ΟΔΟΣ: 30.1.2020 | 1019 |
Καμμιά ελπίδα δεν είναι νοητή και καμμιά προσδοκία όταν το στίγμα του Δήμου Καστοριάς και άποψή του για την πόλη εκφράζεται από την φωτεινή επιγραφή "I love Kastoria" στην είσοδο της πόλης, απέναντί της φυσικά και ακόμη πιο μακριά, όταν στην θέση της καρδιάς θα έπρεπε να φαίνεται η πληγή και το ανοικτό τραύμα, ο κίνδυνος για την επιβίωσή της και η φράση που καλύτερα θα ταίριαζε είναι "sos Καστοριά" ή "sorry Κastoria"
Επί χρόνια τώρα η ΟΔΟΣ, αν δεν είναι η μοναδική εφημερίδα, σίγουρα είναι από τα ελάχιστα ΜΜΕ της Καστοριάς, που παρουσιάζουν συστηματικά τις τραγικές ελλείψεις της πόλης και της ευρύτερης περιοχής.
Αν εξαιρεθεί το αναγνωστικό της κοινό και οι αντιδράσεις τους, είναι ωστόσο γεγονός, ότι τα κοινωνικά αντανακλαστικά σε γενικές γραμμές, δεν αντιδρούν. Αυτό συμβαίνει τόσο σε πλαίσιο καθημερινότητας, όσο και εκλογών. Έτσι τουλάχιστον δείχνουν τα αποτελέσματα των συνδυασμένων πράξεων, αλλά και παραλείψεων όλα αυτά τα χρόνια μέχρι σήμερα.
Η κριτική και αντικειμενική στάση της εφημερίδας την θέτει μονίμως στο στόχαστρο, έστω στο επίπεδο της δυσφορίας των κρινόμενων κάθε φορά. Ειδικά των δημοτικών αρχών, από την αρχή της έκδοσής της το 1998. Ταυτόχρονα τα περισσότερα fora ενημέρωσης, "τυχαίνει" να είναι αρεστά σε όλες τις διοικήσεις και τους αιρετούς, ανεξαιρέτως. Και πώς να μην είναι φυσικά, όταν εσχάτως ο ίδιος ο δήμαρχος Καστοριάς τα ευχαρίστησε σε συνέντευξή του, για την προβολή του μεγάλου έργου που εκτελεί.
Τα τελευταία χρόνια όμως, τα προβλήματα της Καστοριάς έχουν επιδεινωθεί δραματικά και δεν ανταποκρίνονται στην πλαστή εικόνα «περνάμε τέλεια» που καλλιεργείται πολύπλευρα, ως κοινή αντίληψη. Μόνο που ήδη αποτυπώνεται μια αλλαγή.
Δεν έχει περάσει ούτε ένας μήνας από το τέλος των εορτών και του καρναβαλιού, και είναι νωπές οι νέες φωνές και τα σχόλια περίσκεψης και προβληματισμού που αναφέρονται στην μουσική σλαβοποίηση του κάποτε πιο αυθεντικού, πηγαίου εθίμου της πόλης, δηλαδή του καρναβαλιού. Κάποτε το κύριο χαρακτηριστικό του καστοριανού καρναβαλιού ήταν η χαρά και το γέλιο, η ευχαρίστηση από τις αμφιέσεις και τον χορό. Σήμερα ολοκληρώνεται η ιδεολογικοποίησή του, σε βάσεις πλαστές και σαθρές.
Από πολλά χρόνια μέχρι φέτος η ΟΔΟΣ υπήρξε σχεδόν το μοναδικό βήμα κριτικής και διαλόγου, που επισήμαινε το ορατό κίνδυνο της ολοκληρωτικής απώλειας του αμιγούς καρναβαλικού χαρακτήρα του ιδιαίτερου καστοριανού ξεφαντώματος. Μπορεί οι εμπνευστές της ονομασίας "Ραγκουτσάρια" να είχαν τις καλύτερες των προθέσεων όταν βαφτίστηκε το έθιμο μερικά και όχι τόσο πολλά χρόνια πριν. Όμως το βέβαιο είναι, ότι η ονομασία σύντομα έγινε το όχημα μουσικής προπαγάνδας και αλλοίωσης των συνθηκών διασκέδασης και της τοπικής ηθογραφίες. Συνέπεια που είναι βαθύτερη και την οποία παρατηρούν επιτέλους ολοένα και περισσότεροι.
Εν έτει 2020 αρχίζουν επιτέλους δειλά-δειλά, (μη θίξουν το θηρίο), να ακούγονται και άλλες φωνές στο ίδιο ακριβώς ή περίπου μοτίβο έκφρασης ανησυχίας ή απλής περιγραφής της κατάστασης, που επικράτησε και τείνει να εδραιωθεί. Πλαστογραφώντας και περιφρονώντας, χλευάζοντας κάθε αντίλογο εκ μέρους όσων αυτοπροβάλλονται ως… μελετητές.
Όπως τότε στις αρχές της δεκαετίας του 2010 όταν ο ελληνικός λαός παραμυθιαζόταν μαζικά ότι όλα είναι μια χαρά και θα μπορούσαν να συνεχίσουμε όλοι μαζί με τον ίδιο τροπάριο, έτσι και σήμερα στην Καστοριά (όσοι απέμειναν) ενώ έχει συντριβεί, την θαυμάζουμε. «Καλημέρα από το top παγκόσμιο τουριστικό προορισμό».
Είναι πάντως δίκαιο να επισημανθεί ότι ειδικά φέτος, με την νέα δημοτική αρχή, ύστερα και από τις φωνές διαμαρτυρίας που καλούσαν σε προσοχή και προστέθηκαν, συγκριτικά με άλλες εποχές καταβλήθηκε μια προσπάθεια, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την μουσική θεματολογία, να ανασχεθεί η μουσική σλαβοκρατία. Κάτι που δεν υπάρχει περίπτωση να στεφθεί με επιτυχία, πριν καταργηθεί το Βαλκανικό Φεστιβάλ, που είναι μονοσήμαντο και μονόπλευρο και δεν έγινε αποδεκτό από το κοινό της Καστοριάς.
Το ίδιο συνέβη για πολλά χρόνια και με το θέμα των υποδομών της Καστοριάς. Σε σχέση με την αρχιτεκτονική Σχολή —την έχουν ξεχάσει όλοι πλέον. Σε σχέση με τα βυζαντινά τείχη. Τις εκκλησίες, τα μνημεία της βυζαντινής και μεταβυζαντινής τέχνης και εικονογραφίας, τα κειμήλια, τα διατηρητέα.
Ποιος μπορεί να λησμονήσει την περιπέτεια του στρατώνα Μαθιουδάκη που διασώθηκε κυριολεκτικά μια ανάσα πριν την κατεδάφιση; Όταν σύμπασα σχεδόν, η "αγορά" της ενημέρωσης υποστήριζε τον ευτελισμό του μνημείου;
Τα ίδια ισχύουν αντιστοίχως και με τους δρόμους, τα πεζοδρόμια, το αστικό πράσινο, την ερήμωση του παλιού κέντρου της Καστοριάς, το Πνευματικό Κέντρο, και βεβαίως την ανεξήγητη, εχθρική στον τρόπο που επιβλήθηκε, ενέργεια της σημερινής δημοτικής αρχής να καταστρέψει μια έτοιμη υποδομή 6 ετών, όπως ήταν οι απ’ ευθείας αναμεταδόσεις όπερας από την Νέα Υόρκη και μπαλέτου από το Λονδίνο, που λειτουργούσε ως ένα στοιχειώδες υποκατάστατο πολιτιστικής δράσης και κοινωνικοποιούσε τους δημότες που ενδιαφέρονταν για το είδος αυτό του πολιτισμού και της ψυχαγωγίας· ενώ παράλληλα έθετε την μοναχική Καστοριά σε ένα παγκόσμιο δίκτυο μέθεξης της υψηλής Τέχνης.
Για όλα αυτά τα καίρια ζητήματα ήδη άρχισαν δειλά-δειλά να εκφράζονται και από άλλους φορείς και διαμορφωτές της κοινής γνώμης… βρεφικοί —έστω στα σπάργανα—προβληματισμοί, όταν στον αντίποδα υπάρχουν οι αυλοκόλακες.
Αντίστοιχα επί πολλά χρόνια κανείς άλλος από τον κόσμο της ενημέρωσης δεν ασκεί κριτικό προβληματισμό για την διχοτόμηση του κόσμου της γουνεμπορίας και την απίστευτη ιδέα, ο ένας φορέας όπως ο Σύνδεσμος Ελλήνων Γουνοποιών να διοργανώνει διεθνή έκθεση γούνας που παράγει η Καστοριά (και η Σιάτιστα)… στην Αθήνα. Αδιαφορώντας παγερά για τις καταστροφικές συνέπειες, τόσο στην ενότητα του κλάδου των γουνοποιών όσο και στην ίδια την Καστοριά. Της οποίας αποτελεί ιστορικό στοιχείο και κεκτημένο η γούνα.
Όλοι όμως αυτά τα χρόνια στον βωμό της κολακείας και της θωπείας, με τα ταξιδάκια τους στην Αθήνα, τις φωτογραφήσεις επισήμων, τα μπουζούκια και τα λοιπά, ώσπου ήδη, μερικές ημέρες πριν ανακοινώθηκε και επισήμως, ότι αναβάλλεται επ’ αόριστον η πραγματοποίηση της Διεθνούς Έκθεσης Γούνας στην Αθήνα το 2020.
Εξέλιξη που δεν απέχει πολύ από την ματαίωση και κατάργηση μιας απολύτως ακατανόητης απόφασης που αντιστρατεύεται —κατά την άποψη της ΟΔΟΥ— τα πραγματικά τοπικά συμφέροντα και το copyright της υπόθεσης γούνας όπως και το ηθικό της δικαίωμα να συνδέεται εδαφικά με την εκθεσιακή δράση της εγχώριας παραγωγής και ιστορίας της.
Στο ίδιο ρεπερτόριο, ο ναρκισσιστικός αυτοθαυμασμός: Η νέα πλάνη της κολακείας και του αυτοθαυμασμού με την Καστοριά μέσα στο facebook να αγκομαχεί. Στο ποιος θα αυτοχαίρεται και θα αυτοσυγχαίρεται περισσότερο και εγκυρότερα με likes και σχόλια, και όπλο τις, από μακριά και από ψηλά (για την ακρίβεια όσο πιο μακριά και όσο πιο ψηλά) φωτογραφικές απόψεις της Καστοριάς, που λόγω της γραφικότητας της φύσης της αλλά και της σωζόμενης κληρονομιάς της παλιάς Καστοριάς και των παλιών κατοίκων της, διασώζει κάποια από τα στοιχεία της.
Η πόλη και σύμπασα η κοινωνία του facebook στο ρόλο της Χιονάτης και της κακής μάγισσας, με τον καθρέπτη να αναρωτιέται «ποια είναι η πιο όμορφη καθρέπτη-καθρεπτάκι μου». Χωρίς να δοθεί ποτέ σημασία στο γεγονός ότι δεν υπήρξε ποτέ τα τελευταία χρόνια, ούτε μια φωτογραφία μέσα στην πόλη, ή από το εσωτερικό της μια άποψή της, εκεί που υποτίθεται επιζεί ακόμη, που να επιτρέπει θαυμασμό ή αυτοθαυμασμό.
Η πόλη και σύμπασα η κοινωνία του Facebook στο ρόλο της Χιονάτης και της κακής μάγισσας, με τον καθρέπτη να αναρωτιέται «ποια είναι η πιο όμορφη καθρέπτη-καθρεπτάκι μου». Χωρίς να δοθεί ποτέ σημασία στο γεγονός ότι δεν υπήρξε ποτέ τα τελευταία χρόνια, ούτε μια φωτογραφία μέσα στην πόλη, ή από το εσωτερικό της μια άποψή της, εκεί που υποτίθεται επιζεί ακόμη, που να επιτρέπει θαυμασμό ή αυτοθαυμασμό.
Και όμως, μόλις τις τελευταίες εβδομάδες σε διάφορα fora κοινωνικής δικτύωσης, blogs και εφημερίδες, δειλά-δειλά διατυπώνεται επιτέλους προβληματισμός και για αυτή την σύγχρονη μαζική ψύχωση και ψυχοθεραπεία, του αυτοθαυμασμού της εξωτερικής ομορφιάς της Καστοριάς, όταν στο εσωτερικό της η πόλη είναι αβίωτη.
Βοηθεί στην θετική αυτή εξέλιξη και το γεγονός ότι οι περιβόητοι τουρίστες και επισκέπτες της Καστοριάς δεν κρύβουν πλέον την απογοήτευσή τους και την αποστροφή τους για την κατάσταση της πόλης, που ενώ απ’ έξω μοιάζει κούκλα, από μέσα μοιάζει σαν να έχει ενσκύψει πανούκλα —ποιητική αδεία η φράση και για χάρη της ομοιοκαταληξίας, βρήκε το maximum της επαλήθευσής, της δυστυχώς στην περίπτωση της Καστοριάς.
Ξέχωρα βέβαια από τους επισκέπτες, που φεύγοντας από την Καστοριά μετά τις γιορτές και ιδιαίτερα τα καρναβάλια, εκφράζουν (με έκπληξη) φωναχτά την εντύπωση που αποκόμισαν για την Καστοριά και τους κατοίκους της, μουσικά, εθιμικά, τοπικά και πάει λέγοντας εξ αιτίας της… σλαβικής μουσικής.
Όμως για να υπάρξει επιτέλους υγιής αντίδραση και αντίσταση, θα πρέπει πρώτος και καλύτερος ο Δήμος Καστοριάς να ανακρούσει πρύμνα. Και αυτό δεν γίνεται όσο μια δημοτική αρχή και ένας δήμαρχος, υποστηρίζει ότι η σημερινή Καστοριά βρίσκεται σε τέτοια κατάσταση που της επιτρέπεται, όχι απλά να γίνει «και πάλι top τουριστικός προορισμός», αλλά «παγκόσμιος» τέτοιος! [σχετικά "εδώ"]
Η υπόσχεση αυτή δείχνει κακή σχέση με την πραγματικότητα που οφείλεται στην πλέον ανώδυνη περίπτωση στην ανάγκη άμυνας ή στην συνειδητή παραπληροφόρηση του εξωθεσμικού παρασκηνίου.
Καμμιά ελπίδα δεν είναι νοητή και καμμιά προσδοκία όταν το στίγμα του Δήμου Καστοριάς και άποψη του για την πόλη εκφράζεται από την φωτεινή επιγραφή "I love Kastoria" στην είσοδο της πόλης, απέναντί της φυσικά και ακόμη πιο μακριά, όταν στην θέση της καρδιάς θα έπρεπε να φαίνεται η πληγή και το ανοικτό τραύμα, ο κίνδυνος για την επιβίωσή της και η φράση που καλύτερα θα ταίριαζε είναι "SOS Καστοριά" ή "Sorry Κastoria".
Ώστε να κινητοποιηθούν αντιδράσεις και δυνάμεις για την ανάνηψη της πόλης, μιας πόλης στην οποία ο ίδιος ο δήμαρχός της αυτοθαυμάζει με δηλώσεις και αναρτήσεις του τύπου: «Η Καστοριά χαμογελά με χαρά κι αισιοδοξία», «Καλημέρα από τον όμορφο τόπο που ζούμε», «Καλησπέρα από την πιο όμορφη περιοχή της Ελλάδος», κ.ο.κ. [σχετικά "εδώ"]. Σαν να μην έχει ανάγκη ο τόπος που πρέπει να αντιμετωπίσει.
Ενώ θα έπρεπε ο κάθε αρμόδιος και υπεύθυνος —φυσικά όχι μόνο ο δήμαρχος Καστοριάς— κάθε μέρα να δηλώνει την απόφαση του να αγωνιστεί για την αντιμετώπιση της συντριβής που επήλθε και εξακολουθούν να αρνούνται να παραδεχθούν ιδίως οι αρμόδιοι και οι επιφορτισμένοι με τις λύσεις.
Όπως τότε στις αρχές της δεκαετίας του 2010 όταν ο ελληνικός λαός παραμυθιαζόταν μαζικά ότι όλα είναι μια χαρά και θα μπορούσαν να συνεχίσουμε όλοι μαζί με τον ίδιο τροπάριο.
Έτσι και σήμερα στην Καστοριά (όσοι απέμειναν) ενώ έχει συντριβεί, την θαυμάζουμε. «Καλημέρα από το top παγκόσμιο τουριστικό προορισμό».
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 30 Ιανουαρίου 2020, αρ. φύλλου 1019.
Σχετικά:
- ΟΔΟΣ: Η ναρκισσιστική επιδημία της Καστοριάς
- ΟΔΟΣ: Καλημέρα Βιετνάμ
- Είπαν: [Ι. Κορεντσίδης]
- ΟΔΟΣ: Ο / Στον Κόσμος «μας»
- ΟΔΟΣ: Αυταπάτες
- ΟΔΟΣ: «Θαυμάστε μας» είκοσι χειμώνες
- ΟΔΟΣ: Παράλληλα σύμπαντα – ίλιγγος σε όλα τα μήκη και γιατί όχι; Και τα πλάτη.
- ΟΔΟΣ: Αρχόντισσα
- ΟΔΟΣ: Κομόπολη
- ΟΔΟΣ: निर्वाण
- ΟΔΟΣ: Παραζάλη τύπου Κόμο
Το μουστάκι σηκωμένο....
ΑπάντησηΔιαγραφή