ΠΑΣΧΑΛΗ ΜΗΤΛΙΑΓΚΑ: Οι εκλογές της Κυριακής

Βουβοί απορούντες και ανήσυχοι οδεύομεν... 
Αλλά που, για ποιο πράγμα και ιδίως με ποιους;

Eίναι γεγονός πλέον, ότι τον εκλογικό τόνο, στο σύνολο της χώρας τις τελευταίες μέρες, για τις αυτοδιοικητικές εκλογές τον δίνει όλο και περισσότερο το εντεινόμενο παθογενές κλίμα της κεντρικής πολιτικής σκηνής.

Η συζήτηση για τους νέους αυτοδιοικητικούς θεσμούς, έχει μετατοπισθεί σχεδόν οριστικά στη δραματική οικονομική συγκυρία και οι υποψήφιοι των δύο αιρετών θεσμών, των Περιφερειών και των Δήμων, μόλις που φαίνονται ή ακούγονται να μιλούν για αυτά που διεκδικούν, την ψήφο των πολιτών και για όσα καινούργια και σημαντικά έρχονται στα χέρια αυτών των δύο θεσμών αποκέντρωσης.
Έτσι, το μόνο που δεν ακούμε, κυρίως στα κεντρικά κανάλια και στα άλλα ΜΜΕ του κέντρου, είναι συζητήσεις για τα χαρακτηριστικά, τους νέους ρόλους για τις νέες πάμπολλες και δύσκολες αρμοδιότητες, που έρχονται επιτέλους στους δύο αιρετούς θεσμούς. Για τις προκλήσεις και τις ευκαιρίες που έχουν οι τοπικές κοινωνίες, αλλά και για τους περιοριστικούς παράγοντες λόγω οικονομικής συγκυρίας, που σημαδεύουν την έναρξη λειτουργίας του πολύ φιλόδοξου κατά τα άλλα αποκεντρωτικού εγχειρήματος.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ως πολίτες αυτής της χώρας ότι με το νέο δίδυμο -λίγοι και ισχυροί δήμοι και τις 13 αιρετές Περιφέρειες- το κράτος που ξέραμε όλοι τελείωσε και ένα καινούριο κράτος αναδύεται. Σίγουρα όχι από παρθενογένεση. Ο πιο επικίνδυνος καμβάς ανάδειξης του καινούργιου, είναι το αρρωστημένο και διαβρωτικό πολιτικό κλίμα κυρίως, και δευτερευόντως η σοβαρότατη παράμετρος της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας.
Το συντριπτικό ποσοστό πλέον των αρμοδιοτήτων και των συναλλαγών του πολίτη με το κράτος, με την ευρεία έννοια, περιέρχεται στους αυτοδιοικητικούς θεσμούς, ενώ οι υποδομές, η ανάπτυξη, η κοινωνική πολιτική, ο τομέας των επενδύσεων, η στήριξη της εκπαίδευσης και μία σειρά άλλων πραγμάτων επιμερίζονται στους δύο θεσμούς.

Όμως ενώ όλα αυτά έρχονται στα χέρια των αυτοδιοικητικών θεσμών, δεν βγαίνει, δεν αναδεικνύεται ως αναγκαιότητα πλέον, που πρέπει να πάμε ως κοινωνίες, πως πρέπει να πάμε, ποιες είναι οι επιλογές μας και οι προτεραιότητες και το εξίσου σημαντικό με ποιους πρέπει να πάμε. Ποιοι μπορούν να μας οδηγήσουν στους καινούργιους δρόμους των περιοχών μας;
Αντί για τον πειστικό, τεκμηριωμένο λόγο και γιατί όχι τολμηρό και ανατρεπτικό συνηθισμένων καταστάσεων, βλέπουμε αρχηγούς κομμάτων να έχουν πάρει «παραμάσχαλα» υποψήφιους Περιφερειάρχες και υποψηφίους μεγάλων Δήμων και αυτοί βουβοί να σέρνονται εδώ και κει ως άβουλα πρόσωπα. Δεν είδαμε έστω έναν να επαναστατεί και να φωνάζει, αφήστε μας να πούμε για αυτά που ζητούν οι νέοι θεσμοί, για αυτά που πρέπει να ακούσουν οι πολίτες, για να διαμορφώσουν τις απόψεις τους και να μας εμπιστευτούν. Για το όραμα μας, τα σχέδια μας, το επεξεργασμένο πρόγραμμα μας, ώστε οι πολίτες νηφάλια και ψύχραιμα να αποφασίσουν .
Όμως ο πολίτης δεν βλέπει τίποτα απ’ όλα αυτά ή μάλλον πολύ λίγα και κυρίως στην περιφέρεια της Περιφέρειας και των μικρότερων Δήμων. Ούτε σοβαρές συζητήσεις, καινούριες αναζητήσεις, νέα εργαλεία, την ομάδα με την οποία κατεβαίνει ο κάθε επικεφαλής στον στίβο της εκλογικής μάχης.
Σίγουρα οι πολίτες δεν μπορούν να κλείσουν τα αυτιά τους στα δύσκολα που διέρχεται η χώρα μας , όμως πρέπει να βρουν και τη δύναμη να σκεφτούν γι’ αυτά που θα αντιμετωπίσουν και θα αντιμετωπίζουν καθημερινά στη ζωή τους, οι προοπτικές που διανοίγονται με τους νέους θεσμούς και κυρίως να δουν, να ακούσουν και να κρίνουν πριν ψηφίσουν, ποιοι είναι οι καινούριοι που διεκδικούν την ψήφο τους.

Η εποχή που περνάμε είναι δύσκολη, οι ανατροπές στη ζωή πολλών από μας πολλές, οι βεβαιότητες του παρελθόντος φυλλοροούν μία-μία και μείς «οδεύομεν βουβοί και διαπορούντες».
Ας αναζητήσουμε λοιπόν, τουλάχιστον εμείς στην Περιφέρεια, στις μικρότερες κοινωνίες των νέων Δήμων που κατοικοεδρεύουμε, συγκεκριμένο, πειστικό λόγο και προπαντός οδικό χάρτη πορείας για τη νέα περίοδο και για την περιοχή μας. Αυτή η τετραετία μπορεί να σημαδέψει πολλές τετραετίες θετικά ή αρνητικά. Από τις επιλογές μας εξαρτάται η μία ή η άλλη κατεύθυνση.
Όσοι θεωρούν πως η δεινή οικονομική κατάσταση που περνάμε ως χώρα είναι μόνο υπόθεση και ευθύνη του κεντρικού κράτους και της κυβέρνησης, αυταπατώνται και αεροβατούν. Ο ρόλος των τοπικών και περιφερειακών αρχόντων καθίσταται σημαντικός. Ο λαός δεν ζητά πλέον πολλά και καλά λόγια. Ζητά λίγα, χειροπιαστά και συγκεκριμένα. Το αποτέλεσμα της κάθε πρωτοβουλίας θα είναι πλέον το ζητούμενο της νέας περιόδου.
Μακάρι, στο κρίσιμο, διαρκώς ζητούμενο στη λειτουργία των νέων θεσμών, δηλαδή στην ισορροπία μεταξύ δημοκρατίας και αποτελέσματος να προκύψουν διοικήσεις και άρχοντες που να κατοχυρώνουν και τα δύο.
Όμως στους καιρούς μας η έννοια του αποτελέσματος πρέπει να είναι το διαρκώς ζητούμενο από όλους μας και να ιεραρχείται ψηλά. Χρειαζόμαστε ανθρώπους προικισμένους με διαχειριστική επάρκεια. Όταν βέβαια είναι ντυμένοι με δημοκρατικές και κοινωνικές ευαισθησίες, θα υπηρετήσουν με πολύ πιο ορθό και πιο ισορροπημένο τρόπο τις κοινωνίες, από τις οποίες διεκδικούν την ψήφο τους. Ας επικρατήσουν τουλάχιστο στην τελική κρίση των πολιτών αυτά τα προτάγματα και αυτές οι αντιλήψεις.