ΒΑΣΙΛΗ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ: Καιρός ήταν...

Δεν θα πρέπει να περάσει, απαρατήρητο. Δεν πρέπει να το αφήσουμε να προσπεράσει έτσι, όπως περνούν τόσα και τόσα γεγονότα καθημερινά. Που άλλα μας δυσαρεστούν σε κάποιο βαθμό, άλλα μας χαροποιούν λιγότερο ή περισσότερο. Πρέπει κατά την άποψή μου να σταθούμε λίγο περισσότερο σ’ αυτό το γεγονός.
Είναι πολιτικό γεγονός, όμως όλοι οι Καστοριανοί (εννοώ όλους τους συμπατριώτες του νομού μας), πρέπει να αφήσουμε τις κομματικές ταυτότητές μας στην άκρη και να το χαρούμε. Να το χαρούμε θα έλεγα λίγο παρατεταμένα.
Όπως γίνεται κατανοητό πρόκειται για την ψήφιση από τους νέους βουλευτές για πρόεδρο της Βουλής του συμπατριώτη μας βουλευτή Φίλιππο Πετσάλνικο. Δεν είναι τυχαίο. Και προς Θεού μη θεωρηθεί τέτοιο! Είναι ιδιαίτερη τιμή για την Καστοριά από πολλές απόψεις, που κάποιες μπορεί να θιγούν πιο κάτω.

Θα αρχίσω από τους προκατόχους του δικού μας Φίλιππα για να φανεί σε σύγκριση το μέγεθος της τιμής για το νομό μας, για την Καστοριά. Προϋπήρξαν πολιτικοί άνδρες με γενικότερη προβολή αλλά και επιρροή πανελλήνιας εμβέλειας θα πρόσθετα.
Να θυμίσω: Τον Ροδόπουλο, με πολλές τετραετίες στο ενεργητικό του, τον Παπακωνσταντίνου επίσης, τον Αλευρά, τον Τσαλδάρη, τον κ. Κακλαμάνη, την κ. Ψαρούδα-Μπενάκη και τελευταίο τον κ. Σιούφα, που τον βλέπουμε ακόμη και αυτόν τον καιρό να παίζει σημαντικό ρόλο σε πολιτικά τεκταινόμενα σε μεγάλο πολιτικό χώρο!
Να θυμίσω επίσης, όσο αφορά την προβλεπόμενη από το Σύνταγμα σειρά πρωτοκόλλου: 1ος: ο πρόεδρος της Δημοκρατίας. 2ος: ο πρωθυπουργός της χώρας. 3ος: ο πρόεδρος της Βουλής. 4ος: ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Δηλαδή σε περίπτωση επίσημης εμφάνισης θα ακολουθεί το δικό μας Φίλιππο Πετσάλνικο, όποιος με το καλό αναδειχθεί πρόεδρος της Ν.Δ.
Πάντοτε γκρινιάζαμε πως η Κοζάνη τα παίρνει όλα, και αγνοούν την Καστοριά. Μπορεί η Κοζάνη να έχει δύο… πρωτοκλασσάτους υπουργούς, όμως και αυτοί τώρα θα… υποκλίνονται στο δικό μας.

Ανατρέχοντας στο παρελθόν (από μικρός παρακολουθούσα τα πολιτικά) για να ανακαλύψω περίπτωση αξιοποίησης, πολιτικών μας, βρίσκω στην προπολεμική περίοδο τον αείμνηστο Ιωάννη Βαλαλά, υπουργό σε κυβέρνηση του Ελευθ. Βενιζέλου.
Μετά από πολλά χρόνια βρίσκουμε τον Παπαλαζάρου για μικρό χρονικό διάστημα υπουργό Β. Ελλάδος (τότε), επί Πρωθυπουργίας Γ. Παπανδρέου, που έπεσε με όχι δημοκρατικό τρόπο.
Θεωρώ χρήσιμο αλλά και κάτι σαν χρέος (γνώρισα λίγο τον άνδρα, ήταν φίλος του, απ’ τους πολλούς στην Καστοριά, ο θείος μου Ζήσης Σαμαράς) να αναφέρω πως ο Ζήσης Παπαλαζάρου έδειξε με το πιο μεγαλόψυχο ουσιαστικό και πρακτικό τρόπο την μεγάλη αγάπη του για την Καστοριά και τους Καστοριανούς αφήνοντας την σημαντική περιουσία του στον δήμο.
Και φθάνουμε στην μεταπολιτευτική περίοδο για να συναντήσουμε στη κυβέρνηση, με πρωθυπουργό του κ. Μητσοτάκη, υφυπουργό παρά τω πρωθυπουργώ, αν δεν κάνω λάθος, τον κ. Σημαιοφορίδη.
Και τα τελευταία χρόνια τον κ. Φίλιππο Πετσάλνικο να περνάει από υπουργείο σε υπουργείο με πρωθυπουργούς τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον κ. Κ. Σημίτη.

Στο σημείο αυτό δεν ξεχνώ και δεν μπορώ να μη αναφέρω ένα πρόσωπο σπουδαίο, αξιόλογο μια προσωπικότητα ιδιαίτερη που έπαιξε ρόλο στα πολιτικά πράγματα της Καστοριάς αφού έβγαινε για πολλές τετραετίες βουλευτής της. Πρόκειται για τον αείμνηστο Παναγιώτη Γυόκα.
Ο Παναγιώτης Γυόκας νέος υπήρξε… επαναστάτης.
Όμως με τον καιρό και με τις εξελίξεις στην χώρα προσχώρησε στην ΕΡΕ, κάτω όμως από το κλίμα τον αξιόλογου Π. Κανελόπουλου (συνέπιπταν πνευματικά).
Έτσι σε μια κυβέρνηση, του Κανελόπουλου μιας εβδομάδας, ή 10 ημερών, είχε δοθεί στον Παναγιώτη υπουργείο ή υφυπουργείο. Δεν θυμάμαι ή δεν είχα πάρει είδηση (πολύ νέος) πως προέκυψε και πότε ακριβώς (ήρθε, απήλθε χωρίς ίχνος στίγματος).
Χαριτολογώντας έλεγα πως έγινε για να χρισθεί στον μετέπειτα πολιτικό χρόνο ο άτυχος Κανελόπουλος «τέως πρωθυπουργός».
Για τον Παναγιώτη Γυόκα έχω την άποψη πως ήταν ο πιο μορφωμένος, ή έστω μεταξύ των πιο μορφωμένων, και πιο καταρτισμένος και ενημερωμένος βουλευτής των περιόδων του υπήρξε στην Βουλή. Και όμως δεν του δόθηκε υπουργική θέση.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, σαν πρωθυπουργός το 1977 τον είχε χρήσει ειδικό για τις σχέσεις της χώρας μας με την ΕΟΚ (τότε) πριν μπει σ’ αυτήν η Ελλάδα, λόγω των γνώσεών του, νομικών (ήταν δικηγόρος) αλλά και οικονομικών, χωρίς όμως κάποιο τίτλο. Ήταν μια αδικία και για τον Παναγιώτη Γυόκα και για την Καστοριά στο πρόσωπό του.
Η αναδρομή μου αυτή στο παρελθόν δείχνει ακριβώς την αξία του τωρινού γεγονότος δηλαδή ο βουλευτής της Καστοριάς, ο κ. Φίλιππος Πετσάλνικος να είναι πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων.
Στην εξέλιξη αυτή διακρίνω πολλά καλά σημάδια για την Καστοριά (τον νομό). Πέρα από το ηθικό μέρος, της χαράς, της ικανοποίησης, θα πρέπει να υπάρξουν και πρακτικά καλά αποτελέσματα. Σκέπτομαι π. χ. αν κατευθύνεται από το κέντρο μια ευνοϊκή ενέργεια προς το νομό μας, δεν θα τολμηθεί να αλλάξει κατεύθυνση (γινόταν).
Αν πρόκειται να προχωρήσει κάτι καλό, για γειτονικούς χώρους, δεν θα είναι εύκολο να παραμεληθεί η Καστοριά.
Και βέβαια οι σίγουρα ευγενικές παρεμβάσεις του προέδρου για προώθηση δίκαιων αιτημάτων ή λύση χρόνιων προβλημάτων (όσο επιτρέπουν οι εκάστοτε συνθήκες) προς τους αρμοδίους, ασφαλώς θα έχουν «ευήκοον ους», δηλαδή δεν θα μπαίνουν εύκολα στην μπάντα.
Ακόμη θα τολμήσω να προβλέψω και ευνοϊκές εξελίξεις στα πολιτικά πράγματα της Καστοριάς (πάντα εννοώ τον νομό μας).

Θα κλείσω αυτό το… αισιόδοξο, ευδιάθετο και καλοπροαίρετο πόνημά μου για τον δικό μας πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων τον κ. Φίλιππου Πετσάλνικου εκφράζοντας δύο αδυναμίες μου για το τόπο μας.
Ας έχει υπόψη του το ηθικό χρέος μας, κατά την άποψη πολλών αξιόλογων συμπατριωτών μας, για την δημιουργία ενός μνημείου της ιστορικής μάχης της 15ης Απριλίου 1941 και των ηρωϊκών νεκρών αξιωματικών και οπλιτών που δόξασαν την Ελλάδα στα μάτια των… «σιδηρόφρακτων» Γερμανών.
Και ακόμη ας ιδεί με καλό μάτι το τούνελ της Κλεισούρας και ας βοηθήσει στην επίσπευση της κατασκευής του.
Τα πλεονεκτήματα για όλο το νομό θα είναι πολλά, θα κουράσω αν τα απαριθμήσω (και για τα χωριά μας).