ΟΔΟΣ: Δέκα μήνες μετά

Δέκα μήνες μετά τις βουλευτικές εκλογές που ανέδειξαν κυρίαρχη την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη και πανίσχυρη βουλευτή την κυρία Μαρία Αντωνίου

ΤΑ «ΚΑΛΑ» ΧΡΟΝΙΑ πριν τον κορωνοϊό και ακόμη πιο πίσω στο παρελθόν πριν την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας κάπου το 2011-2012, πάντα μεταξύ του Ιανουαρίου κα του Φεβρουαρίου, το φαινόμενο των κινητοποιήσεων των αγροτών, είχε αποκτήσει χαρακτηριστικά ετήσιου εθίμου. Αφού κάθε χρόνο σχεδόν οι γεωργοκτηνοτρόφοι «ζέσταιναν» τις μηχανές τους (τρακτέρ, αγροτικά μηχανήματα – αυτοκίνητα) και προχωρούσαν σε «δυναμικές» κινητοποιήσεις με καταλήψεις κομβικών σημείων των εθνικών και επαρχιακών δρόμων, παραλύοντας την κυκλοφορία, για την προβολή των διεκδικήσεών τους. Ήταν δε ο «εφιάλτης» για τους οδηγούς και τους μεταφερόμενους γενικά. Ενώ σε μερικές περιπτώσεις υπήρχαν και επιτροπές καταληψιών, κάτι σαν επαναστατικά δικαστήρια, στα οποία μπορούσαν οι διερχόμενοι οδηγοί να παρουσιάσουν με τεκμήρια τον λόγο που ταξίδευαν, και αναλόγως, αν επρόκειτο για κάτι επείγον ή σοβαρό δηλαδή, να τους επιτραπεί (ή όχι) η κατ’ εξαίρεση διέλευση. 

Η ΔΕΚΑΕΤΗΣ κρίση που εξανέμισε τότε τις φαντασιοπληξίες της φούσκας και στην συνέχεια ο κορωνοϊος, εμπόδισαν έως και πέρσι την γενικευμένη επανάληψη τέτοιων κινητοποιήσεων. Ώσπου φέτος, πρώτα σε άλλα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ειδικά σε εκείνα που ο αγροτικός κόσμος πλήττεται από τις συνέπειες του πολέμου στην Ουκρανία, και τώρα και στην Ελλάδα, ειδικά δε και στην Καστοριά, παρατηρείται και πάλι η ίδια κατάσταση. 

ΠΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ότι και στον αγροτικό (γεωργοκτηνοτροφικό) κόσμο έχει εμπεδωθεί η άποψη, ότι φύτρωσαν και πάλι τα λεφτόδενδρα που ευδοκιμούσαν ως το 2010. Άποψη που βεβαίως πρώτη η ίδια η κυβέρνηση είναι που προώθησε.

ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ Καστοριά, δεκάδες τρακτέρ, με μερικές δεκάδες παραγωγών, γεωργών και κτηνοτρόφων ξεκίνησαν και τις δικές τους κινητοποιήσεις. Είναι αλήθεια, ότι τα αιτήματά τους, πολλά από τα οποία έχουν καθαρά τοπικό χαρακτήρα, δείχνουν ότι αφορούν σε σωρευμένα προβλήματα από πολλά χρόνια. Πραγματοποίησαν πορείες και συγκέντρωση με τα τρακτέρ μπροστά από την Αντιπεριφέρεια στο διοικητήριο. Και επέδωσαν ψήφισμα με τα αιτήματά τους στον αντιπεριφερειάρχη Καστοριάς κ. Δημήτριο Σαββόπουλο. 

ΕΥΤΥΧΩΣ ΑΥΤΗ την φορά, λίγο το κρύο, λίγο οι υποχρεώσεις από τις βασιλόπιτες ίσως να ήταν οι αιτίες που δεν φάνηκε να συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις τους… πολιτευτές, βουλευτές, δήμαρχοι και άλλοι αιρετοί. Ούτε και ο κλήρος της περιοχής. Συμμετείχε μόνο η μαύρη σημαία με την νεκροκεφαλή και τα οστά από κάτω, που παραμένει το σύμβολο των πειρατών, η σημαία που ονομάζεται Τζόλλυ Ρότζερς, που ως γνωστόν οι πειρατές την ανύψωναν στο κατάρτι πλοίου για να μεταδίδουν ένα μήνυμα στους στόχους τους. Σκοπός τους ήταν να προκαλέσουν τρόμο και να δείξουν την δύναμή τους. Παραμένει αδιευκρίνιστος ο λόγος για τον οποίο επιλέχθηκε να ανυψωθεί μπροστά από το διοικητήριο της Καστοριάς. 

ΑΛΛΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ από το εύλογο ή όχι των αιτημάτων των γεωργοκτηνοτρόφων στην Καστοριά, μόλις 10 μήνες μετά τις βουλευτικές εκλογές που ανέδειξαν κυρίαρχη την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη και πανίσχυρη βουλευτή την κυρία Μαρία Αντωνίου, και ελάχιστους μήνες μετά τις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης, ακόμη πιο εύλογα προκαλείται η απορία. Για ποιο λόγο όλα αυτά τα δίκαια (ή όχι) αιτήματα δεν προβλήθηκαν στο πλαίσιο των προεκλογικών περιόδων στην δημόσια συζήτηση. Γιατί δεν τέθηκαν δυναμικά και διεκδικητικά τότε. Πριν τις κάλπες. 

ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΝΤΩΣ γιατί αδιαφορούν οι εκλεγμένοι για όλα αυτά. Σε μια περιοχή που αποδεκατίζεται από τον αστικό της πληθυσμό, με την Καστοριά να έχει ερημώσει και την γούνα να έχει καταρρεύσει, υπάρχουν στ’ αλήθεια ιθύνοντες που αδιαφορούν στο ενδεχόμενο να ερημώσουν τα χωριά και οι κωμοπόλεις της Καστοριάς;

Φωτογραφία: Αυθεντική σημαία Τζόλλυ Ρότζερς του 19ου αιώνα στο Ναυτικό Μουσείο Αλάντ της Φιλανδίας.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 1 Φεβρουαρίου 2024, αρ. φύλλου 1210.