ΟΔΟΣ: Είσοδος-Έξοδος

Πέρασαν ελάχιστα χρόνια από την άδοξη -για τον ίδιο- δύση του άλλοτε λαμπρού πολιτικού άστρου του τ. βουλευτή Καστοριάς κ. Κωνσταντίνου Σημαιοφορίδη. Ο οποίος είχε τις ικανότητες αλλά κυρίως διέθετε την παιδεία ώστε να γίνει καλός αγωγός της πολιτικής και πετυχημένος διαχειριστής της δόξας του. Όταν μεσουρανούσε στο πολιτικό στερέωμα της Καστοριάς, αποτελούσε για τα μέτρα της εποχής την πειστική απάντηση της Νέας Δημοκρατίας στο ΠαΣοΚ του κ. Φιλίππου Πετσάλνικου.

Πλην όμως δεν κατάφερε τελικά να γραφτεί με χρυσά γράμματα στο πάνθεον των πολιτικών της Καστοριάς. Έστω κι’ αν τιμήθηκε από την Νέα Δημοκρατία με υπουργικούς θώκους και υψηλά κομματικά αξιώματα, αλλά κυρίως από τους πολίτες του νομού Καστοριάς σε αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις.

Διότι την αναγνώριση της Καστοριάς, την προσέφερε το ΠαΣοΚ (που παραδοσιακά συγκεντρώνει εδώ τις λιγότερες ψήφους απ’ όλη την χώρα). Για τον κ. Σημαιοφορίδη απέμειναν τα δηκτικά και φαρμακερά σχόλια των αναλυτών και πολιτικών σχολιαστών, μερικά χρόνια πριν.

Η ανάδειξη του βουλευτή Καστοριάς κ. Φιλίππου Πετσάλνικου, την περασμένη εβδομάδα στο υψηλό πολιτειακό αξίωμα του προέδρου της Βουλής (θα είναι 3ος στην κρατική ιεραρχία μετά τον πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον πρόεδρο της κυβερνήσεως) αποτελεί την βασική καμπή της (πολύ) μακράς πολιτικής του σταδιοδρομίας. Ταυτόχρονα όμως και αυτή η διάκριση, όπως και κάθε πολιτική πράξη, δεν είναι άμοιρη κριτικού προβληματισμού.

Στον βαθμό που ο νέος πρόεδρος της Βουλής είναι και βουλευτής Καστοριάς, η εκλογή του, αντανακλά λίγες ανταύγειες από την σχετική αίγλη του θεσμού και στην Καστοριά, την εκλογική του περιφέρεια, και πολύ περισσότερο στην ιδιαίτερη πατρίδα του το Μαυροχώρι.

Στο μέτρο που ο κ. Φίλιππος Πετσάλνικος είναι ο πρώτος βορειοελλαδίτης πολιτικός που αναδείχθηκε στο αξίωμα του προέδρου της Βουλής, είναι φυσικό, η εκλογή του στην θέση του προέδρου, να έχει ευρύτερη απήχηση στην Βόρεια Ελλάδα (Μακεδονία και Θράκη). Και φυσικά να έχει μια ξεχωριστή (έστω και κάπως αδιευκρίνιστη) σημειολογία.

Δεδομένου ότι αποκλεισμοί, ή ακριβέστερα οι αποκλειστικότητες στα πολιτειακά αξιώματα, ανάλογα με τον τόπο καταγωγής των πολιτικών, οι περισσότεροι Έλληνες νόμιζαν έως τώρα ότι είναι απλώς αδιανόητες και αναχρονιστικές. Ελάχιστοι είναι όσοι γνώριζαν ότι βορειοελλαδίτης πολιτικός ουδέποτε έως τώρα διετέλεσε πρόεδρος της Βουλής.

Το ΠαΣοΚ λοιπόν, στον κ. Φίλιππο Πετσάλνικο, ο οποίος στην μακροχρόνια κυβερνητική θητεία του, διετέλεσε υπουργός σε σημαντικά υπουργεία, καθώς φαίνεται αναγνώρισε πολύπλευρες ιδιότητες. Που πάντως δεν είναι όλες τους απολύτως γνωστές στην εκλογική του περιφέρεια, (με εξαίρεση την συμπαγή και δοκιμασμένη οργάνωση του πολιτικού του γραφείου, ώστε να μονοπωλεί τον κομματικό μηχανισμό και τον χώρο του).

Και να που τώρα, ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ και πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου, με τον οποίο συνδέονται με μακροχρόνια προσωπική φιλία (τουλάχιστον ίση με την πολιτική του καριέρα), τον αντάμειψε προτείνοντάς τον για το αξίωμα του προέδρου της Βουλής. Το οποίο πέρα από το πολιτικό και προσωπικό ήθος, απαιτεί αυθεντική κοινωνική εμπειρία και ευαισθησίες, δημοκρατικότητα, ανοχή, νομομάθεια και παιδεία, ιστορική γνώση, καλλιέργεια και κυρίως επίγνωση ότι εκπροσωπεί ένα θεσμό που αποτελεί ουσιαστική απόδειξη και εγγύηση της Δημοκρατίας.

Πόσα απ’ όλα αυτά τα χαρακτηριστικά πιστοποιούν οι συμπατριώτες του στον νέο πρόεδρο της Βουλής, αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα. Του οποίου η απάντηση ούτε εύκολη, ούτε αυθόρμητη, ούτε για όλους το ίδιο αυτονόητη είναι. Χωρίς βεβαίως αυτό να μειώνει την προσωπική επιτυχία του μοναδικού πολιτικού του νομού που έφθασε τόσο ψηλά, όσο ο ίδιος. Π ροφανώς να φθάσει υψηλότερα, δεν γίνεται. Και επομένως ίσως διαφαίνεται για το εγγύς μέλλον η αποχώρησή του από τα βουλευτικά πράγματα της Καστοριάς. Στο εξής, μετά και την επικείμενη αλλαγή του εκλογικού νόμου, ε’φ όσον οι εξελίξεις επιτρέπουν την παράταση της ήδη παρατεταμένης πολιτικής του σταδιοδρομίας, θα επανδρώνει εκλόγιμη θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠαΣοΚ, ή θα εκλέγεται στο πλαίσιο της ευρύτερης εκλογικής περιφέρειας.

Στην αντίπερα όχθη όμως, η πανηγυρική αυτή εκλογή, απορρόφησε σημαντικό μέρος από την δημοσιότητα και την εγχώρια επικαιρότητα. Με αποτέλεσμα για τον λόγο αυτό (άλλωστε κυβέρνηση είναι το ΠαΣοΚ) να περάσει κάπως πιο δεύτερη, η ορκωμοσία του νέου βουλευτή Καστοριάς της Νέας Δημοκρατίας κ. Ζήση Τζηκαλάγια. Ο οποίος, σε σύγκριση με τον βουλευτή του ΠαΣοΚ, πολιτικά είναι (πιο) αυτοδημιούργητος. Πριν φθάσει να εκλεγεί βουλευτής δοκιμάστηκε σε αυθεντική διαδρομή στα κοινωνικά, επιστημονικά και πολιτικά πράγματα της Καστοριάς. Και πάντως δείχνει να κομίζει διαφορετική νοοτροπία απ’ αυτή του βουλευτή του ΠαΣοΚ.

Δεδομένου ότι οι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας στην Καστοριά (εν αντιθέσει με τους ψηφοφόρους του ΠαΣοΚ), δεν υπηρετούν την μοναδικότητα κανενός, δεν φοβούνται, ούτε πτοούνται, και αλλάζουν βουλευτές, ενίοτε αμέσως, η περίπτωση του κ. Ζήση Τζηκαλάγια, που θα έχει αρκετό χρόνο μπροστά του για να αποκτήσει βουλευτική εμπειρία από τα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είναι πολύ ενδιαφέρουσα.

Αντικαθιστά την απελθούσα τ. βουλευτή κ. Παρασκευή Μπουζάλη, που αναδείχθηκε για (μόνο) δυο χρόνια στο ύπατο πολιτικό αξίωμα του νομού, και δη σε περίοδο κυβερνητική για την Νέα Δημοκρατία, προβάλλοντας από το βιογραφικό (;) της σημείωμα κυρίως ό,τι γυάλιζε και ό,τι θα μπορούσε να εντυπωσιάσει με επίπεδη πολιτική σκέψη: χρήμα, επιτυχίες, ομορφιά, υψηλές σπουδές. Συστήθηκε ως αυθεντία. Δεν είναι υπερβολή να τονιστεί ότι η εκπομπή «Κυριακή στο Χωριό» πλησιάζει τους θαμώνες και τους θεατές της πιο δημιουργικά και ισότιμα. Η εικόνα της που προτίμησε να διαδίδει η ίδια, ήταν κάπως επιδερμική. Με αποτέλεσμα να κυριαρχεί στο image της και να επισκιάζει την(όση) ουσιαστική προσφορά της.

Με τις έννοιες αυτές, χωρίς να έχει προσποιηθεί κανένα superman, χωρίς να ισχυριστεί ότι τον θαυμάζουν στις ΗΠΑ, ο κ. Ζήσης Τζηκαλάγιας προσπαθεί να ενσαρκώσει τον τύπο του βουλευτή που χρειάζεται η Καστοριά: Να είναι προσγειωμένος, έντιμος, εργατικός, συναινετικός, ενωτικός. Αν κοντά σε αυτά αποκτήσει σαφές, τολμηρό αλλά και ρεαλιστικό όραμα, αυτό θα είναι ακόμη καλλίτερο για τον τόπο. Και στις επόμενες εκλογές, μπορεί να αποδειχθεί καλλίτερο ακόμη και για τον ίδιο. Αρκεί να αποφύγει τα λάθη των προκατόχων του. Ένα από τα οποία ήταν η ακατασχετολογία.

Αρκεί δηλαδή να ενεργεί με το μέτρο και την λογική του μέσου ανθρώπου. Και να μην επαναπαυθεί ποτέ, σ’ αυτό που πολλοί πολιτικοί νομίζουν. Ότι η μοίρα της Καστοριάς εξαρτάται από το πεπρωμένο τους. Διότι η αλήθεια είναι ότι πράγματι εξαρτάται. Πλην όμως αυτή είναι μια λεπτομέρεια, για την οποία οι πολιτικοί συνήθως βεβαιώνονται κάπως αργά. Και συγκεκριμένα μόλις ο λαός τους δείξει την έξοδο.