30.11.09

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

«Ψυχή Βαθιά»

Κύριε Μπαϊρακτάρη,

Κατ’ αρχήν θέλω να σας ευχαριστήσω για τη φιλοξενία που μου παρέχετε στην τόσο ενδιαφέρουσα εφημερίδα σας. Είναι ίσως ένα κατάλοιπο, ένα ξέσπασμα, μια έκφραση οργής; θυμού; λύπης; Και μια που πέρασε μεν η «ευτυχής» εποχή του μονοδιάστατου τηλεβόα της Ε.Π.Ο.Ν τον οποίο με περισσό φανατισμό (τι κρίμα) αλλά και απέραντη πίστη στο δίκαιο (;) αγώνα μας χειριζόμουνα, τώρα βρίσκω διέξοδο στην εφημερίδα σας η οποία μου παρέχει την δυνατότητα να εκφραστώ ελεύθερα. Σας ευχαριστώ.
«Ψυχή Βαθιά» λοιπόν και ας έχουν περάσει έκτοτε εξήντα τόσα χρόνια, και ας κουβαλάω από την Γυάρο τη χρόνια αναπνευστική πνευμονοπάθειά μου (ΧΑΠ) παράσημο συνέπειάς, και ας έχει χυθεί τόσο αίμα άδικα, και ας έχει ρεύσει τόση μελανή μελάνη από χρυσούς και χρυσοπληρωμένους αργυρώνητους κονδυλοφόρους που παραχάραξαν την ιστορία, τυμβωρυχώντας ασεβείς και αδιάντροποι, διεκδικώντας και το ιστορικό αλάθητο οι χρυσοκάνθαροι.

«Ψυχή Βαθιά» λοιπόν. Βέβαια, δεν είδα και δεν μπορώ να κρίνω την κινηματογραφική δημιουργία του αναγνωρισμένου σκηνοθέτη κύριου Π. Βούλγαρη. Πρώτον διότι στερούμαι παντελώς σκηνοθετικών γνώσεων και ταλέντου. Δεύτερον διότι την εποχή εκείνη 1947-1952 στη Γυάρο και 1952-1954 στο Γεντί Κουλέ κλπ. κλπ. δεν είχα (δεν είχαμε εννοώ) ούτε εφημερίδα, ούτε ραδιόφωνο να μάθουμε ή να ακούσουμε τι γίνεται εκεί πάνω. Κάτι μας έλεγαν οι δήμιοί μας για κάποια 6η Ολομέλεια και το ξεπούλημα της Μακεδονίας, αλλά εμείς δεν τους πιστεύαμε γιατί δεν μας ενημέρωναν σχετικά οι ινστρούκτορές μας…
«Ψυχή Βαθιά». Έτσι συνεχίσαμε τον αγώνα βουτηγμένοι στην ευτυχή μας πλάνη, παραπλανημένοι παραπλανώντας, μέχρι και σήμερα, όσοι βέβαια από μας δεν είχαν τα κότσια να απαλλαγούν από το «ζωτικό τους ψεύδος» (ρήση του κ. Καστοριάδη) στο οποίο εξακολουθούν να είναι εγκλωβισμένοι, ή βολεμένοι ανεπάγγελτοι κομματικοί επαγγελματίες, τουτέστιν προοδευτικοί αλλά μη προοδευμένοι…

«Ψυχή Βαθιά». Εξοργίστηκα όμως με κάποια πονηρά δημοσιεύματα όπου δολίως και εσκεμμένως κάποιοι κονδυλοφόροι (ανώνυμοι βέβαια) ανακατεύουν Ε.Λ.Α.Σ., με Δ.Σ.Ε., και εγώ ο Γιάννης Εύδος, σύνδεσμος του 28ου Συντάγματος του Ε.Λ.Α.Σ. ξερνάω από αηδία, ελπίζοντας ότι σύντομα θα τους δώσω την απάντηση που τους χρειάζεται.
Την δημιουργία του σκηνοθέτη κύριου Π. Βούλγαρη «Ψυχή Βαθιά» δεν την είδα, σέβομαι, βέβαια, την προσπάθειά του. Φαντάζομαι όμως ότι θα συμπεριλαμβάνει και εκείνη την τραγική στιγμή (την οποία επίσης δεν είδα) αλλά είδαν και έζησαν οι Καστοριανοί, και χιλιάδες ξεριζωμένοι του διχασμού από τα γύρω χωριά που βρήκαν καταφύγιο στην Καστοριά, όταν ο Δ.Σ.Ε. είχε βάλει στο στόχαστρό του αθώους πολίτες που διασκέδαζαν ανέμελοι στο εξοχικό κέντρο «Έλλη», (στη θέση του σημερινού πνευματικού κέντρου Καστοριάς), και άλλοι οι περισσότεροι που σουλατσάριζαν απέξω στον Αϊ Θανάση και απολάμβαναν το θέαμα, με το σχετικό επαρχιώτικο κουτσομπολιό, όταν…
Δεν θα χρειαζόταν το ταλέντο του σκηνοθέτη, η σκηνή παραμένει ακόμα ζωντανή στη μνήμη όσων την έζησαν και δεν χρειάζονται κομπάρσοι να την απαθανατίσουν, όπου μέσα στην ευωχία της βραδιάς και υπό τους ήχους ορχήστρας συνωθούνται χορεύοντας ευτυχείς στην πίστα, σκάνε οι οβίδες του Δ.Σ.Ε. από τα κανόνια που είναι στημένα απέναντι στο Μπίκοβικ. Κόσμος με την ψυχή στο στόμα, ανάκατοι, μπάντα, γκαρσόν, τραπέζια, πιάτα, τύμπανα, ποτά χύμα, όλα κουτρουβαλάν στον γκρεμό προς την λίμνη, φρίκη… «Ψυχή Βαθιά».

Γιάννης Εύδος

.

1 σχόλιο:

  1. Πρόσφατα ξαναείδα το ντοκυμανταίρ του Ρένου Αποστολίδη- Ο εμφύλιος μέσα μας- και για να είμαι ειλικρινής δεν τον πολυπήγαινα τον Ρένο. Τελικά ήξερε πολλά. Κάθε τόσο αναφέρει τη λέξη στο απυροβλήτο. Αυτοί που ήσαν στα ξερονήσια,θέλω να ειπώ ήταν στο απυρόβλητο και επέζησαν και μερικοί μετεμφυλιακά μεγαλούργησαν.Στο ντοκυμανταίρ επίσης του ΔΣ που κυκλοφόρησε ο Ριζοσπάστης στο 36΄της διαδρομής κρέμονται στο τοίχο τρία ποτραίτα στο σημείο εκείνο που αναγγέλλεται μεσούντος Αυγούστου 1948 η προσωρινή Κυβέρνηση του Βουνού, του Σαντάσκυ και του Ντέλτσεφ. Η ζωή μας έφθασε στο ναδίρ επάνω στο Μάγκοβιτς (Γεροβίτσι ή Γκράουρο- το φοβερό δίζυγο βουνό) αναφέρει ο Ρένος Αποστολίδης. Το κραυγαλέο ερώτημα είναι τι θα γίνονταν, αν ο Τίτο δεν διαφοροποιούνταν απο τη Σοβετική Ένωση! Ο πόλεμος θα παρατείνονταν και πιοί τελικά θα νοιάζονταν για κάποιους νομούς μακρυά του Θερμαίου κόλπου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ