ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Κύριε Διευθυντά,

Είμαι η Ειρήνη Δαμοπούλου, η αφηγήτρια του βιβλίου “Η Φωνή της Ειρήνης” του κ. Ιωάννη Μπουγά. Διαβάζω τις επανειλημμένες επιστολές που στέλνει στην ΟΔΟ η κ. Αφροδίτη Γιουβρή με αντιρρήσεις και απορίες για το περιεχόμενο του βιβλίου καίτοι -όπως η ίδια ομολογεί-ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΕΙ ΔΙΑΒΑΣΕΙ!!

Για τις περισσότερες απορίες που έχει η κ. Γιουβρή οι απαντήσεις υπάρχουν στο βιβλίο. Όταν το διαβάσει θα μάθει όλες τις λεπτομέρειες. Ας σταματήσει να συμπεριφέρεται σαν το μικρό παιδί, που λέει “δεν θέλω αυτό το φαγητό, πριν το δοκιμάσει”.
Σε περίπτωση δε που έχει συγκεκριμένες παρατηρήσεις για αυτά που περιγράφει το βιβλίο, εγώ είμαι εδώ και πρόθυμη να συμμετάσχω σε οποιοδήποτε δημόσιο διάλογο με την κ. Γιουβρή, αλλά και με οποιονδήποτε άλλον για αυτή την περίοδο της ζωής μου που μου φόρτωσε το ΚΚΕ.

Θα απαντήσω εδώ σε μερικές ερωτήσεις της κ. Α.Γ. από την τελευταία της επιστολή.
1. Ερωτά πώς γνώριζα τόσο μικρό κορίτσι τις βρώμικες και προδοτικές αποφάσεις του ΚΚΕ;
Κυρία Γιουβρή, το ΚΚΕ και ο ΔΣΕ διέλυσαν την οικογένειά μου. Πήραν τον πατέρα μου, πήραν την μητέρα μου, πήραν εμένα στην Αλβανία και μετά στη Ρουμανία με την βία. Άγιοι ήταν;
Με κράτησαν εκεί για 7 χρόνια. Όταν οι άνθρωποι του Λουλέ κτυπούσαν την πόρτα μας στο μίζερο δωμάτιό μας και μας έλεγαν “Δεν είσαστε Έλληνες! Είσαστε Σλαβομακεδόνες, και από αύριο θα πάτε σε σλαβικό σχολείο”, να μην τα θυμάμαι ή να τα εκλάβω σαν πατριωτικές πράξεις; Όταν τιμωρήθηκα με καθημερινό φτύσιμο από τους μαθητές ολόκληρου του σχολείου κάθε πρωΐ επειδή αρνήθηκα να γράψω στο θείο μου στην Ελλάδα γράμμα στο οποίο να του λέγω “..δεν θέλω να γυρίσω στην Ελλάδα εάν δεν γίνει κομμουνισμός” έπρεπε να το λησμονήσω, ή να μην το αναφέρω στον συγγραφέα;

2. Αν θυμάμαι ονοματεπώνυμα παιδιών που “βαπτίσθηκαν” Σλαβομακεδόνες από το ΚΚΕ;
Από που θέλετε να αρχίσω;

α) Η εξαδέλφη μου Ανδρομάχη Στεργίου, η οποία τώρα ζει στα Σκόπια. Είναι παντρεμένη, υποστηρίζει ότι “είναι Σλαβομακεδόνισσα, αγωνίστρια του Ίλιντεν” και δεν θέλει να επιστρέψει στην Ελλάδα....

β) Ο εξάδελφός μου Θεοφάνης Ράλλης (που τώρα ονομάζεται Ραλέφσκι), ζει στο Βελιγράδι, και δεν θέλει να επιστρέψει στην Ελλάδα.......

γ) Ο γυιός της Σουλτάνας Πετρίδη, της οποίας το μαρτύριο από τον ΔΣΕ περιγράφεται στο βιβλίο, ζει τώρα στην Πολωνία και δεν θέλει να επιστρέψει στην Ελλάδα......

δ) Τα περισσότερα παιδιά της Δυτικής Μακεδονίας που πήρε το ΚΚΕ στο Παιδομάζωμα ζούνε σήμερα στα Σκόπια και δεν θέλουν να γυρίσουν στην Ελλάδα...

Από τα 28.000 παιδιά που αρπάχτηκαν στο δεύτερο Παιδομάζωμα της Ελληνικής Ιστορίας, πόσα γύρισαν στην Ελλάδα κ. Γιουβρή; Πόσοι από αυτούς τους ανθρώπους ζουν ακόμη στις πρώην κομμουνιστικές χώρες επειδή τους έκαναν, να “ντρέπονται” που ήταν Έλληνες; Τα Σκόπια δεν είναι μακριά από την Καστοριά, κ. Γιουβρή, αν θέλετε να σας κάνω τα έξοδα να πάτε να τους συναντήσετε!!

3. Όταν η Ελλάδα (κυβέρνηση και βασιλείς) μαζί με τον ΟΗΕ ζητούσαν από τον Λουλέ να μας επιστρέψει στην πατρίδα μας, και ο διευθυντής του σχολείου μας κ. Τριανταφυλλίδης μας έβριζε “σκουλήκια” και μας χώριζε σε κακά και καλά παιδιά, πρέπει να μην το θυμάμαι κ. Γιουβρή; Τι είδους λογική είναι αυτή που έχετε, και θέλετε να την επιβάλλετε και σε μένα;

4. Όταν διαβάσει το βιβλίο η κ. Γιουβρή θα διαπιστώσει ότι εγώ ποτέ δεν παραπονέθηκα για τους Ρουμάνους ότι μας κακομεταχειρίσθηκαν. Ακριβώς το αντίθετο. Αυτοί πάντα μας βοηθούσαν όπως μπορούσαν. Εμένα με γλύτωσαν από το μαρτύριο του φτυσίματος που μου είχε επιβάλλει ο Έλληνας διευθυντής του σχολείου.
Ό,τι κακό περάσαμε στη Φλορίκα της Ρουμανίας, μας το επέβαλλαν οι Έλληνες κομμουνιστές, ποτέ οι Ρουμάνοι! Οι Ρουμάνοι δεν ήταν κομμουνιστές. Το σύστημα τους είχε επιβληθεί με την βία. Γι' αυτό αντιπαθούσαν φανερά και τους Έλληνες κομμουνιστές και προσπαθούσαν να προστατεύσουν όσο μπορούσαν όποιον Έλληνα καταδιωκόταν από τους εκεί ηγέτες του ΚΚΕ.

Όπως λέτε υπήρξατε δασκάλα σε σχολές του Παραπετάσματος και έχετε τις δικές σας εμπειρίες. Υποστηρίζετε ότι τα παιδιά περνούσαν καλά. Εγώ ούτε αμφιβάλλω, ούτε ποτέ υποστήριξα, ότι δεν υπήρχαν και κάποια παιδιά που πέρασαν καλά μακριά από την Ελλάδα.
Όμως, παιδιά που δεν είχαν γονείς στο ΚΚΕ και στον ΔΣΕ και αντιδρούσαν στην πλύση εγκεφάλου, πώς περνούσαν;

Μήπως επισκεφθήκατε το στρατόπεδο στην Πρένια της Αλβανίας, στο οποίο πέθαινε ο κόσμος από τη δυσεντερία, την πείνα, και το κρύο;
Μπορεί τα παιδιά των οπαδών σας να έτρωγαν τον χαλβά που περιγράφετε, αλλά εγώ είμαι αυτόπτης μάρτυρας, ότι όχι μόνο εμείς, αλλά και οι Αλβανοί δεν είχαν ούτε ψωμί να φάνε, όχι χαλβά!

Μόνο για μακάβριο αστείο μου ακούγονται αυτά που μας λέτε, ότι μας δίνανε χαλβά στην Αλβανία!!
Εμάς όλο μια νερόσουπα από πιπεριές μας έδιναν, και από ένα κομμάτι ξερό ψωμί γεμάτο ήρα κάπου-κάπου.

Στη σελίδα 273 του βιβλίου της καθηγήτριας κ. Ρίκι Μπουσχότεν “Περάσαμε πολλές μπόρες κορίτσι μου” ο Ηλίας Κατσανίκας από το Περιβολάκι Γρεβενών λέει ότι όταν οι κομμουνιστές τους πήγαν στην Κορυτσά, όπου έμειναν 21 ημέρες, τους έδιναν για φαγητό τυρόγαλο, και η πείνα τους ήταν τόσο μεγάλη που έψαχναν στα σκουπίδια να φάνε ό,τι έβρισκαν.
Στο ίδιο βιβλίο της κ. Ρίκι Μπουσχότεν ο Θανάσης Βέργος, επίσης από το Περιβολάκι Γρεβενών, περιγράφει ότι όταν οι άνθρωποι του ΚΚΕ πήγαιναν να πάρουν τα παιδιά τους λέγανε ότι στις Λαϊκές Δημοκρατίες θα χόρταιναν καραμέλες, και ότι αυτός ο δόλιος ζήλευε, διότι η μάννα του τον κράτησε μαζί της στα πρόβατα και έστειλε στο Παιδομάζωμα τον αδελφό του. Φαντασθείτε πώς θα αισθανόταν αν άκουγε ότι θα έτρωγε και χαλβά!

Κυρία Γιουβρή, ό,τι διηγήθηκα στον συγγραφέα του βιβλίου, κ. Ιωάννη Μπουγά, είναι όλα αλήθεια, και τα θυμάμαι πολύ-πολύ καθαρά από τα παιδικά μου χρόνια. Ως δασκάλα που είσασθε πρέπει να γνωρίζετε ότι εικόνες τόσο ισχυρές, και γεγονότα τόσο δραματικά, μένουν στην καρδιά και στο μυαλό των παιδιών. Εκτός από εκείνα στα οποία η πλύση εγκεφάλου επιτυγχάνει το σκοπό της και τους δημιουργεί νέα πραγματικότητα, όπως έγινε στις περισσότερες χιλιάδες τα παιδιά που πήρανε στο Παιδομάζωμα και χάθηκαν για πάντα για την Ελλάδα.

Η ιστορία της ζωής μου είναι η διαθήκη μου. Την διηγήθηκα για να μείνει αθάνατη. Την αφιερώνω στην οικογένειά μου, αλλά και σε όλους εκείνους που είδα με τα μάτια μου τι τράβηξαν στα χέρια του ΚΚΕ, στα βουνά της Μακεδονίας, στην Αλβανία και στην Ρουμανία.

Κυρία Γιουβρή, είμαι βέβαιη ότι γνωρίζετε την αλήθεια και σας πονά! Δεχθείτε την αλήθεια δημόσια, και ζητείστε ένα συγγνώμη για τα βάσανα και τις ταλαιπωρίες που προξενήθηκαν σε χιλιάδες αθώα παιδάκια και τις οικογένειές τους! Σταματήστε να κοροϊδεύετε το ίδιο τον εαυτό σας μιλώντας για καλοπέραση, σπουδές και άλλες τέτοιες αηδίες, για τα τραγικά θύματα του ΚΚΕ, τα παιδιά του Παιδομαζώματος!

Με εκτίμηση,
Ειρήνη Δαμοπούλου
Μόντρεαλ, Καναδάς

[δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 27.3.2008]