Μεγάλη η τιμή αλλά και το βάρος που επωμίζομαι, ούτως ώστε να μην απογοητεύσω ούτε τον ίδιο ούτε τους αναγνώστες της εφημερίδας. Αποφασίσαμε, λοιπόν, από κοινού, να αφιερώσουμε το τεύχος αυτό στην Αφροαμερικάνικη Ποίηση.
Το μεγαλύτερο μέρος των ποιημάτων, τα οποία ανέλαβα να μεταφράσω, τα βρήκα στο συλλεκτικό τεύχος “Ψυχογραφήματα”, το οποίο επιμελήθηκε και εξέδωσε η Αφροαμερικανίδα ποιήτρια June Jordan.
Η ίδια χώρισε τη συλλογή στους εξής κύκλους: α) Λέξεις του αύριο γραμμένες σήμερα, με έργα ποιητών ηλικίας από 12-18 ετών, β) Ποιήματα αφιερωμένα σε μέλη της οικογένειας, γ) Ύμνοι σε ήρωες και ηρωίδες, δ) Ποιήματα με φιλοσοφική διάθεση, ε) Ποιήματα αφιερωμένα σε πρόσωπα, στ) Μαύρα μάτια σε αγρανάπαυση και ζ) Στάσεις ψυχής.
Εκτός των ποιημάτων της συλλογής αυτής αποφάσισα να ασχοληθώ με μερικούς πολύ σύγχρονους ποιητές (Van Jordan και μεταγενέστερους).
 |
| ΟΔΟΣ 6.8.2020 | 1042 | "I can't breathe" |
Τέλος, θεώρησα υποχρέωση να συμπεριλάβω και την ποιήτρια Maya Angelou, γνωστή πλέον, παγκοσμίως. Φρόντισα να μεταφράσω όσο το δυνατόν πιο μικρά ποιήματα, αντιπροσωπευτικά, ωστόσο, του ύφους των δημιουργών τους.
Ας σημειωθεί ότι ο Langston Hughes μνημονεύεται από την June Jordan ως ο πιο γνωστός Αφροαμερικανός ποιητής ανά τον κόσμο. Θα πρόσθετα, πάντως, τα ονόματα των Gwendolyn Brooks, Leroy Jones (Amiri Baraka) και Maya Angelou.
Χαρακτηριστικό όλων σχεδόν των ποιητών είναι η αναφορά τους στα πάθη και την περιφρόνηση που υπέφεραν εξ' αιτίας της καταγωγής τους στις Η.Π.Α. Πολλά ποιήματα έχουν μελοποιηθεί και είναι γνωστά ως τραγούδια blues ή soul.
Θα πρέπει επίσης να σημειώσω τη θεματική αλλαγή που παρατήρησα στους νέους ποιητές, τους πιο πρόσφατα γεννηθέντες. Η ποίησή τους ξεφεύγει και στρέφεται σε σύγχρονα θέματα.
Ελπίζω να τα απολαύσετε και να σας συνοδεύσουν ευχάριστα τον Αύγουστο.
Καλή ανάγνωση.
Χρυσούλα Πατρώνου-Παπατέρπου
Υ.Γ. ‘Όταν μετέφραζα αυτήν τη συλλογή ποιημάτων, οι ΗΠΑ ζούσαν ακόμη μια «ήρεμη» καθημερινότητα. Τα τραγικά συμβάντα της φετινής Άνοιξης, έφεραν πάλι στην επικαιρότητα τους Αφροαμερικανούς. Βρήκα, λοιπόν, ένα ποίημα, το οποίο έγραψε πρόσφατα μία καταξιωμένη Αφροαμερικανίδα ποιήτρια και το παραθέτω πιο κάτω:
TOI DERRICOTE
Γιατί δεν γράφω
για τον George Floyd
Διότι είναι πάρα πολλά αυτά
που πρέπει να πω
Διότι δεν έχω τίποτα να πω
Διότι δεν ξέρω τι να πω
Διότι τα πάντα έχουν ειπωθεί
Διότι πονά πάρα πολύ κάτι να πω
Τι μπορώ να πω τι μπορώ να πω
Κάτι έχει κολλήσει στον λαιμό μου
Κάτι έχει κολλήσει
σαν μήλο στο λαρύγγι μου
Κάτι έχει κολλήσει σαν μαχαίρι
Κάτι έχει κολλήσει σαν πατούσα
Κάτι έχει κολλήσει σαν σώμα.
Η Toi Derricote είναι Αφροαμερικανίδα ποιήτρια, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Pittsburgh.
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 6 Αυγούστου 2020, αρ. φύλλου 1042 | I can't breathe
Σχετικά:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.