ΟΔΟΣ: Απαιτήσεις των συνοριακών αρχών της γείτονος

Το παρακάτω περιστατικό, συνέβη (κι’ αυτό) και θα μπορούσε να είναι απίστευτο, αν δεν ήταν πέρα για πέρα αληθινό: Τουριστικό λεωφορείο με επιβάτες από ΚΑΠΗ μεγάλου Δήμου του νομού Καστοριάς με προορισμό το Μοναστήρι των Σκοπίων, για ημερήσια εκδρομή, σταματά για έλεγχο διαβατηρίων στο τελωνείο της Νίκης στην Φλώρινα. Οι επιβάτες (μέλη του ΚΑΠΗ) επιδεικνύουν τα διαβατήριά τους, όταν ξαφνικά ο κρατικός υπάλληλος της γειτονικής χώρας ελέγχοντας το διαβατήριο ενός ιερέα που συμμετέχει στο γκρουπ, απαιτεί απ΄ αυτόν να βγάλει το ράσο, απειλώντας, ότι σε διαφορετική περίπτωση δεν θα επιτρέψει την είσοδο του, στην FYRoM.

Πρωτοφανές και πρωτάκουστο, για οποιαδήποτε χώρα και ειδικά χριστιανική. Το ενδεικτικό περιστατικό ταπείνωσης (ισοδυναμεί με ηθικό βασανιστήριο) είναι ακόμη πιο απίστευτο μια και συνέβη σε μια χώρα σαν τα Σκόπια. Η οποία «διαμαρτύρεται» και καταγγέλλει την Ελλάδα επειδή δεν της αναγνωρίζεται το δικαίωμα του εθνικού αυτοπροσδιορισμού των κατοίκων της καθώς και άλλων εκτός των συνόρων της (ως... «Μακεντόνσκι»).

Πρωτοφανές όμως και πρωτάκουστο, διότι προφανώς από (ακατανόητη) επιπολαιότητα, ίσως και από άγνοια, οι απαιτήσεις του τελωνειακού, ικανοποιήθηκαν. Ο ιερέας υποχώρησε. Έβγαλε ησύχως το ράσο. Και η εκδρομή συνεχίστηκε «κανονικά», με βαρύ όμως τίμημα.

Με αφορμή και αυτό το απίστευτο συμβάν, ίσως θα έπρεπε να αναρωτηθούν οι διοργανωτές αυτών των εξωτικών εξορμήσεων στο Μοναστήρι και τα λοιπά Σκόπια, αν αξίζει πια και τόσος κόπος (αλλά και υποχωρήσεις και ταπεινώσεις) για να επισκεφθεί κάποιος τον «παράδεισο» των γειτόνων.

Από την άλλη, εγείρονται ερωτήματα για την ποσότητα του σθένους, καθώς και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, αυτών που υποχωρούν τόσο εύκολα στις παράλογες και οπωσδήποτε παράνομες απαιτήσεις των συνοριακών αρχών της γείτονος. Όταν μάλιστα οι ιερωμένοι (κυρίως οι κληρικοί ανώτατης βαθμίδας) από τους κυριακάτικους άμβωνες κουνούν το δάκτυλο στις ελληνικές κυβερνήσεις ασκώντας κριτική για την υποχωρητικότητά τους, πως είναι δυνατόν να υποκύπτουν τόσο εύκολα, για μια εκδρομή λίγων ωρών στο έδαφος των Σκοπίων; Μιας χώρας που επιδιώκει να εισέλθει στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ. Και επιμένει να συκοφαντεί την Ελλάδα.

Δεν σκέφτηκαν καθόλου να πουν ένα βροντερό ΟΧΙ και να γυρίσουν πίσω; Θα χάνανε βέβαια την κατά-πληκτική εμπειρία να γνωρίσουν την γείτονα χώρα, αλλά θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι αυτοί τουλάχιστον, δεν υποχώρησαν. Κανείς δεν απαιτεί να γίνει κάποιος Παπαφλέσσας, αλλά τόσο πολύ ξεχάστηκαν τα ωραία, τα λόγια τα μεγάλα για την Μακεδονία;