 |
ΟΔΟΣ: 23.1.2020 | 1018 |
Η Καστοριά, αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για όλα τα δεινά που προκαλεί η υποκρισία, ο συντηρητισμός, ο φαρισαϊσμός. Γι’ αυτό προς το παρόν η εκλογή μιας γυναίκας, έστω και τόσο σπουδαίας στον επαγγελματικό και επιστημονικό της βίο, στο απονευρωμένο αξίωμα του προέδρου της Δημοκρατίας σε μια πρωθυπουργοκεντρική Ελλάδα, έχει κατά βάση συμβολικές αναφορές.
Η ΕΚΛΟΓΗ της κυρίας Αικατερίνης Σακελλαροπούλου προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας, στο ύπατο πολιτειακό αξίωμα της χώρας, μόλις εχθές στην Βουλή, σηματοδοτεί ένα αξιοσημείωτο βήμα της Ελλάδος, στο πνεύμα μιας σύγχρονης εποχής. Που όμως για τον υπόλοιπο κόσμο, ανεπτυγμένο αλλά και υπό ανάπτυξη, δυτικό αλλά και ανατολικό, αποτελεί ήδη μακροχρόνιο κεκτημένο.
Έρχεται αυτή η εκλογή κάπως καθυστερημένα, όπως προδίδεται από τον θετικό αντίκτυπο που προκάλεσε εντός της χώρας. Αποδεικνύει όμως ότι απομένουν ακόμη και άλλα βήματα να γίνουν, σε παρόμοια κατεύθυνση όπως: γυναίκα πρωθυπουργός, εκλογή γυναίκας στο θώκο του Δήμου Καστοριάς, στην περιφέρεια, την αντιπεριφέρεια και πάει λέγοντας.
Βασικά να σταματήσει να είναι ο δημόσιος βίος δέσμιος στερεοτύπων και να χωρούν σ’ αυτόν όλοι οι πολίτες για την αξία τους. Όχι απλά για το περίβλημά τους ή για το κέλυφός τους. Έτσι για παράδειγμα, η ανάδειξη πολιτικού χωρίς ο διαδηλωμένος τυχόν διαφορετικός προσανατολισμός του να είναι ταμπού και εμπόδιο, μοιάζει υπόθεση εργασίας.
Θρησκευτικά, σεξουαλικά, ιδεολογικά, «ολιστικά» η ελληνική κοινωνία —και ακόμη χειρότερα η σημερινή Καστοριά— έχουν ακόμη πολλά να προσπαθήσουν. Για χάρη της ενότητας του ελληνικού λαού, την ευελιξία των απόψεων, την εξέλιξη του πολιτεύματος και τον εκσυγχρονισμό, υπάρχουν ακόμη κενά και αναχρονισμοί που πρέπει να ξεπεραστούν.