25.11.13

ΑΝΔΡΕΑ Θ. ΚΥΠΑΡΙΣΣΗ: Περί… δημοτικού θεάτρου ο λόγος


Πολιτισμός και Καστοριά
ΟΔΟΣ 25.7.2013 | 701

Το Δημοτικό Θέατρο Καστοριάς ιδρύθηκε το 1995 ως τμήμα της Δημοτικής Πολιτιστικής Επιχείρησης Καστοριάς (ΔΗ.Π.Ε.ΚΑ) και ως “Θέατρο του Δήμου Καστοριάς” υπήρξε το πρώτο δημοτικό θέατρο που ιδρύθηκε στo Νομό Καστοριάς και τη Δυτική Μακεδονία.  Ένας θεσμός όπως τα δημοτικά θέατρα, οφείλει να αποτελεί ένα γεγονός αρκετό για να διευρύνει το χώρο του διαλόγου και να συνδέει τους πολίτες μιας πόλης με το θεατρικό γίγνεσθαι. Έτσι, στην εννιάχρονη πορεία του το δημοτικό θέατρο συνέβαλε στην πολιτιστική ανάπτυξη, τον παιδευτικό χαρακτήρα, αλλά και τη διάδοση της θεατρικής παιδείας στην τοπική κοινωνία και της περιφέρειας, δικαιώνοντας εκείνη την εποχή τον θεσμό των δημοτικών θεάτρων.

Ύψιστη προτεραιότητα στο ξεκίνημα του δημοτικού θεάτρου, υπήρξε η επιλογή του να επανδρωθούν οι παραγωγές του με επαγγελματίες συντελεστές (σκηνοθέτες, μεταφραστές, μουσικούς κ.ά.), που η θεατρική τους αξία είναι αξιοπρεπής, αξιοπρόσεχτη κι αναγνωρίσιμη στο θεατρικό χώρο. Την χρονιά ίδρυσης (1995), σαν πρώτο βήμα έγιναν μαθήματα θεατρικής παιδείας στο Πνευματικό Κέντρο, διάρκειας 146 ωρών, με σκοπό να δημιουργηθεί ο πυρήνας του θεάτρου. Συνεργάστηκε με τους σκηνοθέτες Σωτήρη Χατζάκη και Γιώργο Μπινιάρη, με τον θεατρολόγο Λέανδρο Πολενάκη και τις ηθοποιούς Σοφία Κακαρελίδου και Ανδριανή Τουντοπούλου. Συγκεκριμένα διδάχθηκε ιστορία θεάτρου, υποκριτική, παντομίμα, κινησιολογία και ορθοφωνία. Στη συνέχεια, για την παραγωγή των παραστάσεων και των θεατρικών σεμιναρίων, συνεργάστηκε και με άλλα εξαίρετα ονόματα του χώρου όπως, τον σκηνοθέτη Κώστα Φαρμασώνη, τον ηθοποιό-σκηνοθέτη Μίμη Κουγιουμτζή, τον θεατρολόγο και ειδικό στα θέματα για το θέατρο στην εκπαίδευση Νίκο Γκόβα, την ηθοποιό Ελένη Καραμπέτσου, τον ηθοποιό Νίκο Γκεσούλη, την ηθοποιό Αναστασία Κουμίδου, τον μεταφραστή Αλέξη Σολομό, τη θεατρολόγο Άννα Μαραγκάκη, τον μουσικό Κώστα Θωμαΐδη, τον ηθοποιό Χρύσανθο Παύλου κ.ά.

Το ανθρώπινο δυναμικό του θεάτρου αποτελείται κυρίως από τις δυο θεατρικές ομάδες της πόλης, τη «Θεατρική Παρέα» και τη θεατρική ομάδα του συλλόγου «Αθ. Χριστόπουλος». Έχοντας στη διάθεσή του δύο κεντρικές σκηνές, την χειμερινή περίοδο το πνευματικό κέντρο και την καλοκαιρινή περίοδο το θέατρο βουνού, όλα τα χρόνια της ζωής του το δημοτικό θέατρο ξεχώρισε για την πρωτοτυπία του στην επιλογή των έργων, των συντελεστών του καθώς και την έντονη θεατρική κινητικότητά του, σύμφωνα πάντα και με τα θερμά σχόλια του φιλοθεάμων κοινού.

Δεν διστάζει να αναδεικνύει ξεχωριστούς χώρους για τις παραστάσεις του, όπως ο αύλειος χώρος της Αγίας Παρασκευής στην περιοχή «Ντολτσό», το προαύλιο του Αγίου Ανδρέα στην περιοχή «Ντολτσό», ο αύλειος χώρος του Αϊ-Σωτήρα στη βόρεια παραλίμνια περιοχή, η Παναγία Κουμπελίδικη, το κάστρο Νεστορίου καθώς και αύλειους χώρους αρχοντικών σπιτιών όπως του Πηχεών. Αξιοσημείωτο είναι ότι μετά από παρότρυνση του δημοτικού θεάτρου, αρκετοί σύλλογοι της πόλης εγκαινίασαν εναλλακτικούς χώρους της περιοχής, φιλοξενώντας εκεί τις εκδηλώσεις τους.

Με ένα δυναμικό εικοσιπέντε και πλέον ανθρώπων, στις 29 Ιουνίου 1996 πραγματοποιείται η πρώτη εμφάνιση-απόπειρα του δημοτικού θεάτρου, στο προαύλιο της Αγίας Παρασκευής στην περιοχή «Ντολτσό», με το θεατρικό αναλόγιο “Έρωτος Φύσις, από τη Σαπφώ ως τον Ελύτη”, σε καλλιτεχνική επιμέλεια Γιώργου Μπινιάρη. Σ’ ένα φυσικό σκηνικό, κάτω από το φεγγαρόφωτο, απαγγέλθηκε ποίηση των, Σαπφώ, Βιτσέντζου Κορνάρου, Διονύσιου Σολωμού, Καβάφη, Οδυσσέα Ελύτη, Αθανάσιου Χριστόπουλου, με συνοδεία μουσικής Μαρίας Πολυδούρη, Μάνου Χατζηδάκη, Μίκη Θεοδωράκη και Νίκου Ξυδάκη.

  • «κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη γυρισμένη»

Με αυτά τα λόγια-πρόζα και τα γέλια της νεάνιδας κόρης Χλόη, στις 26 Ιουλίου 1996 ανοίγει η αυλαία για το δημοτικό θέατρο στο θέατρο βουνού με την παράσταση “Των Ερώτων τα Θαύματα” σε σκηνοθεσία Γιώργου Μπινιάρη. Ακολουθώντας την αρχή της «θεατρικής σύνθεσης» παρουσιάστηκαν ορισμένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά θεατρικά δείγματα του παγκόσμιου ρεπερτορίου. Έργα που όσο διαφορετικά και αν είναι ως προς την ηλικία και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, (ιστορικό - γεωγραφικό – κοινωνικό φάσμα, δομή, γλώσσα κλπ), συνέχονται ωστόσο από το κοινό νήμα ενός ποιητικού λόγου ύψιστου σε παιδευτική και αισθητική αξία. Πρόκειται για αποσπάσματα από το “Δάφνις και Χλόη” Λόγγου “Ποιμενικά”, “Ρωμαίος και Ιουλιέτα” του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, “Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας” του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, “Άσμα Ασμάτων” σε μετάφραση Γιώργου Σεφέρη, τη σκηνή του αποχωρισμού από τον “Ερωτόκριτο” του Βιτσέντζου Κορνάρου και “Ματωμένος Γάμος” του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, με ζωντανή μουσική επί σκηνής.
Η ανταπόκριση του κοινού είναι άκρως ικανοποιητική και ο ενθουσιασμός μεγάλος. Λόγοι οι οποίοι στάθηκαν αφορμή για να πραγματοποιηθούν δεκαπέντε συνολικά παραστάσεις, τόσο στην πόλη της Καστοριάς, όσο και στην ευρύτερη περιοχή όπως, Νεστόριο, Λιθιά, Μεσοποταμία, Άργος Ορεστικό, Πολυκάρπη, Λέχοβο, Γρεβενά κ.ά.


Πρόσωπα σε κοντινό πλάνο ΟΔΟΣ εφημερίδα
Πρόσωπα σε κοντινό πλάνο

Μάρτιος του 1997 στο πνευματικό κέντρο Καστοριάς η θεατρική παράσταση με τίτλο “Πρόσωπα σε Κοντινό Πλάνο” σε σκηνοθεσία Γιώργου Μπινιάρη. Ακολουθώντας και πάλι την αρχή της «θεατρικής σύνθεσης» καταπιαστήκαμε με ορισμένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά δείγματα του ελληνικού ρεπερτορίου. Παρουσιάστηκαν αποσπάσματα των συγγραφέων-εκφραστών του νεοελληνικού θεάτρου και έργα που παραμένουν αναλλοίωτα στο χρόνο και πάντα επίκαιρα. Πρόκειται για αποσπάσματα από τα “Θρύψαλα” του Γιώργου Σκούρτη, “Το Κόλπο” του Γιώργου Μανιώτη, “Το Δίκαννο” του Κώστα Μουρσελά, “Ο Μετανάστης” του Γιώργου Σκούρτη, “Αυτός και το πανταλόνι του” του Ιάκωβου Καμπανέλλη, “Ο άνεργος” του Γιώργου Σκούρτη και “Όμορφη δεν είναι η ζωή;” σκηνή από τα «Κόκκινα φανάρια» του Αλέκου Γαλανού. Εικόνες νεοελληνικού βίου και στιγμές που σηματοδοτούν το οδοιπορικό της μεταπολεμικής πραγματικότητας στην Ελλάδα. Πρόσωπα που διανύουν τη διαδρομή ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα, την ψευδαίσθηση και την ελπίδα, το παρελθόν και το μέλλον.

Ακολουθούν τον Απρίλιο του 1997 “Τα Πασχαλινά Διηγήματα – «Παιδική Πασχαλιά» και «Ο Αλιβάνιστος»” του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, στο προαύλιο του ναού Αγίου Ανδρέα – Αγίου Παντελεήμων στην περιοχή «Ντολτσό». Δύο διηγήματα με κεντρικό άξονα τις ημέρες του Πάσχα υπό τη μορφή δραματοποιημένης αφήγησης, αφιερωμένα στη μητέρα και τον πατέρα, σε διδασκαλία Γιώργου Μπινιάρη.

Στις 30 Ιουλίου 1997 ανεβαίνει “Ο Κύκλος με την Κιμωλία” του Μπέρτολτ Μπρεχτ σε μετάφραση Οδυσσέα Ελύτη και σκηνοθεσία-δημιουργική σύνθεση Γιώργου Μπινιάρη και Νίκου Γκόβα, στο κάστρο Νεστορίου. Η πρεμιέρα γίνεται εκτός της πόλης της Καστοριάς, σε χώρο που αρμόζει σκηνοθετικά και αισθητικά με το ύφος και το περιεχόμενο του έργου. Μία τρυφερή ιστορία μητρότητας αλλά και μία σαρκαστική κωμωδία πάνω στη δικαιοσύνη και την εξουσία. Ο Μπέρτολντ Μπρεχτ συνδυάζει τη σκληρή κριτική στην εξουσία με την ελπίδα του για τον άνθρωπο. «…τα παλιά κρασιά με τα καινούρια, είναι λάθος να τ’ανακατεύεις. Αλλά την παλιά σοφία με την καινούρια, πρέπει. Βγαίνει κάτι πολύ ωραίο». Με αυτά τα λόγια-πρόζα ακολουθούν κι άλλες παραστάσεις του έργου, στο θέατρο βουνού αλλά και στην ευρύτερη περιοχή της Καστοριάς όπως, Λιθιά και Άργος Ορεστικό.


Το φιόρο του Λεβάντε
Το φιόρο του Λεβάντε

Το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς το δημοτικό θέατρο ταξιδεύει για την άλλη άκρη της Ελλάδας και συγκεκριμένα τη Σπάρτη. Καλεσμένοι του δημοτικού θεάτρου Σπάρτης παρουσιάζουν από κοινού στις 17 Αυγούστου 1997, στο φιλοθεάμων κοινό της Σπάρτης, μία μουσικοποιητική σύνθεση βασισμένη στο θεατρικό αναλόγιο “Έρωτος Φύσις”.
Το κάθε μέλος του θεάτρου βιώνει τη δική του εμπειρία μπροστά αλλά και πίσω από τη σκηνή. Με το ανθρώπινο δυναμικό να αυξάνεται συνεχώς και με άκρατο ενθουσιασμό, ακολουθεί η προετοιμασία για την επόμενη παράσταση.

Δεκέμβριος του 1999 “Ο Μικρός Πρίγκιπας” του Antoine de Saint Exupery σε θεατρική διασκευή Μίμη Κουγιουμτζή, δραματουργία παράστασης Κώστα Φαρμασώνη και σκηνοθεσία Νίκου Γκεσούλη, στο πνευματικό κέντρο Καστοριάς. Μολονότι υποτίθεται ότι είναι παιδικό βιβλίο, ο Μικρός Πρίγκιπας κάνει μερικές βαθυστόχαστες και ιδεαλιστικές παρατηρήσεις σχετικά με τη ζωή και την ανθρώπινη φύση. Η παράσταση είναι βασισμένη σε θεατρικούς αυτοσχεδιασμούς με βάση τον λόγο και τον αντίλογο, όπως διαμορφώνονται πάνω στην δράση με τη γλώσσα του σώματος. Ο “Μικρός Πρίγκιπας” περιόδευσε κυρίως στην Ηπειρωτική Ελλάδα (Ιωάννινα, Ηγουμενίτσα, Παραμυθιά), και διαγωνίστηκε στον Πανελλήνιο διαγωνισμό ερασιτεχνικών θεάτρων “Προμηθέας” στη Βέροια, αποσπώντας σημαντικά βραβεία.

Το δημοτικό θέατρο συνεπές στο ρόλο που διαδραματίζει στη πόλη και την περιφέρεια και στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων του, εφήρμοσε και κοινωνική πολιτική όπως, δωρεάν είσοδο σε ευπαθείς ομάδες στις παραστάσεις που δόθηκαν στο πρόγραμμα για την αλλαγή της χιλιετίας, συμβάλλοντας του τομέα της κοινωνικής προσφοράς. Επίσης, τα έσοδα των παραστάσεων “Έρως Ήρως” & “Η Νοσταλγός” δόθηκαν για την ανέγερση του ιερού ναού Μεταμόρφωση του Σωτήρος, στη βόρεια παραλία.

Άνοιξη του 2000 το θεατρικό αναλόγιο “Το Αηδόνι του Αυτοκράτορα”. Το παραμύθι ζωντανεύει, αυτή τη φορά όχι στις σελίδες του βιβλίου αλλά στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του γυμνασίου Μανιάκων. Οι ερασιτέχνες ηθοποιοί ακολουθώντας τις οδηγίες του Νίκου Αλχασίδη, μας μεταφέρουν στη μακρινή Κίνα, στον κήπο του Αυτοκράτορα της χώρας. Το θεατρικό αναλόγιο παρουσιάζεται κυρίως στις αίθουσες πολλαπλών χρήσεων των σχολικών μονάδων της Καστοριάς, για τους μαθητές.


Baby
Baby

Στις 11 Ιουνίου 2000. Ο Μικρός Πρίγκιπας, το λουλούδι, η αλεπού, ο ματαιόδοξος, ο σταθμάρχης καθώς και οι άλλοι ήρωες του έργου συνταξιδεύουν για το Τορόντο του Καναδά. Kαλεσμένοι του συλλόγου Καστοριανών “Ομόνοια”, το δημοτικό θέατρο παρουσιάζει στην εκεί Ελληνική κοινότητα το έθιμο του “Κλείδωνα” και το θεατρικό έργο “Μικρός Πρίγκιπας”, δείχνοντας ένα μικρό δείγμα του θεατρικού πολιτισμού που παράγεται στην πόλη της Καστοριάς.

Με το κλείσιμο του πνευματικού κέντρου, η δραστηριότητα του δημοτικού θεάτρου δεν σταματά, αφού ψάχνει και λειτουργεί σε εναλλακτικούς “θεατρικούς’ χώρους όπως, οι αίθουσες πολλαπλών χρήσεων των σχολικών μονάδων Καστοριάς, το Εκθετήριο Δημοπρατήριο Καστοριάς και οι ωφέλιμοι χώροι των μπαρ της πόλης.
27 Απριλίου 2001 “Το Φιόρο του Λεβάντε” του Γρηγορίου Ξενόπουλου σε σκηνοθεσία Χρύσανθου Παύλου στο Εκθετήριο Δημοπρατήριο Καστοριάς (Ε.ΔΗ.ΚΑ). Ο Γρηγόρης Ξενόπουλος είναι ο πρώτος που άνοιξε το δρόμο στο νεοελληνικό θέατρο. Ένας πολυγραφότατος συγγραφέας που τα θέματά του ήταν πάντα παρμένα από την ελληνική κοινωνία.

Στις 19 Μαΐου 2002 “Oι Βάτραχοι” του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Χρύσανθου Παύλου, στο Εκθετήριο Δημοπρατήριο Καστοριάς (Ε.ΔΗ.ΚΑ). Με ένα νεανικό, ως επί το πλείστον, σε ηλικία και θεατρική εμπειρία ανθρώπινο δυναμικό, η παράσταση παρουσιάστηκε για μία εβδομάδα στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του 3ου Ενιαίου Λυκείου Καστοριάς, για τις σχολικές μονάδες της πόλης, αφού η κωμωδία, όπως και η τραγωδία, υπηρετεί τον παιδευτικό χαρακτήρα του θεάτρου. Οι πάντα επίκαιρες κωμωδίες του Αριστοφάνη περιέχουν ρητορική επιχειρηματολογία και εκλεπτυσμένες γλωσσικές εκφράσεις, παρά τις βωμολοχίες.

Στις 24 – 25 & 26 Μαΐου 2002 σεμινάριο θεατρικής παιδείας 15 ωρών με θέμα: “Εισαγωγή στο Αρχαίο Δράμα – πρακτική εφαρμογή σε χορικά, σε συνδυασμό με τις παραλογές και το Δημοτικό τραγούδι”. Διδάσκοντες: Γιώργος Μπινιάρης (θεατρική διδασκαλία), Σμαρώ Γρηγοριάδου (μουσική διδασκαλία), στο Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Καστοριάς (ΚΠΕ) περιοχή Αγίου Μηνά.

Στις 2 Αυγούστου 2002  ανεβαίνει “Βaby” του Christopher Durang σε διασκευή και σκηνοθεσία Αναστασίας Κουμίδου, στο θέατρο βουνού. Ένα κωμικό και συνάμα τραγικό πορτρέτο της σύγχρονης ζωής σε μια μεγαλούπολη, εκεί όπου συνωστίζονται οι ψυχώσεις, οι νευρώσεις, τα πάθη, οι έξεις και οι ορέξεις ανθρώπων μοναχικών και δυστυχισμένων, έτοιμων για όλα. Ανθρώπων που δεν αποζητούν κάποιο σοβαρό άλλοθι για να συγκρουστούν.


εφημερίδα ΟΔΟΣ
Γέρμα

Στις 10 Ιανουαρίου 2003  η “Γέρμα” του Φεντερίκου Γκαρθία Λόρκα, σε μετάφραση Αλέξη Σολομού και σκηνοθεσία Νίκου Γκεσούλη, στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του 4ου γυμνασίου Καστοριάς. Ελλείψει πνευματικού κέντρου στην πόλη και με το ανθρώπινο δυναμικό του θεάτρου όλο και να αυξάνεται και να δέχεται νέα μέλη, όπως τους μαθητές του 1ου ΤΕΕ-ΣΕΚ Καστοριάς, οι οποίοι κατασκεύασαν το μεγαλύτερο μέρος του σκηνικού, η παράσταση πραγματοποιείται κατ’ανάγκη σε πειραματικό χώρο. Η “Γέρμα” ήταν η μοναδική παράσταση που πραγματοποίησε τις περισσότερες παραστάσεις, περίπου σαράντα τον αριθμό, τόσο στην πόλη της Καστοριάς όσο και σε άλλους νομούς όπως, Ιωάννινα, Θεσσαλονίκη, Κοζάνη, Τρίκαλα, Κορυτσά κ.ά. Στις 7 Μαρτίου 2003 διαγωνίσθηκε στο 19ο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικών Θεάτρων Καρδίτσας, αφιερωμένο στον ηθοποιό Γιώργο Φούντα όπου και απέσπασε σημαντικά βραβεία.

Από τις κορυφαίες στιγμές του δημοτικού θεάτρου υπήρξε η συμμετοχή του σε διαγωνιστικά φεστιβάλ ερασιτεχνικών θιάσων, όπου μαζί με τα βραβεία, απέσπασε τον γενικό θαυμασμό και εξαιρετικές κριτικές του κοινού και των κριτικών επιτροπών, ως επιβράβευση των προσπαθειών του.


Συγκεκριμένα: 
• Α΄ βραβείο ειδικού ρόλου και Β΄ βραβείο γυναικείου ρόλου, στο 1ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου Βέροιας “Ο Προμηθέας”, τον Μάιο του 2000 με το έργο “Μικρός Πρίγκιπας”.
• Βραβείο Καλύτερης Παράστασης & Καλύτερης Μουσικής Σύνθεσης  στο 19ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου Καρδίτσας, αφιερωμένο στον Γιώργο Φούντα, με το έργο “Γέρμα”, τον Μάρτιο του 2003.
• Γ΄ βραβείο Καλύτερης Παράστασης, Α΄ βραβείο γυναικείου ρόλου, Βραβείο Σκηνοθεσίας και Βραβείο Ενδυματολογίας στο 4ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου Βέροιας “Ο Προμηθέας”, με το έργο “Γέρμα”, τον Μάιο του 2003.
• Έπαινος συμμετοχής στο Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου στην Κορυτσά Αλβανίας, με το έργο “Γέρμα”, Μάιος 2003.
• Θεατρικός Έπαινος στο 5ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου Βέροιας “Ο Προμηθέας”, Μάιος 2004, με το έργο “Φαίδρα”.

Τον Ιούνιο, Ιούλιο και Αύγουστο 2003, δύο φορές την εβδομάδα πραγματοποιούνται μαθήματα θεατρικής έκφρασης πάνω στο λόγο, στο ρυθμό και τον αυτοσχεδιασμό, στο άλσος του Προφήτη Ηλία και στο θέατρο βουνού, σε διδασκαλία Γιώργου Μπινιάρη. Η προοπτική του εργαστηρίου είναι να προκύψει μέσα από τα μαθήματα μια αυτοσχέδια παράσταση βασισμένη σε ένα λαϊκό παραμύθι.
Με τα ενεργά μελή του πια να έχουν φτάσει τα εκατό τριάντα, το δημοτικό θέατρο στις 3 Ιουλίου 2003 ανεβάζει την παράσταση “Φαίδρα” του Γιάννη Ρίτσου, με εμβόλιμα χορικά από τον “Ιππόλυτο” του Ευριπίδη, σε θεατρική σύνθεση – διδασκαλία Γιώργου Μπινιάρη. Αντί σκηνικού χρησιμοποιείται το επιβλητικό αρχοντικό “Πηχεών” και για σκηνή η αυλή του αρχοντικού.

Στις 29 Ιουλίου 2003 παρουσιάζει δυο θαλασσινές ιστορίες του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. “Έρως Ήρως - Η Νοσταλγός” σε θεατρική διδασκαλία Γιώργου Μπινιάρη, στο προαύλιο της εκκλησίας του Αϊ-Σωτήρα (περιοχή ναυτικού ομίλου). Ιστορίες αγάπης επενδυμένες με φλάουτο και βιολί επί σκηνής, σε ένα φυσικό περιβάλλον όπου αναδεικνύονται ο λόγος, το πνεύμα και η σχέση του συγγραφέα με την εκκλησία.

Το ερασιτεχνικό θεατρικό ταξίδι φτάνει ανέλπιστα στο τέλος του, την Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2004, με την επαναληπτική παράσταση “Φαίδρα” του Γιάννη Ρίτσου στο Ναυτικό όμιλο. Με τον όμορφο ποιητικό λόγο του Γιάννη Ρίτσου, κλείνει η αυλαία της παράστασης και συνάμα η εννιάχρονη σπουδαία θεατρική πορεία του δημοτικού θεάτρου. Η πορεία του έκλεισε σε μια εποχή που το ελληνικό θέατρο γνώριζε την άνθιση.
Το δημοτικό θέατρο Καστοριάς κάνει απλώς διάλειμμα ή έκλεισε αυλαία;


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 25 Ιουλίου 2013, αρ. φύλλου 701


Επιλογή σχετικών άρθρων:



1 σχόλιο:

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ