ΟΔΟΣ: Ευ[α]χαριστίες

Στις πρώτες ημέρες του Νοεμβρίου, ελάχιστα μόνο μετά τον δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών, όσοι έχουν προσχωρήσει στον αμερικάνικο τρόπο ζωής, γιόρτασαν την ημέρα των "Ευχαριστιών", γνωστή και ως "thanksgiving day".

Αν και η ετυμολογία της προδίδει τον συμβολισμό της (πρόκειται για την ημέρα κατά την οποία το απλό "ευχαριστώ" εξιδανικεύεται και στρέφεται προς το θείο), στην πραγματικότητα εδώ στην Ελλάδα, ποτέ δεν έγινε ιδιαίτερα κατανοητή η ανάγκη αυτής της γιορτής η οποία ενώνει τις ευχαριστίες όχι μόνο των Αμερικανών των ΗΠΑ (ανεξαρτήτως δόγματος ή θρησκεύματος) ή του εξωτερικού, αλλά και πολλών άλλων Αγγλοσαξόνων. Ίσως διότι η ελληνική, είναι η μόνη γλώσσα στον κόσμο στην οποία υπάρχει η λέξη "φιλότιμο", όπως τόσο αυτάρεσκα επισημαίνεται συχνά. Οπότε όλα τα άλλα είναι περιττά.

Στην Καστοριά, που διαθέτει Ελληνομερικανική Ένωση, και στις ΗΠΑ ισχυρή και πολυάριθμη παροικία που αριθμεί άνετα τουλάχιστον άλλη μια πόλη σαν κι' αυτή της Καστοριάς, παρά το γεγονός ότι την ημέρα των "Ευχαριστιών" γιορτάζεται από τους Ελληνοαμερικανούς και στην Καστοριά, η σημασία της ευχαριστίας και της αναγνώρισης, δηλαδή η ανάγκη να εκδηλωθεί η ανθρώπινη ευγνωμοσύνη, ωστόσο κανείς από τις υπόλοιπους κατοίκους της πόλης δεν γνωρίζει λεπτομέρειες για αυτή την γιορτή, που γιορτάστηκε για πρώτη φορά το 1621.

Δεν θα ήταν υπερβολή μάλιστα να τονιστεί το γεγονός ότι στην συλλογική συνείδηση η γιορτή αυτή, δεν έχει αποφύγει την γενικότερη δαιμονοποίηση που συνήθως επιφυλάσσεται σε κάθε τι αμερικανικό. Πιο πολύ ως τελετή μύησης σε κάτι θολό και απόκοσμο παραπέμπει, παρά σε μια απλή γιορτή όπου οι άνθρωποι ευχαριστούν ο ένας τον άλλο για απλά πράγματα, όπως την ηθική της συμβίωσης, την αλληλεγγύη, την βοήθεια. Ίσως γι' αυτή να ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό και η βαθύτατη επιρροή του μανιχαϊσμού στην πνευματική και πολιτική ζωή των ΗΠΑ, οπότε με τα σημερινά δεδομένα, η γιορτή αυτή δεν μπορεί ακόμη να γίνει κατανοητή στην Ελλάδα.

Η εξήγηση όμως με βάση την επικαιρότητα μοιάζει αφοπλιστικά απλή: Βασίζεται στην εμπειρία που συσσωρεύεται μετά τις πρόσφατες εκλογές και τα όσα διαδραματίστηκαν πριν απ' αυτές, κατά την διάρκειά και με την λήξη τους. Εδώ στην Καστοριά αντί της ημέρας των "Ευχαριστιών", πιο ειλικρινής και αναγκαία μοιάζει η καθιέρωση γιορτής της "Αχαριστίας".

Διότι μια δεύτερη ανάγνωση και η προσεκτικότερη ανάλυση όσων διαμείφθηκαν προεκλογικά, εκλογικά και μετεκλογικά αποδεικνύει ότι η αγνωμοσύνη και η πολιτική αχαριστία, αποτελούν τις "αξίες" που προσδιόρισαν το εκλογικό αποτέλεσμα, ιδίως στον Δήμο Καστοριάς, ενώ η αχαριστία είναι που προδιαγράφει και το μέλλον της. Το σχόλιο βεβαίως δεν καταπιάνεται με την ποιότητα του αποτελέσματος και τις προσδοκίες των δημοτών από την νέα δημοτική αρχή, διότι ο χρόνος θα δείξει και θα αποδείξει.

Άλλωστε αυτά ασφαλώς, δεν είναι κάτι που συνέβησαν για πρώτη φορά. Η ίδια κατάσταση εγκαινιάστηκε ήδη από το 1994 -και από τότε επαναλήφθηκε με συστηματικότητα πολιτικής σχολής και σκέψης.

Ήταν τότε που ο υποψήφιος δήμαρχος Καστοριάς (με το χρίσμα της Νέας Δημοκρατίας εννοείται) κ. Λάζαρος Κλετσίδης, διαπίστωνε έκπληκτος ότι τον είχαν εγκαταλείψει άπαντες. Μηδέ του κ. Γεωργίου Καπαχτσή εξαιρουμένου όπως διατείνεται ο πρώτος, μηδέ του έως τότε δημάρχου εννοείται, ο οποίος ουδέποτε συγχώρησε το γεγονός ότι ακόμη πιο πριν, το 1990, ο κ. Λάζαρος Κλετσίδης αποσχίστηκε από την επίσημη κομματική γραμμή συγκροτώντας "Αδέσμευτη Δημοτική Κίνηση".

Ύστερα προστέθηκαν πρόσωπα και νοοτροπίες που πύκνωσαν δραματικά τις τάξεις της νέας αυτής πολιτικής σχολής: Κωνσταντίνος Λιάντσης, Ανέστης Αγγελής, Ιωάννης Τσαμίσης, Γεώργιος Καπαχτσής, αποτελούν σε "κορυφαίο" επίπεδο τα μέλη αυτού του φαινομένου, άλλοτε φιλίας και συμμαχίας που εξελίχθηκε σε προσωπική έχθρα και πολιτική διαβολή. Η οποία βεβαίως ταλαιπωρεί τα σωθικά της Νέας Δημοκρατίας, αλλά κυρίως την Καστοριά.

Στον χορό ακολουθούν και άλλοι κομματικοί (ή όχι) παράγοντες του δημόσιου βίου, ανεξαρτήτου εκτοπίσματος και πολιτικής απόχρωσης, όπως οι κκ. Π. Γκέτσιος, Α. Μαγαλιός. Εσχάτως στον χορό προστέθηκε ο κ. Φώτιος Αντωνίου ο οποίος αμέσως μετά την αποτυχία στις εκλογές,  δύσκολα συγκράτησε τα αισθήματά του και δύσκολα μάσησε τα λόγια του, τα οποία χωρίς ιδιαίτερα ερμηνευτικά προβλήματα, θεωρήθηκε ότι καταφέρονται σε βάρος του κ. Γ. Καπαχτσή. Όσες προσπάθειες έκανε ο ίδιος στην συνέχεια να προσπαθεί να αναλύσει από τηλεοράσεως την ερμηνεία της φράσης "φοβερό αποτέλεσμα" κανείς δεν πείστηκε ότι οι αναφορές του, που ήταν δηκτικές δεν στρέφονταν ειρωνικά κατά του προσώπου του επικεφαλής του συνδυασμού. Με αποτέλεσμα να παραταθεί η μετεκλογική ψυχαγωγία του τηλεοπτικού κοινού και προκληθεί η μήνις του υποψήφιου δημάρχου. Προφανώς σε επόμενες εκλογές, εφ' όσον θα θέσει ο ίδιος εκ νέου υποψηφιότητα, θα κληθεί ενδεχομένως να διαπιστώσει στην πράξη την πολιτική αξία ορισμένων αρχών.

Οι εξελίξεις αυτές που χρονικά συμπίπτουν με την γιορτή των Ευχαριστιών, μοιάζουν να περνούν απαρατήρητες απ' όσους κερδίζοντας εκλογές ή εντυπώσεις, νομίζουν ίσως ότι κέρδισαν και μια σταθερότητα αντίστοιχη της πολιτικής ισοβιότητας. Ίσως δε και την αιωνιότητα. Και δεν δείχνουν καθόλου προετοιμασμένοι να εξετάσουν ούτε ως ενδεχόμενο, να προδοθούν κάποτε και οι ίδιοι, όπως ακριβώς πολιτικά προδόθηκαν και όσοι έχασαν αυτές τις εκλογές. Διότι απλώς η ανθρώπινη φύση και η πολιτική φιλοδοξία συχνά παρασύρει τόσο πολύ, ώστε δεν επιτρέπει να συνειδητοποιήσει κανείς έγκαιρα, ότι σε αντίθεση με την προδοσία, τους προδότες κανείς δεν εκτίμησε.

Και πως την αχαριστία κάποιοι την γιορτάζουν όλο το χρόνο, κάθε μέρα. Σε αντίθεση με κάτι Αμερικανάκια που θέσπισαν γιορτή άπαξ του χρόνου για περιττές Ευχαριστίες. Άλλωστε σε μια χώρα και μια πόλη που περισσεύει το φιλότιμο τι χρειάζονται όλα αυτά;

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 9 Νοεμβρίου 2006 | αριθ. φύλλου 372