ΙΩΑΝΝΗ ΣΚΟΡΔΑ: Αγαπητή ΟΔΟΣ

Στιγμιότυπο από την πρόσφατη συνάντηση του αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου με τον πρόεδρο των "Σπαρτιατών" Β. Στίγκα· εύκολα προκύπτει το συμπέρασμα της σύζευξης της Εκκλησίας με την ακροδεξιά, τουλάχιστον για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών.

Εκείνη όμως η στάση που προκάλεσε μεγάλη αίσθηση στις τάξεις της κοινωνίας είναι της επίσημης Εκκλησίας της Ελλάδος όπως αυτή εκφράστηκε μέσω της Ιεράς Συνόδου, για ένα νομοσχέδιο αφορά αποκλειστικά ένα κοσμικό γεγονός και όχι θρησκευτικό. 

* * *

Τον ερχομό του νέου έτους συνόδευσε η κοινοβουλευτική αναταραχή που προκλήθηκε από την πρόθεση της κυβέρνησης να νομοθετήσει υπέρ του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών και την υπό προϋποθέσεις δυνατότητα τεκνοποίησης αυτών. Νομοθέτημα που όπως φαίνεται απασχόλησε —και συνεχίζει να απασχολεί— περισσότερο τα εσωτερικά των κομμάτων, την Εκκλησία και τα ΜΜΕ. Αποδεικνύοντας περίτρανα πως ανήγαγαν ένα θέμα σε "μείζον" κοινωνικό ζήτημα, όταν την ίδια στιγμή αυτό φαίνεται να μην απασχολεί σχεδόν καθόλου την πλειοψηφία της κοινωνίας.

Εκτός από εκείνο το κοινωνικό τμήμα που έχει συνδέσει άρρηκτα την έννοια του όρου "εξέλιξη" με την επιστροφή στα σπήλαια όπου κατοικούσε ο πρόγονος όλων homo sapiens. Και το συγκεκριμένο —ευτυχώς μικρό— κομμάτι της κοινωνίας είναι αποδεδειγμένα ακραία συντηρητικό και αλλεργικό σε κάθε είδους εξέλιξη και πρόοδο. Που εν μέσω κάποιας θεϊκής παρέμβασης συσπειρώνεται γύρω από την Εκκλησία και των θέσεων που έχει εκφράσει κατά καιρούς μέσω της Ιεράς Συνόδου.

Ακόμα και σε ζητήματα που δεν άπτονται των αρμοδιοτήτων της. Αρκεί κανείς, να ανατρέξει τρία-τέσσερα χρόνια πριν και να θυμηθεί την στάση της απέναντι στα εμβόλια κατά την διάρκεια του κορωνοϊού, αλλά και σε όλα τα υγειονομικά μέτρα που απέτρεπαν την μετάδοση του φονικού ιού που στέρησε την ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων σε ολόκληρο τον κόσμο. Φτάνει ο καθένας να φρεσκάρει την θύμηση του ποια ήταν η αντίδραση των λειτουργών της όταν είχε αποφασιστεί η χρήση μάσκας εντός των ναών, αλλά και τι επακολούθησε των ιατρικών συστάσεων για την τέλεση του μυστηρίου της Θείας Κοινωνίας.

Σε πολιτικό επίπεδο, η αναταραχή που προκλήθηκε αφορά κυρίως το κυβερνών κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, διότι αυτό είναι που περιέχει στις τάξεις της το μεγαλύτερο κοινοβουλευτικό κομμάτι πολιτικού συντηρητισμού αλλά και οπισθοδρόμησης. Χέρι-χέρι βέβαια με τους βουλευτές εκείνων των μικροκομματικών σχηματισμών που βρίσκονται δεξιότερα της γαλαζοπράσινης παράταξης. Και το συγκεκριμένο κοινοβουλευτικό μωσαϊκό είναι το κυρίως υπεύθυνο για την σκόνη που έχει σηκώσει μέσω της άρνησης του να ψηφίσει ένα νομοσχέδιο που στις περισσότερες χώρες της Δύσης τέτοιου είδους ζητήματα τα έχουν λύσει εδώ και πολλά πολλά χρόνια.

Για τους περισσότερους, ήταν λίγο πολύ γνωστή η πολιτική στάση τόσο της "Ελληνικής λύσης" του κ. Βελόπουλου αλλά και της "Νίκης" του κ. Νατσιού. Ειδικά για το κόμμα του τελευταίου πολιτικού αρχηγού δεν είναι άγνωστη η σχέση του με κύκλους της επίσημης Εκκλησίας και τον ρόλο που διαδραμάτισαν πολλά από τα μέλη της για την πολιτική αναρρίχηση του συγκεκριμένου κόμματος, παρεμβαίνοντας μέσω της πολιτικής καθοδήγησης του θρησκευτικού ποιμνίου. Αλλά και για τον κ. Βελόπουλο δεν είναι κρυφή η σχέση του με αρκετούς εκ των εκκλησιαστικών ηγετών και κυρίως εκείνους που ενδεχομένως θα καλοέβλεπαν κάποιου είδους σύμπραξης με το Ρωσικό Πατριαρχείο.

Ακόμα και για μέρος των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας δεν θα αποτελούσε οποιαδήποτε έκπληξη ή αποστασιοποίησή τους από το συγκεκριμένο νομοσχέδιο όταν αυτή δεν απασχολούσε τόσο μεγάλο αριθμό βουλευτών και υπουργών της. Οι οποίοι προτίμησαν να διαφοροποιηθούν της νομοθετικής πρωτοβουλίας του αρχηγού τους, νοιώθοντας υπόλογοι απέναντι σε μέρος του εκλογικού σώματος των περιφερειών που τους ανέδειξε.

«Τέτοιου μεγέθους πολιτική φοβία δεν είχε διαπιστωθεί ούτε κατά την ψήφιση των μνημονίων» υποστήριξαν κάποιοι από τους οποίους δύσκολα θα διαχώριζε κανείς την άποψη του. Από την άλλη πλευρά, δεν πρέπει να ξεχνά κανείς το συντηρητικό τμήμα του εκλογικού σώματος και το εκλογικό όφελος που θα προσφέρουν απλόχερα στους αρνητές βουλευτές. Εξάλλου αγαπητή ΟΔΟΣ, οι άνθρωποι δηλώνουν πολιτικοί και όχι κορόιδα. Χωρίς να λησμονεί κανείς πως το μοναδικό μέλημα ενός νυν βουλευτή είναι η επανεκλογή του στις επόμενες εκλογές, όποτε και αν αυτές γίνουν.

Και θεωρώντας αυτό ως δεδομένο, τότε μπορεί εύκολα να κατανοήσει την διαφοροποίηση πολλών εξ αυτών από την κομματική γραμμή. Με την προϋπόθεση βέβαια να συμπεριληφθούν στην επόμενη εκλογική λίστα του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας μετά την διατήρηση της αμετάκλητης πολιτικής τους στάσης και ουσιαστικά το γύρισμα της πλάτης στον αρχηγό τους κ. Κυριάκο Μητσοτάκη.

Καθώς από όσα διαρρέουν ο πρωθυπουργός έχει πάρει ήδη τις αποφάσεις του για ορισμένους από τους νυν βουλευτές του κόμματός του, αλλά και για ορισμένα μέλη του υπουργικού του συμβουλίου που δήλωσαν εξ αρχής την λοξοδρόμησή τους από την νομοθετική πρωτοβουλία του Μαξίμου. Ακόμα και αν τους έχει δώσει την ευκαιρία της κοινοβουλευτικής αποχής κατά την ψήφιση του νομοσχεδίου για ευνόητους λόγους. Που σχετίζονται τόσο με την τελική ψήφιση του εν λόγω νομοθετήματος όσο και με την διαφύλαξη —όσο μπορεί αυτή να είναι εφικτή— της εικόνας της κοινοβουλευτικής του ομάδος.

Όμως και στα δύο κόμματα που έπονται της Νέας Δημοκρατίας μετά την εκλογική διαδικασία του περασμένου καλοκαιριού του ΣυΡιζΑ και του ΠαΣοΚ, υπήρχαν/υπάρχουν κοινοβουλευτικά στελέχη που εξέφρασαν τις αντιρρήσεις τους ως προς την ψήφιση του νομοσχεδίου για τα ομόφυλα ζευγάρια. Σε πολύ μικρότερο βαθμό από αυτόν που συνάντησε ο κ. Μητσοτάκης από τα δικά του γαλαζοπράσινα στελέχη και που επί της ουσίας χάρη στην ψήφο στήριξης των κομμάτων της αντιπολίτευσης θα υπερψηφιστεί το σχετικό νομοσχέδιο.

Όπως την δική του ξεχωριστή και σημειολογική σημασία θα έχει το τι θα επιλέξει να ψηφίσει η τοπική βουλευτής κ. Μαρία Αντωνίου (υπενθυμίζεται ότι το 2015 είπε «όχι» και καταψήφισε το Σύμφωνο Συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια).  Η οποία σε ραδιοτηλεοπτική της εμφάνιση σε τοπικό δημοσιογραφικό βήμα, δεν φάνηκε απόλυτα αρνητική στην ψήφιση του "επίμαχου" νομοσχεδίου, εκφράζοντας ταυτόχρονα την ανάγκη που ένιωσε να… «να συζητήσει περαιτέρω ορισμένες παραμέτρους του νόμου με συναδέλφους». Με την ελπίδα των περισσοτέρων να μην εννοούσε ως συναδέρφους της, τους βουλευτές της "Ελληνικής λύσης,  της "Νίκης" ή των "Σπαρτιατών».

Και το ερώτημα που δικαίως εκφράστηκε για αρχή, είναι αν η κ. Αντωνίου ανήκει σε εκείνη την ομάδα των επιφυλασσόμενων γαλαζοπράσινων βουλευτών που θα περνούσαν κάποιες ώρες στην Πειραιώς, απολαμβάνοντας το μασάζ που θα προσέφεραν ορισμένα κυβερνητικά στελέχη ώστε να μεταπείσουν όσους κυβερνητικούς βουλευτές είχαν εκφράσει τουλάχιστον τις επιφυλάξεις τους, με τελικό σκοπό να ψηφίσουν εν τέλει το νομοσχέδιο.

Δεν μένει τίποτα άλλο, παρά η αναμονή όλων όσων ενδιαφέρονται για το νομοθετικό έργο της τοπικής βουλευτή μέχρι τα μέσα Φεβρουαρίου όταν και θα πάει προς ψήφιση στο κοινοβούλιο. Ενδεχομένως εκείνη την χρονική περίοδο να μπορέσουν να ειπωθούν πολλά παραπάνω για την κοινοβουλευτική στάση της κ. Αντωνίου, όντας ταυτόχρονα και μέλος ευρωπαϊκής επιτροπής που μεταξύ των άλλων περιλαμβάνει και τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Μάκης Βορίδης, Γιώργος Κασαπίδης και Μαρία Αντωνίου στην Καστοριά λίγο πριν τις εκλογές του περασμένου Οκτωβρίου. Και οι τρεις τους, το 2015, είπαν «όχι» και είχαν καταψηφίσει το Σύμφωνο Συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια.

Η αναταραχή που προκλήθηκε αφορά κυρίως το κυβερνών κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, διότι αυτό είναι που περιέχει στις τάξεις της το μεγαλύτερο κοινοβουλευτικό κομμάτι πολιτικού συντηρητισμού αλλά και οπισθοδρόμησης.

* * *

Εκείνη όμως η στάση που προκάλεσε μεγάλη αίσθηση στις τάξεις της κοινωνίας είναι της επίσημης Εκκλησίας της Ελλάδος όπως αυτή εκφράστηκε μέσω της Ιεράς Συνόδου. Αλλά και από τις μεμονωμένες δηλώσεις μητροπολιτών που προηγήθηκαν της Συνόδου. Για αρχή καλό θα ήταν να διευκρινιστεί στους αναγνώστες σου αγαπητή ΟΔΟΣ πως το συγκεκριμένο νομοθέτημα δεν περιλαμβάνει επ’ ουδενί την συμμετοχή της Εκκλησίας και οποιουδήποτε θρησκευτικού μυστηρίου.

Αφορά αποκλειστικά τον πολιτικό γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και τίποτα παραπάνω. Δηλαδή, το νομοσχέδιο αφορά αποκλειστικά ένα κοσμικό γεγονός και όχι θρησκευτικό. Και από την στιγμή που ως τέτοιο θεωρείται δεν θα έπρεπε να επενέβη με τον τρόπο που το έκανε η επίσημη Εκκλησία. Στα μάτια μου, η παρέμβαση της μέσω της απόφασης της Ιεράς Συνόδου αλλά και που θα συνεχιστεί μέσω των ναών τις επόμενες ημέρες δεν αφορά κανέναν άλλον πλην τους πιστούς που επισκέπτονται τους ναούς κάθε Κυριακή.

Και αυτό το τελευταίο που αφορά την περιορισμένη προσέλευση των πιστών τουλάχιστον στις θείες λειτουργίες της Κυριακής ενδεχομένως να οφείλεται στο γεγονός πως η επίσημη Εκκλησία της Ελλάδος έχει αποκοπεί από το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας. Ή μέσω μιας άλλης ερμηνείας ενδεχομένως να μπορεί να αιτιολογηθεί δικαίως γιατί η πλειοψηφία των πιστών δεν προσέρχεται πλέον μαζικά όπως στο παρελθόν στους λατρευτικούς χώρους.

Και αυτό ίσως να οφείλεται στο γεγονός πως τα μέλη της κοινωνίας νοιώθουν αρκετά απόμακρα την εκκλησία και τα στελέχη της από την καθημερινή εξέλιξη της (κοινωνίας). Σαν να τους χωρίζει πολλά χάσματα γενεών που ο ένας δεν μπορεί να καταλάβει τις ανάγκες του άλλου επειδή το ένα μέλος είναι προσκολλημένο σε παλαιότερα χρόνια και νοοτροπίες, που όσο και να προσπαθήσει το άλλο μέλος δεν θα αποκολληθεί ποτέ από το παρελθόν του. Και αυτή φαίνεται να είναι η μεγαλύτερη διαφορά της εκκλησίας με άλλα δόγματα όπως την Καθολική Εκκλησία όσο αφορά την μαζικότητα των πιστών τους. 

Από την άλλη, καλό θα είναι να μην λησμονείται πως τα μέλη των κοινωνιών που προσέφεραν στην εποχή του Διαφωτισμού κατά το πλείστον προήλθαν από χώρες του Δυτικού κόσμου. Και μέσω αυτού ενδεχομένως να μπορούν να βγουν αρκετά συμπεράσματα. Και εδώ που τα λέμε, μπράβο τους.

Ιωάννης Σκόρδας

iskord@hotmail.com

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 1 Φεβρουαρίου 2024, αρ. φύλλου 1210.

Σχετικά:

• ΟΔΟΣ: "Νύχτα Κρυστάλλων"