρου γνώση».
Ονομάζουν «γκαμηλα» έναν ανυπόφορο πεισματάρη, ενώ καμία γκαμήλα δεν έφτασε ποτέ το ανόητο πείσμα του ανθρώπου.
Ονομάζουν βοδι έναν χοντροκέφαλο, ενώ το βόδι είναι πιο μυαλωμένο από πολλούς ανθρώπους που κατέχουν επίσημα αξιώματα.
Ονομάζουν πεταλουδα μια διεφθαρμένη γυναίκα, ενώ η πεταλούδα πετά από άνθος σε άνθος και όχι από ακαθαρσία σε ακαθαρσία.
Και παίρνουν ως σύμβολα βραδύτητας και νωθρότητας τη χελώνα και τον καβουρα, ενώ η χελωνα βαδίζει γρηγορότερα, κάποτε, από το ελληνικό ταχυδρομείο και ο κάβουρας θα ήταν ιδανικός διεκπεραιωτής των υποθέσεων πολλών κρατικών υπηρεσιών ( αυτή η κατάσταση ισχύει από τότε ακόμα!...).

Όλα τα ζώα, τέλος πάντων, εξευτελίζονται ομαδικά από τον άνθρωπο με τη λέξη «κτηνος», που χρησιμεύει ως κοινό χαρακτηριστικό των μωρών, των χυδαίων, των ανήθικων και των διεφθαρμένων ανθρώπων.
Ευτυχώς σε κάποια τελευταία δίκη της Αθήνας έγινε η ηθική αποκατάσταση του κτήνους.
-Η λέξη κτήνος-ισχυρίστηκε ο συνήγορος ενός κατηγορούμενου για εξύβριση- δεν αποτελεί εξύβριση.
Και το δικαστήριο παραδέχτηκε.
Οπωσδήποτε είναι δίκαιο τα ζώα που συκοφαντούνται να αλλάξουν τα ονόματα που έπεσαν σε τόση ανυποληψία. Δε γνωρίζω πώς θα ονομαστούν από τη Γαλλική Ακαδημία τα γουρούνια. Ας ονομαστούν ανθρωποι!
Αν το δέχονται εννοείται…»

-Απαραίτητη διευκρίνιση: Η μεταφορά του κειμένου στη γλώσσα που μιλάμε σήμερα, καθώς και οι μέσα στις παρενθέσεις σημειώσεις οφείλονται στη δασκάλα Σόνια Ευθυμιάδου- Παπασταύρου, η οποία το χρησιμοποίησε μέσα στην τάξη, όταν οι μαθητές της «ψάρεψαν» στο ποτάμι του χωριού ένα μεγάλο τσουβάλι που περιείχε γύρω στα δέκα πεθαμένα από μέρες σκυλάκια-φανταστείτε τη φρίκη που ένιωσαν τα παιδιά όταν, κομματιάζοντας το τσουβάλι, τα είδαν- και με το πολύ δυνατό αυτό κείμενο του Π. Νιρβάνα προσπάθησε την άλλη μέρα στο Σχολείο να βάλει τα πράγματα στη σωστή τους θέση.
Δημοσιεύεται εδώ γιατί οι μεγάλοι είναι αυτοί που προχωρούν σε τέτοιες βάρβαρες πράξεις.

-Απαραίτητη υποσημείωση: Ανάμεσα στα πολλά άλλα που γράφτηκαν μετά το τέλος του διαγωνισμού της Γιουροβίζιον, γράφτηκε, με τα ψιλότερα όμως γράμματα, και η παρακάτω είδηση, που είναι από τις πιο σοβαρές : «Σοκ προκάλεσε η αποκάλυψη ότι ο Δήμος της Μόσχας είχε δώσει εντολή να θανατωθούν 30.000 αδέσποτα σκυλιά εν όψει της υποδοχής του θεσμού της Eurovision. Ακτιβιστές κατήγγειλαν τις βάναυσες μεθόδους εκκαθάρισης από τους υπαλλήλους του Δήμου, ωστόσο δεν έγινε γνωστό τελικά πόσα ζώα θυσιάστηκαν στο βωμό του Διαγωνισμού».
Και μη βιαστείτε να αποφανθείτε πως τάχα οι Ρώσοι δεν είναι ζωόφιλοι, ενώ εμείς είμαστε. Αρκεί να θυμηθούμε πως έτσι ακριβώς είχαμε ενεργήσει κι εμείς οι Έλληνες λίγο πριν ξεκινήσουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην Αθήνα. Πως αυτά κάνουμε κι εμείς και οι Ρώσοι -και οι Κινέζοι που έκρυβαν τις παραγκουπόλεις τους πριν από τους δικούς τους Ολυμπιακούς Αγώνες και οι άλλοι που μάζευαν τους αστέγους τους για να μην κακοχαρακτηριστούν εκείνοι με τη σειρά τους από άλλους κ.ο.κ.-, αυτά, λοιπόν, κάνουμε κάθε φορά που θέλουμε να δείξουμε πρόσωπο στους ξένους που επισκέπτονται τη χώρα μας : νοιαζόμαστε όλοι πολύ περισσότερο για το πώς θα φανούμε στους άλλους, αλλά πολύ λιγότερο για το πώς φαινόμαστε στον εαυτό μας και για το ποιοι στ’ αλήθεια είμαστε…

Τέλος, και για να κλείσουμε το θέμα, ας μην ξεχνάμε ποτέ πως: «Η πραγματική ηθική δοκιμασία της ανθρωπότητας είναι οι σχέσεις με αυτούς που είναι στο έλεός μας: τα ζώα.»
Και πως μπορεί την παραπάνω φράση να την είπε ο Μίλαν Κούντερα για τα ζώα, αλλά πως εμείς αποδεικνύουμε κάθε φορά ποιοι ακριβώς είμαστε με το πώς φερόμαστε και σ’ εκείνα τα άλλα πλάσματα που είναι και αυτά στο έλεός μας ∙ κάποια πλάσματα που δεν είναι ζώα, αλλά άνθρωποι όπως είμαστε ή θέλουμε να πιστεύουμε πως είμαστε εμείς που συχνά διαψεύδουμε τ’ όνομά μας…


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 28.5.2009


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ