17.5.13

ΟΥΡΑΝΙΑΣ ΜΠΑΓΓΟΥ: Ζητείται ελπίδα




Στις μέρες μας αιωρούνται κάποια υπαρξιακά ερωτήματα. Γιατί κάποιοι θέλουν, αμάν και ντε, να τα έχουν όλα;
Κληρονόμησαν αυτό το δικαίωμα, τους το χρωστάει το σύμπαν, ή μήπως έχουν ανώτερη φυλετική καταγωγή από τους υπόλοιπους ανθρώπους;

Και εξηγούμαι: γίνονται κρατικοί υπάλληλοι μόνο με τους κομματικούς τους τίτλους, χωρίς να διαθέτουν τα απαραίτητα προσόντα. Επιδοτούνται για την υψηλή «διαφορετικότητα» τους για να ασχολούνται με πάσης φύσεως καλλιτεχνίες (που δεν βλέπει κανείς) και ιδρύουν μη κυβερνητικές οργανώσεις που κόπτονται για τα δικαιώματα των αγελάδων στην Ινδία και για την εξαφάνιση των τσιμπουριών στο Τιμπουκτού. Κυκλοφορούν μεταξύ Μυκόνου και εξωτερικού με μεγαλοπρέπεια Λουδοβίκων.

Σπουδάζουν τα παιδιά τους στην αλλοδαπή, αποχτώντας τίτλους χωρίς κανένα επιστημονικό αντίκρισμα. Αγοράζουν τρακτέρ-θωρηκτά και κλείνουν τους δρόμους. Πληρώνουν ειδικούς κομμωτές για να έχουν οι υπάλληλοι της ΔΕΗ περιποιημένα μαλλιά πάνω σε απαίδευτα κεφάλια. Παίρνουν από τον μικροσυνταξιούχο τη μισή σύνταξη και δίνουν στους βουλευτές πολυτελή αυτοκίνητα.
Και τις τελευταίες μέρες απαίτησαν και την πατρότητα ειδικής πατέντας για όλη την υφήλιο: όταν βαριούνται ή ενοχλούνται παίρνουν τα καλάσνικωφ και κάνουν ληστείες στο όνομα μιας δικής τους αναρχίας. Γιατί λένε ότι δε γουστάρουν την εξουσία. Ποια εξουσία, αυτή που καταναλώνουν με το χρυσό τους κουταλάκι από μωρά; Εξουσία στον πλούτο, σε προβολή σε θέσεις.

Δεν πειράζει όμως. Έχουμε τους χωριάτες αστυνομικούς. Παιδιά φτωχών οικογενειών, που έχουν να λαμβάνουν το ιλιγγιώδες ποσό των εξακοσίων ευρώ το μήνα, για να υπερασπισθούν με γενναιότητα τη νομιμότητα σ’ αυτό εδώ το κρατίδιο.

Το πράγμα θέλει ανάλυση κοινωνιολογική και βιολογική. Φαίνεται ότι δεν υπάρχουν πια αριστεροί και δεξιοί. Υπάρχουν δυστυχώς αυτοί που τα ξέρουν όλα και θέλουν να μας τα μάθουν πολύ ευγενικά με τα καλάσνικωφ και ευτυχώς υπάρχουν και οι άλλοι…..οι κακομοίρηδες που γεννήθηκαν ανήξεροι, χωρίς κανένα προνόμιο, και δείχνουν παρά την «μικρότητα» τους μεγάλη υπευθυνότητα .
 Αυτοί οι τελευταίοι είναι η ελπίδα μας.


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 14 Φεβρουαρίου 2013, αρ. φύλλου 679
φωτό: David Roberts

2 σχόλια:

  1. Θερμά συγχαρητήρια για το άρθρο. Πολλοί τα σκέφτονται αλλά δεν τολμούν να τα δημοσιεύσουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος17/5/13

    @ απόρων
    ΚΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΥΝ ΕΙΔΑΜΕ ΠΟΣΟ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΝΕ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ