1.11.10

ΟΔΟΣ: Λοστρόμος


ΟΔΟΣ 21.10.2010 | 563

 Το πρόβλημα της Καστοριάς (ακριβέστερα ένα από τα προβλήματά της) ήταν πάντοτε η (κακή) ιεράρχηση των στόχων και προγραμμάτων για την πόλη και τον Δήμο. Αναγκαία συνέπεια όλων αυτών ήταν η ελλειμματική προσπάθεια και στην χειρότερη περίπτωση το κοινό κουκούλωμα των προβλημάτων.  Και αυτή η ιδιαιτερότητά της με αφορμή τον «Καλλικράτη», μοιάζει να διευρύνεται όσο και η γεωγραφική έννοια του Δήμου Καστοριάς, ενώ εξ αιτίας αυτού του γεγονότος αναμένεται να επιδεινωθεί. Διότι στο εξής η εικόνα θα προσδιορίζεται όχι μόνο από την πόλη αλλά και από τα τεκταινόμενα στους περιφερειακούς, καταργούμενους δήμους που εντάσσονται στον Δήμο Καστοριάς.

Είναι προφανές ότι καλός κ’ αγαθός ενδεχομένως ο «Καλλικράτης» στα σχέδια και ως φιλοσοφία, αλλά για να αποδειχθεί στην εφαρμογή του πραγματικά χρήσιμος και σωτήριος σαν την κιβωτό του Νώε και όχι κατατροφικός σαν τον πύργο της Βαβέλ, θα προϋπέθετε υψηλό επίπεδο οργάνωσης και προετοιμασίας των δήμων (και κοινοτήτων) που θα απαρτίσουν τον νέο Δήμο Καστοριάς.
Και αυτό το επίπεδο ελάχιστους μήνες πριν την 1-1-2011 προφανώς δεν έχει εξασφαλισθεί για την εφαρμογή του, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει νε μεταλλαχθεί σε Κακικράτη που θα χρειαστεί τον Ξενοκράτη του. Κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Ο λόγος είναι απλός: Αν η Καστοριά (ή αντίστοιχα ο Δήμος Αγίας Τριάδος ή Μεσοποταμίας κ.ο.κ.) δεν μπορούσαν μέχρι τώρα να αντιμετωπίσουν και λύσουν τα προβλήματα και τις αυτοδιοικητικές τους υποθέσεις μόνοι τους, πώς θα μπορούν να το πετύχουν χάνοντας την αυτοτέλειά τους, συμμετέχοντας σε ένα νέο οργανισμό με άλλη δομή, με ανατροπές και διαφορετικές ιεραρχήσεις; Και μάλιστα χωρίς να έχει σφυρηλατηθεί στοιχειώδης συναντίληψη;

Πρόκειται για ένα θεωρητικό ακόμη ερώτημα, που χωρίς την διάθεση κινδυνολογίας, μετά την 1η Ιανουαρίου θα έχει πρακτική διάσταση, και ίσως γίνει εφιάλτης για όλους, και πολύ περισσότερο για την πόλη της Καστοριάς. Η οποία ευρισκόμενη τα τελευταία χρόνια σε καθεστώς γύψου, αδυνατώντας να αντιμετωπίσει τα προβλήματά της, καθώς και τις απαιτήσεις των 17.000 και πλέον κατοίκων και δημοτών της, είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν θα τα καταφέρει ως πρωτεύουσα για τριπλάσιο πληθυσμό, διασκορπισμένο σε μια τεράστια -για τις δυνατότητές της- γεωγραφική έκταση.

Στα στοιχειώδη αυτά ερωτήματα, θα πρέπει να απαντήσουν πειστικά τουλάχιστον οι 3 από τους 4 συνδυασμούς που είναι υποψήφιοι για τις δημοτικές εκλογές, στην Καστοριά. Διότι με βάση τις εκτιμήσεις και οι 3 ξεκινούν από τώρα ως τις εκλογές με περίπου ισοδύναμες προοπτικές πρόκρισης στον δεύτερο γύρο, στο τέλος του οποίου κανείς δεν μπορεί να είναι προκαταβολικά βέβαιος για το αποτέλεσμα.

Ωστόσο, στην δεύτερη μερικώς κοινή συνέντευξή τους στην τηλεοπτική εκπομπή του κ. Α. Παραρά στον σταθμό «Δίκτυο1», το βράδυ της π. Δευτέρας (αυτή την φορά απουσίαζε ο κ. Κ. Λιάντσης επικαλούμενος ανειλημμένες υποχρεώσεις) δεν απαντήθηκαν επαρκώς πολλά από τα αυτονόητα ερωτήματα και τις απορίες που εγείρονται για την εφαρμογή του Καλλικράτη στην περίπτωση της πόλης της Καστοριάς και του νέου δήμου. Οι απαντήσεις των υποψηφίων δημάρχων, περισσότερο έμοιαζαν ψηφοθηρικές με στόχο τους περιφερειακούς δήμους.

Περισσότερο ο κ. Ε. Χατζησυμεωνίδης (που υπερασπίστηκε το μοντέλο ενός μάλλον πολυδάπανου δήμου που λειτουργεί περίπου για κάθε νόσο), αλλά και ο κ. Κ. Κοντόπουλος (έστω κι’ αν υπερασπιζόταν ένα σχεδόν θατσερικό μοντέλο για τον δήμο) δεν απέφυγαν τον πειρασμό να εξαγγείλουν μέτρα ακόμη και για τα μήλα, τα φασόλια και άλλα γεωργικά και κτηνοτροφικά προϊόντα, σαν να απορροφώνται στον νέο δήμο γεωργικοί συνεταιρισμοί και όχι αυτοδιοικητικοί οργανισμοί. Ο Δήμος Καστοριάς έχοντας ζήσει στο παρελθόν με κωμικοτραγικά αποτελέσματα την απόπειρα λειτουργίας του ως προωθημένος σύνδεσμος γουνοποιών, δείχνει έτοιμος σαν από καιρό, να επαναλάβει τα ίδια λάθη, που φαιδρύνουν τον θεσμό της Αυτοδιοίκησης και ως μεσάζων αγροτικών προϊόντων.

Πώς θα ιεραρχείται λοιπόν και πώς θα διευθύνεται ο δήμος; Πώς θα συντονίζονται οι ενέργειες, τα προγράμματα και πώς οι υπηρεσίες; Πώς θα προωθούνται και πώς θα αποφασίζονται λύσεις για τα προβλήματα; Πώς θα συνεννοούνται οι σύμβουλοι της πλειοψηφίας μεταξύ τους και πώς με τους άλλους; Πώς θα καθορίζονται οι σχέσεις των υποσυνόλων του δήμου με την πόλη; Πώς θα είναι η Καστοριά σε ένα με δύο χρόνια από σήμερα; Καλλίτερη, ίδια ή χειρότερη απ’ αυτή που είναι σήμερα;

Τι θα γίνει με το στίγμα του νέου δήμου ως κοινωνικής οντότητας με παρόν, μέλλον και παραδόσεις; Θα λειτουργήσει ως χωνευτήρι με στόχο την δημιουργία ενός νέου τύπου καστοριανού πολίτη, ολίγον αστού, ολίγον ημιαστού και ολίγον γεωργοκτηνοτρόφου; Ή θα γίνει γής Μαδιάμ με τις συνιστώσες του νέου δήμου να κονταροχτυπιούνται μεταξύ τους, αναλώνοντας άσκοπα την ενέργειά τους, για την τελική επικράτηση και προσθέτοντας νέα (διαφορετικά) προβλήματα στην πόλη της Καστοριάς;

Στο προηγούμενο φύλο της ΟΔΟΥ, σε άρθρο του που φιλοξενήθηκε στις κεντρικές σελίδες, ο συμπολίτης εκπαιδευτικός κ. Γ. Πάνου(*), σχολίαζε με τρόπο που θύμιζε συναγερμό το γεγονός ότι οι υποψήφιοι, όλοι οι (τελικοί) υποψήφιοι, όχι μόνο δεν ανακοίνωσαν εγκαίρως το πρόγραμμά τους, αλλά δεν μοιράστηκαν καθόλου στο χρονικό διάστημα της προπαρασκευής των υποψηφιοτήτων τους με παρεμβάσεις τους στον τύπο, με διάλογο, με ανακοινώσεις τους στο διαδίκτυο, με κάθε δυνατό τρόπο τέλος πάντων, ούτε το πρόγραμμα, ούτε τις προτεραιότητες τους. Αλλά ούτε και το «συμβόλαιό» τους, ή έστω απλώς το στίγμα τους προς τον λαό της Καστοριάς, με αποτέλεσμα να οδηγείται η πρωτόγνωρη κατάσταση ως τις εκλογές, χωρίς διαβούλευση από κανένα και για τίποτα. Και επομένως χωρίς δεσμεύσεις.

Θυμίζουν οι υποψήφιοι τον Χριστόφορο Κολόμβο, όταν με την γαλέρα και το πλήρωμά του ξεκινούσε το ταξίδι που οδήγησε στην ανακάλυψη του νέου κόσμου, αλλά δεν είναι έτσι. Διότι το ταξίδι του θαλασσοπόρου προς το άγνωστο δικαιώθηκε αποκλειστικά και μόνο από το αποτέλεσμά του. Σήμερα κανείς δεν γνωρίζει τίποτα και κανέναν για όλους τους άλλους εξερευνητές, που ξεκίνησαν το ίδιο ταξίδι προς το άγνωστο, και απέτυχαν. Τους κατάπιε η ιστορία, ή η μαύρη θάλασσα, δεν έχει δα και τόση σημασία, διότι και σ’ αυτή την περίπτωση το αποτέλεσμα μετράει.

Μπορεί το παράδειγμα να ενέχει κάποιο βαθμό υπερβολής. Αλλά δεν είναι κινδυνολογία να τονισθεί ότι με τον ίδιο τρόπο της παραβολής, η γαλέρα του νέου Δήμου Καστοριάς, με πλήρωμά απ΄όλες τις μεριές του, και τον διαρκή κίνδυνο της ανταρσίας (υπαρκτός κίνδυνος που μέχρις στιγμής δεν αναλύεται), κινδυνεύει να χαθεί από την πρώτη κιόλας μέρα, αν ο καπετάνιος αποδειχθεί ότι δεν άξιζε για ναύαρχος, αλλά για λοστρόμος.

---

 (*) Σε συνέχεια του προβληματισμού που έθεσε ο κ. Γ. Πάνος, έρχεται να προσθέσει τις απόψεις του στον δημόσιο διάλογο ο κ. Ιωάννης Καραβιδάς, με άρθρο του που φιλοξενείται στις κεντρικές σελίδες του σημερινού φύλλου.

---

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 21 Οκτωβριόυ 2010, αρ. φύλλου 563

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ