13.11.09

ΟΔΟΣ: Πολιτικές αντιλήψεις

Εκτεταμένες φαίνονται να είναι -τουλάχιστον προς το παρόν, οι βαρειές συνέπειες της μεγάλης εκλογικής ήττας της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου 2009. Με αποτέλεσμα οι (αργές) εξελίξεις στο κόμμα αυτό (που πέρασε από την δόξα στην ανυποληψία σε χρόνο ρεκόρ), να αποσπούν αρκετό από το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης. Η παραίτηση του κ. Κωνσταντίνου Καραμανλή καθώς και η εξαγγελία έκτακτου συνεδρίου για τις 7 Νοεμβρίου με σκοπό την εκλογή νέου προέδρου, σηματοδοτούν τις εξελίξεις.

Το γεγονός ότι στην Καστοριά, η τ. βουλευτής κ. Παρασκευή Μπουζάλη αμφισβητώντας έμμεσα το εκλογικό αποτέλεσμα ζήτησε από τις (δικαστικές) αρχές νέα καταμέτρηση των σταυρών προτιμήσεως, ελπίζοντας προφανώς ότι μπορεί να έγιναν περί τα 300 λάθη (!!) σε βάρος της και υπέρ του νέου βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ. Ζήση Τζηκαλάγια, αποδεικνύει για μια ακόμη φορά το μάλλον ρηχό επίπεδο του εγχώριου πολιτικού πολιτισμού. Και την ανεπάρκεια του πολιτικού λόγου. Το κλίμα αυτό επιτρέπει στους χαμένους των εκλογών, να ελπίζουν σε ανατροπές και αναδρομές, σε αναστάσεις και παλινορθώσεις, contra στην βούληση του εκλογικού σώματος και το αυθεντικό αποτέλεσμα της κάλπης. Όπως ήταν αναμενόμενο, η διαδικασία της επανακατεμέτρησης των ψηφοδελτίων 147 συνολικά εκλογικών τμημάτων, δεν ανέτρεψε κανένα αποτέλεσμα. Και έτσι, αποδείχθηκαν μάταιες και αυτές οι ελπίδες. Απομένει να διαπιστωθεί αν το εκλογικό αποτέλεσμα προσβληθεί δικαστικά.

Οι αντιδράσεις της κ. Παρασκευής Μπουζάλη, είναι βεβαίως σε ένα βαθμό κατανοητό. Διότι σε όσους έχουν επενδύσει χρόνο, χρήμα και προσπάθεια, σε όσους έχουν αναλώσει και αναλωθεί, πιστεύοντας ότι είναι οι καταλληλότεροι, ή και ικανότεροι, ένα αρνητικό εκλογικό αποτέλεσμα, είναι φυσικό, να προκαλεί ένα είδος σοκ.
Άλλωστε σ’ αυτές τις περιπτώσεις η επιρροή του στενού πολιτικού περιβάλλοντος, δεν είναι πάντα η καλύτερη. Όμως, οι αντιδράσεις της κ. Μπουζάλη, εξεταζόμενες πιο γενικά, εντάσσονται στο κλίμα αναβρασμού και αλληλοϋπονόμευσης που επικρατεί στα εσωτερικά του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας. Εν όψει της (δεύτερης) μετακαραμανλικής περιόδου.

Οι εργασίες του συνεδρίου για την εκλογή του νέου προέδρου του κόμματος, αναμένεται να έχουν καθοριστική σημασία. Τόσο για τα εσωκομματικά ζητήματα και τις προσωπικές αντιπαραθέσεις, καθώς και για την τύχη της Νέας Δημοκρατίας στο εγγύς μέλλον, όσο και για τον επαναπροσδιορισμό της ποιότητας και του εύρους της Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Τυχόν διαδοχή στην Νέα Δημοκρατία του διαδόχου από διάδοχο, με ένα super διάδοχο ως πρωθυπουργό, δηλαδή η τυχόν περαιτέρω κληρονομική εφαρμογή της Δημοκρατίας και της κομματικής νομιμότητας στην Ελλάδα, θα είναι πηγή όσων κακών αναμένονται να συμβούν στα δύο μεγάλα κόμματα τα αμέσως επόμενα χρόνια και θα σηματοδοτήσουν ένα πλήρες ναυάγιο: Την αποτυχία της χώρας, 35 χρόνια μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας και την κατάργηση του βασιλικού θεσμού, να ξεπεράσει τις ιστορικές ανασφάλειες του ελληνικού λαού, τον θρύλο του μαρμαρωμένου βασιλιά και τα κυκλώματα των αυλικών και των τιμαρίων, ώστε να απολαύσει πλήρη και αυθεντική Δημοκρατία.

Στην Ισπανία και την Πορτογαλία, χώρες στις οποίες αποκαταστάθηκε η Δημοκρατία από τα δικτατορικά τους καθεστώτα αργότερα από την Ελλάδα, χώρες που εντάχθηκαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση ύστερα από την Ελλάδα, και επομένως έχουν ένα αντίστοιχο πολιτικό παρελθόν, οι καταστάσεις που βιώνει η Ελλάδα, η κοιτίδα υποτίθεται της Δημοκρατίας, δηλαδή η διαδοχή και ανταλλαγή ηγεσιών, πρωθυπουργιών και κομμάτων μεταξύ των παιδιών και συγγενών των πολιτικών, είναι απλά, αδιανόητη. Μόνο στην Ελλάδα, την Κούβα, την Συρία και φυσικά την Λιβύη, τα παιδιά των πολιτικών θεωρούν περίπου φυσικό τους (κληρονομικό) δικαίωμα την εξουσία των γονιών τους.

Εξ αιτίας αυτής της αλλόκοτης αντίληψης για την Δημοκρατία, δίνεται η αφορμή σε φωνές που απηχούν αναχρονιστικές πολιτικές αντιλήψεις, να εμπλουτίζουν την ρητορική τους με επιχειρήματα κατά της κληρονομικότητας και των τίτλων κομματικής ευγένειας. Επιτρέπουν στα πολιτικά άκρα να εμφανίζονται ως (μονοπωλιακοί) εγγυητές της λαϊκής κυριαρχίας. Με λίγα λόγια, τα δύο μεγάλα αστικά κόμματα, βάζουν τον λύκο να φυλάει το μαντρί της Δημοκρατίας. Και προκειμένου να μην χάσουν τα προνόμιά τους οι γόνοι και οι απόγονοι, δεν κάνουν ούτε ένα βήμα πίσω, ούτε μια παραχώρηση. Ύστερα απ’ όλα αυτά που συμβαίνουν επί τόσα χρόνια και παραδειγματίζουν κάκιστα τον ελληνικό λαό, η αγωνία της κ. Παρασκευής Μπουζάλη και η προσπάθειά της να μεταθέσει τον προεκλογικό στίβο σε άγονες και ατελέσφορες διαδικασίες, μοιάζει (συγκριτικά) με απλό, συμπαθές πταίσμα. Έστω κι’ αν δεν είναι.

Γι’ αυτούς τους λόγους, και άλλα πολλά, η αναμενόμενη εκλογή νέου προέδρου στην Νέα Δημοκρατία, έχει μεγάλη σημασία. Ήταν 11 Νοεμβρίου 2007, όταν δυο χρόνια πριν, το ΠαΣοΚ αποφάσισε να διατηρήσει το κόμμα ως υπόθεση των Παπανδρέου. Το αποτέλεσμα των εκλογών της προπερασμένης Κυριακής, όπως ήταν αναμενόμενο, καθορίστηκε από αυτή την πραγματικότητα. Και θα είναι τώρα 7 Νοεμβρίου 2009 όταν δυο χρόνια μετά, η Νέα Δημοκρατία θα αποφασίσει αν θα συνεχίσει τον εκδημοκρατισμό της χώρας όπως τον οραματίσθηκε ο ιδρυτής της, ή όχι.

Στις αμέσως επόμενες ημέρες (ως την Πέμπτη που κυκλοφορεί η εφημερίδα) που θα υποβληθούν οι υποψηφιότητες και θα αρχίσουν να αποκαλύπτονται τα ρεύματα σε παρασκήνια και προσκήνια, όλα θα γίνουν πιο κατανοητά και φανερά.
Μέχρι τότε η τρέχουσα επικαιρότητα της Νέας Δημοκρατίας, θα επισκιάζει κατά κάποιο τρόπο την πορεία της νεαρής κυβέρνησης του υπό τον κ. Γεώργιο Παπανδρέου ΠαΣοΚ, καθώς και τις κάπως υπερβολικές προσδοκίες που καλλιεργούνται γι’ αυτή, τα πρόσωπα και τα αποτελέσματα της πολιτικής που θα εφαρμόσει.



.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ