Η οποία όμως, δεν είναι σημερινό φαινόμενο. Προετοιμάστηκε πριν την δημοτική αρχή του κ. Ι. Τσαμίση, και συγκεκριμένα στα τελευταία χρόνια της δημαρχίας του προκατόχου του, όταν έγινε κτήμα μερικών η άποψη, ότι ο τόπος αυτός μπορεί να κυβερνάται με μόνο το πέρασμα του χρόνου. Χωρίς να ενεργεί κανείς τίποτε πολύ περισσότερο, από το να κάθεται σε δάφνες.
Κι’ αν οι «δάφνες» της ‘’Καστοριανής Ενότητας’’ ήταν (κυρίως) τα έργα που έγιναν την πρώτη τετραετία, οι «δάφνες» της σημερινής δημοτικής πλειοψηφίας, είναι απλώς, το ποσοστό 72% της δεύτερης εκλογικής Κυριακής. Πάνω στις οποίες «κάθησαν» και εφησύχασαν, περιμένοντας το ρολόϊ του χρόνου να τους οδηγήσει στην διεκδίκηση της δεύτερης τετραετίας. Είναι προφανής ο στόχος τους.
Όμως σε σύγκριση με το σήμερα, ακόμη και η τελευταία τετραετία του τ. δημάρχου κ. Δ. Παπουλίδη, μοιάζει (περίπου) σαν περίοδος «δραστηριότητας». Έστω κι’ αν οι τότε, ανάλωσαν τον χρόνο τους σχεδόν αποκλειστικά σε τηλεοράσεις και ραδιόφωνα. Σε δημόσιες σχέσεις και διαβούλια.
Έτσι, ακόμη κι’ αν οι σημερινοί δημοτικοί άρχοντες δεν διακρίνονται (ούτε) για τα επικοινωνιακά τους χαρίσματα, η αλήθεια είναι ότι από τους προκατόχους τους αντλούν πολιτικά, ιδεολογικά και πρακτικά το «δικαίωμά» τους να κυβερνούν τον τόπο, με την μέθοδο της χρονοβόρας άπρακτης σιγής.
Με αυτό τον τρόπο διδάσκει η ιστορία, ότι ο προηγούμενος αποτελεί το παράδειγμα για τον επόμενο, και πως ο επικεφαλής αποτελεί το παράδειγμα, το σύμβολο, για όλους τους υπόλοιπους και κυρίως τους δημότες. Αυτή είναι μια αλήθεια που η πόλη αυτή, την έχει βιώσει στις χειρότερες εκφράσεις της.
Μέτριο επίπεδο οι εκλεκτοί; Ακόμη χαμηλότερο οι απλοί δημότες. Εγκατέλειψαν τα μνημεία οι αρμόδιοι; Λεηλάτησαν τις εκκλησίες κληρικοί και λαϊκοί στις περασμένες δεκαετίες; Κατεδαφίζουν τα διατηρητέα σπίτια τους οι υπόλοιποι δημότες, και τα καταστρέφουν με «τυχαίες» πυρκαϊές, και καταρρεύσεις.
Και μαζί με τα σπίτια τους, ανενόχλητοι και ατιμώρητοι, μερικές φορές και προκλητικά ακαταδίωκτα, καταστρέφουν σπουδαία μνημεία, όπως ενδεικτικά τα (πανάρχαια) πελασγικά τείχη στο Βουνό της Καστοριάς τα οποία εξαφανίστηκαν, τα βυζαντινά τείχη από Μήδες ή και πένητες ιδιώτες, τις τοιχογραφίες που αποτελούν και σπουδαία έργα τέχνης κ.ο.κ.
Έτσι και οι τωρινοί, είτε διοικούν τον δήμο, είτε προΐστανται σε υπηρεσίες, είναι αυτοί που παραδειγματίζουν στην τρέχουσα χρονική συγκυρία της Καστοριάς. Αλλά δεν το κάνουν στην σωστή κατεύθυνση. Με την στάση και τις πράξεις τους καθοδηγούν συμπεριφορές και νοοτροπίες που διακρίνονται για το περίσσευμα της αυθαιρεσίας και του θράσους που προϋποθέτουν. Αλλά και για την απουσία συνείδησης του κοινωνικού συμφέροντος και της υπευθυνότητας.
Στην προκειμένη περίπτωση, αυτά γράφονται με αφορμή την καταγγελία συμπολιτών μας, που κατοικούν σε μια από τις πιο αξιόλογες για τα αρχιτεκτονικά τους χαρακτηριστικά και για την κοινωνιολογική εξέλιξη του αστικού χαρακτήρα της πόλης, μονοκατοικίες της Καστοριάς στην νότια παραλία, η οποία καταχωρείται στις εσωτερικές σελίδες του σημερινού φύλλου.
Επιστρέφοντας στην πόλη, στο σπίτι τους, μετά από προσωρινή απουσία, διαπίστωσαν εμβρόντητοι, ότι ο γείτονας, παραβίασε την ιδιοκτησία τους, μπήκε στον κήπο και «κλάδεψε» τα έλατα του περιποιημένου προκηπίου, που φρόντιζαν επί δεκαετίες. Με προφανή δικαιολογία ότι του έκοβε την θέα και μείωνε την «μόστρα» καταστήματος, ο γείτονας επανέλαβε αυτά που αντιλαμβάνεται γύρω του!
Πρόκειται για την επανάληψη μιας συμπεριφοράς αυθαίρετης και ασφαλώς παράνομης, που ενδημεί στην Καστοριά, αντιγράφει την ζωή και δυστυχώς μιμείται τις αντίστοιχες πράξεις, νοοτροπίες και απόψεις των δημοτικών «αρχόντων». Και όχι μόνον αυτών.
Διότι, δεν έχει περάσει παρά 1-1,5 χρόνος αφ’ ότου η διευθύντρια της 16ης Εφορίας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Καστοριάς που θα έπρεπε μεριμνά για την προστασία του πολιτιστικού περιβάλλοντος (με την στενή αλλά και ευρύτερη έννοια) αυθαίρετα, με το θράσος του ανεξέλεγκτου και αυθέντη αξιωματούχου δημόσιας υπηρεσίας της παλιάς εποχής, τόλμησε να «διατάξει» από μόνη της, έτσι σαν να βρίσκεται σε ασύντακτη πολιτεία, την κοπή πολλών πεύκων στον περιβάλλοντα χώρο του βυζαντινού μουσείου στην περιοχή του Ξενία, ηλικίας άνω των 50 ετών.
Και πώς να μην έχει το θράσος, όταν σε ακτίνα ελάχιστων μέτρων, όχι μόνο κείται ένα άλλο κουφάρι, δηλαδή το εξαιρετικό κτήριο του ιστορικού ξενοδοχείου, αλλά έξω από γειτονική πολυκατοικία, ιδιώτης «κλάδεψε» μέχρι την κορυφή τους τα πεύκα, και παρά του ότι σχηματίστηκε δικογραφία, ο Δήμος Καστοριάς με την σύμφωνη γνώμη ακόμη και του κ. Κοντόπουλου, παρέλειψε να υποστηρίξει την κατηγορία.
Επίσης, δεν έχει περάσει παρά ένας χρόνος και κάτι, αφ’ ότου ο (ίδιος) εκ των αντιδημάρχων της Καστοριάς, τους πρώτους μήνες της θητείας της δημοτικής αρχής, εισηγήθηκε στο δημοτικό συμβούλιο της Καστοριάς, την κοπή έως 17 πλατάνων, στην διαδρομή από τα «Πετσιά» ως το Νοσοκομείο, έτσι απλά, με την δικαιολογία ότι του παραπονέθηκαν κάποιοι ότι εμποδίζεται η κυκλοφορία των ασθενοφόρων. Και τούτο, παρά το γεγονός ότι στα 40 (παρά κάτι) χρόνια που λειτουργεί το νοσοκομείο Καστοριάς στην σημερινή τοποθεσία, δεν σημειώθηκε ποτέ, ούτε ένα ατύχημα παρά την συνύπαρξη οχημάτων, πεζών, ποδηλάτων, αθλητών στον ίδιο δρόμο.
Κοντά στις εγκληματικές κοπές των (ελάχιστων) δένδρων της Καστοριάς, ο «άγνωστος» δράστης της διπλανής πόρτας, που θεώρησε ότι μπορεί και πρέπει να κλαδέψει ως την κορυφή τα δένδρα των γειτόνων του, έβλεπε ότι ήδη βρίσκεται σε «εξέλιξη» το πολύ ορατό και δια γυμνών οφθαλμών «κλάδεμα-αχρήστευση» θάμνων και δένδρων, με αφορμή την Άνοιξη και την … αειφόρο ανάπτυξη αυτής της πόλης, που πραγματοποιεί ο -κατά τα άλλα προστάτης και εγγυητής του φυσικού και αστικού πράσινου της Καστοριάς- Δήμος Καστοριάς.
Πρόκειται για μια μεγάλη εκστρατεία «ανάπλασης», ένα «τιτάνιο» κατόρθωμα, μια ορατή «δημοτική» δημιουργία να καταστρέφεις ό,τι ανήκει σε όλους, ή ανήκει σε άλλους, με μόνο κίνητρο την ανενόχλητη θέα του γείτονα και του πολιτικού πελάτη. Οι φήμες μάλιστα λένε ότι έχουν βάλει στο στόχαστρο και αιωνόβια δένδρα, από τα ελάχιστα που έχουν απομείνει στην πόλη της Καστοριάς.
Keep walking θα σκέφτονται με ήσυχες τις συνειδήσεις τους, αυτοί οι άνθρωποι, πριν γυρίσουν στο άλλο πλευρό του απολαυστικού τους ύπνου.
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 20.3.2008
Σχετικά κείμενα:
- ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν
- ΟΔΟΣ: «Καστοριανά»
- ΟΔΟΣ: Θλιβερό θέαμα
- ΟΔΟΣ: Άλλο ένα δένδρο
- ΟΔΟΣ: Το αλλόκοτο παράδοξο μιας πόλης
- ΟΔΟΣ: Ένας σπάνιος δήμος
- ΟΔΟΣ: Θέα
- ΟΔΟΣ: Πηχτά & καταπράσινα
- ΟΔΟΣ: Ίδια εποχή, διαφορετικοί τόποι & νοοτροπία
- ΟΔΟΣ: Άσπρες ποδιές
- ΟΔΟΣ: Ευτράπελα
- ΠΡΟΣΩΠΑ 2011: Αλέξανδρος Τσαϊρίδης [3]
- ΟΔΟΣ: Ορισμένοι αλαζόνες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.