Μια και δεν είναι πάντοτε σαφείς ή ξεκάθαρες οι πραγματικές αφορμές των διαφωνιών, είναι φυσικό να προκαλείται αρνητική εντύπωση στους πολίτες από τις σκηνές ακραίας ρήξης στο δημοτικό συμβούλιο Καστοριάς. Η ευθύνη βαρύνει τις σπαρασσόμενες από τις έριδες πτέρυγες, που κάνουν τους μεν (των μειοψηφιών) να ξιφουλκούν με σαρκασμό, φωνές, καμμιά φορά και με μορφασμούς, χλεύη και ύβρεις. Και από την άλλη πλευρά, επιτρέπουν στους δε, (της πλειοψηφίας) να καλύπτουν αμελώς, πίσω από φθεγματικά, περίπου παγερά, κλειστά χείλη των υπευθύνων, ασύντακτα και όπως-όπως την γενικευμένη αδυναμία, την απουσία δικού τους δημοτικού έργου.
Και δίπλα στο ελαφρώς αμήχανο βλέμμα ορισμένων απλών μελών του δημοτικού συμβουλίου, που είναι μονίμως σιωπηλά. Και εκτός από αμήχανο, το βλέμμα τους δείχνει μερικές φορές νυσταγμένο. Μοιάζει σαν να ανήκει σε κάποιους με αλλεργία στην ανοιξιάτικη γύρι των λουλουδιών. Και στους χυμούς της δημιουργίας και των (λιγοστών ούτως ή άλλως) δένδρων, που η οικολογικά ανάλγητη δημοτική «μέριμνα» πετσοκόβει σε όλη την πόλη, για να χαρίσει την άπλετη «θέα» στους πελάτες-δημότες.
Μπορεί λοιπόν να μην είναι ορατά τα αποτελέσματα του δημοτικού οράματος και του προγράμματος του συνδυασμού «Καστοριά Νέα Πνοή», αλλά αν αυτοί που κάνουν κουμάντο στον Δήμο Καστοριάς επρόκειτο να δώσουν εξετάσεις ξυλοκόπων, σίγουρα θα γέμιζαν ξυλουργεία ολόκληρα. Και θα κέρδιζαν τίτλους και πτυχία. Κι΄από κάτι τέτοια θα μπορούσε να προέλθει το «δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται..»
Ανεξάρτητα απ’ όλα αυτά, τις αντεγκλήσεις και τις οξύτητες, εντύπωση προκαλείται και από το αγεφύρωτο χάσμα που χωρίζει οριστικά πια τις παρατάξεις του δημοτικού συμβουλίου. Αν το βαρύ κλίμα που διαχέεται στην δημοσιότητα, εκτείνεται και σε άλλες δημοτικές υποθέσεις, τότε είναι αμφίβολο αν θα μπορούν να συμφωνήσουν σε οτιδήποτε, ακόμη και για απλά πράγματα. Ή για θέματα για τα οποία θα άξιζε να σχηματισθούν συγκλίσεις και ενωτικά μέτωπα. Δηλαδή για ζητήματα που η κοινωνία της Καστοριάς, οι απλοί πολίτες εμφανίζουν συμπαγείς τάσεις, ώστε οι εκκρεμότητες αυτές να μην είναι τίποτε λιγότερο από καθολικά αιτήματα, η δύναμη των οποίων θα έπρεπε να φουσκώνει τα πανιά τους. Όπως για την υπόθεση του πανεπιστημιακού τμήματος, ή για την προοπτική ανέγερσης νέου πνευματικού κέντρου. Όμως, με την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί και έχει λάβει μόνιμα χαρακτηριστικά, είναι βέβαιο ότι δεν μπορούν πια να συνεννοηθούν για τίποτε.
Το αξιοσημείωτο της κατάστασης βρίσκεται και στο γεγονός ότι, εκτός από την πρωτοφανώς χαμηλή ποιότητα του «λόγου» της δημοτικής πλειοψηφίας, ούτε ο «αντίλογος» που διατυπώνεται από τις μειοψηφίες είναι πάντοτε τεκμηριωμένος ή πειστικός. Η κατάσταση με τα φραστικά επεισόδια και τις φωνές, δείχνει να οφείλεται στην ανάγκη του ραδιο-τηλεοπτικού θεαθήναι και όχι πάντοτε σε λόγους ουσίας. Στην δεύτερη Άνοιξη της Καστοριάς, αφότου ανέλαβαν καθήκοντα οι σημερινοί διοικούντες, το δημοτικό συμβούλιο είναι ένα καζάνι που βράζει σε μια πόλη εντελώς σβηστή από έργα, ιδέες και προγράμματα. Μπορεί να είναι οξύμωρο, αλλά δεν απέμειναν πια προσδοκίες ή σημαντικές ελπίδες για το ορατό μέλλον.
Μάλιστα τις τελευταίες ημέρες διαδίδεται η πληροφορία, ότι ο επικεφαλής της ελάσσονος μειοψηφίας του δημοτικού συμβουλίου κ. Γεώργιος Καπαχτσής υπέβαλε μήνυση στην Εισαγγελία κατά παντός υπευθύνου, και προφανώς κατά των μελών της πλειοψηφίας του δημοτικού συμβουλίου και του δημάρχου Καστοριάς, για παράβαση καθήκοντος με αφορμή την διάθεση των ποσών του δημοτικού δανείου, σε άλλους σκοπούς. Πρωτοφανής εξέλιξη για τα δημοτικά χρονικά της Καστοριάς, αφού κάτι ανάλογο δεν συνέβη ποτέ στο παρελθόν. Η επιπλέον ιδιαιτερότητα έγκειται στο γεγονός ότι, οι κκ. Τσαμίσης και Καπαχτσής συνδέονται πολιτικά με σχέση γόνου και επιγόνου.
Όπως και να έχει η κατάσταση, αυτή η απόπειρα ποινικοποίησης της δημοτικής πολιτικής ζωής, προκαλεί τον κίνδυνο να βοηθήσει στο να ξεπλυθούν μέσα από διάφορες κολυμβήθρες, σημαντικά πολιτικά ατοπήματα. Διότι τα μεγάλα λόγια είναι εύκολα, αλλά οι πράξεις ακόμη και παράνομες αντικειμενικά, δεν τιμωρούνται πάντοτε όταν δεν συντρέχουν και άλλα στοιχεία Όπως τα κίνητρα και οι προθέσεις. Μάλιστα στην σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα, η μέθοδος του ξεπλύματος μιας πολιτικά άστοχης ή και παράνομης πράξης, μέσα από την διαδικασία της δικαστικής έρευνας, λειτουργεί ως εντευκτήριο απενοχοποίησης κάθε εκτροπής.
Από την αντίθετη πλευρά βεβαίως, θα διατείνονται προφανώς ότι ο κόμπος έφτασε στο χτένι και η κατάσταση στο απροχώρητο. Και ίσως από την μεριά τους να μην έχουν άδικο. Πού να το βρούν όμως το δίκιο τους, όταν δεν τα πολυεξηγούν στους απλούς δημότες που κατάπληκτοι παρατηρούν στοιχεία φραστικού και σιωπηλού χλευασμού να αναγορεύονται σε πολιτικές αρετές.
Το δυστύχημα είναι ότι, δύο τουλάχιστον χρόνια πριν την επόμενη δημοτική προεκλογική περίοδο, είναι ακόμη τόσο νωρίς για την αναλογική απαγγελία του «ακόμη ετούτη η Άνοιξη, τούτο το Καλοκαίρι…».
Άλλο τόσο όμως είναι βέβαιο ότι είναι αργά πια για δάκρυα (κι’ από τις δυο παρειές).
[δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 27.3.2008]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.