Κυριακή 17-3-2013 μεσημέρι, μια μέρα γλυκιά, ο ήλιος απολαυστικός, η λίμνη γαλήνια, πλήθος κόσμου κυρίως επισκέπτες, αλλά και ντόπιοι περιπατητές αρκετοί. Πού αλλού! Στην παραλία μπροστά από το κτήριο της Περιφερειακής Ενότητας Καστοριάς και λίγο πιο πέρα από τη ΔΟΥ Καστοριάς.
Οι κούνιες γεμάτες του πάρκου από παιδόκοσμο και συνοδούς, αλλά και το πεζοδρόμιο απέναντι ακόμη πιο γεμάτο από τους ξένους επισκέπτες, οι οποίοι θαύμαζαν τα πουλιά που ήταν μαζεμένα στην άκρη, με τα παιχνίδια τους, τις βουτιές, τα πετάγματα τους, αλλά πάλι σήκωναν τον λαιμό τους πάνω από το τσιμέντο, για να αρπάξουν την τροφή, το ψωμί και τους διάφορους σπόρους από τα χέρια των παιδιών, όλο χαρά οι ψυχούλες τους, από ευχαρίστηση και διασκέδαση, ενώ οι γονείς τους με τις φωτογραφικές μηχανές και τα κινητά τηλέφωνα δεν σταματούσαν να βγάζουν αναμνηστικές φωτογραφίες. Αυτό το θέαμα το αντικρίζουμε όλες τις μέρες που έχουμε επισκέπτες. Οι τουρίστες πρώτα σταματούν στο πάρκινγκ και τρέχουν προς την λίμνη, όπου βρίσκεται ο βιότοπος με πολλά είδη και σε χρώματα πουλιά.
Για την τύχη μας αυτό το ξεχωριστό δώρο είναι στο κέντρο της πόλεως και η περιέργεια των ξένων αφάνταστη, γιατί νομίζουν πως βρίσκονται σε ζωολογικό κήπο, συνομιλούν με τη φύση, ακούνε φωνές, κελαηδήματα και ικανοποιούνται, ξεχνιούνται, διασκεδάζουν αρκετή ώρα, χωρίς να πληρώνουν εισιτήριο. Από τον μήνα Σεπτέμβριο μέχρι και τον Μάρτιο η γειτονική μας Θεσ/νίκη και άλλες περιοχές μας επισκέπτονται καθ’ ομάδας τα σαββατοκύριακα, γιατί κατόπιν επισκέπτονται την θάλασσα, ενώ και οι τουρίστες που και αυτοί είναι αρκετοί περνούν όλο τον χρόνο.
Από τον χώρο αυτό σχηματίζεται η πρώτη καλή εντύπωση για την πόλη μας. Να ένα ακόμη σπουδαίο που διαθέτει η περιοχή και την κάνει διαφορετική. Οι βιότοποι συνήθως βρίσκονται σε απομακρυσμένα τοπία (πρόνοια) σε ποτάμια, λίμνες, ακροθαλασσιές απόκρημνες σε χώρους ήσυχους από θορύβους και κάθε είδους ενοχλήσεις ζώων, ανθρώπων κλπ. Στην όμορφη πόλη την πολυχαρισματική, δημιουργήθηκε αυτό το φυσικό κάλλος, συμπλήρωμα μέσα στις τόσες άλλες χάρες.
Η ζωή του βιότοπου δεν έχει πολλά χρόνια, γιατί πιο μπροστά από 40 χρόνια επιτρεπόταν το κυνήγι αυτών των θηραμάτων στη λίμνη, και κυνηγοί από κάθε μέρος της χώρας, με τις βάρκες, τα βαπόρια, δεν άφηναν ούτε φτερό για δείγμα. Άλλο πάλι όπλο καταστροφής και τα δίχτυα των ψαράδων, τα άμοιρα με τις βουτιές τους πλήρωναν και τη ζωή τους.
Αργήσαμε να λάβουμε μέτρα προστασίας και μόλις τώρα διαπιστώνουμε τη χρησιμότητα του βιότοπου από πλευράς τουριστικού ενδιαφέροντος. Ο βιότοπος κυρίως ο υδρόβιος, ξεκίνησε αρχικά από την περιοχή των ΛΥΒ και σιγά σιγά έφτασε στην πόλη. Σ’ αυτό συντέλεσε και η πυκνή συστάδα των καλαμώνων και των άλλων υδρόβιων φυτών, όπου τα πουλιά, βρήκαν ησυχία, αγάπη από τον άνθρωπο, τροφή, εξοικειώθηκαν και τώρα φτάνουν και στα χέρια μας. Δυστυχώς η λίμνη στον χώρο αυτό δεν διαθέτει φυσική τροφή (χόρτο) και τα πουλιά στηρίζονται περισσότερο στην φροντίδα του ανθρώπου. Με την διάνοιξη της λεωφόρου των Κύκνων, τα παγκάκια, τους χώρους σταθμεύσεως αυτοκινήτων, τα κιόσκια και άλλα εμπόδια, οι χώροι βοσκής και αναπαύσεως των πουλιών, χάθηκαν.
Αν και κάναμε αυτά τα λάθη, ο βιότοπος εξακολουθεί να επιζεί και να προσφέρει μεγάλη συγκίνηση στους πολυπληθείς επισκέπτες, κυρίως στα παιδιά, τα οποία θα γίνουν οι μελλοντικοί μας επισκέπτες. Αρχικά κάποιοι ιδιώτες (Β. Δανδής) κατόπιν ο δήμος και σύλλογος Φίλων Περιβάλλοντος εμπλούτισαν τον υδροβιότοπο και με πουλιά άλλων περιοχών και του εξωτερικού (κύκνοι) οπότε σήμερα έχουμε περίπου 20 είδη πουλιών του νερού και άλλα ιπτάμενα που φωλιάζουν στα καλάμια και στα δένδρα. Τελευταία έχουμε προσέλευση και παραμονή ενός είδους πάπιας του βορρά (πόλων) με περιττή ομορφιά και χρώματα, σε άγρια κατάσταση διαθέτουν γοργό πέταμα. Ας ευχηθούμε να αυξηθούν.
Λοιπόν όλα αυτά έγιναν χωρίς καμιά ιδιαίτερη φροντίδα της πολιτείας, ανέξοδα εν συγκρίσει με άλλες πόλεις, χώρες που ξοδεύουν όπως γνωρίζουμε για δημιουργία και συντήρηση τέτοιων χώρων ανοικτών και περιορισμένων (ζωολογικούς κήπους) αμύθητα ποσά.
Δυστυχώς από εδώ και κάτω θα αναφερθούμε στο πιο δυσάρεστο που γίνεται εδώ και κάμποσα χρόνια. Κι αυτό είναι η μετακίνηση μεγάλων κομματιών καλαμώνων και άλλων φυτών από το βιότοπο. Είμαι σίγουρος πως αρκετοί κάτοικοι της πόλεως κατά διαστήματα έχετε δει να ξεκόβονται μεγάλα τεμάχια από το βιότοπο και να μεταφέρονται προς Νότον και πολλά αράζουν στο παραλίμνιο του νοσοκομείου. Τώρα δυστυχώς έμειναν μόνο τέσσερα στέκια υποδοχής, αναπαραγωγής και ό,τι άλλο προσφέρει στέγη.
Αγαπητοί μου όσοι γνωρίζατε πως ήταν αυτό το τοπίο, μόνο μια επίσκεψη θα σας απογοητεύσει. Μαζί με τα ξεκομμένα καλάμια, έφυγαν φωλιές, πουλάκια, αυγά, δηλαδή το μεγαλύτερο ζωικό κεφάλαιο που θα κρατούσε σε ζωή τον βιότοπο. Η αύξηση του λερού της λίμνης, οι βοριάδες που πνέουν ισχυροί τα τελευταία χρόνια, ξερίζωναν αυτό το φυσικό κάλλος και αν δε το προλάβουμε σύντομα και σίγουρα θα χαθεί. Όσο για την προσφορά του από τουριστικής σημασίας, ο καθένας μας το αντιλαμβάνεται πόσο κακό θα γίνει, αν ο ζωολογικός κήπος ταξιδέψει για αλλού, μη προσβάσιμο χώρο και για την προτέρα του αξία.
Πρέπει οι αρχές, ο δήμος ιδιαίτερα ο Σ.Φ. Περιβάλλοντος και ιδιώτες με τις βάρκες να επιστρατευθούν και να εμπλουτίσουν με νέα καλαμώνες τον χώρο αυτό για να σωθεί το πάρκο των πουλιών, γιατί το απέναντι το χρησιμοποιούν τα σκυλιά και τα κοράκια, δεν προσφέρει ούτε ένα λουλούδι, τίποτα το ανθρώπινο. Μια αλάνα χωρίς αποστολή. Όσο για τα αγάλματα, τα κτίρια ΚΑΠΗ και το άλλο, χωρίς προηγούμενο λόγο κατασκευής τους, τα βράδια προσφέρουν άλλες υπηρεσίες. Ας τρέξουμε αυτή τη φορά γρήγορα, να προστατεύσουμε αυτόν τον χώρο, για να τον θαυμάζουν τόσο οι επισκέπτες, όσο και εμείς. Να στηριχθούν οι εναπομείναντες καλαμώνες με τη βύθιση μεγάλων λίθων και όγκων τσιμέντου με συρματόσχοινα, χωριστά ο κάθε καλαμώνας. Και για την ιστορία το βάθος στον χώρο αυτό ξεκινάει από 40 μέτρα κοντά στα αφοδευτήρια του δήμου, λόγω της λάσπης που συσσωρεύτηκε στο σημείο αυτό από το μπάζωμα και όσο προχωρούμε προς το πολυκατάστημα το βάθος μικραίνει.
Sos αγαπητοί συμπατριώτες, για το καλό της πόλεως, της φυσικής της ομορφιάς, της τουριστικής ζωής της. Αλλά να γράφουμε γι’ αυτό το θέμα είναι περιττά. Αναλάβετε τις ευθύνες σας. Γιατί σε λίγο οι επισκέπτες μας θα βλέπουν μόνο τις πολύχρωμες τέντες των εξοχικών κέντρων και την πρασινάδα το καλοκαίρι. Και θα μας εγκαταλείψουν αφού αδιαφορούμε τόσο για τον βιότοπο όσο και τη παχιά και εύοσμη πρασινάδα.
Υ.Γ. : Τα Σαββατοκύριακα ο δήμος που δεσμεύει δύο λωρίδες στο πάρκινγκ του διοικητηρίου για την εξυπηρέτηση των επισκεπτών μια μικρή διευκόλυνση και συμπάθεια στους ξένους.
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 18 Απριλίου 2013, αρ. φύλλου 688
Μου άρεσε πολύ ότι εξετάζει ένα υπαρκτό πρόβλημα, αλλά δεν παραλείπει και την καλή πλευρά του θέματος. Περιγράφει με τρόπο γλαφυρό τον βιότοπο, αναγνωρίζει τα στραβά που έγιναν και ενώνει τη φωνή του με όσους ενδιαφέρονται για την εξάλειψη του κακού και τη συνέχεια της ύπαρξης της ομορφιάς σε αυτόν τον τόπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌντως αισιόδοξη προοπτική!