Την επιστολή αυτήν την γράφω και για τον κ. Λυκούργο Σινόπουλο, για του πω –έστω και μέσω της εφημερίδας- διάφορα πράγματα που αφορούν την Καστοριά, που ίσως δεν γνωρίζει, μια και μένει μόνιμα στην Γαλλία.
Σε τρεις μήνες κλείνω τα 85 χρόνια ζωής. Άρχισα να διαβάζω το βιβλίο σου. Μόλις είδα την φωτογραφία σου νόμισα πως έβλεπα τον πατέρα σου, μόνο που έλειπε η ποδιά. Μικρή πήγαινα στο καφενείο σας να φωνάζω τον πατέρα μου που ήταν τακτικός σας πελάτης.
Θα αναφέρω τώρα μερικά χάλια της Καστοριάς που εγώ ντρέπομαι.
Σε αυτά που γράφεις στο υπ’ αριθμ. φύλλο της ΟΔΟΥ 420, τα ίδια πιστεύω και εγώ, εκτός του ότι το «Ξενία» είναι ντροπή για την Καστοριά μας. Για μένα είναι το τελευταίο που με στενοχωρεί. Είναι τόσα άλλα που ντρέπομαι. Όπως φερ’ ειπείν το Πνευματικό κέντρο που δεν υπάρχει, η λίμνη που δεν θεραπεύεται, το Τσαρσί ερήμωσε, η Σκάλα με την εξέδρα ετοιμόρροπη, το παλαιό γυμνάσιο, οι κύκνοι που χάθηκαν, τα σχολεία χωρίς αίθουσες, η ύδρευση και άλλα πολλά.
Οι δωρεές εξανεμίζονται χωρίς να πιάνουν τόπο όπως λέγουν οι πολλοί. Η ιστορία της Καστοριάς που χάνεται και αυτή. Ποιοι είναι οι διακριθέντες συμπολίτες μας, που είναι –συγκριτικά με το πληθυσμό- πάρα πολλοί. Δεν τους γνωρίζουμε και ούτε τους τιμάμε. Τι ξέρουν οι νέοι μας γι αυτούς; Τι μαθαίνουν για τον τόπο τους στα σχολεία; Τι κάνουν τέλος πάντων οι υπεύθυνοι για το καλό των παιδιών του νομού; Σπαταλάνε και τις δωρεές που δίνονται για την ανάγκες των νέων.
Το έγραψα πριν δύο χρόνια, εδώ στην ΟΔΟ, για τα χρήματα που άφησε ο Παπαλαζάρου. Το 2001 τράβηξε ο τότε δήμαρχος 400 εκατομμύρια δραχμές για άλλες δραστηριότητες, από τα 2,5 δις δρχ που άφησε ο αείμνηστος δωρητής, ενώ τα χρήματα ήταν για τις ανάγκες των παιδιών της Καστοριάς.
Σήμερα θα έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί η ανέγερση του Παπαλαζάρειου μεγάρου, στην θέση του Πνευματικού κέντρου. Θα στέγασε ό,τι είναι καλό και απαραίτητο για την νέα γενιά, για τα παιδιά της Καστοριάς.
Ακούω γίνονται έργα στους υπόλοιπους νομούς της Δυτικής Μακεδονίας, χρόνια τώρα. Εδώ, στην Καστοριά, στασιμότητα, νάρκη, χαμός.
Πριν από χρόνια, ξεκίνησε το ζωνάρι στο Απόζαρι, κατεδάφισαν το παλαιό γυμνάσιο για να το κάνουν καινούργιο.
Χρόνια ακούγεται -περισσότερο από 35- ότι ο νομός Καστοριάς έχει ανάγκη από τέσσερα μεγάλα έργα: την προστασία της λίμνης, το φράγμα στο Νεστόριο, την σήραγγα της Κορησού, και το τραίνο. Τι έγινε μία ολόκληρη τριαντακονταπενταετία; Τίποτα!
Πριν χρόνια είχα διαβάσει ότι ολοκληρώθηκε η μελέτη για το φράγμα. Σήμερα βουβαμάρα!
Τι γίνεται; Μήπως εμείς δεν είμαστε οι ίδιοι πολίτες όπως οι υπόλοιποι; Τι κακό του έκανε και δείχνουν τόση καταστροφική κακία για την πονεμένη μας Καστοριά; Γιατί κάνουν ό,τι μπορούν για να την καταστρέψουν;
Είμαστε 30 χιλιάδες κάτοικοι αλλά στην απογραφή καταγράφηκαν μόνο 15 χιλιάδες/. Εκμεταλλεύονται τα καλά της Καστοριάς, αλλά δεν την αγαπάνε. Έκαναν πλατείες και δρόμους καταστρέφοντας την λίμνη. Χάλασαν παπά αν κάνουν διάκο.
Σου γράφω ό,τι θυμάμαι, που θα έπρεπε να τα ξέρουν όσοι με ρωτούν, όπως π.χ. για το παλαιό γυμνάσιο, που το γκρέμισαν για να το κάνουν καινούργιο, αλλά δεν πρόλαβαν. Όπως και για την στάθμη της λίμνης που έγινε 4 μέτρα. Εάν όταν έλθεις στην Καστοριά και είμαι στην ζωή ακόμη, θα χαρώ να έρθεις να τα πούμε από κοντά.
-Και μία ανάμνηση: Το 1971-1972 είχα πάει στο Πνευματικό Κέντρο ως επίσημος αντιπρόσωπος από την Χριστιανική Ένωση Καστοριάς. Είχαν έρθει αντιπρόσωποι από όλον τον νομό να πάρουν χρήματα που χρειαζόταν ο τόπος τους. Για την Καστοριά -θυμάμαι σαν να ήταν σήμερα διότι το είχα χαρεί πολύ- δόθηκαν μεταξύ άλλων 7 εκατομμύρια δραχμές για την μελέτη της αποχέτευσης της Καστοριάς και 3 εκατομμύρια δραχμές για το βυζαντινό μουσείο. Ο σκελετός του μουσείο κτίστηκε αμέσως, όμως το μουσείο ολοκληρώθηκε το ’87 με ’88.
Όσον αφορά το γυμνάσιο, είχε έλθει το ’72 με ’73 ο Πατακός στην Καστοριά, το ξέρω αυτό από τον τότε δήμαρχο Ζήκο, και ζήτησε να το γκρεμίσουν, διότι ήταν σε κακά χάλια, και στην θέση του θα αναγειρόταν ένα καινούργιο. Θα έστελνε χρήματα για το καινούργιο. Αλλά δεν πρόλαβαν όμως. Από τότε πέρασαν 35 χρόνια και πλέον και δεν βρέθηκε ένας άνθρωπος να φροντίσει να χτιστεί. Όπως και για το Ζωνάρι στο Απόζαρι και τόσες άλλες ανάγκες της πόλης.
Να σας έχει ο Θεός καλά, όλα τα παιδιά που γράφουν στην ΟΔΟ, τον Κοβάτση, τον Χρυσούλη Τζημάκα, τον κ. Παπαγεωργίου, την κα Παπασταύρου και τόσους άλλους, που δεν τους γνωρίζω όλους. Να σας έχει καλά, να φωνάζετε, ίσως κάτι ακουστεί από κάποιον που μπορεί να κάνει κάτι για το καλό της Καστοριάς.
Εύχομαι να προσπαθήσουν όσα παιδιά της Καστοριάς μπορούν να κάνουν κάτι, να δώσουν στην Καστοριάς, και να δώσουν στους νέους ό,τι μπορούν.
Να γνωρίσουν την ιστορία της Πατρίδας μας, τους την χρωστάμε.
Εγώ που είμαι στο τέλος της ζωής μου, δεν μπορώ να προσφέρω τίποτα.
Άννα Μπούτη
[δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 20.3.2008]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.