ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Αγαπητέ κ. Μπαϊρακτάρη,

Τελικά, διαπιστώνεται πως η ΟΔΟΣ, οι σελίδες της ΟΔΟΥ, γίνονται αποδέκτριες θέσεων, απόψεων, προτάσεων, προσωπικοτήτων με ελεύθερο πνεύμα, κατάρτιση αλλά και σοβαρότητα, και προπαντός θάρρος να τις διατυπώνουν, ακόμη και όταν αυτές δεδομένα δεν θα ικανοποιήσουν πολλούς ή και θα δυσαρεστήσουν ακόμη.
Η πραγματικότητα αυτή, έχω την άποψη, πως τιμάει και τις δύο πλευρές, και την ΟΔΟ, και τους εκφραστές της, με τις ρηξικέλευθες θέσεις τους.

Κάνω αυτήν την εισαγωγή γιατί εντυπωσιάστηκα ειλικρινά από τις θέσεις και προτάσεις δύο συνεργασιών της ΟΔΟΥ στο φύλλο 427 της εφημερίδας. Πρόκειται για την επιστολή του καθηγητή κ. Μενέλαου Μπατρίνου που καταχωρήθηκε στην στήλη «Λόγος & Αντίλογος» με τον τίτλο «Περί πανεπιστημίου» και του κ. Λεωνίδα Πουλιόπουλου «Το παλαιό νεοκλασσικό γυμνάσιο της Καστοριάς».

Α) Όσον αφορά το «Περί πανεπιστημίου» του κ. Μπατρίνου, θα σημειώσω μόνο την ουσία της πρότασης, δηλαδή το υπό δημιουργία Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας, που ξεκινάει κατακερματισμένο στους τέσσερεις ορίζοντες του δυτικομακεδο- νικού χώρου, να γίνει το ενιαίο πανεπιστήμιο, βέβαιο σε πολύ κατάλληλο χώρο κάπου κοντά στην Κοζάνη.
Δεν γνωρίζω πως το φαντάζονταν το πανεπιστήμιο οι πρωτεργάτες της ίδρυσής του (μεταξύ αυτών και για πολλά χρόνια ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Δυτικομακεδονικών Σωματείων Θεσσαλονίκης αείμνηστος Κώστας Στεργιάδης). Όμως η πρόταση του κ. Μπατρίνου είναι πολύ σωστή και τεκμηριωμένη, και πιστεύω πως κανένας λογικός άνθρωπος δεν θα αντιτίθετο στην άποψη αυτή, όπως και η ΟΔΟΣ στις παρατηρήσεις της βέβαια, με κάποια όμως «αλλά».

Όπως έχει διαμορφωθεί το οδικό δίκτυο στην περιοχή, με την Εγνατία οδό και τις προεκτάσεις της (ο γενικός διευθυντής των ταχυδρομείων στην Κοζάνη, Κορησώτης κ. Κάστιας διαμένει στην Κορησό και πηγαινοέρχεται καθημερινά στην Κοζάνη), και το οικονομικό μέρος του εγχειρήματος (δηλ. ενοικιάσεις studio, κίνηση αγορά κλπ) θα κατανεμηθεί κατά κάποιο τρόπο στους τέσσερις νομούς, αλλά και το συναισθηματικό μέρος όλων των Δυτικομακεδόνων (και των εκτός της περιοχής διαμενόντων) θα ικανοποιηθεί με ένα πανεπιστήμιο και με διεθνή προβολή.

Ενώ δεν θα μπορεί βέβαια να γίνει καμμία σύγκριση ποιότητας των σπουδών μεταξύ αυτών που πρόκειται να υπάρξουν με αυτό που έχει ξεκινήσει να γίνεται και εκείνων ενός ενιαίου με ολοκληρωμένες και ευρύτερες υποδομές πανεπιστημίου. Και δεν νομίζω πως θα υπάρξει συμπατριώτης που θα αμφισβητήσει την αγάπη για την Καστοριά του κ. Μπατρίνου, γόνου οικογένειας που έχει προσφέρει πολλά στην Καστοριά.

Όμως ποιος, ποιοι και πώς θα μπορούσαν να προωθήσουν αυτήν την πολύ ορθή από πολλές πλευρές πρόταση; Θα έπρεπε από την αρχή να αντιμετωπιστεί με αυτό το πνεύμα το θέμα.
Τέλος, αν παραμερίσουμε την πρόταση του κ. Μπατρίνου, χωρίς να την σβήσουμε, και έρθουμε στο προκείμενο, στο τεκταινόμενο του κομματιού του πανεπιστημίου στην Καστοριά, πέρα από τον χώρο που αν και πότε βρεθεί για την διοίκησή του μέσα στην πόλη, κατά την γνώμη μου κατάλληλος χώρο για να κατασκευαστούν οι άλλοι αναγκαίοι χώροι, όπως τους αναφέρει ο κ. Μπατρίνος για το ενιαίο πανεπιστημίου, πρέπει να γίνουν στην περιοχή του Γκιόλε, δηλαδή κοντά στους Αμπελόκηπους!

Β) Τώρα όσον αφορά την αναφορά του κ. Πουλιόπουλου στο παλαιό νεοκλασσικό γυμνάσιο της Καστοριάς. Ειλικρινά με αναστάτωσε! Παρακολούθησα μαθήματα στο ωραιότατο αυτό κτήριο αμέσως μετά την κατοχή και μέχρι τα μέσα του εμφυλίου, κάτω από πάρα πολύ κακές συνθήκες για την οικογένειά μου. Όμως πληγώνομαι, ίσως και για την σύνδεσή τους, όταν έρχεται στην σκέψη μου η καταστροφή του. Και διαισθάνομαι πόσο θα πονούν οι «γέννημα θρέμμα» Καστοριανοί από το γεγονός αυτό.

Πολλές φορές γράφοντας γι’ αυτό διερωτήθηκα γιατί δεν αντέδρασαν οι πολίτες τότε, αφού δεν ήταν πολιτικό θέμα, για να φοβούνται τους ανεγκέφαλους που κυβερνούσαν την δύστυχη τότε χώρα! Κι αξίζουν συγχαρητήρια στον πολυτάλαντο κ. Χρυσόστομο Τζημάκα που κατασκεύασε την μακέτα του για να μπορούμε, έστω έτσι, να το βλέπουμε.

Όμως ο κ. Πουλιόπουλος έβαλε το τραπέζι ρηξικέλευθη πρόταση: να ξανακατασκευαστεί στην παλιά του θέση, όπως ήταν, αφού ο χώρος είναι ελεύθερος και προτείνει κάποιους τρόπους.
Στην πράγματι φαεινή ιδέα, εγώ, για πρακτικούς λόγους θα πρότεινα να υπάρξει μία επιτροπή στην Καστοριά με υποεπιτροπές στην Θεσ/νίκη, Αθήνα, ΗΠΑ, Αυστραλία και Καναδά, με σκοπό την προώθηση της πολύ σημαντικής πρότασης. Πιστεύω πως δεν θα υπάρξει άτομο από την Καστοριά και την περιοχή που δεν θα σπεύσει να συνδράμει με όποιες οικονομικές δυνάμεις διαθέτει την προσπάθεια. Και να γίνει βιβλιοθήκη του δήμου αλλά και γενικότερα ένα πνευματικό κέντρο.

Και αυτό είναι κοντά σ’ αυτό που έχω προτείνει, δηλαδή το Τσαρσί να μετατραπεί σε έναν απέραντο πολιτιστικό, πολιτισμικό και πνευματικό κέντρο, για να μην χαθεί, αποξενωθεί, υποβαθμισθεί και άλλο με την τάση απλώματος προς τα έξω που επικρατεί.
Αρωγοί σ’ αυτά να έρθουν η νομαρχία και ο δήμος, με επιδότηση του ενοικίου χώρων που θα ενοικιάζονται για τους παραπάνω στόχους.

Ευχαριστώ για την φιλοξενία.

Με εκτίμηση
Βασίλης Κ. Χριστόπουλος

[δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 27.3.2008]