ΟΔΟΣ: Επαλήθευση

Ξεκινάει σήμερα στην Καβάλα, το 12ο Πανελλήνιο Συνέριο Φυσικής με θέμα «Η φυσική στην ζωή μας». Το συνέδριο αυτό έχει μία ιδιαίτερη σημασία για την Καστοριά, αφού κατά την διάρκειά του (20 έως 23 Μαρτίου) θα ανακοινωθεί η πειραματική επιβεβαίωση της θεωρίας του καστοριανού καθηγητή και συγγραφέα κ. Ναούμ Γκόσδα ότι η «ταχύτητα των ηλεκτρομαγνητικών ακτιβολιών ελαττώνεται με την συχνότητα». Την θεωρία αυτή, που υποστήριξε τα τελευταία χρόνια ο κ. Ναούμ Γκόσδας, ήρθε να επιβεβαιώσουν τα συμπεράσματα των επιστημονικών παρατηρήσεων από το αστεροσκοπείο του Λας Πάλμας των Καναρίων νήσων σύμφωνα με δημοσίευμα της Καθημερινής της 7-10-2007. Εάν η ταχύτητα του φωτός δεν είναι σταθερή, τότε αλλάζουν όλα όσα γνωρίζει η ανθρωπότητα από την θεωρία της Σχετικότητας και την κβαντική φυσική:

***

ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΗ ΕΠΑΛΗΘΕΥΣΗ

ΤΗΣ ΠΡΟΒΛΕΨΗΣ ΤΗΣ ΕΝΙΑΙΑΣ ΘΕΩΡΙΑΣ ΤΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ

ΟΤΙ Η ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΤΩΝ Η/Μ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΩΝ ΕΛΑΤΤΩΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗ ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ

Του
ΝΑΟΥΜ ΓΚΟΣΔΑ


Η ΟΔΟΣ για καθαρά τεχνικούς λόγους (αδυναμία μεταφοράς των μαθηματικών εξισώσεων) υποχρεώνεται να προσαρμόσει το κείμενο του κ. καθηγητή χωρίς αυτές.


ΛΕΞΕΙΣ ΚΛΕΙΔΙΑ

1. Δυναμικός χώρος
2. πίεση συνεκτικότητας P του χώρου
3. ταχύτητα C ακτινοβολίας
4. πυκνότητα μάζας dm του χώρου, ενέργεια και συχνότητα φωτονίου


1. Η ΔΟΜΗ ΚΑΙ Η ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΤΟΥ ΙΣΟΤΡΟΠΟΥ ΧΩΡΟΥ

Το μεγαλύτερο από τα αναπάντητα προβλήματα και πραγματικό αδιέξοδο της φυσικής είναι ο χώρος. Μετά σκέψεις χιλιάδων χρόνων φυσικών και φιλοσόφων, σήμερα οι μεν απολυτοκράτες τον θεωρούν πραγματικότητα αλλά δεν μπορούν να τον προσδιορίσουν, οι δε σχεσιοκράτες θεωρούν ως χώρο τα πεδία που δημιουργεί η ύλη και η κίνηση και χωρίς αυτές ο χώρος είναι ανύπαρκτος, δηλαδή τον ευτέλισαν στο τίποτε. Θα κάνουμε μαζί μερικές απλές σκέψεις για την προσέγγισή του.

Ο χώρος πράγματι είναι αφανής και γι’ αυτό μη αντιληπτός από τις αισθήσεις και τα όργανα. Ο αισθητός κόσμος όμως, που είναι μέρος του χώρου είναι εμφανής και αντιληπτός, και ίσως αυτός μας οδηγήσει στο μυστήριο του χώρου. Το εμπόδιο είναι η τεράστια πολλαπλότητα και πολυπλοκότητα του αισθητού χώρου. Μετά από σκέψεις καταλήξαμε ότι ο αισθητός κόσμος είναι μόνο δύο γενικές πραγματικότητες. Πρόκειται για την ύλη και την κίνηση, που συνήθως συνυπάρχουν, και η φυσική δεν μπόρεσε να τις ορίσει μέχρι σήμερα. Αυτές, θα μας οδηγήσουν στο χώρο, διότι οι ίδιες είναι χώρος.

Κατ’αρχάς το πρώτο κοινό στοιχείο της ύλης και της κίνησης είναι η έκταση, που είναι και στοιχείο του χώρου. Ακολούθως, η ύλη αναμφίβολα περιέχει δυνάμεις. Τις ασκεί και τις δέχεται ως βαρύτητα ή ως ηλεκτρικές και δι’ αυτών συνέχει τις δομές της. Σημειώνουμε ότι οι δυνάμεις της ύλης είναι συνεκτικές των δομών της. Το σημαντικό είναι ότι οι δυνάμεις της ύλης απλώνονται στο χώρο ή προέρχονται από αυτόν. Αλλά είναι γνωστό, ότι και η κίνηση γίνεται με πρόσδοση δύναμης, που έρχεται από το χώρο και μειώνεται η κίνηση με αφαίρεση ποσού δύναμης που πάλι επιστρέφει στο χώρο. Ακόμη τα μαγνητικά και κυματικά φαινόμενα βεβαιώνουν ότι οι δυνάμεις της κίνησης προέρχονται από τον ευρύτερο χώρο και βρίσκονται τοποθετημένες στον περιβάλλοντα την κίνηση χώρο με γενική κατεύθυνση τον άξονα αυτής. Δυστυχώς η φυσική δεν θεώρησε ποτέ την κίνηση δυναμική ύπαρξη-δομή και πάντα τη θεωρούσε σχετική μετατόπιση της ύλης.

Ακόμη, η μετατροπή της μάζας σε κίνηση (έλλειμμα μάζας), δεν αφήνει καμιά αμφιβολία ότι ύλη και κίνηση είναι ομοειδείς ποσότητες, αφού μπορούν να προστίθενται και να μετατρέπεται η μια στην άλλη. Αυτό σημαίνει ότι η ύλη και η κίνηση δομούνται από το ίδιο συστατικό, δηλαδή τη δύναμη που δείχθηκε ότι έχουν, και επιπλέον έχουν και έκταση. Συνεπώς, επειδή η ύλη και η κίνηση είναι μέρη του χώρου, έπεται ότι ο χώρος είναι η πρώτη δυναμική δομή και μέρος των αφανών δυνάμεών του δομούν την ύλη και την κίνηση, οπότε στον τόπο της ύλης και της κίνησης οι αφανείς δυνάμεις είναι μειωμένες. Στη συνέχεια θα δούμε τις εμφανείς συνέπειες αυτής της μείωσης των αφανών δυνάμεων του χώρου, που μας αποδεικνύουν ότι πράγματι ο χώρος είναι δυναμικός, δηλαδή δομή δυνάμεων.

Για να ανταποκρίνεται ο χώρος στη δόμηση της ύλης και της κίνησης, πρέπει α) να συνίσταται ο ίδιος από συνεκτικές δυνάμεις, τις οποίες θα διαθέτει για τη δόμηση των δύο εμφανών υπάρξεων και β) Ο ίδιος να είναι αφανής και ατάραχος, καθότι δεν τον αντιλαμβανόμαστε. Για να έχει ο χώρος αυτές τις δυνατότητες και κυρίως τις συνεκτικές δυνάμεις, πρέπει να είναι «ενότητα εναντίων» κατά τον Ηράκλειτο, δηλαδή να συνίσταται και δομείται από αντίθετα ελάχιστα. Επειδή, όμως, η ηλεκτρική αντίθεση είναι η κυρίαρχη στη φύση, ονομάσαμε τα ετερώνυμα αυτά ελάχιστα ηλεκτρικές ψηφίδες και το χώρο ψηφιδωτό δυναμικό χώρο.

Η διάταξη των ψηφίδων στο κυβικό σύστημα δομεί τον ισότροπο χώρο.
Οι ετερώνυμες ψηφίδες (+,_) τοποθετημένες κατά το κυβικό σύστημα, που είναι το μόνο ισότροπο, δομούν τον ισότροπο συμπαντικό χώρο, ως δυνατότητα κάθε ύλης και κίνησης εντός αυτού. Επειδή οι ετερώνυμες ψηφίδες που έλκονται, βρίσκονται στα άκρα ακμών, δηλαδή πλησιέστερα από τις ομώνυμες που απωθούνται και βρίσκονται στα άκρα διαγωνίων, έπεται ότι υπερισχύει η έλξη της άπωσης, με αποτέλεσμα να προκύπτει συνεκτική δύναμη που συνέχει και καθιστά ατάραχο και ισότροπο τον ψηφιδωτό χώρο. Αυτή η συνεκτική δύναμη, αναγόμενη σε μονάδα επιφάνειας αντιστοιχεί στην πίεση συνεκτικότητας του χώρου P, η οποία είναι και το μέτρο ελαστικότητας του χώρου. (Αυτονόητο το ερώτημα: τι εμποδίζει τη συρρίκνωση του χώρου;). Η ισοτροπία του κυβικού συστήματος καθιστά ομοιόμορφη την κατανομή των δυνάμεων και της P προς κάθε κατεύθυνση, με συνέπεια οι δυνάμεις του χώρου να είναι αφανείς και ο ίδιος μη αντιληπτός. Μόνο όταν παραμορφώνεται ο χώρος αλλοιώνεται η ομοιόμορφη κατανομή, οπότε ένα μέρος των δυνάμεων γίνονται εμφανείς παράγοντας ύλη ή κίνηση. Τότε, στην κατεύθυνση των εμφανών δυνάμεων η πίεση συνεκτικότητας είναι μειωμένη κατά ΔP με πολλά εμφανή πλέον αποτελέσματα, όπως π.χ. η ελάττωση της ταχύτητας των κινήσεων.


2. Η ΠΡΟΒΛΕΨΗ ΤΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ ΤΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ

[...] Γενικά, προβλέπουμε, ότι τα φωτόνια μεγάλης συχνότητας θα καθυστερούν έναντι των φωτονίων μικρής συχνότητας.

Η πρόβλεψη αυτή της θεωρίας γράφτηκε στον έκτο τόμο της (στα Ελληνικά), με τίτλο « Η δομή και η λειτουργία του Σύμπαντος» Εκδόσεων Ένωσης Ελλήνων Φυσικών τον Οκτώβριο του 2006, ένα έτος πριν την ανακάλυψη, στη σελίδα 146 ως εξής: «δηλαδή η ταχύτητα του φωτός εξαρτάται κυρίως από το χώρο και πολύ λίγο από το ίδιο το φως που η παρουσία του μεταβάλει τη δυναμική του χώρου. Για το λόγο αυτόν οι ταχύτητες των ακτινοβολιών ελαττώνονται με τη συχνότητα».


3. Η ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΕΠΑΛΗΘΕΥΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΒΛΕΨΗΣ

Στο κυριακάτικο φύλλο της εφημερίδας «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» με ημερομηνία 7-10-2007 δημοσιεύθηκε η ανακάλυψη που έγινε στο αστεροσκοπείο του Λας Πάλμας των Καναρίων νήσων. Τον Οκτώβριο του 2007 ερευνητές παρατηρώντας με το τηλεσκόπιο Magic ακτίνων γ και τον ακριβή εξοπλισμό του αστεροσκοπίου Λας Πάλμας των Καναρίων νήσων, κατέγραψαν καθυστέρηση 4 min στα φωτόνια υψηλής ενέργειας, δηλαδή μεγάλων συχνοτήτων, έναντι άλλων μικροτέρων συχνοτήτων, προερχόμενα από το Γαλαξία Markarian 501 που απέχει 0,5 δις έτη φωτός, απόσταση που διάνυσαν οι ακτινοβολίες.


4. Η ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ. Η ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΤΗΣ ΣΧΕΣΗΣ ΤΑΧΥΤΗΤΑΣ C-ΣΥΧΝΟΤΗΤΑΣ f ΚΑΙ Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗΣ ΟΤΙ Ο ΧΩΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΜΙΚΟΣ

Ήδη στην πρόβλεψη έγινε και η ερμηνεία του φαινομένου.
Στη συνέχεια επιχειρείται, σύμφωνα με τη θεωρία του δυναμικού χώρου, η θεωρητική απόδειξη και ο υπολογισμός της ελάττωσης της ταχύτητας μιας ακτινοβολίας συχνότητας f, που προκαλεί η συχνότητα της.

Το φωτόνιο είναι συρμός από απλά Η/Μ κύματα με χαλαρή σύνδεση μεταξύ της. Συνεπώς, για την περίπτωση, μπορούμε να μελετήσουμε την κίνηση ενός μόνο απλού Η/Μ κύματος του φωτονίου.

[...] Μέχρι το σημείο αυτό αποδείξαμε ότι οι ταχύτητες C των Η/Μ ακτινοβολιών που κινούνται στον ίδιο τόπο εξαρτώνται από τη συχνότητα f αυτών, ενώ όλες οι μέχρι τώρα θεωρίες διδάσκουν ότι κινούνται σε κενό χώρο με την ίδια ταχύτητα και συμπορεύονται. Μάλιστα, παρατηρούμε στον τύπο ότι οι ακτινοβολίες μεγαλυτέρων συχνοτήτων f έχουν μικρότερες ταχύτητες και θα καθυστερούν σε σχέση με αυτές που έχουν μικρότερες συχνότητες.

[...] Η σημασία της επαλήθευσης της πρόβλεψης, είναι ότι, επιβεβαιώνεται πειραματικά πλέον, ότι οι Η/Μ ακτινοβολίες δεν κινήθηκαν σε κενό χώρο, καθότι αυτός δεν θα προκαλούσε καμιά διάκριση, αλλά κινήθηκαν σε χώρο που έχει δυνάμεις. Άρα ο χώρος είναι δυναμικός, δηλαδή είναι δομή δυνάμεων, όπως υποστηρίζει η ενιαία θεωρία μας του δυναμικού χώρου, η οποία αναπαρήγαγε από το δυναμικό χώρο το Σύμπαν και ερμηνεύει κάθε δομή και φαινόμενο στα έξη βιβλία που έχει γραφεί. Η πρόβλεψή μας αυτή και η πειραματική επιβεβαίωση έλυσαν οριστικά το μέγα πρόβλημα της φυσικής και της φιλοσοφίας για το τι είναι ο χώρος, με τεράστιες συνέπειες στην επιστήμη και την ανθρωπότητα.

[δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 20.3.2008]