20.11.13

Λόγος & αντίλογος

Στήλη: "Κάποτε στην Καστοριά"

Σε προηγούμενα φύλα της εφημερίδας δημοσιεύσαμε, μια επιστολή του ταξιάρχου ε.α. εξ Άργους Ορεστικού ορμώμενου Νίκου Καράτζιου.  Η επιστολή αυτή αναφέρονταν μεταξύ άλλων  και σε διαφορετικά ιστορικά γεγονότα την ερμηνεία των οποίων κάποιοι δεν τα συμμερίζονται. Η στήλη όμως επειδή δεν θέλει να λειτουργεί υποκειμενικά θεώρησε σκόπιμο να δημοσιοποιήσει την απάντηση αυτή του συμπολίτη μας Βασίλη Χριστόπουλου έτσι ώστε ο αναγνώστης να βγάλει τα συμπεράσματά του.
Η κάθε γνώμη είναι σεβαστή αρκεί να βασίζεται σε τεκμηριωμένα γεγονότα και να μην προκαλεί με τις διατυπώσεις της το δημόσιο αίσθημα να μην έχει απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς και χρειάζεται να θεσπίσουμε κανόνες και λογοκρισία λόγω ’’Νοητικού περιβαλλοντισμού’’.  Ελπίζοντας ότι ο κ. Καράτζιος δεν θα εκφράσει την ίδια απορία (…γιατί δίνουμε τόσο σημασία σε μια επιστολή σαν και αυτή του κ. Χριστόπουλου...) δημοσιεύουμε αυτούσια χωρίς περικοπές την επιστολή του αγαπητού κατά τα άλλα εξ Κορησού ορμώμενου συμπατριώτη μας.
Ο Στοχαστής

***

Αγαπητέ Στοχαστή,
Γειά σας,
Διαπιστώνοντας τους προβληματισμούς σας όσο αφορά την δημοσίευση του πρώτου μέρους της επιστολής τους κ. Ταξίαρχου από το Άργος Ορεστικό σκέφθηκα γιατί ο... «στοχαστικός» Στοχαστής δίδει τόση σημασία σε μια επιστολή σαν αυτή του κ. Ταξίαρχου. Όμως όταν είδα στο τέλος πως θα υπάρξει και δεύτερο μέρος, την ξαναδιάβασα, πιο προσεκτικά και διαπίστωσα πως πράγματι είχατε δίκιο, όταν από ένα απόφοιτο Πολυτεχνείου και από ένα απόφοιτο της Σχολής Ευελπίδων που ανδρώθηκαν μετά την μεταπολίτευση του 1974 εκφράζονται και γράφονται τόσα εξωπραγματικά πράγματα!
Έχω και προσωπικό λόγο να παρέμβω γιατί η όλη αυτή ιστορία έρχεται να μειώσει τους ισχυρισμούς μου στο πόνημά μου που, εδώ και καιρό, δημοσιεύει η καλή ΟΔΟΣ με τίτλους: του πρώτου μέρους: Τα παρατράγουδα της πολιτικής, του δεύτερου: Το Δεύτερο Καθαρτήριο πριν τον παράδεισο, και το τρίτο, που ελπίζω θα συνεχίσει να δημοσιεύει η ΟΔΟΣ, με τίτλο «Αν δεν….».
Στο Δεύτερο Καθαρτήριο πριν τον παράδεισο, αναφερόμενος στο πρώτο, (καθαρτήριο), τολμώ να υποστηρίξω πως η περίοδος της Χούντας των συνταγματαρχών είχε και ένα καλό πέρα από τα βάσανα και τις χίλιες δύο ταλαιπωρίες και αθλιότητες, από τους χουντικούς και βέβαια το έγκλημα της Κύπρου που είναι ένα έγκλημα… διαρκείας.

Έχοντας μελετήσει και κατά ένα τρόπο, αναλύσει τις προηγούμενες καταστάσεις που πέρασε η χώρα και ο ελληνικός λαός από τον Καποδίστρια και την δολοφονία του (η αρχή του κακού) πιστεύω πως ο ελληνικός λαός το 1974 με την πτώση της Χούντας αποτίναξε τις καταστάσεις που κυριαρχούσαν μέχρι το 1967. Ήταν πανάθλιες με κυριαρχία του εμφυλιπολεμικού κλίματος που το συντηρούσαν κάποιες δυνάμεις, αλλά και του εθνοκτόνου Εθνικού Διχασμού που επίσης επιβίωνε.
Θα αναφέρω δύο χαρακτηριστικά γεγονότα: Την έκρηξη του Κωνσταντίνου Καραμανλή το 1963 μετά την δολοφονία του ειρηνιστή Λαμπράκη: «Ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο». Και την αποστασία και πτώση της κυβέρνησης της Ε.Κ. του 53% του Γ. Παπανδρέου με κέντρο των ανωμαλιών τα ανάκτορα. Αυτή λοιπόν η θέση μου εξουδετερώνεται αν ακόμη υπάρχουν έλληνες πολίτες σαν τον κ. Δήμαρχο και τον κ. Ταξίαρχο!

Θα αρχίσω από τον κ. Δήμαρχο, για να επιμείνω, μετά, περισσότερο στον κ. Ταξίαρχο. Δεν γνωρίζουμε βέβαια πως ο κ. Δήμαρχος ανάφερε σαν ηθικό αυτουργό της δολοφονίας του Ι. Δραγούμη τον Ελ. Βενιζέλο, δηλαδή αν αναφέρθηκε σε στοιχεία, σε απόψεις τρίτων και ποιών ή ήταν μια άποψη δική του. Το να θεωρείται όμως κατά κάποιο τρόπο προσωπικός αντίπαλος, του Βενιζέλου ο Ίων Δραγούμης είναι αφέλεια ή… κακοήθεια.
Ο Ι. Δραγούμης ήταν μια λαμπρότατη προσωπικότητα της εποχής: πλούσιος, κοσμοπολίτης, αγωνιστής, συγγραφέας, ποιητής, ωραίος, νέος ακόμη και γοητευτικός, ώστε να συγκινεί και θείες ιέρειες της τέχνης. Αλλά ήταν ένας ανεξάρτητος βουλευτής της Φλώρινας δηλαδή και της Καστοριάς, τότε, που είχε ενταχθεί στην «Ηνωμένη αντιπολίτευση» όπου συσπειρώθηκαν όλοι οι αντίπαλοι πολιτικοί του Βενιζέλου, με αρχιγεύοντα τον Δ. Γούναρη. Και ούτε αυτός, ο Γούναρης, ήταν αντίπαλος υπολογίσιμος.
Αντίπαλος του Βενιζέλου ήταν ο πολυστεφανωμένος Βασιλιάς Κωνσταντίνος και εκεί ήταν το πρόβλημα (οι Κωνσταντινικοί).
Ο Δήμαρχος θα ήθελε να μεγαλώσει το… μπόι του τιμώμενου Ι. Δραγούμη να τον φέρει στο ίδιο… πολιτικό ύψος με εκείνο του Βενιζέλου που ήθελε να τον βγάλει από την μέση! Βέβαια τουλάχιστο αφέλεια!
Ο φοβερός φόνος του Ι. Δραγούμη, ένα αποτρόπαιο έγκλημα και πιστεύω πως και εκείνη την εποχή δεν θα υπήρξε λογικός πολίτης που δεν θα το καταδίκαζε, ήταν μια κακή σύμπτωση.
Όπως είναι γνωστό την προηγούμενη (30/7/1920), είχε γίνει η πρώτη απόπειρα δολοφονίας του Βενιζέλου στον σιδηροδρομικό σταθμό της Λυών από τους απότακτους Τσερέπη και Κυριάκη που δεν πέτυχαν να τον θανατώσουν αλλά κατάφεραν να τον τραυματίσουν (κατά το συγγραφέα της επιστολής). Να σημειωθεί πως στην τσάντα του ο Βενιζέλος είχε την απόφαση της Συνθήκης των Σεβρών με τις τρομερά ευνοϊκές αποφάσεις για την χώρα μας. Ενώ στην Αθήνα η είδηση κατ’ αρχήν έφερνε τον Βενιζέλο σκοτωμένο. Καταλαβαίνουμε την εξωπραγματική κατάσταση στην οποία θα βρισκόταν οι πολύ φανατισμένοι οπαδοί του Βενιζέλου, όπως εκείνοι που επιχείρησαν να τον σκοτώσουν, τις άλλης παράταξης.
Έχω διαβάσει την περίπτωση της δολοφονίας του Ι. Δραγούμη, αλλά αυτή την στιγμή δεν θυμάμαι τις λεπτομέρειες. Έπεσε στον δρόμο μιας τέτοιας ομάδας εγκληματικά φανατισμένων βενιζελικών, κατεβαίνοντας στην Αθήνα αφού άφησε την Κοτοπούλη στο σπίτι της αδελφής του.
Οπωσδήποτε όμως δεν υπήρξε συνομωσία εκτέλεσης του πράγματι αξιόλογου, Ίωνα Δραγούμη. Φυσικά σε αντίθεση με την περίπτωση της προηγούμενης, που οι δολοφόνοι ταξίδεψαν στην Γαλλία με σκοπό τον σκοτωμό του Βενιζέλου, που κανένας δεν είπε ότι στάλθηκαν από τους Κωνσταντινικούς.
Και να έλθουμε στον κ. Ταξίαρχο.
Α’. Βέβαια είναι δεδομένο πως με βάση τις πολιτικές προτιμήσεις όταν κάποιος αναφέρεται σ’ ένα πολιτικό ηγέτη, θα αναζητήσει όσο γίνεται τα αρνητικά του, που σαν άνθρωπος δεν μπορεί να μη υπάρχουν, και ασφαλώς θα αναφέρει κάποια θετικά. Αν θέλει να είναι εντάξει προς το οποίο κοινό απευθύνεται, πρέπει να είναι προσεκτικός και στα θετικά, κύρια όμως στα αρνητικά. Κάθε περίπτωση μείωσης πρέπει να τεκμηριώνεται. Και όταν το σχολιαζόμενο πρόσωπο απέχει χρονικά από την εποχή που γίνεται η αναφορά, είναι πιο εύκολο να είμαστε αντικειμενικοί.
Ο κ. Ταξίαρχος απευθυνόμενος με την επιστολή του στον Δήμαρχο γράφει:.. «Εξεπλάγην όταν ήκουσα να κατονομάζετε ως φυσικός αυτουργός της δολοφονίας του Ίωνα Δραγούμη […] και ηθικόν αυτουργόν τον Πρωθυπουργόν Ελ. Βενιζέλο. Γι’ αυτό και μόλις κατήλθατε του βήματος, σας συνεχάρην στεντορείως παρουσία του Μητροπολίτου κ.λ.π., κ.λ.π.».
Γιατί τόσος ενθουσιασμός ώστε να κινδυνεύσει η παλάμη του Δημάρχου, αν είναι ντελικάτος (δεν τους γνωρίζω) να χρειάζεται… ορθοπεδικό γιατρό από το «στεντόρειο» σφίξιμο του Ταξίαρχου, για μια άποψη για ένα γεγονός πριν 100 χρόνια! Ειλικρινά με εξέπληξε μια εκδήλωση τόσο έντονη που δείχνει δυστυχώς την επήρεια του Εθνοκτόνου Εθνικού Διχασμού ακόμη και στις μέρες μας και μέσα στην οικονομική κρίση που κάνει να υποφέρει σχεδόν το σύνολο του Ελληνικού λαού. Αν ήταν μόνο αυτό!

Β’. Θέλησα να συμβουλευτώ την εγκυκλοπαίδεια «Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα» πως παρουσιάζει την προσωπικότητα, την λαμπρή οπωσδήποτε και αν έχει κάτι σχετικά με την στυγερή δολοφονία του Ι. Δραγούμη. Βρήκα την σχετική αναφορά στον 21ο τόμο της στην σελ. 308.
Πρώτη διαπίστωση ήταν πως περισσότερα από 4 κομμάτια (παράγραφοι) της επιστολής του επιστολογράφου ήταν παρμένα από το κείμενο της εγκυκλοπαίδειας. Κατά λέξη (με το ν και με το σ). Όμως η εγκυκλοπαίδεια έγραφε και τα εξής σε μια παράγραφό της: «Την επόμενη της απόπειρας δολοφονίας του Ελ. Βενιζέλου (30 Ιουλίου-12 Αυγούστου 1920) στη γαλλική πρωτεύουσα, ο Ίων Δραγούμης δολοφονήθηκε στην λεωφόρο Κηφισίας, στην Αθήνα, κάτω από συνθήκες συγκεχυμένες.
Η δολοφονία του, άδικη και άσκοπη, συγκίνησε την πρωτεύουσα και την πολιτική ηγεσία του τόπου, ιδιαίτερα μάλιστα τον Βενιζέλο, όπως μαρτυρούν κείμενα της Πηνελόπης Δέλτα .
Αφού κάλυψε σχεδόν το ένα τρίτο της επιστολής του ο κ. Ταξίαρχος, από τα γραφόμενα της εγκυκλοπαίδειας, γιατί δεν αναφέρθηκε και σ’ αυτό που αφορούσε την δολοφονία, για την οποία γίνεται όλος ο λόγος!
Μπορούσε να το μεταφέρει, μη συμφωνόντας με την Π. Δέλτα, που ήταν και φίλη του Βενιζέλου και με την άποψη της εγκυκλοπαίδειας, επιμένοντας στην άποψη του κ. Δημάρχου!

Γ’. Στην περιγραφή της απόπειρας των αποτάκτων αναφέρει…. «Πυροβόλησαν με τα περίστροφά τους και κατάφεραν να τον τραυματίσουν ελαφρά» (δηλαδή δυστυχώς δεν κατάφεραν να τον σκοτώσουν τον… μισητό), δική μου εξήγηση, που όμως το «κατάφεραν» αποκαλύπτει εδώ ενδόμυχες σκέψεις.

Δ΄. Αναφέρεται σε κάποιες εξομολογήσεις του Βενιζέλου όσο αφορά τα «παζάρια» που έγιναν στην διάσκεψη του Βουκουρεστίου, μετά τους βαλκανικούς πολέμους, όσο αφορά στην Καβάλα, που φαίνονται να είναι απολογητικές. Όμως η Καβάλα όπως και η Ξάνθη και η Κομοτηνή και οι Αλεξανδρούπολη και Ορεστιάδα από το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου είναι Ελληνικές!!

Ε.’ Αναφέρεται σε αρκετά σημεία της επιστολής σαν κατά υποτιμητικό, πως ο Βενιζέλος ήταν πειθήνιος στους Άγγλους, αναφέρει τον Λούδ Τζώρτζ, εγώ θα πρόσθετα και τον Κώρζον Υπ. Των Εξωτερικών. Είναι απίστευτο θα έλεγα και εξοργιστικό, κάποιος ουσιαστικά αλλά και τυπικά μορφωμένος που τολμά να αναφέρεται γενικότερα σε ιστορικά γεγονότα να μη γνωρίζει, ή να αποσιωπά (χειρότερο), τι σήμαινε στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, καλύτερα τι ρόλο έπαιζε η Κοσμοκράτεια Αγγλία, η Μεγάλη Βρετανία.
Και το πιο απίθανο να θεωρείται υποτιμητικό ή και επικίνδυνο να είναι ένας πρωθυπουργός μικρού κράτους φίλος των πρωθυπουργών και Υπουργών των εξωτερικών της παντοκράτειρας χώρας της εποχής!
Και να ζητάει ό,τι θέλει και να του δίδονται: Καβάλα, Θράκη, ανατολική Θράκη, πολιτισμικό κρατίδιο η Σμύρνη και έμενε… η Κωνσταντινούπολη!
Στον αγαπόντα την ιστορία, όπως φαίνεται από τα γραφόμενά του προς το τέλος της επιστολής του Ταξίαρχο δεν έπεσε στην αντίληψή του το γεγονός πως μετά την συνθήκη των Σεβρών (ούτε αυτή αναφέρει) η Ελλάδα μετατράπηκε σε χώρα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών!!

ΣΤ΄. Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς στα γραφόμενα του κ. Ταξίαρχου στην προσπάθειά του να μειώσει, τι γράφω; Να… αποτελειώσει τον Βενιζέλο, αν ακόμη κάποιοι επιμένουν να θαυμάζουν.
Για να κερδίσει ποιος; Τι; Την φρικτή περίοδο των μνημονίων που ζούμε;

Ζ’. Όμως δεν μπορώ να μη σταθώ σε μια παράγραφο της επιστολής που πέρα από την εξωπραγματικότητα του περιεχομένου της την θεωρώ και δολία! Η παράγραφος είναι: «Καθώς η Ελλάδα συνέχισε να διαπράττει στρατηγικά λάθη κυρίως επί πρωθυπουργού Ελ. Βενιζέλου και δη μετά το 1917, οδηγηθήκαμε στην Μικρασιατική Καταστροφή, η οποία πιθανόν να είχε αποφευχθεί εάν δεν εδολοφονείτο το 1920 ο Ίων Δραγούμης!».
Ασύλληπτο! Δηλαδή με τα λάθη της Ελλάδας (δεν αναφέρει ονόματα) και κυρίως του Πρωθυπουργού Βενιζέλου μετά το 1917 οδηγηθήκαμε στην Μικρασιατική Καταστροφή, που ίσως να είχε αποφευχθεί αν δεν εδολοφονείτο ο Ίων Δραγούμης (από τον Βενιζέλο φυσικά).
Δηλαδή έκανε τον Βενιζέλο ο κ. Ταξίαρχος ούτε για τα σκυλιά!
Και ο Παγκόσμιος Πόλεμος που άλλαξε την Ευρώπη και την Τουρκία (Αττατούρκ) και ότι νικητές ήρθαν οι σύμμαχοι του Βενιζέλου και η Ελλάδα έγινε χώρα των δύο Ηπείρων και των πέντε θαλασσών;
Και η καταστροφική καταψήφιση του Βενιζέλου στις εκλογές της 1 Νοεμβρίου του 1920. Οι κυβερνήσεις των Κωνσταντινικών (Γούναρης κ.λ.π.). Η επάνοδος του Κωνσταντίνου, παρά τις δύο διακοινώσεις των νικητών να μη επιστρέψει στο θρόνο, που ήταν το... μαύρο πρόβατο γι’ αυτούς;
Δεν σημαίνουν τίποτε για τον επιστολογράφο! Από το 1917 με λάθη του Βενιζέλου, αφήνουμε το 1918, το 1919, το 1920, το 1921 και φτάνουμε στο 1922 της Μικρασιατικής Καταστροφής, με κυβερνήσεις Κωνσταντινικών (Πρωτοπαπαδάκης, μεταξύ των «6») και τον Βενιζέλο στο εξωτερικό όντα παρ’ όλα αυτά ένοχο!

Κύριε Στοχαστή αυτή τη στιγμή άλλαξα γνώμη και επανέρχομαι στην πρώτη, πως δεν έπρεπε να δοθεί έκταση στο θέμα!
Όμως μια που φτάσαμε ως εδώ, ομολογώ πως κουράστηκα να συντάξω αυτήν την επιστολή, θα συνεχίσω με μια πτυχή μόνο των διαδραματισθέντων τις επόμενες ημέρες του σχηματισμού της νέας κυβέρνησης και της επιστροφής του Κωνσταντίνου και με μια πρόταση του Κεμάλ λίγο πριν τις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου του 1920.
Είναι λοιπόν δεδομένο πως οι νέοι κυβερνήτες δεν είχαν κανένα σχέδιο για το πώς θα αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που ήταν πράγματι καυτά, τα υπαρκτά, πέρα από αυτά που θα δημιουργούνταν από την επιστροφή του Κωνσταντίνου! Ίσως να μην πίστευαν πως θα νικούσαν τις εκλογές.
 -Επισκέφθηκαν ο Γούναρης και ο Πρωθυπουργός αργότερα έγινε πρωθυπουργός ο Γούναρης, τον Μεταξά που μόλις είχε επιστρέψει από την εξορία. Του πρότειναν να αναλάβει την αρχιστρατηγία που αρνήθηκε. Σε αναφορά του Γούναρη πως είναι δύο οι λύσεις για το Μικρασιατικό: να προχωρήσουμε στο εσωτερικό της Μ. Α. ή να μη προχωρήσουμε. Ο Μεταξάς απαντάει πως υπάρχει και Τρίτη λύση. Μα ποια άλλη απόρησαν οι επισκέπτες του. Να τα βρείτε με τους Τούρκους, ήταν η απάντησή του. Δεν τον άκουσαν.
-Πριν προχωρήσω στο εσωτερικό ο Άγγλος πρεσβευτής συμβούλεψε τον Γούναρη να τα βρούν με τον Κεμάλ, όσο και αυτός έχει προβλήματα. Δεν τον άκουσαν.
-Πάλι πριν την προώθηση στο εσωτερικό, στη Σμύρνη έγινε μεγάλη σύσκεψη, με παρόντα και τον Κωνσταντίνο, που όμως δεν μίλησε καθόλου. Κλήθηκε ο υπεύθυνος των μεταφορών, ο συνταγματάρχης Σπυρίδωνος, παραδόξως θυμάμαι το όνομά του! Ρωτήθηκε αν θα είναι δυνατή η εξυπηρέτηση του στρατεύματος (Εφόδια κλπ), αν προωθηθεί στο εσωτερικό της χώρας (Μ.Α.). η απάντηση ήταν αρνητική.
-Τέλος ο Βενιζέλος έμαθε από τον Κώρζον Υπ. Εξωτερικών της Αγγλίας (η... κακή φιλία με τους Άγγλους, κατά τον κ. Ταξίαρχο) πως οι σύμμαχοι, Άγγλοι, Γάλλοι και Ιταλοί θα στείλουν πρόταση στους αντιμαχόμενους, ώστε να μην υπάρξει νέο αιματοκύλισμα.
Η πρόταση είχε τέτοιους όρους που ήταν υπερβέβαιο πως θα την απόρριπτε ο Κεμάλ. Αναγνώριζε όλα όσα προέβλεπε η συνθήκη των Σεβρών στους Έλληνες (Ανατολική Θράκη, Σμύρνη κλπ). Σπεύδει ο Βενιζέλος στον πρεσβευτή στο Παρίσι, Μεταξά, να ειδοποιήσει την Αθήνα πως θα υπάρξει πρόταση που είναι δυσμενής για τον Κεμάλ και ασφαλώς θα την απορρίψει. Μη τυχόν την απορρίψουν και οι δικοί μας. Ο Μεταξάς σπεύδει στην Αθήνα και ο Μπαλαταζής Υπ. Εξωτερικών σπεύδει στην Σμύρνη να ειδοποιήσει τον Γούναρη.
Και όμως την απόρριψε και ο Γούναρης! Ήταν απίστευτο! Όταν το έμαθε ο Βενιζέλος... τρελάθηκε! Οι σύμμαχοι ειδοποιούσαν συγχρόνως πως σε περίπτωση άρνησης... «νίπτουν τας χείρας των» και... ας βγάλουν τα μάτια τους μόνοι τους. Έτσι εξηγείται και η... απραξία των πλοίων, των συμμάχων που ήσαν αγκυροβολημένα στην Σμύρνη, ενώ οι άνθρωποι έπεφταν στην θάλασσα (συνωστίζονταν κατά την Ρεπούση). Θα περισώζονταν κάποια πράγματα αν η απάντηση του Γούναρη στους συμμάχους είχε μια… ψίχα λογικής. Ίσως να αποφεύγονταν και το κάψιμο της Σμύρνης, και ο θάνατος τόσων Ελλήνων.
Και ένα τελευταίο στοιχείο για την προσωπικότητα του Βενιζέλου. Το διάβασα σε δύο βιβλία ελλήνων συγγραφέων αλλά δεν τολμούσα να το πιστέψω πριν βρω πως το είχε γράψει και ο βιογράφος του Κεμάλ Άρμστρογκ.
Λίγο πριν τις εκλογές της 1/11/1920 ο Κεμάλ έστειλε μήνυμα, στον Βενιζέλο με το μεγαλοβιομήχανο Μποδοσάκη, προκειμένου να σταματήσουν οι εχθροπραξίες το μόνο που ζητά (από τα προβλεπόμενα στη συνθήκη των Σεβρών), στο Διοικητήριο της Σμύρνης μαζί με την ελληνική σημαία να υπάρχει και η τουρκική για να μη σοκάρεται ο τουρκικός πληθυσμός του κρατιδίου!!
Την επόμενη των αποτελεσμάτων της 1ης Νοεμβρίου (1920) ο Κεμάλ πήρε πίσω την πρόταση.

Αγαπητέ Στοχαστή, έγραψα πολλά αν και στόχευα να μην παρασυρθώ. Έχω βλέπετε πρόσφατα τα γεγονότα της εποχής στην προσπάθεια να συγγράψω το πόνημα κύρια το τρίτο μέρος με τίτλο «Αν Δεν…». Αναφέρομαι σε γεγονότα που έφεραν βάσανα και καταστροφές στον Ελληνικό λαό από απαράδεκτες ενέργειες δικών μας ανθρώπων υποτίθεται ηγετών, που ο λαός τους περιέβαλε με την εμπιστοσύνη του.
«Τα πάντα ρει» είχαν ειπεί οι… τρομεροί πρόγονοί μας αγαπητέ Στοχαστή: οι άνθρωποι σε λίγα χρόνια θα κάνουν βόλτες στο φεγγάρι και είναι λυπηρό άνθρωποί μας, συμπατριώτες μας να είναι κολλημένοι, σε απορριπτέες μάλιστα και καταστρεπτικές καταστάσεις του πολυτάραχου παρελθόντος, της ούτως ή άλλως αγαπητής μας πατρίδας.
Με εκτίμηση
Βασίλης Κ. Χριστόπουλος


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 20 Ιουνίου 2013, αρ. φύλλου 697



1 σχόλιο:

  1. Τασούλης ο ηλεκτρολόγος20/11/13

    Μπράβο στον Στοχαστή για τις αρχές του !
    (μόνο εκείνο το "εξ Κορησού" να διόρθωνε...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ