ΟΔΟΣ: Βιβλίο

Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Αλυκό (ISBN 978-960-9849-0-2, Πικροδάφνης 10, 17562 Παλαιό Φάληρο τηλ. 2109849767, 6976647874) το βιβλίο «Επιστολές για την αξιοκρατία και τις μεταρρυθμίσεις» του κ. Αθανασίου Λυκογιάννη. Τα άρθρα που περιλαμβάνονται στο βιβλίο αυτό, δημοσιεύθηκαν για πρώτη φορά σε εφημερίδες των Αθηνών. Με την συγκέντρωσή τους σε έναν τόμο, για τους σκοπούς αυτής της έκδοσης, αποφεύχθηκε η εκ των υστέρων πρόσθετη επεξεργασία τους και η αλλαγή της μορφής τους, η οποία παρέμεινε η ίδια.

Ο κ. Αθανάσιος Λυκογιάννης, ο οποίος κατάγεται από την Καστοριά, είναι διδάκτωρ του London School of Economics. Έχει δημοσιεύσει άρθρα και μελέτες, ιδίως για την περίοδο της μεταπολεμικής ανασυγκρότησης, μεταξύ αυτών τα βιβλία Britain and the Greek Economic Crisis, 1944-1947: From Liberation to the Truman Doctrine (Columbia, MO: University of Missouri Press, 2002) και την Κεδρώα Αθηνά: Χρονικό της Τραπέζης της Ελλάδος 1928-2003 (ISBN960-8350-58-1, Αθήνα, Ποταμός, 2004).


Ανοικτή επιστολή στον Διοικητή της TτE, κ. Γκαργκάνα

Σε έναν κόσμο όπου οι αλλαγές αποτελούν όλο και περισσότερο τον κανόνα, είναι αναπόφευκτο κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια να προκαλεί όσους βολεύονται στη μετριότητα. Kαι πολύ περισσότερο, όταν κατεστημένα συμφέροντα, βασισμένα σε ετερόκλητα δίκτυα/ομάδες, λυμαίνονται καταστάσεις.

Eίναι γνωστό ότι για χρόνια τώρα διακριθήκατε για την αυστηρότητα των λόγων σας και τις παραινέσεις σας προς τους εργαζόμενους και την Πολιτική όπως, μεταξύ άλλων, για τον εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης και την άμεση προώθηση των διαρθρωτικών αλλαγών. Διερωτώμαι, όμως, γιατί ποτέ δεν κάνατε πράξη τους φλογερούς λόγους σας στον οίκο του οποίου «ηγείσθε»; Δεν νομίζετε ότι, παρά τις καλές προθέσεις σας, η πρόσφατη αναδιοργάνωση δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μια επιδερμική επέμβαση στο υφιστάμενο σύστημα λειτουργίας; Δεν νομίζετε ότι προχωρήσατε δίχως μία σε βάθος ανάλυση των ριζικών αλλαγών που είναι επιτακτικές στον διοικητικό και οργανωτικό μηχανισμό; Δεν νομίζετε ότι παραλείψατε να επιλέξετε πρόσωπα αρμόδια σε θέματα σύγχρονης οργάνωσης στα οποία να εκχωρήσετε σημαντικές αρμοδιότητες και εξουσία ώστε να κατευθύνουν το όλο μεταρρυθμιστικό εγχείρημα;

Γι’ αυτό, πείτε μας, παρακαλώ, ποιοι είναι οι αρχιερείς της αδράνειας που παρεμποδίζουν κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια στην κεντρική τράπεζα της χώρας; Eίναι τα πολιτικά κόμματα και η κομματικοκρατία, οι συνδικαλιστές, τα διευθυντικά «φέουδα», τα γραφειοκρατικά κυκλώματα, τα προσωπικά συμφέροντα, η πατρω- νεία, οι πελατειακές σχέσεις, το κράτος και οι μηχανισμοί του; Mήπως είναι οι συνεκτικές ομάδες-συσπειρώσεις που κατέχουν προνομιακή θέση στο κλειστό σύστημα εξουσίας, οι οποίες, όχι μόνο συναλλάσσονται με την υψηλόβαθμη γραφειοκρατική ελίτ για προσωπικό τους όφελος, αλλά και ανοικτά την υπονομεύουν κάθε φορά που έρχεται σε ρήξη με τα μικροσυμφέροντά τους;

Eίμαι σίγουρος ότι γνωρίζετε πολύ καλά τι ακριβώς συμβαίνει, ποιος/ποιοι και γιατί αντιδρούν στις μεταρρυθμίσεις στην κεντρική τράπεζα της χώρας. Γι' αυτό και πάλι διερωτώμαι: Aν η τήρηση και ενίσχυση της αρχής της αξιοκρατίας σε όλους τους τομείς απασχόλησης, σε όλα τα στάδια και τα επίπεδα, αποτελεί τη νέα «Mεγάλη Iδέα», δεν νομίζετε ότι θα έπρεπε να εμβαθύνετε περισσότερο στη θεμελιώδη διαφορά μεταξύ ηγείσθαι και διοικείν, δύο αυτόνομων αλλά συμπληρωματικών συστημάτων δράσης στο σύγχρονο περιβάλλον των επιχειρήσεων;

Aς μη ξεγελιόμαστε. Στην καρδιά της πολυθρύλητης νεοελληνικής πραγματικότητας μεγαλουργεί η διοικητική κακοδαιμονία, καθώς ποτέ δεν ήρθαμε σε ρήξη με τη βασική αιτία της γένεσής της παρά μόνο αρκεστήκαμε να θεραπεύουμε εκδηλώσεις αρρυθμίας και άλλα συμπτώματά της: Yπάρ-χει άραγε σήμερα κανείς που να αμφισβητεί ότι η ελληνική δημόσια διοίκηση δυναστεύεται από «τη μετριότητα, την ευθυνοφοβία, την τυπολατρία και συχνά την αδιαφορία, με αποτέλεσμα ικανά και δημιουργικά στελέχη να απορροφώνται και να αφομοιώνονται από το σύστημα»; Eνδεχο-μένως, κάποιοι να θεωρήσουν αυτές τις διαπιστώσεις υπερβολικές. Tούτο θα σκεφτούν στα σίγουρα όλοι εκείνοι που διαπλέκονται με τη σημερινή κατάσταση. Όσοι όμως δεν ανέχονται πλέον τη διοικητική αναποτελεσματικότητα ίσως αντιδράσουν θετικά. Σε κάθε περίπτωση, οι συνθήκες έχουν ωριμάσει για μια τολμηρή και ριζική αντιμετώπιση του διοικητικού προβλήματος της χώρας.

Γι΄ αυτό δεν παρέλκει να υπενθυμίσω ότι το διακύβευμα δεν είναι τα πρόσωπα, ο θώκος, η εξουσία, αλλά οι αξίες: το μέλλον της Tράπεζας της Eλλάδος -μια κεντρική τράπεζα όπου η διοίκηση θα ηγείται και τα στελέχη θα διοικούν.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 11.12.2008