ΛΑΖΑΡΟΥ Γ. ΝΙΚΗΦΟΡΙΔΗ: Ποιός πατριωτισμός;

τιμιώτερον και σεμνότερον η Πατρίς...

Από τον φετινό εορτασμό της διπλής επετείου της 25ης Μαρτίου 1821 ας κάνουμε όλοι και δή οι πολιτικοί μας μια νέα καλήν αρχή. Να μη μείνουμε μόνο στα εξωτερικά και ειθισμένα της εορτής (πανηρυρικοί λόγοι -ομιλίες με εκθείαση των λόγων και των πράξεων των Αγωνιστών του '21, έπαρση Σημαίας (που και αυτήν την απλή υποχρέωση οι πλείστοι την ξεχνούν ή την παραβλέπουν), με επίσημες δοξολογίες και παρελάσεις και τα συναφή. Και αυτά χρειάζεται να τηρούνται και να τελούνται κατά τον πανηγυρικότερο τρόπο, κατά το ειωθός.

Αποκτά όμως ο πανηγυρισμός της εθνικής επετείου ουσία και αξία, αν ενστερνισθούμε πραγματικά όλοι μας τα όσα εξαίρουμε και επαινούμε καλά έργα και τον πατριωτισμό των πατέρων του '21. Θυμίζουμε και τονίζουμε τις αρετές των, την πίστη και αφοσίωση στην Ορθοδοξία και στην Πατρίδα, την αγάπη στην Ελευθερία, τιμή και αξιοπρέπεια, την αυτοθυσία τους, τον παραμερισμό του ατομικού χάριν του γενικού συμφέροντος -έξοχα τότε ελληνικά γνωρίσματα- τον αγνό γενικώς Πατριωτισμό.

Το ερώτημα είναι αν στον σύγχρονο Έλληνα, στους πολλούς, σ' εμάς, γίνονται αυτά πίστη και βίωμα εν τη πράξει μόνιμο, και δεν μένουν ως εκδηλώματα στιγμιαίας, προσωρινής εθνικής συγκινήσεως, δηλ. μόνο στην σφαίρα του συναισθήματος, όσο και αν αυτό είναι αληθινό. Όπως στην δογματική της Ορθοδοξίας παραδοχή και ερμηνεία ότι «η πίστις άνευ έργων νεκρά εστί» , γιατί να μη γίνεται τούτο επωφελές δίδαγμα και οίακας ασφαλής και στον υπόλοιπο εθνικοκοινωνικό και κοινωνικοπολιτικό βίο μας;

Σήμερα δεν απαιτεί κανείς και καμιά ανάγκη -τω Θεώ δόξα- από εμάς θυσία και αγώνα «εν όπλοις» στο μέτωπο (όπως το 1940). Μεσούσης της δεινής κρίσεως εδώ και δύο-τρία χρόνια και διαπιστωμένων από όλους μας των πολλών, δυστυχώς, αιτίων και αρνητικών συνθηκών, που όλα μας έσπρωξαν στο σύνορο της καταρρεύσεως, στη δύσκολη αυτή κατάσταση που αντιμετωπίζουμε , ας κάνουμε μια νέα καλήν αρχή. Να εμπεδώσουμε όλοι –και ιδίως οι επιδιδόμενοι στα κοινά- στο καλύτερο και βαθύτερο στοιχείο του εαυτού μας- στην συνείδηση εννοώ- ένα νέον, αγνό πατριωτισμό, ο οποίος ως πυξίδα λαμπρή να μας οδηγήσει στην ορμή προς τα εμπρός, όχι τώρα προς κατανίκωση τυράννων Οθωμανών, αλλά τυράννων, που ακούουν στο όνομα φιλαυτία, ιδιοτέλεια, φιλοχρηματία. Αυτά αφορούν και αναφέρονται κυρίως σε όσους διαχειρίζονται δημόσιο χρήμα, το οποίο όμως έχει προορισμό την εξυπηρέτηση όλων των πολιτών και την ανακούφιση και την εκτέλεση έργων του γενικού συμφέροντος.

Έτσι η πατρίδα μας Ελλάς να εύρει και πάλιν αίγλη και υπερηφάνεια με βελτίωση και ανόρθωση της οικονομίας της, αλλά κυρίως με το εύκρατο κλίμα της τιμιότητος και της ευνομίας. Να αποκτήσουμε όλοι οντότητα με την κατάλληλη παιδεία, που θα εκριζώσουμε από την ζωή μας την σαπρία, την εξαχρείωση και την εκτεταμένη σήμερα διαφθορά, ώστε να επικρατήσει στην ελληνική κοινωνία παντού διαφάνεια, δουλειά τίμια και δικαιοσύνη, όροι που υπόσχονται ισονομία και ευημερία. Οι πολιτικοί μας ας αναβλέψουν αντλώντας παραδείγματα υψηλά από το ήθος και τις πράξεις των πατέρων Αγωνιστών του '21 και δημιουργών Ελευθέρου και Ανεξαρτήτου Ελληνικού Κράτους, αλλά και των μεταγενεστέρων γενεών, που και αυτές συνέβαλαν στο μεγάλωμα της Ελλάδος και την ανάδειξή της με αναγνώριση στα πεπολιτισμένα έθνη.

Ο Μάρκος Μπότσαρης -μπρος στο δράμα των πολιορκημένων Μεσολογγιτών και στις έριδες από φιλοπρωτία, ενώπιον λαού και επισήμων προκρίτων έσχισε το χαρτί- δίπλωμα- εξουσίας εκστομίσας την περιώνυμη φράση: Στον αγώνα κατά του εχθρού θα φανεί αύριο του καθενός η ικανότητα και η προσφορά. Ο Ιω. Καποδίστριας – το εκλεκτό τέκνο της Πατρίδος- ως κυβερνήτης -με την γνωστή του ανιδιοτέλεια, λιτότητα και θερμή φιλοπατρία, τα έδωσε όλα, μαζί και τη ζωή του, για την θεμελίωση κράτους και ανόρθωση της πατρίδας. Ο Χαρ. Τρικούπης διά βίου αγωνίσθηκε για την θεμελίωση καλυτέρου πολιτεύματος – για δημοκρατία- χάριν του λαού και ο Νικόλαος Πλαστήρας απέθανε πτωχός. Δεν είναι ώρα και χώρος εδώ.

Θα μπορούσαμε να στήσομε υπέρλαμπρη πινακοθήκη με ονόματα ανδρών και γυναικών, που με αν-ι-διο-τέ-λεια και με μόνο γνώμονα και μοναδική φιλοδοξία εργάσθηκαν, για να προσφέρουν βοήθεια και ανακούφιση και ευημερία στον λαό. Αυτά τα παραδείγματα χαράσσουν τον τίμιο δρόμο των πολιτικών μας και κυρίως των νέων -την χρυσή ελπίδα του μέλλοντος- που θα εισέλθουν ως νέο αίμα στην πολιτική, ώστε με τον πατριωτισμό αυτής της ποιότητος να γλιτώσει η πατρίδα από το τέλμα και το «ετώσιον1 άχθος» της Κρίσης και να γνωρίσει ημέρες ανόδου και προόδου. Αυτά τα μηνύματα «επαγγέλλονται2» σε όλους μας οι ηρωϊκές μορφές του '21 με την ευκαιρία της φετινής επετείου της 25ης Μαρτίου. Έτσι μόνο και αληθινά τιμούμε το νόημα της εθνικής επετείου και μόνον έτσι αγάλλονται οι ιερές ψυχές των πατέρων μας, που θυσιάσθηκαν για την Ελευθερία και την Πατρίδα.

1: ετώσιον =μάταιο, άλογο, ανωφελές2: επαγγέλλονται (λόγιο ρήμα, σύνηθες και στην εκκλησιαστική γλώσσα)= υπόσχονται, πρβλ. γήν της επαγγελίας.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 21 Μαρτίου 2013, αρ. φύλλου 684